Offroad met de MBGKCNL op de Landsard

Het weer wordt onbestendig voorspelt het KNMI vooraf als we zondagmorgen het stuur maar weer eens naar het altijd lekker uitdagende terrein op de Landsard draaien. Gelukkig slaat de weegschaal wel door naar de goede kant, want het wordt een overwegend zonnige dag. Helaas hebben we die zekerheid pas eind van de dag, zodat donker dreigende luchten met lichte spetters op de heenweg niet bevorderlijk zijn voor het humeur van fotografen. Edoch, aangekomen op de Landsard krijgt ondergetekende het meest warme welkom dat hem heel 2017 ten deel heeft mogen vallen. Okay, okay, het jaar is nog niet helemaal om, maar hij verwacht niet dat er nogmaals luidkeels gezongen zal worden als we de laatste, nog komende evenementen van dit jaar bezoeken. En het lied dat ze voor me zongen galmde prachtig over het rimpelloze water van het meertje en echode onnavolgbaar door de uitbundige herfstkleuren van het bos zo in de vroege zondagmorgen stilte. De Mercedes Benz G-Klasse Club Nederland (daar heb je de afkorting!) is verantwoordelijk voor dat warme welkom en we beleven een absolute topdag met de leden.

Positieve omsla’G’. De Mercedes Benz G-Klasse Club Nederland, voor het gemak zullen we hen hier G-Club noemen, zit het laatste jaar duidelijk in de lift. Niet heel moeilijk om eerlijk te zijn, want voorheen kabbelde de club op een gezapig tempo door de jaren heen en hoorde je niet heel veel van ze. Daar hoef je niet van op te kijken. De gemiddelde G-rijder gebruikt zijn voertuig vooral zakelijk en zal zijn auto niet snel tot het dak in de modder willen rijden. Bovendien ligt de aanschafprijs van deze (bijna) alleskunner een stukje hoger dan die van vrijwel alle andere merken 4×4 en navenant staan reparaties en/of brokken ook wat hoger op de prijslijst. Niet geheel onlogisch dus dat je ze ook minder tegenkomt op off-road evenementen. Dat neemt niet weg dat het off-the-road dijken van auto’s zijn, niet in de laatste plaats omdat het gros van de G’s standaard is uitgevoerd met begeerlijke differentieel sperren. We durven gerust te bekennen dat de korte G Cabrio één van onze favoriete terreinauto’s is. En hij prijkt op die favorieten lijst sinds we er begin jaren negentig regelmatig in reden. De belangrijkste reden is dat niet heel lang geleden een nieuw bestuur de regie in de club overnam. En die zijn lekker fanatiek actief zodat er tegenwoordig meerdere, verschillende evenementen op de clubagenda prijken. We zien dat vandaag terug in het aantal deelnemers, want een twintigtal G’s komen naar de Landsard, het bestuur niet meegerekend (vier of vijf). En dat is in het verleden vaak anders geweest. 

Oorzakelijk ‘G’evolg. Het warme welkom met ‘koorzang’ dat ons ten deel valt hebben we indirect te danken aan de heren Mark Elliot Zuckerberg, Eduardo Saverin, Dustin Moskovitz, Sean Parker en Chris Hughes, simpel omdat deze mannen verantwoordelijk zijn voor de oprichting in 2004 van het wereldwijde ‘Gezichten Boek’ (FaceBook). Het duurde ‘even’ voordat ondergetekende daar actief op werd, maar toen hij er eenmaal opging vulde hij ‘in zijn jeugdige onbezonnenheid’ ook zijn geboortedatum in (officieel verplicht op FB, maar daar houdt lang niet iedereen zich aan). Tja, en als dan een aantal G-clubleden zich weten te herinneren dat ondergetekende daags daarvoor zijn 65e verjaardag heeft gevierd, dan is de koorzang hiermee verklaard. De gebruikelijke ‘verjaarsborrel’ wisselen we graag in voor geurende koffie en onder het genot van dit zwarte goedje uit vermoedelijk het Koninkrijk Kaffa (zou nu in Ethiopië liggen) kletsen we even lekker bij met bekende en ons onbekende leden. Nee, op stoom hoeft de G-Club niet te komen, want de sfeer zit er ook in de vroege morgen al lekker in.

