Kennis-cadeautje 1? Alhoewel je het niet direct zult vermoeden geven we al in de titel een dubbel Amerikaans tintje aan het ‘Vaderdagevenement’ van Offroad Challenge dat afgelopen zondag, inderdaad als het Vaderdag is, op de Landsard plaatsvindt. Laten we beginnen met ‘Vaderdag’. Duik eens mee in de historie van Vaderdag. Volgens overlevering zou Vaderdag in het begin van de vorige eeuw, 1909 om precies te zijn, geïntroduceerd zijn door, jawel, mevrouw Sonora Smart Dodd uit de Amerikaanse staat Washington. Dat doet zij om haar vader William Jackson Smart te eren, een veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog. Papa heeft geen makkelijk leven, want bij de geboorte van zijn zesde kind sterft ‘moeders’ (zijn vrouw) in het kraambed. Als zijn dochter de volwassen leeftijd bereikt wil zij de kracht en het doorzettingsvermogen van haar vader onder de aandacht brengen. Het idee komt niet zomaar bij haar op, want ze vindt een stukje inspiratie bij Anna Jarvis die het jaar daarvoor ‘Moederdag’ lanceert. De eerste Vaderdag vindt vervolgens plaats op 19 juni 1910 in Spokane in de staat Washington (niet te verwarren met Washington D.C. de hoofdstad). Ja ja papa’s en mama’s, al die heerlijke cadeautjes van jullie kroost hebben jullie in feite dus te danken aan de Amerikanen! Terzijde, in Nederland vieren we Vaderdag vanaf 1937. Dat gebeurde in oktober en pas in 1948 wordt afgesproken dat Vaderdag voortaan op de derde zondag van juni gevierd zal worden. Dank daarvoor het initiatief van de Nederlandse Bond van Herenmodedetaillisten.
Kennis-cadeautje 2? Het tweede stukje tekst in onze aankondiging is ‘Dutch Everglades’. Everglades National Park is de grootste subtropische wildernis van de USA en dit natuurgebied ligt in de Amerikaanse Staat Florida. Zoek wat foto’s op internet op en inderdaad zal je een zekere gelijkenis hier en daar met de Landsard nabij Eindhoven niet ontgaan. Bomen die omgeven zijn door langgerekte plassen en soms met hun voeten in het water lijken te staan voeden die gelijkenis. Voeg daarbij een beetje kroos dat op tal van plassen ligt en het plaatje ziet er een beetje uit als een mangrovebos. Laat het Everglades National Park nu het grootste mangrovebos ter wereld herbergen. Op de Landsard is het allemaal wat kleiner, daarom noemen we het wel de Dutch Everglades(Nederlandse Everglades), maar die volgelopen geulen vormen al jaren een heerlijk uitdagend terrein voor off-road liefhebbers. Een significant voordeel in vergelijk met de Everglades: er zwemmen geen alligators en krokodillen….
Hieraan herken je de ware fotograaf (Alex); niet bang voor een smerige broek om het ultieme plaatje te kunnen schieten. Alex is ook verantwoordelijk geweest voor het schitterende plaatje van een koeltoren van bovenaf tijdens het Dutch Jeep Camp in Zwartemeer.
Traditiegetrouw. Als ondergetekende en fotograaf Ad even na tien uur in de morgen het terrein van de Landsard oprijden heerst daar een serene rust. Althans, ogenschijnlijk lijkt dat zo. Zoals gebruikelijk is bij Offroad Challenge, de verantwoordelijke club voor het Vaderdagevenement van vandaag, worden we door bestuursleden uitgenodigd om een ‘bakske’ koffie te komen nemen. Steevast gaat dat vergezeld met een lekkere plak cake. Het is al jaren een kenmerk van de club dat de koffie, thee en de cake voor iedere deelnemer gratis is. Aan de tafel is het dan niet alleen genieten van de koffie en de cake, maar ook gelegenheid om de laatste off-road nieuwtjes en roddels door te nemen. Dit ‘lieflijke tafereeltje’ wordt overgoten door een uitbundig schijnende zon. Zelfs nu in de vroege ochtend belooft het vandaag al flink warm te worden en stiekem zijn we blij op het evenement hier op het bomenrijke Landsard te zijn. Ontegenzeglijk zorgt het bos voor aangename verkoeling.
Modderfreak. Zo vroeg in de morgen zijn er zeker al een dikke twintig deelnemers op het offroad terrein lekker actief aan de gang. Onder hen ook ene meneer Frank Daams. Frank kennen we al langer dan vandaag en deze ‘Vaderdag’. Mocht je hem toevallig nodig hebben en je weet niet waar hij is, zoek dan het plekje op het terrein waar de meeste modder en water te vinden is. Geheid kom je hem daar tegen. Ook vandaag vormt geen uitzondering. Op het achterste gedeelte van de Landsard, grenzend aan het motorcross- en kartcircuit, zijn al jarenlang een aantal venijnige modderbakken te vinden. Die modderbakken aldaar zullen ook na een periode van droogte niet snel leeg staan. Dat we met een vrij lange periode van droogte te doen hebben schreven we al eerder. Overal op de Landsard is dat duidelijk te zien en zeker de off-roaders die hier vaker komen zullen dat beamen. Zelden stond het waterpeil zo laag en op tal van plaatsen is het zelfs volledig ‘verdampt’. Hooguit laat wat vochtige aarde zien dat hier voorheen dikke modder en water gelegen hebben. Maar achterin is nog niet alles verdampt of de bodem ingetrokken. Het werkt als een supermagneet op Frank…
Boven: Smaakmaker Frank Daams. Je ziet hem, niet geheel toevallig, op meerdere foto’s voorbijkomen.
