Offroad Budel 2017, de zondag

In deel twee van Offroad Budel zullen we pogen je minder lastig te vallen met het geschreven woord, maar laten we je hopelijk genieten van meer beeldmateriaal. Dat zou moeten lukken, gezien bijvoorbeeld het feit dat de blubberbak op de zondag zijn naam meer eer aan doet dan op zaterdag. Navenant worden de pogingen van de off-roaders veelvuldiger. En dat levert heerlijke prachtplaatjes op. Voeg de caravanrace er nog aan toe en het publiek krijgt absoluut waar ‘voor zijn/haar geld’.

Boven: Land Rover Series II.

Boven: We weten niet helemaal zeker of het een goed idee is van deze dame om ‘off-the-road’ te gaan.

Boven en drie keer onder: Deze ‘off-road broeder’ brengt ons kort in verwarring. He, die ‘Terrängbill’ (betekent terrein voertuig in het Zweeds, kortweg TGB) ziet er apart uit maar toch lijkt hij niet helemaal op de TGB 13 6×6. Inderdaad is het geen TGB 13 leren we van diens chauffeur maar een TGB 20 met uiteraard ook 6×6. Het is een grotere versie van de TGB 13 en bedoeld voor het transport van troepen. Het verschil zit hem onder meer in de maten, want de TGB 20 is 70 cm. langer, 25 cm. breder en 50 cm. hoger dan de TGB 13. Nog een verschil is technisch; in de TGB 20 is een vijfbak te vinden.

Twee maal boven en een keer onder: Heerlijke werkpaardjes, de Unimogs van Mercedes.

Boven en onder: Off-road Budel is internationaal hebben we tijdens voorgaande edities enkele keren geroepen. Net als voorgaande jaren geven niet alleen wij Nederlanders ‘acte de presence, maar ook Belgen, Duitsers en Luxemburgers komen we tegen.

‘Overlijdensbericht’. De mannen van het Autoblubbering demoteam hebben een bijzondere tak aan hun stam. De chauffeur van de Chevy K5 Blazer (een bijzondere knaap maar zijn naam zijn we even kwijt) rijdt volgens eigen zeggen alles aan gort. Ook nu weer krijgen we daar later op de dag een demonstratie van, maar pas nadat hij al meerdere keren het einde van de blubberbak gehaald heeft. De dikke Chevvy maakt bij de start al het geluid van een slecht voorverwarmde Lanz tractor en duikt al ploffend de modderbak in. Bijna aan het einde van de drekbak komt hij tot stilstand en dan is luid en duidelijk een op hoge toeren draaiende motor hoorbaar. Het duurt even, langer dan verwacht zelfs, maar uiteindelijk geeft de motor middels een luide knal definiteif aan dat hij naar de vaantjes is. Tijdens die laatste actie is zijn aanstaande echtgenote als een speer de auto uitgesneld richting de shovel machinist en vraagt zij naar blijkt een brandblusser aan hem. Ze sprint terug en overhandigt deze onverwijld aan aanstaand manlief die op zijn beurt bijna letterlijk de motorruimte van zijn Chevrolet Blazer induikt om een mogelijk ontluikend brandje in de kiem te smoren.

Boven: Spektakel en boordevol actie zijn verzekerd als Wolter Klinkien zijn bolide (en van diens zoon Jeffrey) door de modderbak jaagt. We hebben het Autoblubbering enkele keren verslagen en zullen dat zo mogelijk blijven doen, maar ondertussen hebben we al geleerd dat het prepareren van een modderbak toch een speciale kennis en techniek vereist. Dat is hier in Budel niet van toepassing. In de kern gezien is het oppervlak van de hier in Budel aanwezige modder te dun en waterig. Met het onthutsende vermogen in de bolide van Wolter is de modderbak in Budel een opwarmertje. Misschien beter gezegd: een lachertje. Als Wolter een twintigtal meters voor de bak het gaspedaal vloert en de enorme kudde paarden (circa 735 volgens Wolter) loslaat schiet zijn bolide als een raket uit de startblokken. Met zijn enorme banden is hij in een split second bij de modderbak en scheert hij over de modder in enkele tellen naar de overkant. Zijn wielen raken nauwelijks het oppervlak, net als dat je de off-road bolides in IJsland over het water ziet scheren. Een plat steentje over het water keilen is ongeveer hetzelfde effect. Schitterend om te zien maar toch is Wolter er niet helemaal gerust op. Waar hij bang voor is, is juist de ‘oever’ aan de overkant van de blubber. Daar krijgt de bolide ineens weer echt grip op droge grond en de kans is niet denkbeeldig dat zijn assen die plotselinge verandering niet kunnen verdragen. Maar het gaat gelukkig goed en gaandeweg groeit het vertrouwen van Wolter in een blijvend goede afloop en kan het publiek (en eigenlijk iedereen) meerdere keren genieten van zijn demo van het Autoblubbering.

