Het is geen moeilijke keus geweest zullen jullie begrijpen beste off-road vrienden. Aldus draaien we ons stuur zaterdag 7 oktober richting Budel. We arriveren, net als collega Jasper Scheffers waarvan je zijn verslag van Offroad Budel al hebt kunnen lezen, vroeg in de ochtend. Ondanks dat Offroad Budel op vrijdag al begonnen is (of juist daarom?) is het inderdaad nog ‘verdacht’ rustig op het terrein zoals ook Jasper al was opgevallen. Vinden we niet heel erg, want het geeft ons tijd om eerst een rustig rondje rond te wandelen en te kijken naar wat er allemaal te zien en te doen is. Althans, dat was onze bedoeling….
De eerste stappen gezet. “Altijd leuk om bekenden tegen te komen” schreef Jasper in zijn verslag. We zijn het absoluut met hem eens, helemaal als dat er veel zijn, want dan scoor je vast wel ergens een kop koffie. Inderdaad, we zijn maar nauwelijks ‘op pad’ of we hebben de eerste kop koffie te pakken bij de ‘gezamenlijke stands’ van Roan 4×4, Bex Techniek en Barten 4×4 Products (allen zijn gespecialiseerd in Land Rover en 4×4 accessoires en producten). Gezamenlijk is (bewust) niet helemaal het juiste woord, maar ze kennen elkaar goed vanuit de challenge sport en hebben hun stands naast elkaar opgesteld. Afijn, zij zijn in ieder geval wakker en dat betekent dus dat niet alle off-roaders in coma verkeren… Ook vroeg bij de pinken is Jacqueline Visser van het Allroad Center. Ruim aandacht in haar stand uiteraard voor Superwinch lieren, maar ook voor custom made Jeep producten kun je bij hen terecht.
‘Vanuit het veld’ Fotograaf Ad Woolthuis gaat met mede organisator Dennis Neijssen ‘op pad’ naar enkele terreinen op de uitgezette routes. Twee routes kun je dit weekend rijden. Rij je zaterdag bijvoorbeeld de noordelijke route, dan mag je zondag de zuidelijke route rijden. Op de terreinen zijn de routes middels rode en zwarte pijlen aangegeven die tevens de zwaarte weergeven. Rood is pittig en zwart pittig kwadraat. Niet voor niets is er een keuring vooraf en wil je bijvoorbeeld de zwarte route rijden, dan is een lier op je auto verplichte kost. Ad fotografeerde er lustig op los en een heel kleine selectie kun je hier zien, inclusief een ‘snoepje’ dat hij heeft weten vast te leggen.
Op alle terreinen houden officials een oogje in het zeil en bieden hulp indien nodig.
Even een kwijl momentje tussendoor. Van dit off-road snoepje dat Willys pick-up heet heeft Ad wat meer platen geschoten. Willys begint met haar pick-up truckje in 1947 als ze de naam Jeep nog niet vast hebben weten te leggen. De Willys truck wordt geïntroduceerd als 1-ton four-wheel drive truck (4T met een wielbasis van bijna drie meter) maar is in die eerste productiejaren ook leverbaar met uitsluitend twee wielaandrijving (2T en driekwart ton truck). De Willys truck is duidelijk gebaseerd op de Willys Stationwagen en de Willys CJ2A (officieel heten ze dan nog geen Jeep, dat mag pas in 1950). Ook de motor is de Go-Devil motor die in de oorlogs Willys te vinden is en de eerste na-oorlogse modellen. Inmiddels heeft de civiele Willys CJ2A (Jeep) direct na de oorlog de bekende zeven sleuven grille gekregen, tegenwoordig hét kenmerk van iedere Jeep. In die tijd nemen ze het echter niet zo nauw met het aantal sleuven; eentje meer of minder maakte niet uit. Tot 1950 zien we dan ook een grille met tien recht opstaande sleuven. In 1950 herzien ze de grille. Het aantal recht opstaande sleuven worden er acht en die worden onderbroken door vijf horizontale profielen. De Go-Devil motor verdwijnt om plaats te maken voor de Hurricane motor en dat betekent 72 paarden in plaats van 