Het is inderdaad dus hier dat we Frank aantreffen, met op deze Vaderdag als speelmaatje Eric Hartjes. Die kwamen we in het verleden voor het eerst tegen als deelnemer aan de Polen-Breslau. Nog vers in onze herinnering is het feit dat hij nauwelijks een haar beter is dan Frank. Beiden proberen een modderbak in de volle lengte te ‘slechten’. Omdat hun herhaalde pogingen telkens eindigen in een lieractie besluiten de heren de modderbak dan maar dwars over te steken. Na enige pogingen en een lieractie van nauwelijks betekenis bereiken beide rijders de veilige overkant. Zowel de auto’s van de heren als de heren zelf zijn wat minder herkenbaar, maar vooruit, dat kan de pret totaal niet drukken…
Hoe noemen we dit ook alweer….? Tijdloos?
Boven: Dee in haar eigen Jeep TJ.
‘Provinciegenoten’. Om ons heen zijn diverse kleine en grotere groepen offroad liefhebbers druk in de weer hun opgedane offroadkennis en skills (vaardigheden) in de praktijk aan de tand te voelen. Eén van deze groepen bestaat uit een negental oosterburen (Europese provincie Duitsland), opererend onder de naam Offroader-Stammtisch. Onder de drijvende krachten van deze sympathieke groep off-roaders zijn Alex en de Nederlandse taal machtige Dee, die bovendien meerdere keren hier op de Landsard zijn geweest en het terrein dus redelijk goed kennen. Onder leiding van Alex en Dee beginnen ‘onze buren’ de dag rustig. We hebben het dan uiteraard over de offroad uitdagingen waar rustig mee begonnen wordt. Niet direct zoeken zij de zwaarste modderbakken op, de steilste beklimmingen of de smalste doorgangen tussen de bomen. Nee, ze bouwen de off-road uitdagingen als het ware op; steeds beheerst en met beleid een tandje zwaarder.
Oplopende in gradaties. Aan het begin van de dag wordt dus rustig door niet al te heftige passages gereden maar allengs gaat het voor in de middag over in wat zwaardere uitdagingen. Het werpt zijn vruchten af. Deelnemers die bij wijze van spreken in de ochtend aan een bepaalde passage absoluut niet zouden beginnen worden op deze manier spelenderwijs wegwijs (we geven het toe, een beetje een ongelukkige uitspraak in het offroad jargon) gemaakt in de edele kunst van het off-road rijden. Deelnemers waarbij de schrik zogezegd om het hart zou slaan bij het zien van die uitdaging, en dat kan leiden tot onherstelbare ‘off-road schade’ (nooit meer het terrein in willen of durven gaan). We refereren er wel vaker aan; de groep off-road liefhebbers die niet de grenzen van hun auto willen opzoeken en die mild niet al te extreem off-road prima vinden is vele keren groter dan de groep die-hard offroaders die pas tevreden zijn als de modder tot boven het dak van hun auto reikt.
Deze Jeep ziet er zowel aan de voor- als achterzijde ‘kek’ uit…
Oeps….
Tijdelijke tussenstop. Desondanks loopt het niet altijd goed af. Tsja, het blijft natuurlijk techniek die meer belast wordt dan van een Opel Agila om maar een willekeurige dwarsstraat te noemen (fotograaf Ad rijdt namelijk een Agila…). Wat gebeurt er? Aan de achterzijde van het terrein, aan de kant van de plas, bevindt zich een niet al te diepe geul, gevuld nog met wat water. De ondergrond is zoals je die mag verwachten onder water: blubberig. Buiten ons blikveld is Willyam van der Wiel, samen met zijn dochter Kay, probleemloos van voor tot achter door deze pittige geul gereden. Niet lang na deze ‘heroische doortocht’ besluit Offroader-Stammtisch lid Helge Acher ook een poging te wagen. Het leek tenslotte makkelijk toen Willyam en Kay er doorheen reden toch? Voorzichtig zet Helge zijn Jeep voor de moddergeul. Beheerst zakt hij vervolgens met de auto de moddergeul in. Niet al te diep en je ziet zijn moed bij wijze van spreken stijgen. De Jeep worstelt zich dan ook met stoïcijns gemak, zover je dat van een Jeep kan aflezen, door de eerste helft van de geul. Maar dan gebeurt het. Halverwege is de ondergrond van de geul echter verraderlijker dan een nest chagrijnige wespen. Zijn Jeep valt stil en de voortgang stopt. Echter ook de achteruitgang stopt. Met andere woorden, Helge kan niet voor of achteruit en staat tijdelijk ‘vast’ zoals off-roaders dat in de regel plachten te noemen. Niet gehinderd door een zweem van angst voor de techniek gaat hij even vol op het gaspedaal. Helaas is de techniek van zijn Jeep daar minder gecharmeerd van, met als gevolg dat hij met deze actie zijn achterdifferentieel verspeelt. Wat volgt is een serieuze bergingsactie. Een gelukje bij een ongelukje is dat hij met zijn Grand Cherokee naar de Landsard is gekomenen en daar achter heeft hij een auto-ambulance hangen. Eind van de dag kan hij derhalve met zijn defecte Jeep op de aanhanger gewoon naar huis rijden.
