Het is nog vrij rustig als we deze ochtend het terrein op komen rijden, maar het is, en hier spreekt onze ervaring, bijna een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat dit niet zo blijft. We vinden zo’n rustige aanvang heel niet erg, want daardoor hebben we nog alle tijd om te genieten van de bij de Offroad Challenge altijd aanwezige koffie met cake. Genietend van deze versnaperingen wordt ons vermoeden bevestigd; er melden zich steeds meer deelnemers bij de ‘inschrijf-wagen’, waaronder een flink aantal zuiderburen.
Altijd een verrassing! Nadat de koffie en de cake hun weg gevonden hebben gaan ook wij ‘op pad’. De camera’s gaan om de schouders en we duiken het strijdtoneel in. In ons hoofd spookt de kenmerkende, altijd geldende vraag voor de Landsard, ‘hoe zal het terrein er vandaag bij liggen?’
Afwisseling troef. Om de inmiddels zorgvuldig opgebouwde nieuwsgierigheid bij u als lezer te stillen zal ik maar meteen met de deur in huis vallen en vertellen hoe het er bij ligt. De ‘hoofdwegen’ zijn droog en ondanks hier en daar een flinke kuil, goed te rijden. De bekende speelplaatsen links en rechts langs de paden daarentegen bevatten nog meer dan voldoende water en modder om de die-hard off-road liefhebbers een leuke en uitdagende dag in het vooruitzicht te stellen.
Relaxte kennismaking. Dat de paden droog zijn is ideaal voor de minder geoefende rijder. Die zou anders bij het zien van teveel modder wellicht het sap uit zijn stuur knijpen, net als deelnemers met een standaard 4wd die de auto ook voor dagelijks gebruik inzetten. Voor deze beide categorieën zijn die droge, doorgaande paden een mooie uitkomst. Maken ze tenminste op een aangename en aanvaardbare wijze kennis met de off-road sport.
‘Modderpeil’. Onze hiervoor geopperde stelling wordt later op de dag bevestigd als we een Subaru Forrester, een drietal netjes uitziende standaard Wrangler JK’s en een door ondergetekende nog nooit in het terrein aangetroffen Nissan Pathfinder waarnemen. Stuk voor stuk auto’s waarmee je niet direct de diepste modderputten wilt opzoeken. Maar feit blijft dat het aantal aanwezige 4×4’s met de nodige aanpassingen groot en in de meerderheid is, dus dat verraadt toch wel dat menig deelnemer komt om eens lekker in de modder te spelen.
Boven: Tijdloze schoonheid…
Ongedwongen off-road plezier. En dat je bij de Offroad Challenge naar hartenlust kunt ‘modderen’ waar je wilt is eveneens een feit. Bekend bij insiders is hun motto, of noem het filosofie, dat je tijdens de werkweek (en voor sommigen thuis ook…hahaha) al genoeg tussen de lijntjes moet lopen. Als dat in het weekend dan nog eens moet is wat hen betreft onzin, dus mag je rijden waar en hoe je zelf wilt. Je vindt bij hen daarom onder geen beding gekleurde pijltjes en geen rood/witte linten die je op een parcours dwingen. Het enige lint is te vinden bij het water van het naastgelegen meertje omdat het simpelweg verboden is daar in te rijden.
Modder verzekering. Dat ik straks thuis zal gaan komen met foto’s waarop meer dan genoeg rond spattende modder te zien is wordt een zekerheid als ik Frank Daams met zijn brute Jeep Wrangler YJ ten tonele zie verschijnen. Frank is een rasechte moddervreter die geen uitdaging uit de weg gaat weten off-roaders die hem kennen. Vandaag vormt geen uitzondering, want de Jeep wordt door Frank vakkundig en snel met de nodige power door bijna elke waterplas gemanoeuvreerd. Het opzoeken van de uiterste grenzen leidt natuurlijk een keer tot vastzitten, maar met behulp van de lier is dit maar van korte duur.
Tijdelijke of langdurige belemmering van de voortgang? De meeste vastzitters treffen we vandaag achter op het terrein aan. Hier bevinden zich enkele modderkuilen die zich niet een twee drie laten bedwingen. Een groepje Belgische vrienden vermaakt zich kostelijk op dit stuk terrein. Al snel gaat het tegen elkaar op en de een wil natuurlijk niet voor de ander onder doen. De off-road grenzen worden dan ook bijna voortdurend naar boven bijgesteld. Totdat een langgerekt gat, met daarin een flauwe bocht, zorgt voor ‘enig oponthoud’ als een van deze jongens zich hierin serieus vast rijdt. Na enkele mislukte pogingen om hem vooruit los te trekken wordt besloten om het via de achterzijde te proberen. Echter nu zorgt het flauwe bochtje in de kuil ervoor dat de 4×4’s niet recht tegenover elkaar staan, wat het lostrekken niet bepaald bevorderd. Anders gezegd, er komt nog geen millimeter beweging in de ‘vastzitter’.
Boven: If you can read this, roll me over…. Of zullen we het andersom doen? If you cannot read this, roll me over….?
Boven: Dirk van den Tillard met kroost.
Boven en onder: Frank Daams, gediplomeerd moddervreter…
Opgetrommelde versterking. De mannen staan al een poosje te tobben als Patrol nummer twee zich meldt. Hij neemt positie in aan de voorzijde van helpende hand Patrol nummer één en op die manier wordt een treintje gevormd. Maar ook deze goed bedoelde poging met twee trekkende wagens levert weinig beweging op in het vastzittende voertuig. Maar goed en reuze makkelijk is het dan dat je veel offroad vrienden en vriendinnen hebt, want er is ook nog een Patrol nummer drie. Nummer drie positioneert zich beter in lijn met de vastzitter en een flinke ruk blijkt daarna voldoende te zijn om hem uit zijn benarde positie te bevrijden.
Boven: Als je weet dat je zo’n gat met rijkelijk gevulde modder in gaat, dan is het raadzaam je lierkabel al vast een stukje uit te rollen en op een wat makkelijker toegankelijke plek ‘in stelling te brengen’.
Boven en onder: Martijn van Alphen met Juup en Juup zijn eerste vriendinnetje….
Boven: Erik Hartjes.
Boven: Bart Hems, onregelmatige deelnemer in de Roan 4×4 Challenge….
Boven: Op zoek naar….?
Haastige wijzers… Zoals altijd op zo’n ‘ontspannende’ dag draaien de wijzers van de klok in een razendsnel tempo richting de eindtijd van vier uur. Het evenement zit er helaas op en met lichte tegenzin begeven we ons richting de uitgang van het terrein. De organisatie babbelt bij de ingang nog even na en krijgt, van een rijder die voor de eerste keer aan een off-road evenement deelneemt, te horen dat het enorm goed bevallen is en dat hij zeker nog eens terug komt. Voor de dames en heren van de Offroad Challenge toch het beste teken dat het een geslaagde dag is geweest. Of het voor ons ook een geslaagd dag is geweest? Uhh, leveren de modderfoto’s niet meer dan genoeg bewijs…?
Tekst & fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes).