63 stuks. Vanaf 1951 is de Jeep Willys truck (nu mag hij wel Jeep genoemd worden) alleen nog met 4WD leverbaar. Vanaf 1954 wordt de pick-up geleverd met drie horizontale profielen in haar V-vormige grille. Het truckje blijft tot 1965 in productie maar is in die laatste jaren behoorlijk gedateerd. Het neemt niet weg dat er tot die tijd ruim 200.000 gemaakt zijn. De opvolger, de Jeep Gladiator, is in de beginjaren zestig inmiddels ook op de markt. Waarom we het truckje zo leuk vinden is het feit dat het nog een echte werktruck is in die na-oorlogse jaren. Hij is bijvoorbeeld niet alleen leverbaar als pick-up truck, maar ook als stake-bed (platform met staanders), als chassis-cab (chassis met alleen een cabine) en zelfs als ‘bare chassis’ (enkel het chassis met motor en aandrijflijn). Dat niet alleen geeft aan dat je met een werkpaard van doen hebt. Kijk ook maar eens naar de leverbare eindoverbrengingen. Standaard is die al tamelijk kort (5,38:1, veel trekkracht, lage topsnelheid en relatief hoog verbruik) maar optioneel kun je ook nog kiezen voor een nog kortere eindoverbrenging van 6,17:1! Een iets langere overbrenging kon ook en dan kreeg je een 4,88:1 overbrenging in de differentieels. Die laatst genoemde overbrenging wordt vanaf 1954 (tot 1962) zelfs standaard als je voor de zescilinder Super Hurricane motor (Continental motor) in de Willys Jeep pick-up kiest maar ook als de zescilinder Tornado motor die rol van de Super Hurricane motor overneemt in de laatste jaren van haar productie. De kortere 5,38:1 overbrenging is bij de zescilinders een optie, niet onlogisch natuurlijk met die sterkere motor. In die jaren zijn er ook tal van bedrijven die (industriële) gereedschappen ontwikkelden en produceerden voor de Jeep’s. We hebben daar in het verleden eens uitgebreid aandacht aan besteed. Wil je daar meer over weten, duik dan in het ‘Archief’ van terrein.nu Eigenaar van dit heerlijke Jeep truckje is overigens Jeeper ‘Moos’ zoals de clubleden van de OJOC hem vooral kennen (Peter van de Moosdijk voluit geschreven).
Kijk daar-is, een Polar-is.
Boven: Frappante overeenkomsten. Beiden beoefen je off-the-road en beiden in principe als hobby. Toch zit er een wereld van verschil tussen de 4×4 sport en de zeilsport. Of toch niet….?
‘Hoge straatwaarde’. Terwijl fotograaf Ad zijn geheugenkaarten en camera roodgloeiend fotografeert is uw scribent net de eerste twee stands voorbij… Vanuit een ooghoek zien we langzaam maar zeker ‘leven ontstaan’ op het grote middenterrein. Er komt wat actie op gang in de off-road brouwerij zeg maar. We stappen resoluut door naar de eigen stand van terrein.nu alwaar collega Menno Muller polsbandjes en hesjes klaar heeft liggen voor ons. Onze stand wordt aan de rechterzijde geflankeerd door de stand van Marino Marysse, organisator van de komende Dima 4×4 beurs (aanrader!) en aan de andere kant door de stand van Jeep dealer American Cars Schinnen. Ivo Gorsic is daar onder meer werkzaam en die komen we nog wel eens tegen op Jeep tours en evenementen. Het is bijna een heel Jeep straatje geworden, want naast American Cars Schinnen heeft de Jeep Club Nederland (JCN) haar stand. En dat betekent onze volgende kop koffie en natuurlijk hoort daar even een praatje aan vastknopen bij. Naast de JCN nog meer Jeep, want daar vinden we Edwin van der Maas van Jeepparts.nl met een heel uitgebreide stand. Begrijp je inmiddels dat ons beoogde rondje om het terrein heen lopen, normaal een kwestie van pakweg 10 minuten, ‘iets uitloopt’ bij ondergetekende?
Boven: Praten het Offroad Budel weekend aan elkaar en dat doen ze verdullekes goed.
