Opnieuw een dagje trial training.

Als in de aanhef geschreven is het klinkklare onzin als zou de geschiedenis zich herhalen. Toch is het de eerste gedachte die in ons opkomt als we, als gewoonlijk, op weg naar een off-road evenement, licht mijmerend in de auto die gedachten de vrije loop geven, laten gaan zeg maar. Zelfde vereniging die het evenement organiseert, zelfde soort van evenement, zelfde dag van de week, zelfde locatie en het zelfde weerbeeld. Je moet toch aardig stevig in je schoenen staan (laarzen, sandalen, slippers mogen ook, alleen geen hoge hakken) wil je dan het genoemde gezegde naar het land der fabelen verwijzen. Doe het toch maar, want het zijn weliswaar dezelfde parameters, maar dat zijn de enige overeenkomsten en een deel ook nog eens ruwweg.

Boven: Vroeger hè, vroeger toen wij nog jong waren….

Rekenkunde? Tel maar even de overeenkomsten mee. Het is de ‘jeugdige’ vereniging VNTTK (1) die opnieuw een dagje trainen (2) organiseert op hetzelfde terrein (3). Dat zijn de parameters die ‘keihard’ overeenstemmen, maar de andere twee zijn een stuk waziger. Op een zondag (4) is nog tamelijk logisch omdat het de meest algemene vrije dag is in ons landje, alleen verkeren we nu precies vier weken verder in de tijd. Hetzelfde weerbeeld (5) is een nog waziger claim, want tijdens de eerste training dag in april schijnt het zonnetje tamelijk uitbundig en op deze tweede training dag vragen we ons serieus af of die zon niet stiekem verdwaald is in de oneindigheid van de ruimte. Maar gelukkig, een kort moment tegen het eind van de middag bewijst dat hij nog altijd op zijn vaste plekje in de ruimte zweeft, tamelijk in de buurt van ons eigen ‘bolletje’. De overeenkomsten in het weerbeeld zijn dat de training dag overdag plaats vindt en dat het qua temperatuur bijna even kil is. Wat je nu gezien en gelezen hebt is dat je als schrijver de geschiedenis aardig naar je hand kunt zetten…

Toekomstmuziek. We arriveren pakweg een ‘stief’ kwartiertje voordat het trainen gaat beginnen. De organisatie met haar helpers hebben dan al mogen ‘genieten’ van een stevige bui regen horen we ‘in geuren en kleuren’. Teus Berkhof van de organisatie geeft de aanwezige deelnemers een korte uitleg wat de bedoeling is, nodig omdat er ook deze keer een aantal nieuwe gezichten te bespeuren vallen. Dat stemt optimistisch over de toekomst van de trialsport. Ondanks dat een aantal potentiële deelnemers Hemelvaart heeft aangegrepen om er enkele dagen tussenuit te ‘knijpen’ zijn er maar liefst 21 inschrijvingen voor deze training dag. Dat voelt best lekker, zo’n stijgende lijn verklapt Teus aan ondergetekende in bedekte termen. Kort nadat het trainen van start is gegaan kunnen we constateren dat de proeven niet heel moeilijk zijn. Dat is vooralsnog een bewuste keus van de organisatie, want onder hen zijn behoorlijk ervaren proeven uitzetters die het deelnemers zo nodig knap lastig kunnen maken. Maar nee, niet op deze training dag. De achterliggende gedachte is dat als je de proeven flink pittig maakt, dat dit nieuwe, potentiële deelnemers af zou kunnen schrikken. En dat willen ze voorkomen. Ze willen juist nieuwe deelnemers ‘lokken’ naar de trialsport. Als die de smaak van zo’n trialwedstrijd eenmaal geproefd hebben, dan is de kans groot dat ze blijven.

Het ongewisse. Maar niet alles valt te overzien. Dat geldt vandaag voor Proef 1. Als je de ‘schuldige’ wilt weten, dan wijzen we naar het weer en dan met name de regen. Niet alleen de bui van vanochtend, maar ook de regen van de afgelopen tijd. Die is uitbundig uit het zwerk gedaald als we het optimistisch en zonder sterk te overdrijven zeggen. Dat is op zich nog niet een heel hekel punt, want alle proeven hebben te maken met een ’tamelijk vochtige’ ondergrond en veel off-road liefhebbers vinden dat juist prachtig. Nee, het gegeven dat Proef 1 op een flink schuine helling is gelegen maakt hem met voorsprong noemenswaard. Veeg een helling met niet verharde ondergrond en in de oppervlaktelaag een overvloed aan water bij elkaar op één hoop en je creëert voor off-roaders een welhaast dodelijk gladde combinatie.

Twee foto’s boven: Luke Wolf in actie op Proef 1. De proef ontlokt bij hem de uitspraak “dat doe ik nooit weer”.