Het ‘G’eplande scenario. Al snel verdwijnen meer en meer G’s met hun ‘popelende inwoners’ het terrein in. Iedereen is vrij om te rijden waar hij wil. Het is een bewuste opzet van de organisatie, de leden eerst een poosje ‘lekker uit laten ravotten’ in het terrein. Tot de lunch en dan hopen ze dat de clubleden genoeg overtollige energie, dan wel de stress van de afgelopen werkweek, kwijt zijn voor het middag programma. Uiteraard is ook dat vrij, maar dan hebben ze ook een parcours uitgezet. Min of meer een behendigheid parcours en voor de invulling hebben ze ‘eeuwenlange’ off-road liefhebber Rink de Jong weten te strikken. Rink heeft met zijn lange en fel geel gekleurde G ‘Tweety’ jarenlang in het NK Trial strijd geleverd en weet derhalve van de hoed, de rand en nog een beetje meer off-road kneepjes waar de hoed en de rand geen weet van hebben. In de middag leren we dat hij (met reden) een niet heel moeilijk te rijden parcours heeft uitgezet, maar wel een dat behendig sturen vergt en op enkele plaatsen het gebruik van de sperren. Maar het is nog niet zo ver, het is nog ochtend. 

Goeie ‘G’rutten. Het is even schrikken als we het terrein op lopen, meer specifiek als je op de eerste grote splitsing voor rechts kiest. Je loopt dan richting de ‘Dutch Everglades’, zoals onze oosterburen het terrein de Landsard wel noemen. Maar ter hoogte van het soort van mangrovebos dat daar rechts in al zijn glorie schijnheilig ligt te wezen ziet het doorgaande pad er uit of een elftal cyclopen (woeste reuzen uit de Griekse mythologie met maar één oog) in de modder aan het spelen zijn geweest. Onvoorstelbaar zoals het is omgewoeld en bedekt met een dikke laag modder. In een bestaand gat, normaal rijkelijk gevuld met waterige modder, is geen druppel modderwater meer te bekennen. We krijgen sterk de indruk dat het nu over het hele pad verspreid ligt en ook de voorheen droge stukken op het pad verzadigd heeft. De waarheid is, horen we al snel, dat een stel onverlaten met 4×4 trucks illegaal het terrein op zijn geweest en zich flink zijn gaan uitleven, totdat de politie er lucht van kreeg en onmiddellijk ingreep. En dan te bedenken dat er een aantal clubleden onder de deelnemers zijn die maar weinig of geen ervaring hebben in het terrein. Het is ook de reden dat we enorm genoten hebben deze dag. Niets zo leuk als debutanten in het terrein. Ten eerste de verbazing van hen omdat ze leren dat de auto vaak vele keren meer kan dan zij in hun stoutste dromen konden vermoeden. Maar ook leren ze dat rijden in het terrein, en alles dat daarmee samenhangt, lang niet altijd zo makkelijk is als het idee in hun hoofd. Meestal is dat idee ‘lekker scheuren’, want dat doen ze in de Dakar toch ook? En juist die foute gedachte zorgt nog wel eens voor verrassingen. Die onwetendheid kan voor leuke, onverwachte wendingen zorgen. Bij het zien van de dikke, omgewoelde modder zouden we zelf nog eens achter onze oren krabben alvorens daar in te duiken en met die gedachte in het achterhoofd kunnen we ons voorstellen dat een debutant de schrik helemaal om het hart slaat. Maar dat is omdat wij behept zijn met enige off-road kennis. Die debutanten, en met niemand om hen heen die ze waarschuwt, hebben nog geen idee wat licht of zwaar off-road is en denken dat het zo hoort! Zonder te verblikken of verblozen zien we enkele off-road nieuwkomers ter plekke argeloos en zonder aarzelen de modder in rijden! Om prompt vast te komen zitten, althans, ze krijgen te maken met een tijdelijke belemmering van de doorgang. Maar is het niet zo? Het verhoogt in niet geringe mate de off-road feestvreugde en, ook belangrijk, en passant leren ze hoe hun lier correct te gebruiken. 

