Off-road carnaval met Jeebee.

Jeebee heeft op haar eerste 2018 evenement de hele dag de weergoden op haar hand, want met een ruim aanwezig zonnetje is het aangenaam toeven op het terrein in Spaarnwoude. Alleen in de vroege ochtend pogen onregelmatige windvlagen voor een heel kort moment roet in de maaltijd van de off-road carnavalvierders te strooien, maar ‘de wind wordt al snel uit de zeilen’ van de windvlagen genomen door ons onvolprezen KNMI. “Staat vandaag niet bij hen op de bestellijst” hebben ze ons daags daarvoor via het medium televisie verzekerd.

Bewuste wartaal? Heerlijk om een verslag met een beetje onzin taal te beginnen, maar wel een feit is dat de Jeebee leden en haar gasten absoluut genoten hebben van het ‘off-road carnaval’ hier in Spaarnwoude. Een dikke veertig ‘off-road feestgangers’, inclusief enkele leden uit de organisatie van de club, zullen dat onmiddellijk beamen, zijnde het aantal deelnemers dat de voorkeur gaf aan Jeebee’s carnaval hier bij Action Planet boven het carnaval in het zuiden van ons land. Het valt ook niet moeilijk te raden. Niet alleen het weer zorgt namelijk voor een opgewekte stemming onder de deelnemers, maar ook de rijkelijk aanwezige modder. Er is dus maar weinig veranderd sinds ons laatste bezoek herinneren we ons, ondanks dat dit alweer een aantal weken geleden is geweest.

Afwisseling troef. Modder kan wel rijkelijk aanwezig zijn, maar dat zegt nog niet alles over de zwaarte van het terrein. Mooi is dat het terrein van Action Planet meerdere uitdagingen te bieden heeft. Beperken we ons eerst tot het omschrijven van de modder, dan is dat spul in alle gradaties aanwezig, variërend van dunne, waterige modder tot en met dikke drek, die ongeveer net zo kneedbaar is als de klei waarmee kinderen vroeger thuis of op school nog wel eens speelden. Precies, uit de tijd dat de digitale spelcomputer, tablet of telefoon nog in de toekomst verborgen liggen. Niet alleen de samenstelling van de modder is enorm divers; hetzelfde geldt ook voor de grond, bodem zo je wilt, onder die modder. Ook die kan als dag en nacht verschillen. Is ze hard en bedekt met waterige modder, dan rij je er in de regel met twee vingers in je neus doorheen. Mits het niet te diep is natuurlijk en er geen schijnheilig verborgen sporen of gaten onder het oppervlak verstopt liggen. Is het echter dikke modder op die harde ondergrond, grond waar het water niet of nauwelijks in heeft kunnen zakken dus, dan is het al een heel ander verhaal. Dan moeten de wielen flink aan het werk om zich door die dikke brij te kunnen worstelen.

Boven: De off-roader die de man onder dat groene hoedje inmiddels niet kent komt vrijwel zeker van een andere planeet of lijdt aan een acute, zeer ernstige vorm van Alzheimer. Harry Fourtrak natuurlijk, je weet wel, van 4×4 Haarlemmermeer. Een poosje was hij wat minder ‘in beeld’ op off-road evenementen, maar de laatste tijd is hij serieus bezig met een inhaalslag. “Heerlijk om weer eens wat meer te kunnen rijden” heeft hij ons kort geleden toevertrouwd. Wat hij niet verteld is dat hij daarbij nog wel eens graag de grenzen opzoekt van zijn Rocky. Met beleid weliswaar en dat betekent met respect voor de techniek. Juist, zoals het hoort.

De meer rottige vorm. Andersom verschilt het bijna net zo veel, dus een zachte ondergrond bedekt met dunne dan wel dikke modder. Duidelijk listiger dan een harde bodem en over het algemeen zie je hier de meeste ’tijdelijke vastzitters’ op je netvlies verschijnen. Als gezegd biedt het terrein van Action Planet veel op het gebied van modder. De meest ‘dodelijke’ modder bevindt zich rechts, rondom wat velen noemen ‘het eiland’. Het eiland is een flinke verhoging op het terrein, ruwweg vierkant van vorm en met een oppervlak van circa 1.000-1.200 vierkante meter. Pin ons echter niet vast op een metertje. Hier zien we ook de meeste die-hard leden van Jeebee hun off-road skills (vaardigheden) aan de tand voelen dan wel op een hoger plan proberen te tillen. We noemen als bijvoorbeeld Jeroen en Alex Robijn met hun ‘Toxic Spider’. Ondanks de enorme terreinvaardigheid van hun off-road bolide, zowel als de off-road skills van de twee broers, ontkomen ook zij niet aan zo nu en dan lieren hebben we kunnen zien.

