Offroad nachtwerk bij de LRCH

Ons bezwaar van nachtelijke off-road avonturen heeft vooral te maken met de fotografie en met het feit dat de ogen van ons mensen nu eenmaal niet echt geschikt zijn voor het donker van de nacht. Niet voor niets hebben we kunstlicht uitgevonden toch? Zo ook voor de fotografie, want om toch iets te zien te krijgen op een nachtelijke foto (invulflitsen voor onder meer het elimineren van harde schaduwen laten we even buiten beschouwing) maken we gebruik van een flitser. Gebruik je die flits in het donker zodat je inderdaad ziet wie er bezig zijn en wat ze doen, dan ontbreekt het aan de beleving van het rijden in de nacht is onze mening. Gebruik je de flits niet maar probeer je een hoge ISO-waarde, onze voorkeur, dan krijg je die zo belangrijke sfeer en beleving wel te pakken, alleen zie je in de regel niet wie er rijdt en wat hij of zij aan het doen is. Blijft overeind dat deelnemers een nachtelijke tourrit of trial heel anders ervaren. Die rijden uitsluitend met behulp van ‘eigen verlichting’ en beseffen alleen dat er een fotograaf aanwezig is als ze plotseling ‘in een flits sterretjes’ zien…

Waarom populair? Terwijl schrijver dezes in de eerste helft van oktober zijn off-road vitamines op doet in het Poolse Kragle besluit fotograaf Ad om het stof van zijn flitser te poetsen en de Land Rover Club Holland (LRCH) op te zoeken tijdens hun jaarlijkse ‘Nachttrial’. Een nachtelijke trial wordt bij voorkeur in het najaar gehouden, doodgewoon omdat je dan niet zo lang hoeft te wachten tot het donker wordt. Dat is de belangrijkste reden, maar wellicht speelt de nadering van 31 oktober een rol, de dag dat traditioneel Halloween gevierd wordt. Halloween wordt als onderdeel van hun cultuur voor het eerst gevierd door de Kelten in Groot Brittannië en Ierland. Ze vieren daarmee het einde van de zomer en het begin van de winter. Tijdens dit feest, dat ze Samhain noemden, geloven de Kelten dat de grens tussen de wereld van de levenden en de doden vervaagt en dat de geesten van overledenen terugkeren naar de aarde. Om de boze geesten af te weren dragen de Kelten maskers en verkleden ze zich. In eerste instantie is het feest vooral populair in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, Canada en de Verenigde Staten, maar tegenwoordig is het feest (groeiend) populair over vrijwel de hele wereld. Ook wij zien hier in ons landje meer en meer pompoenen en griezelige decoraties verschijnen welke huizen en tuinen ‘sieren’.

Het is een feit. De meeste mensen staan in het nachtelijke donker minder stevig in hun schoenen dan overdag, zeker als er geen lantaarnpalen staan, verlichting uit huiskamers of flikkerende reclameborden. Takken van bomen lijken in het licht van de maan met hun onheilspellende schaduwen op lange grijpgrage vingers. Reflecterend licht uit ogen waarvan je niet weet aan welk creatuur ze toebehoren zorgen voor duimendikke rillingen over je rug en ieder onbekend geluid, verstoken van de gebruikelijke geluiden overdag, wordt in de nachtelijke uren versterkt.

Gelijkwaardig. Okay, nu we het spannend (lees: luguber) genoeg gemaakt hebben gaan we over op de trial. Bij de nachtelijke clubtrial van de LRCH hangt een heel andere spanning in de lucht. Een viertal proeven wacht de deelnemers en wat het extra spannend maakt is dat de deelnemers onderling strijd leveren met ‘ongeveer gelijke wapens’. Immers, alleen Land en Range Rover’s zijn toegestaan en bijvoorbeeld de wielbasissen stemmen aardig overeen met elkaar. Minder verschillende klassen waarin gestreden wordt en daarom komt het veel meer aan op de skills (kunde, vaardigheid) van de chauffeur en diens bijrijder en in mindere mate op de preparatie van de auto. Het recept is gelijk; proberen ongeschonden tussen de listig opgestelde paaltjes te manoeuvreren en dat op een onverharde ondergrond. Om het ‘niet te makkelijk’ te maken liggen er op die paaltjes, bestaande uit elektriciteitspijp, onverlichte balletjes. Ligt zo’n balletje niet op het paaltje, maar hangt het er naast, dan ben je als chauffeur onherroepelijk ‘de sigaar’. Los daarvan hebben de dames en heren uitzetters die paaltjes natuurlijk niet zo makkelijk mogelijk in de grond gemept maar op een dusdanige manier dat je flink aan je stuur moet hoepelen. Wat het meestal makkelijker maakt is de aanwezigheid van een co-piloot of co-pilote die de paaltjes aan de ‘andere kant van de chauffeur’ in de gaten houdt. Een bewuste omschrijving, want bij de auto’s van de LRCH weet je maar nooit aan welke kant het stuur zit…

Boven: Uhhh, een T-shirt met de 4D Challenge? Jeroen of Mark soms?

Sfeervol. Ongetwijfeld heb je nu wel begrepen dat de trialsport vooral een gezelligheidssport is, en dat geldt onvoorwaardelijk ook voor de clubtrial van de LRCH. Snelheid speelt geen rol, behendigheid wel. Omdat je je tegenstanders vaak direct in het vizier hebt, of je vraagt stiekem aan de official ter plaatse hoeveel strafpunten je tegenstander op de proef voor je heeft opgelopen, is het competitie element verzekerd. En wat ook absoluut meespeelt is dat de sport niet perse leeftijd gebonden is. Opa van tachtig hoeft geen poging te ondernemen zijn kleinzoon van twintig met hardlopen te verslaan, maar weet hij wel behendig te sturen, dan kan het maar zo zijn dat hij zijn kleinzoon in het stof laat bijten. Een andere mogelijkheid is dat vader of moeder met zoon of dochterlief de strijd aanbindt. Zet ze zodra het mag achter het stuur en ze leren spelenderwijs met de auto omgaan. Je wilt niet weten hoeveel dat straks scheelt als ze straks hun rijbewijs willen gaan halen…. 

Boven: Opperste concentratie, ook al zit het stuur niet aan de ‘right side’…

Boven: Tja en helaas, ze liggen er allebei toch echt af…

Boven en onder: Vergis je niet door te denken dat de trial heel simpel is. Door de flits van de camera zijn de paaltjes op de foto kortstondig verlicht. Voordat je beseft wat er nu eigenlijk precies stond wordt het een fractie van een seconde later een heel stuk donkerder. 

Boven: Yep, een bescheiden doorwading in de trial.

Boven en onder: Zwart is deze nachtelijke trial een uitstekende schutkleur…

Boven: Goed in de gaten houden die balletjes; ze zijn onverbiddelijk.

Afronding. Eind van de avond wordt de balans opgemaakt. Zijn we niemand kwijt? In het stikdonker is alles mogelijk. Nee hoor, iedereen veilig en alle proeven gereden. Op naar de vijfde en laatste trial van de LRCH dit seizoen, met aansluitend de prijsuitreiking. Wil je er bij zijn, dan noteer je 19 november in je agenda en zorg je dat je die dag in Overloon bent. Wij sluiten alvast af met een bloemetje

Fotografie: Ad Woolthuis. Tekst: Martin Brink m.m.v. Ad Woolthuis.