Boven en onder: Oeps en ai, heel duidelijk een verkeerde en domme stuurmanoeuvre. De chauffeur heeft toch pakweg een dik uurtje het schaamrood op zijn kaken na zijn stommiteit en ontvangt het nodige commentaar van zijn mede off-road kornuiten. Na dat dikke uurtje is hij weer enigszins bij zijn positieven en zet hij zijn fraaie, afstand bediend schaalmodel weer op zijn wielen… Wees eens eerlijk, tuinde je er in? Net als voorgaande episodes is ook dit jaar de club van modelbouwers aanwezig. Die hebben ook off-road en 4×4 voertuigen die ze op een uitgezet off-road parcours demonstreren. Dat veel van hun modellen bedrieglijk echt lijken is een understatement dunkt ons.
Boven: En ook dit is een schaalmodel…
Boven: De Poolse Robert Boruszak in een van zijn eigen creaties. Robert is de constructeur en maker van…..? De OMM buggies! OMM staat voor One More Meter zou je inmiddels moeten weten en de achterliggende gedachte bij die naam is dat zijn buggies je net even verder brengen dan ‘andere off-road bolides of buggies’.
Onder en daaronder: Nog altijd één van onze favoriete offroad auto’s, de korte Mercedes G cabriolet….
….alhoewel de lange MB G zeker niet te versmaden is, niet in de laatste plaats omdat hij veel praktischer is.
Boven: Actief in het NK Trial, John van der Westen. Dit weekend echter ‘recreatief’ op pad.
Boven: Er wordt wel eens een tikje minachtend over de auto’s uit het Oostblok gedaan, maar degenen die er een hebben of gehad hebben doen dat zeker niet. In de regel waren het in de communistische jaren sterke maar spartaanse auto’s. Dat de afwerking in die tijd soms wat te wensen over liet is minder belangrijk dan op de plaats van bestemming aankomen. Vergeet niet dat de infrastructuur in dat enorme Rusland niet te vergelijken viel met die in het westen en in zo’n geval heb je liever een degelijke, spartaanse auto die aankomt dan een luxe limousine die je halverwege in de kou laat staan. En het kan verdraaid koud zijn daar in Rusland zoals je weet.
Spektakel is de caravanbehendigheidsproef. Een race is het uiteraard niet. Wat wel? Zo creatief mogelijk een flink kronkelig off-road parcours rijden dat bovendien een paar serieuze, gevelde houten vrienden herbergt is al geen sinecure, maar het gevaarte ook nog eens achteruit tussen twee boomstammen zien te parkeren is minstens zo rottig. Caravans stuiteren als een dronken springbok op en neer achter de auto met als gevolg dat de meeste caravans als platform bij de ‘parkeerbomen’ arriveren. Het hutje dat er op hoort ligt ergens op het parcours, maar meestal in een onherkenbare vorm. We hebben de tel niet bijgehouden, maar een heel aantal van die caravans zijn het weekend vertrokken naar de caravanhemel. Het doet beduidend minder pijn als je weet dat het stuk voor stuk gepensioneerde, krakkemikkige exemplaren zijn geweest.
Boven: Oeps, stuurfoutje en dit keer is het geen modelauto. Zacht zand zorgt voor geen of weinig schade aan de carrosserie, echter het ego van de bestuurder raakt vaak onherstelbaar beschadigd. In Budel helemaal, want langs de kant staan vele honderden toeschouwers…
Boven: Ziet er uit als een stukje huisvlijt, deze prachtige houten aanhanger. En hij is behoorlijk sterk constateren we als de eigenaar een rondje over het caravan parcours stuurt. En niet voorzichtig! Zijn aanhanger maakt dezelfde sprongen als die arme caravans voor hem, maar geeft geen krimp.
Boven: Drie voertuigen die een demo geven van het Autoblubbering. Alleen is de blubberbak op zaterdag nog niet heel spectaculair. Voor veel off-roaders is hij al net iets teveel van het goede, maar deze bolides kachelen er doorheen alsof het geasfalteerd is onder hun wielen. Zondag ligt er, mede dankzij de regen, meer blubber in die bak. Dan nog hebben ze er weinig moeite mee, maar het wordt dan wel veel spectaculairder om te zien. In het tweede verslag laten we daarvan wat beelden op je los.
Boven en onder: Allemaal Jeeps op weg naar hieronder, de Jeep Club Nederland.
Boven: De meeste off-roaders, met name als ze lid zijn van de ANVT, zullen deze bolide onmiddellijk herkennen als zijnde de Toyota LandCruiser van Rocco Langenberg van Wheels Unlimited. In die vast overtuiging zijn ook wij, totdat we van de chauffeur horen dat hij de auto recent van Rocco heeft gekocht. We zijn benieuwd waarin we Rocco de volgende keer zullen zien.