Boven: Nog een off-road statuut met een al jarenlange off-road passie is Jeroen Roelofs, tevens ook sinds mensenheugenis actief in het NK Trial. Van insiders hebben we wel eens vernomen dat die off-road passie van Jeroen min of meer uit nood is geboren. In het verleden is namelijk geconstateerd dat Jeroen allergisch is voor asfalt, straatklinkers en stoeptegels. Nogmaals, het zijn weliswaar geruchten, maar ze komen uit zeer betrouwbare bron… Het zou ook de ons bekende, karakteristieke mimiek van Jeroen zijn gezicht verklaren. Kom je hem tegen op het verhard, dan wijzen zijn mondhoeken steevast naar moeder aarde. Duidelijk anders dan de ‘hemelse uitdrukking’ die je op zijn gezicht op de foto boven ziet.

Drijfveren. Op de rest van het terrein is de modder wat meer vergevingsgezind. De grond is over het algemeen ook wat harder. Toch liggen er nog genoeg plekken waar de deelnemers zich ook daar verkijken. Maar dat is juist onderdeel van de off-road pret. Slepen, duwen, trekken, lieren, het hoort er allemaal bij. Het zijn juist bij die uitdagingen waarbij dat nodig is welke je niet vergeet. Immers, een hindernis waar je met speels gemak doorheen rijdt ben je na een uur, of anders zeker de volgende dag, vergeten. Hooguit doet een foto of filmpje je aan de gebeurtenis herinneren in geval het is opgenomen, maar spannend is ook dat niet. Nee, de hindernis waar je serieus vast hebt gezeten en waar je jezelf niet direct uit hebt weten te redden, die blijft je veel langer bij. Een heel ander fenomeen is wanneer jouw maat een hindernis of helling in één keer overwint, daar waar het jou met geen mogelijkheid lukt. Dat laat je natuurlijk niet op je zitten, bang als je bovendien bent dat je dat jarenlang van je vrienden moet aanhoren. Of wie weet zit die zojuist verworven schoonheid naast je waar je al maanden niet één, maar twee oogjes op hebt laten vallen. Ai, die moet je toch laten zien wat je off-the-road waard bent na al die stoere verhalen die je haar vertelde om te imponeren…       

Boven en onder: Zat een poosje goed vast, de groene Dodge (rechts onder) die hier door zijn zwarte Chevrolet broeder gesleept wordt.

Boven: Harry laat opnieuw zien zoals het hoort: als je het niet weet, eerst verkennen! Dat wordt in de regel te weinig gedaan in Nederland en dat valt ook logisch te verklaren. Er liggen maar een beperkt aantal serieuze off-road terreinen in Nederland en die zijn bij off-road liefhebbers veelal bekend. Ze weten dus in grote lijnen ook wat ze kunnen verwachten op die terreinen en hoe zwaar de hindernissen zijn. Honderd procent uitsluitsel geeft het niet zodat je nog wel eens bedrogen uit komt, maar meestal is een lier- of sleepactie dan genoeg. Een veel gehoorde uitspraak daarna is “Goh, daar had ik even niet op gerekend”. Dan nog blijft overeind dat te weinig verkend wordt. Die waterplas, weet jij vooraf hoe diep die is? Zonder snorkel op je auto ligt dan waterslag op de loer en niet alleen op de loer hebben we meermaals zien gebeuren. Zelfs als je de hindernis of uitdaging bij een voorgaand bezoek verkend hebt garandeert dat niet dat het deze keer weer kan. We weten nog uit een ver verleden tijdens een wedstrijd dat een team een doorwading keurig verkend en vervolgens besluit dat het moet kunnen. Ze krijgen gelijk, want alhoewel tamelijk diep weten ze heelhuids de sloot in lengterichting te doorkruisen. Enkele maanden later hebben ze op exact dezelfde locatie opnieuw een wedstrijd en ook deze keer is de passage door het water in een proef opgenomen. Vol vertrouwen zien we het team de sloot weer inrijden. Immers, een paar maanden terug kon het toch ook? Fout! Het loopt goed af, maar de reddingsoperatie heeft gauw een uurtje geduurd. Wat het team niet wist en uiteraard ook niet verteld was, is dat de Unimogclub op bezoek geweest was. Die vonden het ook prachtig door die sloot maar dat de malende wielen de sloot een flink stukje dieper gemaakt hadden, och, daar hebben zij niet bij stil gestaan.  