Off-road vergelijkingen. Wat gebeurt er op een proef met genoemde dodelijke combinatie? Nou, vergelijk het maar met een blinde die gaat biljarten. De stootbal kan hij voelen en met wat handigheid weet hij de bal ook vast wel een ferme tik met de keu te geven. Maar daarna krijg je het grote onbekende. Waar de bal heen gaat heeft hij geen enkel idee. Afhankelijk van hoe hard hij de stootbal geraakt heeft ‘caramboolt’ deze in korte of lange tijd als een ongeleid projectiel enthousiast over het biljart. Zo ongeveer gaat het ook met de deelnemers op Proef 1. Vergelijk die eerste stoot op het biljart met het wegrijden door de startpoorten. Dat lukt nog wel. Daarna is het ‘carambolen’ op de spekgladde helling. Al snel geven de deelnemers er nauwelijks nog om of ze al dan niet door een poortje gaan of een balletje van de paal af rijden. Nee, wat resteert is alleen puur lijfsbehoud en de hoop de uitgang ongeschonden te bereiken.

Boven: Wilfred Bogerd op oorlogspad in Proef 1. Deze keer wordt hij terzijde gestaan door zijn broer Jeroen, die niet geheel toevallig ook Bogerd als achternaam heeft. Niet alleen die achternaam delen ze vanaf hun geboorte; ook de off-road passie heeft bij beiden, we weten het zeker, vanaf de geboorte wortel geschoten. Ze zijn off-the-road groot gebracht en dan overdrijven we geen woord. Je kunt ze ook zien op de openingsfoto van dit verslag, die we gekozen hebben omdat die als geen ander tevens de trialsport symboliseert. Ongeschonden tussen de poorten met balletjes zien te rijden en je ziet beide broers met ingespannen, welhaast gepassioneerde gezichten kijken of dat verrekte balletje er niet af zal kieperen.

Boven: Nog een off-road liefhebber in hart en nieren, Jeroen Roelofs, tevens onderdeel van de VNTTK organisatie.

Onder: Een off-road liefhebber van de jongere generatie, Scott Wesselink. Scott doet het off-road tegenwoordig wat rustiger aan laat hij weten. Het plezier is even groot, en het neemt beslist niet weg dat Scott in het verleden al genoeg ‘zware off-road sporen’ verdiend heeft. Hebben we met eigen ogen diverse keren gezien in Heerde. Hier op de training dag weet hij zich terzijde gestaan door Nick Aarden. Die heeft vaker naast Scott gezeten, met name ook in Heerde. Echter een wedstrijd is andere koek. Die ervaring mist hij en zo’n training dag benadert een wedstrijd natuurlijk tot in de finesses. Hij kwijt zich prima van zijn taak, maar we hebben verzuimd hem te vragen of hij het ook leuk vindt. We hopen daar binnenkort antwoord op te kunnen geven.

Boven: Geen idee wat hij of zij wil zeggen. We spreken helaas geen ‘rooksignalen’…

Aan de verkeerde kant of…? Het grote voordeel van de huidige trial wedstrijden ten opzichte van de wedstrijden uit het verleden in beeld. Zo nodig mag je de auto uit om jezelf uit een benarde situatie zien te redden. In de regel zal dat een lier zijn, maar ook een schep of zandladder zijn opties om maar een paar voorbeelden te noemen. Oké, je collecteert weliswaar strafpunten -het wordt geteld als hulp van buitenaf- maar je kunt de proef daarna gewoon uitrijden. En hopen natuurlijk dat een ander op die plek ook ‘hulp van buitenaf’ nodig heeft. Hier zie je Didi, co-pilote van Martijn de Graan, de lierkabel oprollen na een redding op… Yep, Proef 1; je ziet het bordje van de uitgang op de foto links van de (rechts gestuurde) Suzuki Jimny staan. Dat rechts gestuurde is in het begin, ook voor de bijrijder, best wel even wennen horen we uit monde van Didi (de Graan-Gubler).

Boven en twee keer onder: De deelnemer met de langste trial staat van dienst en dan hebben we het over Filibert van Otten. Is al actief vanaf de oprichting van de sport, zo’n veertig jaar geleden en heeft jarenlang de wedstrijden georganiseerd. Tegenwoordig is hij razend druk met zijn transsportbedrijf en een klein beetje nog met de compacte Niewiadow caravans (moeilijk leverbaar vanuit Polen) zodat alleen het trial rijden overblijft. Onheil treft hem en zijn co-piloot Dion van Welie als ze uit een proef de sper uitschakelen maar deze blijft hangen. Prompt kost ze dat een steekas en dan moeten ze nota bene nog de angstwekkende Proef 1 rijden. Toch weten ze ook die uit te rijden met slechts één keer het moeten aanspreken van een lier van een medestrijder.

Boven: Pechvogel maar altijd vrolijk blijvende Willem Verhoef moet enkele proeven verstek laten gaan als gevolg van het overlijden van een differentieel. Zijn bijrijder is nog altijd Kevin Blok. Ze zijn overigens niet de enige ‘vogels met pech’. Iets meer pech is namelijk weggelegd voor Martijn Droog en Melchior van Roekel als al voordat de training begint de motor van zijn bolide weigert lekker zijn rondjes te draaien. Hooguit loopt de motor op drie poten terwijl dat er toch echt vier moeten zijn. De verdenking gaat uit naar een verstopte of lekke verstuiver. Onderzoek moet dat nog uit wijzen, maar het blijft in ieder geval een ‘harde noot om te kraken’ als zo’n akkefietje je vooraf al belet om mee te doen.