Onder: Jermain van Esch in zijn wedstrijdwagen.

Boven en onder: Beiden gedoemd uit te sterven, althans, off-the-road. Boven de Suzuki LJ 80, onder de Opel Frontera.

Boven en onder: Eddie Beeftink en Jesse Burgmeier (hier in de HoT Blitz van Eddie) komen we regelmatig tegen in de Roan 4×4 Challenge. We vermelden het expliciet, want in de praktijk betekent het dat ze graag voor de zwaardere uitdagingen gaan. Dat ze daarbij ook wel eens ’tijdelijk vast’ komen te zitten hoort onlosmakelijk bij de off-road pret.

Boven twee keer: Hans Turksma in zijn Mad Mudder.

Yin en Yang? De bolides welke we op het middenterrein tegenkomen verschillen soms als dag en nacht. Boven een Subaru Forester en onder een Range Rover Sport HSE.

Boven en onder: We hadden een vermoeden in welke richting we moesten denken, maar kenden hem niet direct, deze zogeheten Geser 4×4. Een beetje googelen leert dat het een type 60 is en dat deze uitgevoerd is met de 3,769 liter zescilinder Tornado benzinemotor van Jeep (104 kW, ofwel 141 pk). De carrosserie is van aluminium en het onderstel van Unimog. Er zouden er slechts dertig van gebouwd zijn volgens de eigenaar. Als we het goed hebben zou deze Geser 4×4 uit 1973 stammen en verschijnt hij in 2014 in Nederland. Vooralsnog zou het de enige zijn in Nederland.

Boven: Officials zijn niet te beroerd om een helpende hand toe te steken. Ze zijn hun ‘gewicht’ soms zelfs in goud waard.

Boven en twee keer hier onder: Een Zwitserse Berna maar beter kun je spreken over een incognito Saurer. Saurer (het bedrijf werd ooit opgericht in Zwitserland door de Duitser Franz Saurer in 1853 wiens oudste zoon Adolf het in 1896 overneemt) neemt Berna namelijk eind jaren twintig (1929) over maar de naam Berna mag gehandhaafd blijven, ook op de Saurer trucks die Berna vervolgens produceert. Of het nu een Saurer of Berna is; beiden hebben een meer dan uitstekende naam. En zijn niet bang voor een spatje blubber….

Boven: Jeeper en uitstekende fotograaf Stephen Troost.

Boven en een stuk of vijf hier onder: We arriveren een fractie te laat om hem serieus vast te zien komen zitten, deze onfortuinlijke bestuurder. Hij heeft besloten plaats te nemen op het dak van zijn bolide en rustig op hulp van buitenaf te wachten. Helaas pakt dat anders uit dan hij verwacht, want zo werkt het niet in de off-road wereld. De aardige shovel machinist is zeker niet te beroerd om zijn machine diep de blubber in te manoeuvreren, maar blijft halsstarrig in zijn cabine zitten. Een en ander houdt voor de keurig geklede, en totaal niet voorbereide, meneer op zijn auto in dat hij, onder applaus van de vele omstanders, zijn keurige schoenen en een deel van zijn bovenkleding uit moet trekken en te ‘blubber’ moet gaan. Nou heeft dit bruine goedje de doortrapte, geniepige eigenschap om alles wat zich in haar ‘domein’ waagt bijna onmerkbaar maar onherroepelijk naar de bodem te zuigen. Het is net een soort drijfzand en je kunt het een beetje vergelijken met je blote voeten in de vloedlijn aan de kust te gaan staan. Ook dan voel je het zand onder je voeten weggezogen worden en zak je als vanzelf een klein stukje richting het centrum van moeder aarde. Al snel slaat het noodlot inderdaad onverbiddelijk toe bij deze heer; de hoogte van de onberispelijke, opgerolde spijkerbroek is onvoldoende om deze schoon te houden. En erger nog, even later pakt de misère in de zelfde mate uit voor zijn overhemd. We spraken zo even al over onvoorbereid, hetgeen duidelijk wordt als blijkt dat geen enkele sleepvoorziening is aangebracht op zijn auto. Om er dan toch de diepe modder in te duiken is hetzij heroïsch dan wel getuigt het van een soort morbide doodsverachting. Het enige bevestigingspunt is een punt aan de wielophanging en dat verklaart zijn bruine arm welke je op de openingsfoto kunt bewonderen. Na hulp van de shovel is hij snel uit de penarie en vervolgens uit beeld. We hebben hem na zijn ‘hachelijke avontuur’ niet meer zien rijden. Laten we hopen dat hij na dit avontuur niet genezen is van onverhard rijden maar een cursusje off-road zou geen kwaad kunnen, samen met aangepaste kleding.