Boven: Niet kapot te krijgen, dit heerlijke, bejaarde Unimogje.

Boven: Sterven langzaam uit, de Opel Frontera’s. Deze eigenaar beleeft er gelukkig nog volop plezier mee, ondanks dat hij een keer zijn koppeling gauw schoon moet spuiten (vermoedelijk modder tussen de koppelingsplaat en de drukgroep of anders tussen de diafragma veren van de drukgroep).

 

Boven: De gebroeders Jeroen en Alex Robijn in hun Toxic Spider (giftige spin voor wie geen Engels machtig is).

Boven en onder: Oeps, zo misleidend kan een plas zijn. Het onderstreept de noodzaak van verkennen.

 

‘Dutch Mountain’. Populair ook is de enorme berg die Action Planet niet heel lang geleden aan heeft laten leggen. De modder is daar uiteraard wat minder heftig omdat het water boven op de berg al gauw last heeft van zwaartekracht. Enkele plaatsen uitgezonderd dan, want een horizontaal pad halverwege is de spreekwoordelijke uitzondering. Vergeet ook niet dat de aarde van die berg nog lang niet overal is ingeklonken. 

Boven: Basis Unimog, maar de prachtige opbouw is huisvlijt.

Boven en onder: Verkennen garandeert niet dat je niet vast komt te zitten natuurlijk…. (Harry Loerakker alias Harry Fourtrak).

 

Boven: Pascal Kersten groeide op in het terrein en is tegenwoordig een belangrijke poot binnen de organisatie van Jeebee.  

Boven: Maar Diaantje, dat is gevaarlijk, je tong uitsteken naar de fotograaf…

Onder: ‘Jong geleerd is oud gedaan’ vindt papa Joey Willebrands een belangrijk gegeven in de opvoeding van zijn kroost. 

Boven: Het voordeel van een Unimog zijn diens portaalassen en niet alleen voor de daaruit voortvloeiende bodemvrijheid…

Boven: We komen onze vriend Onno tegen en die heeft zijn hele leuke hond Mo meegenomen. Die volgt hem trouw, al is de modder nog zo dik. Het zorgt regelmatig voor komische beelden, want hij neemt steevast de kortste weg als Onno hem roept. Niks niet verkennen en menig keer lijkt hij serieus vast te zitten en ligt hij, net als een 4×4 met te weinig bodemvrijheid, met zijn buik op de modder. Toch weet hij zich telkens weer dapper los te wurmen. Tja, het leven van een Dwergpincher valt niet altijd mee, ook al ben je behept met een tomeloos optimisme…

Boven: Een voorbeeld van twee luie fotografen die wachten tot er iemand voorbijkomt? Nee hoor, durven we hier niet te zeggen want ons leven is ons nog te lief…. Het is eind van de dag en dan hebben de meeste deelnemers het terrein al verlaten. De auto in veel gevallen op de aanhanger en op weg naar huis. Moe weten we niet, maar voldaan weten we vrijwel zeker.

Boven: Hebben we niet hoeven vragen aan Linda Zantingh van yourdoggy.nl want we weten dat dit een Mechelse Herder is die hier in de prachtige Unimog van zijn baasje zit.

Boven: Een kleinigheidje is het, de koppeling bijstellen. Alleen de locatie waar dat moet gebeuren is wat minder….

Boven: Kwestie van een goede opvoeding in miniatuur…. 

Boven: Meerdere leuke honden zijn we tegengekomen, maar deze Airedale Terriër komt volgens Linda Zantingh van yourdoggy.nl niet zo heel veel voor.

Boven: Willem Verhoef in gesprek met ‘Action Planet opperhoofd’ Ineke van der Geest. Willem heeft vandaag de pech dat hij een steekas verspeelt van zijn puik geprepareerde Vitara. Toch is Willem er niet heel rouwig om. Liever nu dan straks tijdens het NK Trial is zijn nuchtere commentaar. Bovendien betreft het de laatste aanpassing die hij nog op zijn lijstje heeft staan.

Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.

One thought on “Off-road carnaval met Jeebee.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.