  

Op zoek naar de ‘G’ grenzen. Het is heerlijk ‘off-road worstelen’ op het pad en veel clubleden kijken graag toe wat zich daar allemaal afspeelt. Anderen zijn gewaarschuwd en verkennen daarom liever de rest van het terrein. Gewoon lekker terrein rijden, zoeken waar je grenzen liggen en soms aftasten waar de grenzen van je G liggen. Kortom, het eeuwige off-road spel waar we zo verzot op zijn. Al in de ochtend zie je dat debutanten de grenzen voorzichtig gaan verleggen, ook al komen ze zo nu en dan ‘bedrogen’ uit. Een goed voorbeeld is sporen zien uit te komen. Sporen zijn er in allerlei gradaties natuurlijk, maar diepe sporen gevuld met gladde modder zijn de ultieme uitdaging leren ze al snel. Daar uit komen valt lang niet altijd mee, maar ook diepe, gladde sporen haaks oversteken kan knap lastig zijn zien we bij een enkeling. En dan moet je zomaar de hulp van je lier inroepen op een plekje dat ogenschijnlijk simpel is: hard, niet diep in de modder, maar de wielen staan strak tegen de kanten van de sporen. Vergelijk het maar met je auto strak met zijn wielen tegen een hoge stoeprand zetten en dan vanuit stilstand pogen weg te rijden. Zal niet mee vallen kunnen we je verklappen. 

 

Boven: En natuurlijk leg je de verrichtingen vast voor de avonduurtjes als je met je geliefde op de bank zit, zodat je jouw indrukwekkende verhalen kracht kunt bijzetten met digitaal al dan niet bewegend bewijsmateriaal. Ademloos hangt ze daarbij aan de lippen van haar stoere vent en, en….. Nu stoppen we maar…..

Boven: Tijd voor de lunch. Soep, verse broodjes met frikandellen met verschillend spul om het weg te spoelen. En het is er ‘plenty’, meer dan genoeg dus. Mocht je tekort komen; op de tafels in de tent staan meerdere soorten snoepgoed. Tijd ook om even lekker bij te kletsen en de ochtend ervaringen door te nemen. Een kort buitje probeert de stemming nadelig te beïnvloeden, maar slaagt daar allerminst in. Een knappend kampvuur in een daartoe bestemde ‘vuurschaal’ poogt de voorraad meegenomen haardhout er door ’te jagen’ maar ook die poging is gedoemd te mislukken als je de voorraad hout in de aanhanger in ogenschouw neemt.

Boven en onder: Rink de Jong in zijn felgele ‘Tweety’ en samen met nog een die-hard off-roader en Mercedes Benz G-Klasse liefhebber die er ook zijn werk van heeft gemaakt; Albert Bouma van ‘Ik wil een G’. Albert heeft weliswaar geen NK Trial gereden, maar wel heel veel recreatief off-road alvorens hij samen met Rink enkele jaren heeft deel genomen in het NK Offroad Racing. 

Boven: Peter Majolee, in het midden met grijze jas, steekt een helpend handje uit.

Boven en onder: Wel alles meenemen… Gelukkig brengt papa redding, maar het geeft goed aan hoe diep de modder daar is geworden. Op de achtergrond het genoemde gat dat steevast waterige modder bevatte. Totdat enkele onverlaten met trucks illegaal het terrein op kwamen. 