Boven: Nog een ‘oude’ exoot is deze Scout van International Harvester (IH). Wellicht het meest bijzonder, en tamelijk ongebruikelijk voor haar land van herkomst de USA en in die jaren, is dat deze Scout is uitgerust met een dieselmotor. Er wordt wel gedacht dat IH de eerste fabrikant was die in de vroege zeventiger jaren een diesel aanbiedt in de Amerikaanse Light Truck markt maar dat is niet waar. GM, Dodge en Jeep deden dat al eerder in de jaren 50 en 60 en IH zelf bood haar D301 diesel in de jaren zestig al aan in hun trucks uit de C-lijn. IH start haar onderzoek naar een diesel in de Scout II in 1971 met als doel mogelijke export naar landen waar de diesels populair zijn. De benzinecrisis in de vroege jaren zeventig helpt aan dat onderzoek een handje mee. Ze doen onderzoek naar vier zescilinder dieselmotoren, de Peugeot XDP-6.90, de Perkins 6-247, haar eigen IH D301 en de Chrysler-Nissan CN6-33 (Chrysler en Nissan werkten toen samen en deze motor was een Chrysler marine versie van de SD-33 dieselmotor van Nissan). De Peugeot valt af vanwege montage problemen en een te krappe passing en behoorlijk hoog verbruik nekt ook hun eigen IH D301 (het was hun kleinste dieselmotor). De Perkins past prima en zijn 105 pk spreken ook in zijn voordeel, maar IH is bezorgd over de onderdelen voorziening en het toch wat hoge verbruik. Blijft over de Chrysler-Nissan CN6-33 (3,2 liter). Meerdere exemplaren worden geïnstalleerd en succesvol getest. Later, als de samenwerking tussen Chrysler en Nissan stopt wordt de motor weer gewoon met haar Nissan naam SD-33 aangeduid. Klinkt het vreemd allemaal? Ach, we hebben nog ergens een foto rondzwerven van een Australische Jeep CJ 7 met origineel een zescilinder dieselmotor van Nissan in het vooronder. En in Europa werd de CJ 7 enkele jaren geleverd met een viercilinder dieselmotor van Isuzu.
Boven: Is het nu een HoTte Blitz buggy of een Blitze H0T buggy. Aangezien Hanenbergh offroad Techniek tegenwoordig de rechten heeft van de buggy houden we het op die laatste. De HoT buggies zijn op basis van Suzuki (of eventueel Land Rover) en dat maakt ze niet alleen flink vaardig in het terrein maar ook vriendelijk voor de beurs.
Boven: De stand van Barten 4×4 Products (rechts op de voorgrond met de Gigglepin banners) en daarachter links op de foto de stand van Roan 4×4. Niet zichtbaar is Bex Techniek.
Opmerkelijk verschil. Eveneens aanwezig Gert-Jan Veneman van 4SKY LED verlichting (en Jeepstuff). Hier laat hij niet alleen zien waar de prijsverschillen tussen goedkope en goede LED verlichting in zitten, maar ook horen! Inderdaad kijken wij ook even verbaasd als Gert-Jan zijn vingers langs de koelribben van twee ogenschijnlijk dezelfde, maar toch verschillende, LED bars haalt. Gert-Jan kondigt voor het weekend aan dat hij tien procent van zijn omzet dit weekend doneert aan Flight4Petra. Het wordt een behoorlijk bedrag kunnen we alvast verklappen.
