Off-the-road met xrover.be in Polen bij Offroad Poland

Dag en deel 1, door Jeroen en Michèle. Na een overnachting in Duitsland net boven Berlijn rijden we richting Bobolice in Polen. Vanaf 15.00 uur zijn we welkom in de jachthut welke verbonden is met Offroad Poland. We hebben wat tijd extra en zijn even gestopt in Sczezin. We lopen wat rond in een winkelcentrum, neuzen hier en daar en drinken een kop koffie voordat we onze weg vervolgen. Onderweg is de autosnelweg op meerdere plaatsen nog onder constructie en daarom rijden we van tijd tot tijd door en langs charmante dorpjes. Dorpjes zo landelijk dat de ooievaars er nog bovenop de lantaarnpalen nestelen. Je waant je een flink poosje terug in de tijd. Aangekomen in Bobolice tanken we, zodra dat mogelijk is, onze auto vol. We vervolgen onze weg voor het staartje van de heenreis. We kruisen de route van een gele Land Rover Defender crewcab met rolkooi. In zijn kielzog vier zwaar geprepareerde voertuigen, al dan niet op een trailer. Slik. Hier komen wij aan met onze A/T bandjes, klaar voor het avontuur dachten we…. Het allerlaatste stukje van de heenreis is een bolletje-pijltje route. In stijl en een opperbeste stemming leggen we de laatste kilometers af naar het terrein. Wauw. Hoe prachtig ziet het er hier uit! Wij zijn er weliswaar voor het eerst, maar nu begrijpen we veel beter waarom de X-rover teamleden hier al voor de vierde keer komen! Een verhard pad met wat betonplaten leidt ons regelrecht naar de jachthut. De jachthut is een grote ‘hut’ met rood dak. Voor de hut staat een groene LR Defender 110 waarvan de eigenaar zijn AT banden aan het verruilen is voor banden met een veel extremer profiel.

‘Pools vuurwater’. We worden hartelijk ontvangen door Steven van Lier (SVL Support en Offroad Poland) en na een rondleiding door de jachthut krijgen we onze kamers toegewezen. Heerlijk. Eerst even een beetje bekomen van de reis. Al snel arriveert de rest van onze groep X-rover. Onder de indruk van hun bolides kijken we hoe ze hun voertuigen uitladen en al direct aan het sleutelen en schrijven gaan, totdat het tijd wordt voor het eerste ‘avondmaal’. Dat wordt ook deze eerste avond al vergezeld door ‘Zoladkowa gorzka vodka’, vloeibaar spul dat ik heb leren kennen op mijn vrijgezellenfeest in Polen en dat zelfs de weg wist te vinden naar ons trouwfeest… Die eerste avond vloeit de wodka vlotjes en toont Fredje het ‘voorbeeld’. Met andere woorden, de eerste avond wordt heel gezellig, compleet met een eerste kater ’the morning after’…

Boven: De ‘jachthut’ in volle glorie.

Dag 2. Om 08.00 uur zitten we al dan niet fris aan het ontbijt en om 09.00 uur warmen we onze motoren op en staan we klaar om te gaan spelen. Een tikje timide door alle opgedane indrukken en niet wetende wat ons te wachten staat starten we met onze eerste dag in het terrein. Steven vertelt ons dat we eerst wat gaan ‘greenlanen’, de beste manier om het terrein te verkennen. Na de eerste vijftig meter off-the-road moeten we al even halt houden. “Of we een diepe afdaling via een steile helling willen proberen”?. Tuurlijk! Daarvoor zijn we hier! De afdaling is stuk voor stuk van ons helemaal geen probleem! Maar tweehonderd meter verder maken we kennis met het Poolse slijk. Dat is heel andere koek en de eerste keer vastzitten is al snel een feit. Gelukkig kunnen we bogen op de ervaring van het X-rover team en met behulp van de ‘gele’ crewcab, met achter het stuur de voorzitter, zijn we al weer uit de problemen gewinched voor we goed en wel beseffen wat er allemaal gebeurde. We verkennen het terrein. Het is prachtig en heel veelzijdig. Leuke hobbelige paden en wegen leiden ons doorheen een prachtig glooiend landschap. Ondanks het mooie en droge weer is het verraderlijk vochtig in de dalen en dat heeft daar de nodige moerassen tot gevolg. Het eerste ‘speelplein’ is al vast geopend en de Defenders, Land Rover classic en prachtige Toyota HJZ-70 leven zich uit. Gelukkig is Stanislaw er. Stanislaw kent dit gebied als zijn spreekwoordelijke broekzak. Hij kent elk putje, bultje en moeras in dit gebied en zorgt op tijd voor een omweg voor ons als we dat willen. We kijken met veel plezier naar de verrichtingen van andere off-roaders en leren op die manier en passant hoe het wel en soms ook hoe het niet moet. Na een poosje naderen we opnieuw een lekker moerassig stuk terrein. Steven stuurt ons er langs via een omweg. Toch is ook die omweg niet van gevaar ontbloot merken we als we met onze achterbumper vast komen te zitten. Het is de eerste keer dat we onze eigen winch aan het werk zetten en met deskundige tips van Steven en Dirk zijn we weldra weer vrij om verder te gaan.