Aha, betrapt… Niet dat ze die smiley er op tekent, maar dat zij dat mondje naar beneden laat wijzen. Je kwam toch voor je plezier?
Ongedwongen offroad pret. Ondertussen zijn andere rijders op het altijd natte gedeelte van de Landsard driftig doende hun al dan niet geprepareerde bolide op de proef te stellen. Lekker zelf je uitdagingen zoeken en dat is min of meer het motto ook van Offroad Challenge. “Vaak moet je de hele week al in een keurslijf lopen, dus moet je tijdens je hobby lekker kunnen ontspannen”. Dat ook bij dat lekker de eigen uitdagingen zoeken het gebruik van de lier meermalen noodzakelijk is behoeft geen nadere uitleg richting eenieder die hier op de Landsard wel eens gereden heeft. Buiten ons blikveld bereikt ons via de geruchtenstroom dat Eric Hartjes gedwongen afscheid heeft moeten nemen van zijn stuurstang en dat hij daarom door Frank Daams ‘liefdevol’ uit het terrein gelierd wordt. Hé, je bent tenslotte maatjes geweest de hele dag en dat ben je natuurlijk niet alleen in ‘Goede Tijden’, maar ook in ‘Slechte Tijden’.
Boven en onder: Doet ons op een of andere manier denken aan het liedje van Egbert Douwe (Rob Out) getiteld “Kom uit de bedstee mijn liefste”. Maar dan wel in een variant daarvan, iets van: “Kom in mijn armen mijn liefste”.
Twee keer boven en twee keer onder: Nog een heerlijke actie van meneer Frank Daams.
Boven: Eric Hartjes.
Boven: Frank Daams himself. Onder: Kay van der Wiel, nu zelf achter het stuur (rechtsgestuurde wedstrijdauto). Tsja, het is tenslotte Vaderdag en dan laat papa Willyam zich rijden…
‘Spelen op een tuintje’. De kids vermaken zich wel op een van de weinige zandbulten die er nog over zijn. Ook dat is onderdeel van Vaderdag. Jazeker, want ‘vader’ heeft geen kind aan ze…
Verschillende leuke honden vandaag, maar deze vonden we het leukst, eentje die vermoedelijk afstamt van een zeehond gezien het feit dat hij zonder snorkel met zijn snuit onder water zwemt…
Uhhh, het is ons even onduidelijk…
Tussen de middag. Gezien de heerlijk etende deelnemers hebben Stephanie de Heijde met moeder Francis goed hun best gedaan met de diverse snacks als hamburgers en braadworst. Gretig aftrek met dit warme weer vinden ook de koele frisdranken. Rond vier uur keren de meeste deelnemers, hoofdzakelijk mannen, huiswaarts om daar wellicht samen met moeders nog een graantje mee te pikken van ‘vaderdag’. Gezien de avonturen van deze dag hebben ze vanavond thuis genoeg te vertellen…Tsja, je zit niet voor niets wel eens even ‘vast’. Ook de mannen en vrouwen van de organiserende stichting Offroad Challenge houden het voor vandaag voor gezien en ruimen in no time het bivak op, inclusief de Dixi die achterop de inschrijfwagen een plekje krijgt. Zo’n slordige vijftig tot zestig deelnemers hebben vandaag een superleuke vaderdag beleeft. Niet extreem druk maar een prima bezetting ‘boven verwachting’ vindt Offroad Challenge en ze zijn er dan ook dik tevreden mee. Vooraf hadden ze al min of meer ingecalculeerd dat niet alle leden van huis weg mogen tijdens Vaderdag en als het dan op de dag zelf ’tamelijk warm’ is, en dan drukken we ons mild uit, dan is het ook logisch dat een aantal offroaders het off-road rijden verruilt voor een ‘baantje zwemmen’ ergens in een plas water. Ook dat is namelijk vreselijk off-the-road…
Boven: Francis en Lorenzo de Heijde nemen eind van de dag even een korte, welverdiende pauze.
Boven: Ai, mag je de lier bedienen kom je onder de modder te zitten. Papa’s vinden dat vandaag helemaal niet erg.
Boven: Kijk, daar heb je nu vrienden voor. Je parkeert je auto en prompt parkeert je maat zijn auto pal naast die van jou. Reuze handig nu om de deur open te doen en uit te stappen….
Fotografie: Ad Woolthuis & Jan Houtkoop. Tekst: Jan Houtkoop.