Boven: Enkele ‘off-road notabelen’ kijken geamuseerd toe….

Oef, we zijn weer veilig…

Boven: ‘The Kids Are All Right’…. (toevallig ook een Amerikaanse film uit 2010, geregisseerd door Lisa Cholodenko en winnaar van de Golden Globe).

Boven: Zijn volgens ons de weg een beetje kwijt…

Twee keer boven en twee keer onder: Aangemoedigd door collega’s Ton Prater en razende reporter Hein Moors besluit commentator Boy Jansen een rondje mee te rijden in het zelfbouw offroad monster van één van de deelnemers. Dat het instappen in een offroad bolide een (heel) beetje anders gaat dan in een ‘normale’ auto ondervindt hij nu aan de lijve. Inklimmen komt eerst en is al een kunst op zich maar lukt hem na wat ‘slangachtig wurmen’. Onder bijval van het massaal toegestroomde publiek, en uiteraard van zijn collega’s Ton en Hein over de microfoon, neemt hij plaats op de bijrijdersstoel. Tot kort voor de start kwebbelt hij nog honderd uit, maar gaande de aanloop en aansluitend de doorwading is hij daarna verdacht stil. Na pakweg veertig seconden kan hij pal voor de omroeptoren heelhuids uitstappen. Niet geheel ‘onbevlekt’ overigens zoals je kunt zien. Stilletjes vragen we ons af of het wel allemaal modder is wat we op zijn kleding zien….

Boven en onder: Kijk eens goed naar de modder. De twee foto’s zijn vrijwel op hetzelfde moment genomen, maar vanaf twee verschillende standpunten. Of het zijn twee fotografen geweest of één heel snelle fotograaf….

Blijven lachen. Een andere opvallende gebeurtenis die veel publiek trekt komt op het conto van de bestuurder van deze Lada. Onvervaard duikt hij de langgerekte modderbak in, zo ongeveer tegen de tijd dat deze op zijn geniepigst en zwaarst is. Nu is dat Russische spul off-the-road behoorlijk sterk, maar dit is zelfs teveel voor zijn Lada. Zijn voortgang wordt dan ook ernstig belemmerd ergens halverwege de blubberbak. Precies, daar waar deze op zijn slechtst is. De Lada staat daarin dan ook als een huis en weigert alle medewerking om bevrijd te worden. Sleeplinten die knappen, niet veel later gevolgd door een te zwak of slecht gemonteerd ‘hekwerk’ dat er alleen van door gaat en een bijna sleepkabel tatoeage op de achterdeur van de Lada Niva brengen de bestuurder niet van de wijs; hij is er stoïcijns onder en blijft lachen. Zijn handelen lokt onbeschrijflijk leuke reacties op van het publiek, vooral als hij een van zijn passagiers uit de auto tilt en deze aan de kant zet. De blaag, uitgerust met enkele loszittende schoenen de jeugd nog wel eens eigen, zet enkele stappen maar prompt blijven zijn schoenen bij die actie in de modder staan. Tot vermaak van het publiek natuurlijk, maar ook van de bestuurder van de Lada. De Lada wordt uiteindelijk bevrijd door de Berna maar één ding mag gerust gezegd worden, dit soort mensen die niet terugdeinzen voor de modder zijn de pareltjes op evenementen als ook Offroad Budel.