Mijn vrouw kwijt! Onder een sluimerende kater bouwt ons zelfvertrouwen zich stilletjes op. Onderweg stoppen we bij een oude boerderij waar tot kort een boer woonde die volledig zelfvoorzienend was. Een schitterend pand met zwijnenstallen en een prachtig hoge hooischuur doet ons wegdromen naar het eenvoudige leven op dit glooiende ‘platteland’. Vervolgens gaan we richting een ravijn met een aantal technische stukken. Onderweg passeren we een groep herten die snel weg ‘huppelen’ als we te dicht in de buurt komen. Wij parkeren onze auto langs de rand van het ravijn en volgen het spektakel beneden in de diepte. Plotseling kan ik echter mijn vrouw Michèle niet meer vinden! Een tikje ongerust kijk ik in het rond totdat ik haar op de passagierszetel van Bob zie zitten, diep beneden in het ravijn! Wacht maar tot volgend jaar, dan rij ik daar ook, neem ik me stellig voor!

Nietes en welles! We gaan richting een groot moeras waar iedereen zich doorheen worstelt. Nu is het onze beurt. Ik denk bij mezelf dat het snel moet gaan dus zet ik hem in 4×4 Hoge Gearing. Helaas niet de beste keuze, want net voor het einde stranden we. Na een snelle winch-redding komt ‘de voorzitter’ naast mij zitten. “Kom, we gaan nog eens, maar nu in 4×4 Lage Gearing en steek onderwijl maar alles aan, dan lukt het wel”. We schakelen de 4×4 Low Gearing in en tevens de sperinrichtingen in de assen en dan is het ‘GAAN’! Yes! Gelukt! Bedankt voor de tips en opnieuw gaat het zelfvertrouwen in onszelf en de Rubicon omhoog.

Boven: De snel weg ‘huppelende’ herten….

Onverwacht. Rond het middaguur rijden we naar een mooi meertje op het terrein. Wat hoger gelegen staat een boerderij waar we een stevige soep geserveerd krijgen. Het geeft bovendien tijd om uit te rusten en even van het uitzicht en het mooie weer te genieten. Na de lunch is het een aaneenschakeling van leuke stukken route op het terrein en waar de jongens tussen het slijk zelfs een vis vinden. Ondertussen wordt mijn Michèle een tikje ongeduldig en wil ze ook een keer achter het stuur zitten. We rijden nog wat rond totdat we bij een laatste, lastig stukje terrein arriveren. Flink stijl naar beneden gaat het en dan beneden naar links of naar rechts. Toch moet het wel haalbaar zijn als we het nader in ogenschouw nemen. We beslissen om het als tweede te proberen; eerst maar even laten ‘scouten’ en dan naar beneden voordat het door de anderen helemaal kapot gereden is. Fred’s ex-Toyota gaat eerst. Vlotjes naar beneden maar beneden aangekomen is de grond daar veel vettiger dan verwacht. Winchen is noodzakelijk en daarna blijkt dat de route te smal wordt voor onze brede Jeep en zien we wijselijk af van de afdaling. Helaas, maar beter voorkomen dan genezen in dit geval. Na wat knappe staaltjes winchwerk gaat ook Bob de uitdaging aan. Zoals we ondertussen al gewoon zijn gaat dat bij hem vlot en vol zelfvertrouwen. Echter al snel lijkt de Td5 eerder op een stoomtrein. Grote zwarte rookwolken volgen Bob op zijn pad omhoog en kringelen rond de bomen! Hmm, misschien toch iets aan de hand? We naderen de klok van 17.00 uur en dan wordt het tijd om terug te gaan naar de jachthut. We eten opnieuw lekker en het is dit keer een stuk rustiger aan tafel. Zal wel komen omdat de Wodka in een veel lager tempo vloeit. Zowel Michèle als ik zijn best ‘versleten’ van de vele indrukken tijdens de laatste dagen en deze eerste dag in het terrein. We besluiten op tijd naar boven te gaan en wellicht een boekje te lezen. Heel eventjes maar, want al snel gaan onze oogjes en snaveltjes dicht….