Het doet ons denken aan de komische serie de Big Bang Theory waarin Sheldon een poosje Fun with Flags presenteert…
Boven: In ons verslag over de PaNic Party van Paul en Nico hebben we het nog over toeval dan wel samenloop van omstandigheden. Daarin geloven we nog niet zozeer in toeval en praten we lievr over een samenloop van omstandigheden. Daar komen we op terug; we geloven voortaan absoluut in toeval. Als we namelijk over de camping struinen op zoek naar wat leuke plaatjes raken we in een leuk en aangenaam gesprek met twee mannen. We babbelen over van alles, totdat uw schrijver er pakweg na een uur achter komt (via een logo op zijn jas) dat een van de mannen Marco Zuijdam is (de ander is Eric). En Marco Zuijdam kennen we van naam omdat hij recent de gelederen is komen versterken van Cees van Geel’s Roadbooks Experience werd ons via een nieuwsbrief verteld. De advertentie en de toerritten en evenementen van Roadbooks Experience kun je op onze site ook terugvinden. Het wordt een lang gesprek kunnen we je vertellen, want Marco zit vol met leuke en enthousiaste ideeën voor Roadbooks Experience. Leuk en enthousiast in die zin dat ze nog wel eens afwijkend zijn van andere aanbieders. Tenminste, als je dat zou willen. Maar na een off-road rit overnachten op een kasteel of in een boomhut? Klinkt spannender en leuker dan in je tentje of caravan (is vooral spannend tijdens storm), maar het is allemaal mogelijk bij Roadbooks Experience. Hou deze mannen in de gaten, want daar ga je nog meer van horen durven we te voorspellen. Je herkent Marco makkelijk: zijn hond Sam is steevast bij hem…
Boven en onder: Wandelend over het kampeerterrein ontwaren we plots het flatfender Jeepje (3A) van Pepijn Schreurs. Maar niet alleen zijn Jeep zien we; ook zien we er een paar benen onderuit steken. In zijn achterste differentieel blijkt een bout losgeraakt en die is een eigen leven gaan leiden. Met die onhebbelijke gewoonte heeft deze een gaatje in de bovenkant van het deksel geslagen en dat was het sein voor de olie om druppelsgewijs de vrijheid op te zoeken. Gelukkig heeft Jeepparts.nl een nieuw deksel bij zich en na een poosje sleutelwerk kan Pepijn zijn ‘pad’ weer vervolgen.
Boven: Fraaie Jeep J20 met passende opbouw van de gebroeders de Koning, Jeep liefhebbers vanaf hun geboorte.
Boven: ’s Morgens vroeg op bezoek in de stand van Allroad Center.
Boven: Ineens vinden we de Smurfen leuk nu we weten dat er ook een 4×4 Smurf bestaat…
Boven: Gaandeweg wordt een de blubber in een van de bakken meer vloeibaar. Meer en meer wordt daar een sleeplintje uitgerold of een lierkabel uitgelopen. Het middenterrein is dit jaar wat pittiger dan voorgaande jaren hebben we zelf de indruk. Uitzondering zijn de betonblokken; daar is het parcours wat makkelijker geworden.
Boven: Op bezoek in de stand van Jeepparts.nl
Boven: Het laatste model Hummer dat van de band rolde, de H3. De wip sloeg naar de verkeerde kant door zeg maar…
Boven en hieronder: De kids hoeven zich niet te vervelen als ze met papa en mama mee moeten. Integendeel. Voor een bescheiden bedrag kunnen papa en mama een kaart kopen (zie foto boven) en met die kaart kunnen ze meerdere activiteiten doen maar bijvoorbeeld ook een glaasje ranja krijgen of een bakje met popcorn. Schieten met een heus (paintball) geweer bijvoorbeeld, een auto verven etc. Verder kunnen ze nog op een quad rijden, in een berg strobalen spelen, een ballenbak etc. Of een rondje meerijden in het terrein niet te vergeten en, helemaal spannend, zelf rijden door het terrein in een Jeep Grand Cherokee (4×4 lesauto, dus een auto met dubbele bediening).
Boven: We twijfelen nog, maar we denken dat het een Jeep is…
Boven: ‘Groenteboer Bertje’ alias Bert van Grinsven in zijn ‘Willeke’.
Boven: Hé, die komen we niet heel vaak tegen in het terrein…. Vermoedelijk zijn de meeste off-roaders er nog nimmer een tegen gekomen off-the-road en ook wij moeten bekennen maar één keer eerder een Porsche naast de weg in serieus terrein ontmoet te hebben. Dat was in de Baja 300 en betrof een zeer korte kennismaking, want al snel na de start verspeelde de coureur zijn ophanging. Deze ‘off-roader’ rijdt beduidend rustiger en houdt de zaak derhalve gewoon heel.
Eind van de middag enkele demonstraties van het Autoblubbering. Spektakel verzekerd als Wolter Klinkien zijn appeltjes groene bolide met luid gebrul in een oogwenk door de bak raast.
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