Boven: Joop Barten van Barten 4×4 Products heeft de nieuwe bolide van Patrick van Boxstaele de zondag uitgebreid aan de tand kunnen voelen.

Boven en onder: Harold van Doornen is wel wat modder gewend herinneren we ons nog van de International Masters of Mud. Hier in Budel komt hij opnieuw tegemoet aan zijn modderverslaving.

Boven en onder: Jermain van Esch, maar heeft hij zijn bijrijder Sjef Janssen soms ingeruild…?

Caravan behendigheid. Deze heren (foto boven) zijn de eerste deelnemers aan de behendigheidrit met caravans. Na het moeizaam aankoppelen van de overdadig gedecoreerde caravan gaat het vol gas het parcours op. Na enkele bochten en hobbels besluit de caravan te doen waar hij voor gemaakt is, staan op een leuk plekje ter meerde eer en glorie van de trotse bezitters en met de bedoeling om met hen een aangename vakantie in de natuur door te brengen. Beide heren in de auto doen echter of beider neuzen bloeden en ronden het resterende deel van het parcours zonder caravan achter zich. De rondslingerende boomstammen, bedoeld als hindernis, worden zonder vermindering van snelheid genomen. Resultaat, een geweldige sprong met vier wielen los in de lucht die eindigt met een neuslanding. Helaas was de fotograaf op dat moment zijn rolletje aan het verwisselen…. (wordt vervolgd)

(Vervolg…) De klap van de neuslanding is echter dermate hard dat de complete koplampunit, inclusief bevestiging, op de landingsplaats achterblijft. De heren zijn echter niet verslagen en krijgen later een herkansing. Loon naar werken, want die poging resulteert in de felbegeerde vakantie naar een bestemming naar keuze. Laten we overigens ook de inspanningen van de officials eens onder de loep nemen. Bijna geruisloos en doortastend treden zij op. Of het nu gaat om het opruimen van verloren caravanonderdelen (zou je een website voor kunnen opzetten, www.verlorencaravanonderdelenopderijksweg.nl) of het massaal toegestroomde publiek in goede banen leiden, de weg wijzen, assisteren, stuk voor stuk doen ze zonder brommen of verveelde gezichten waar ze voor staan. En dat is Offroad Budel mede tot een ongekend gezellig festijn maken! En och, dat ze zo heel af en toe een deelnemer tot de orde moeten roepen houdt ze bij wijze van spreken scherp. Er is namelijk altijd wel een deelnemer op ieder willekeurig evenement die in de veronderstelling leeft dat terreinrijden zo hard mogelijk crossen betekent. En dat is het juist niet. Soms moet je inderdaad in bepaalde situaties wat meer gas geven, maar op stukken ongeplaveid met harde ondergrond is dat absoluut niet van toepassing. En ook in de modder is het vaak onnodig. Als mede organisator Dennis Neijssen hoort dat er iemand aan het crossen is, springt hij onmiddellijk in zijn auto en roept de betreffende persoon tot de orde. En zo hoort het. Met zijn actie verzekert hij bij wijze van spreken de zesde editie van Offroad Budel.

Boven twee keer: Bas Slingerland.

Quad rijden voor de kids!

Boven: Sommigen hebben ‘schijt’ aan alles en dan kun je maar beter goed voorbereid zijn…

Twee keer boven: Gerrit van Os junior in actie. Gerrit was enkele jaren terug actief in het NK Trial, samen met Gerrit van Os senior. De laatste jaren staat de terreinsport bij Gerrit echter op een laag pitje vanwege zijn studie. We hebben sterk de indruk dat hij na zijn studie de NK Trial draad wel weer zal oppakken. Offroad Budel houdt tot die tijd zijn offroad skills op peil.

Sterk stijgende populariteit. Ze beginnen een rage te worden, die stickers van terrein.nu! Boven zie je een Jeep JK van American Cars Schinnen. Ivo Gorsic van American Cars Schinnen ‘smeekte’ of er alstublieft een sticker van terrein.nu op mocht en natuurlijk hebben we over ons hart gestreken en er een op de JK opgeplakt. Hetzelfde geldt voor de auto op de stand van www.jeepparts.nl op de foto hieronder die er zelfs nog een extra op de neus wilde hebben.