Dag 3. We hebben goed uitgeslapen en klaar voor dag twee. Na een stevig ontbijt gaan we een GPS-zoektocht spelen. We vertrekken iets later dan de bedoeling, want voor de verandering is er een Land Rover met brokken… De classic heeft een gat in zijn radiateur, ook al heeft de Land Rover zelf daar geen schuld aan. We worden verdeeld in twee groepen. Wij worden in het groene team verdeeld, samen met Stanislaw die ons kan omleiden indien nodig of gewenst. Eerlijk is eerlijk; het is nu al minder vaak nodig! Ons team bestaat uit de gele raket, Bob’s Td5 en het jeugdig geweld, wij volgen met plezier! Elk om beurt moet een van de auto’s voorrijden met een Garmin kompas. Deze geeft aan welke richting en hoeveel meters nog gereden moet worden over ‘de weg’ of het gebrek daar aan. Dat zoek je zelf maar uit maar in ieder geval is op ieder punt een letter te vinden. Deze letters sparen we op tot we een Poolse stad kunnen vormen. De W, A, R, S, en Z hebben we al tegen de middag. Dat ging in ieder geval lekker vlot!

Innovatieve band demontage. Bij de boerderij hebben we opnieuw lunch. Stevige soep ook dit keer. Lekker gevolgd met koffie en een koekje en opnieuw vergezeld van een heerlijk zonnetje. Het is slechts 11° C maar het voelt alsof het zomer is. De ochtend gaat iets te vlot. Rob Bucky rijdt voorop en is razend enthousiast. Helaas komt ook hij niet overal door. Een diepe greppel houdt hem tegen. Hij wordt eruit getrokken en Bob beslist om het langs de andere kant te proberen. Helaas ook hem lukt het niet. Winchen is noodzakelijk. Het winchen gaat zwaar en een tweede wordt ingeschakeld. Hmm, ook dat gaat niet echt vlot. Plots merken we dat de rechter achterband lek staat. Het ventiel is compleet verdwenen! De eerste ‘echte schade’ is een feit. Na wat prutsen met de krikken komt de Td5 van de grond en krijgen we de band er af. Ondertussen zijn anderen al een reserve exemplaar gaan halen. Terwijl we druk bezig zijn rijdt het andere team zich met zijn drieën vast in een moeras op 200 m. van ons vandaan. We kunnen er hartelijk om lachen. Aangezien we toch even de tijd hebben beslissen we om de band van de velg te halen, althans, te proberen. Dirk heeft zijn ‘bandenmachine’ mee. Een kennis van hem heeft een ingenieus systeem gemaakt om in het veld een band van de velg te halen. De klemmen grijpen zich rond de velg en vervolgens met een horizontale schroef duw je de band naar beneden. Efficiënt in al zijn eenvoud. Iedereen wil foto’s en de business plannen beginnen te groeien. Na een tijdje zijn ze terug met een goede band. Eerst even via het ventiel proberen op te blazen, maar de compressor slaagt daar niet in. En de truc met remmenreiniger in de brand steken zodat de band op de velg ploft, zoals ze in IJsland wel doen, lijkt na enkele pogingen toch ook niet meer het beste plan. Dan toch maar het reservewiel er om en verder rijden.

‘Bestuurderswissel’… Michèle neemt het stuur van mij over. We rijden nog de rest van de GPS-punten en bevinden ons plots aan een moeras. We zien de gele Defender voor ons zwaar ploegen om er door te komen zodat we ons afvragen wat te gaan doen. Uiteindelijk beslissen we om het toch maar te gaan proberen omdat er geen andere optie voor handen lijkt. Hup Michèle! Lockers aan en gas! Michèle gaat mooi naast het spoor en we komen opmerkelijk ver, tot we alsnog in het spoor vallen. Desondanks, een nice try! Ook de classic komt naast ons vast te zitten, al was dat wel omdat ze voor ons moeten stoppen. Bucky & Bob spetteren ons voorbij. Bob stopt en gaat vriendelijk zo ver in zijn achteruit dat we het kinetisch lint vast kunnen maken. Tractor Bob doet z’n werk en Michèle krijgt haar zoveelste adrenaline-shot.

Einde schrijvers carrière. Niet veel later ontmoeten we Steven en de andere groep terug. Tijd voor de ‘car-wash’ als laatste stop. De car-wash is een mooi ogend meertje waar het water, volgens Steven, tot lieshoogte komt. Stijn & Kristien aarzelen geen seconde en gaan er direct voor. De start gaat vlot en vol bewondering kijken we met zijn allen naar hun vorderingen. Na een dertigtal meters lijkt het toch dieper dan verwacht. De vaart gaat er uit en de Defender begint voorzichtig te drijven! Alle toekijkende teamleden springen in hun wagen en snellen te hulp. Net op het einde zakt de achterkant weg en blijven ze steken. Blub, blub! De achterkant begint vol te lopen en de winches worden vast gekoppeld. Na een snelle redding lijkt alles mee te vallen. Achterin alleen wat water maar gevaarlijker is dat ook het luchtfilter nat is. Een duidelijk teken dat de snorkel toch niet helemaal dicht is! Gelukkig is er geen zware schade door waterslag. Alles wat laten opdrogen en goed controleren alvorens opnieuw te monteren. Oef, het was me het dagje wel; tijd om terug te gaan richting de jachthut. Daar aangekomen controleren we de auto’s terwijl Steven alvast wat speeltjes klaar legt. We schieten een tijdje met de luchtbuksen en Power-Shot op een soort rubberen kous met loodjes. Daarna is het tijd om aan tafel te gaan! We laten het verdere schrijfwerk over aan de rest van de teamleden van X-rover. Voor ons kan deze Offroad Poland week nu al niet meer kapot!