‘G’rote Klasse voor de ‘G’ mannen! We helpen bij wat uitmond in een heerlijke actie. De mannen hierboven proberen via de zijkant langs de dikke modder te komen, maar komen al snel vast te zitten. In eerste instantie willen ze hun ‘G’ met de lier naar voren ‘bevrijden’, maar dat wordt afgeraden. De droge kant aan de linkerzijde wordt namelijk nog een stukje hoger en het spoor aan de rechterkant nog ‘een paar strepen’ dieper. Omvallen vormt derhalve geen serieuze bedreiging maar een zekere uitkomst c.q. resultaat. Een lier aan de achterzijde hebben ze echter niet. Op onze vraag of ze een snatchblock bij zich hebben wordt eveneens ontkennend geantwoord. Ondergetekende legt uit dat in geval je twee snatchblocken hebt, je jezelf ook met je lier aan de voorzijde kunt bevrijden. Dat willen ze wel eens meemaken en dus binnen de kortste keren zijn er twee snatchblocken geregeld. Als alles geïnstalleerd is slaan ze aan het lieren. Helaas zit de auto te vast met de rechterkant om de auto met het kunststukje los te krijgen. Slechts een halve meter krijgen ze de auto naar achter dus wordt voor het gemak de hulp aanvaard van die-hards Jan en Andre met hun PTO lier. Maar de bedoeling en intensieve pogingen zijn naar onze mening al een onvoorwaardelijke pluim waard. Dat is ook de kunst (en de lol) van terrein rijden; jezelf weten te bevrijden! We zeggen het vaker. Oma van vijfentachtig met een rijbewijs kan een auto ook in een gat met modder rijden, maar de auto zelf weer uit de penarie weten te krijgen, dat is een ander verhaal en valt onder het hoofdstukje ‘kunst’.  

Boven: In het kader van de emancipatie… zien we dit graag!

  

‘G’edegen advies. In de middag neemt Rink een groot deel van de leden mee naar een uitgezet parcours achter op het terrein. Als gezegd niet heel moeilijk, maar wel listig als je nog weinig off-road ervaring hebt. Een goed voorbeeld is een langgerekte kuil ergens halverwege. In plaats van de gebruikelijke uitgang moeten de deelnemers enkele meters daarvoor redelijk scherp naar rechts de kuil verlaten. Behoorlijk schuin omhoog en wellicht begrijp je het al: het gewicht van de auto en haar inzittenden komt daarbij vooral op de linkerwielen te liggen. Heel voorzichtig zie je hier dan ook dat een rechter voor of achterwiel het ‘luchtruim’ kiest. Het is tevens een waarschuwing dat die wielen maar weinig grip hebben. En ja hoor, spinnende (rechter) wielen zijn het directe gevolg als teveel gas wordt gegeven om de schuine opwaartse helling op te komen. Het is een ‘klassieke’ situatie waarbij het nadeel van een differentieel (een kracht zoekt altijd de weg van de minste weerstand) en het voordeel van differentieelsperren onomstotelijk wordt bewezen. Even verder is het vooral een passage met dikke modder die de zenuwen van de rijders op de proef stelt. Behendig sturen is het devies hier, om te voorkomen dat je tegen een boom glijdt. Het geheel valt in goede aarde bij de deelnemers en van Rink horen we dat dit op meer evenementen gedaan zal worden en dat er dan ook een wedstrijd element aan vastgeknoopt wordt. Met andere woorden, je off-road skills (vaardigheden) meten met andere clubleden!

‘G’edaan met de off-road pret. Eind van de middag is de off-road pret over. Als gewoonlijk ‘helaas’, ondanks dat je na een ‘werkdag in de buitenlucht’ vrijwel zeker moe maar voldaan huiswaarts keert. Dat we niet de enigen zijn die last van dit ‘fenomeen’ hebben bewijzen vandaag de clubleden van de Mercedes-Benz G-Klasse Club Nederland. We durven er best een handjevol euro’s om te verwedden dat we een aantal clubleden vaker off-the-road gaan zien. En die gelegenheid is er nu bij de club, want ze zijn een stuk actiever geworden zoals we al verklapten. Het ledental is explosief gestegen (bijna honderd nu) en een achterliggend weekendje Fürstenau was een groot succes met bijna dertig ‘G’s die op kwamen dagen, de organisatie niet meegerekend. En volgende maand staat bijvoorbeeld de razend populaire Kerstbomenrit bij hen op de Agenda, een rit in het duister van de avond en nacht. Nog meer bewijs nodig? De agenda van de MBGCN voor volgend jaar is eveneens flink ingevuld!

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.