Boven en twee keer onder: Calvin Kuiper is met zijn bedrijf Pike sponsor van de trialwedstrijden die het VNTTK organiseert. Onthoud maar wat Pike doet, want dat kon wel eens reuze gemakkelijk voor je zijn in de toekomst in geval je stickers nodig hebt van het een of ander. Yep, zijn bedrijf Pike maakt onder meer stickers, maar ook bijvoorbeeld spandoeken. Kortom, visueel (reclame) materiaal om op te vallen in tal van vormen.

Boven en onder: Kevin en marshal Nick op onderzoek.

Boven en onder: Johan Schoonhoven en Henk Zeeboer.

Boven: Reinier Schoonhoven als we ons niet vergissen, met naast zich Gijs Kos. In ieder geval loopt hun Suzuki niet helemaal lekker deze dag. Overigens buiten de schuld van de auto zelf, want de auto heeft tweeëneenhalf jaar stilstaan achter de rug. Logisch dat de techniek dan een beetje stram is.

Boven: Jeroen Roelofs, onder Willem Verhoef.

Boven: Ronald en Nick van Loenen.

Boven en twee keer onder: Chanel Boshuijs doet tijdens de training dagen de eerste voorzichtige stappen in de trialsport. Hier krijgt ze instructie van Nick van Loenen. Chanel is niet de enige dame in de trialsport, maar wel de enige dame die zelf ook achter het stuur zit. Dat juichen we toe en echt niet omdat het moet in het kader van de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Nee, puur omdat het bewijst dat de trialsport voor zowel mannen als vrouwen is weggelegd en dat een gemengd deelnemersveld de sport alleen maar kleurrijker maakt.

Boven: Scott in close-up.

Onder: Didi bijna idem…

Boven en onder: Dubbelstarters Mark Biesterbosch en Rene Stegeman.

Boven: Luke Wolf.

Boven: Harmjan Mellies als we ons niet vergissen, co-piloot van Gerard Mellies…

Boven: Chanel Boshuijs.

Boven: De lente toont op tal van plaatsen haar kleurenpracht.

Boven: Na vele jaren heeft de voormalig oudste deelnemer binnen de trialsport, Jan van Loenen, de sport vaarwel gezegd. Dat houdt in dat hij nog twee (Suzuki) wedstrijd auto’s te koop heeft staan. Wil je heel betaalbaar mee doen aan de trialsport, dan is dit je kans.

Boven: Regelmatig dreigende luchten, maar op een miezerig klein buitje na van enkele minuten later in de ochtend blijft het droog.

Boven: Eveneens sponsor van de trialsport is 4×4 Haarlemmermeer.

Boven: Zijn wedstrijdauto heeft Patrick Velthorst nog niet klaar en daarom doet hij in zijn Range Rover mee. Helaas heeft zijn Range Rover bandjes die beter uitkomen op de verharde weg. Neemt het plezier niet weg, integendeel….

Boven: Gerard Mellies als we ons niet vergissen…

Boven: Ronald en Nick van Loenen zitten beurtelings achter het stuur (dubbelstart). Op de foto is het Ronald die stuurt. Ook deze mannen vallen in dezelfde categorie als de gebroeders Bogerd: geboren worden met een flinke portie off-road genen.

Boven: En ja hoor, daar-is-ie-weer, Leen Berkhof. Zijn mobiel heeft hij aan de kant gegooid, want liever zit hij achter het stuur. Hij doet dat om beurten met moeder Alexandra en pa Teus.

Boven: Co-pilote van Patrick Velthorst is Marit Pitlo.

Boven: Het scheelt een haartje of zelfs trial instituut Jeroen Roelofs delft het onderspit op Proef 1. Zijdelings glijdt hij van de helling en dankzij een bliksemsnelle reactie van Nick rolt hij net niet om.

Boven: Official Rienke houdt de verrichtingen van de deelnemers nauwlettend in de gaten.

‘Snel naderende toekomst’… De tweede training dag evenaart de eerste qua organisatie met gemak. Oké, we kunnen niet anders dan toegeven dat de organisatie bestaat uit ervaren trial liefhebbers dus we kijken er dan ook niet heel vreemd van op. Overeind blijft dat het een goed uitgangspunt is voor de wedstrijden die komen. En maak je borst maar nat, want de eerstvolgende datum is al snel over 14 dagen op 30 mei. Zoals het er naar uitziet wordt dat nog een laatste training dag, maar daarna kon de strijd wel eens in alle hevigheid losbarsten (mits de Corona maatregelen worden versoepeld). De locatie is definitief Wamel geworden is ons zojuist doorgegeven, maar hou de site van de VNTTK in de gaten voor eventuele wijzigingen of veranderingen.