Boven: Stanislaw en Steven van Lier.

 

Boven en onder respectievelijk zicht op de lunchplek en zicht vanuit de lunchplek.

Donderdag 18 april, door Stijn en Kristien. 

Na de avondrit gisteren mogen we vandaag een beetje uitslapen. Het ontbijt wordt een half uurtje later geserveerd. We trekken straks met zijn allen naar Borne Sulinowo. Het mooie weer verleidt Jeroen en Michèle er toe om het dak van de Rubicon thuis te laten. Vijf minuutjes en ze rijden met een décapotable naar Florida, naar de paintball. We vertrekken in konvooi en na een tussenstop om geld af te halen, vlakbij het rond punt met de naam ‘Bergen-op-Zoom’, komen we aan op het paintball terrein. Eerst verkennen we samen met de Poolse uitbater het terrein. Het is meteen duidelijk dat er heel wat uitdagingen zijn. Zo is er onder meer een 10 meter hoog talud met bovenaan een nagebouwde bunker waar de landing op Normandië nagespeeld kan worden. Na een eerste opwarmspelletje zal blijken dat de uitbater de conditie van de Belgen te ondermaats vindt om hier aan te beginnen. Wij steken het eerder op het warme weer en misschien die ene allerlaatste pint van de avond voordien…. Nog een laatste vraag voor we beginnen: “Hoe ver schiet zo’n paintball geweer?” De uitbater antwoordt: “Dat is instelbaar: blauwe plekken voor een week, blauwe plekken voor twee weken of blauwe plekken voor vier weken.” We krijgen (gelukkig) de slappe optie én 500 kogels per persoon. Na de briefing, waar ook het veiligheidsaspect uitgebreid aan bod komt, delen we ons in twee groepen. Team oranje en team geel. Bij het eerste spelletje is het de bedoeling de vlag, die in het kamp van de andere ploeg ligt, te veroveren. Een volgend spelletje, ‘bunker defense’, biedt wat meer uitdaging: van kortbij een paar granaten in een nagebouwde bunker gooien. Natuurlijk zit het andere team in de bunker flink te verdedigen. Na de lunch is het tijd voor de laatste spelletjes. De winnaar is? Aan zijn rug te zien Jelle, getuige enkele fameuze plekken op zijn rug!

Troosteloos. Na het paintball rijden we verder tot bij Kamil, intussen voor ons ‘oude terugkerende rotten’ een bekend gezicht op de Polenreis. Kamil vult zijn dagen met het restaureren van oude Russische tanks en legertrucks om daar nadien wat toeristen mee te vermaken. Een rondje rijden met zo’n tank is best een unieke beleving. De locatie is niet geheel toevallig een oude Russische militaire basis. Tot 1991 woonde hier geen enkele Pool. Nu resten er enkel nog oude en vervallen kazernes.

 

Polenreis Vrijdag, door Fred en….

Het is vrijdag en vroeg in de morgen vertrekken we voor de laatste rit van de week. Johnny parkeert al direct zijn rode Disco ‘groot ego’ in een te diep spoor van een kleine zandweg. Na enkele pogingen zich te bevrijden is zijn winch defect zodat Dirk hem een kleine twee kilometer omhoog heeft moeten winchen… Ondertussen zijn we in twee groepen opgedeeld en hebben we het GPS spel gereden. We hebben daar nog een prachtig stuk terrein gevonden waar nog niet eerder op gereden is. Dit doen we met de Toyota en de Defender 110 als we hen op de GPS route zetten. Als we na verloop van de nodige tijd terug samen komen met de andere groep besluiten we nog een modderbak te nemen met de Jeep (een echte…). Ook aan deze dag komt een einde en eenmaal terug bij de jachthut is iedereen weldra in de weer met het kuisen van de wagens, het inpakken en het herstellen van een paar kleine mankementen. Het is een prachtige laatste dag geweest die we afsluiten met een heerlijke BBQ!

Tekst en fotografie: X-rover.

One thought on “Off-the-road met xrover.be in Polen bij Offroad Poland”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.