We schrijven 15 september en we worden op de heenreis richting de Landsard ‘gestraft door ongekend mooi en warm weer. Typisch een nazomerdag terwijl de herfst officieel al begonnen is. Bovendien ‘sukkelt’ dat mooie weer de hele dag door. Een mooiere afsluiting van de challenge wedstrijden is nauwelijks denkbaar en, eerlijk is eerlijk, het verdringt de droefenis van de komende ‘challenge-loze’ maanden een beetje naar de achtergrond.
Utopische gedachten kronkels. Alvorens we op de Landsard in de challenge arena arriveren gaan onze gedachten tijdens de heenreis over de saaie snelweg weer eens op de loop. Wij als off-road challenge liefhebbers moeten blij zijn met een terrein als de Landsard, niet in de laatste plaats omdat er meer dan genoeg uitdagingen te vinden zijn dan wel te creëren zijn. En niet alleen de Landsard; we kunnen nog wel een aantal permanente terreinen hier in Nederland noemen waar de verstokte challenge verslaafden met plezier hun geliefde sport kunnen beoefenen. We moeten nu eenmaal leren leven met het feit dat Nederland aardig ‘vol’ is qua bewoning en niet heel groot is qua formaat (lees: oppervlak). Die conclusie wordt meer dan eens bevestigd als we onderweg zijn naar een of ander 4×4 evenement. Regelmatig komt het voor dat we een stukje terrein zien liggen waarbij we denken van, “getver, daar zou ik graag eens willen rijden met mijn 4×4”. In de regel zijn dat zanddepot’s in de buurt van huizenbouw en die kunnen meestal simpel aangepast worden voor een volwaardige challenge. Voor één, misschien een paar auto’s zou het ook geen probleem zijn, maar meestal zijn die depot’s te klein om er een volwaardige wedstrijd neer te kunnen zetten. Met weemoed, maar ook afgunst geven we eerlijk toe, denk je dan aan oorden buiten Nederland waar asfalt een zeldzaamheid is. Blijven we hier in Europa dan denken we aan Kroatië, Roemenië, hele stukken in Spanje en niet te vergeten Polen, waar we niet lang geleden ontzettend hebben genoten van het circa 1.000 ha. grote terrein (Kragte, Poland) waar Steven van Lier ‘de scepter zwaait’. Net zo genoten hebben we van de uitdagende, challenge waardige en schier ‘onmogelijk te vinden weggetjes’ die Cees van Geel van Roadbooks Experience wel heeft weten te vinden in Normandië en die hij ons voorschotelt tijdens zijn D-Day tour. Als die gedachten in ons hoofd rondspoken krijgen we steevast visioenen van hoe mooi het zou zijn als er geen snelwegen zouden zijn in Nederland. We denken dan aan bijvoorbeeld de A28 die niet ver van onze woonplaats gedrapeerd ligt en als een fantasieloze, grijs-zwarte sliert spaghetti Utrecht met Groningen verbindt. Stel dat we het asfalt ter plekke gewoon zouden afschrapen van het aardoppervlak. Is gelijk de navigatie apparatuur van TomTom hopeloos verouderd. Naast snelste of kortste route moeten ze namelijk een extra keus als ‘aan vink mogelijkheid’ in hun navigatie aanbrengen, die van ‘allerleukste route’. Zonder dat harde, zwarte spul wordt autorijden tenminste weer een avontuur, helemaal als je de rivier de IJssel moet oversteken… Laten we een partij oprichten met zijn allen, bijvoorbeeld een partij met als motto ‘Weg met de Weg’ of ‘Snel Weg met de Snelweg’. Uuuh, voordat onze gedachten nu helemaal op hol slaan zullen we ons maar verdiepen in de Roan 4×4 Challenge.
De uitdagingen meer gedetailleerd. De ontvangst bij de Roan 4×4 Challenge is als gewoonlijk hartelijk en weldra genieten wij fotografen van het hete en zwarte goedje dat we koffie plachten te noemen, ons onmiskenbaar met veel liefde ingeschonken door Jolanda Gijsberts, die als een soort ‘moeder kloek’ de catering beheert en bewaakt. Vijf proeven liggen er op de deelnemers te wachten. Negentien verschijnen er aan de start, waarvan er drie keer twee is zes auto’s in teamverband rijden. De overige dertien deelnemers strijden dus individueel. Een gezonde en nog immer groeiende opkomst als we naar het verleden kijken. Geen explosieve groei, maar dat hoeft ook niet en met nog enkele niet aanwezige teams maken we ons allerminst zorgen over de toekomst van de Challenge. Die ziet er, net als het weer, zonnig uit. Het is vandaag niet extreem nat op de Landsard, maar nog altijd ligt er meer dan voldoende modderig water en waterige modder om het vuur aan de schenen van de deelnemers te leggen. Op Proef 2, gelegen in wat onze oosterburen als de ‘Dutch Everglades’ betitelen, is water en modder het meest te vinden, maar ondanks een onheilspellende aanblik is het niet de meest moeilijke proef. Ook Proef 3, gelegen in en rondom het dalletje op het terrein, is niet de meest moeilijke en dat terwijl er een zeer gemene en scherpe draai in de proef voorkomt die extra moeilijk gemaakt wordt door een geniepige, spekgladde wortel van een boom. Nee, de proef waarvan we het meest hebben genoten, of dat ook voor de deelnemers geldt is een ander verhaal, is Proef 4. Daar komt het vooral aan op off-road techniek. Bloedstollend scheef hangende bolides met vaak bijrijders die, net als op snelle zeilboten, aan de flanken van de auto hangen in een heldhaftige poging het verticale perspectief voor hun bolide te vermijden. Hier wordt de zwaartekracht getart en, hoewel onmogelijk, de werking daarvan ogenschijnlijk buiten werking gesteld. Met andere woorden, je gelooft je ogen van tijd tot tijd niet. Toplieren krijgen een meer dan heilige status en de zenuwen van de chauffeurs in de auto worden doorlopend zwaar beproefd. Gelukkig zijn deze mannen en vrouwen stuk voor stuk uitgerust met roestvast stalen zenuwen, want anders zou een regelmatige, tussentijdse verschoning van het ondergoed absolute noodzaak zijn…
Boven: Team Jeepparts.nl
Onder: Team LR Meteor en dat bestaat uit Jeroen Heijkoop en Thijs Kersten.
Ongekend spannend. De onderlinge strijd tijdens deze laatste Challenge wedstrijd van 2019 is keihard maar, en nu vertellen we niets nieuws, reuze sportief. Gedoodverfde winnaars zijn in de huidige competitie verleden tijd. Iedere wedstrijd staan meerdere teams te dringen voor dat hoogste plekje op het podium. Nog altijd is het Jeepparts.nl team (Edwin van der Maas en Cliff van de Rijt) een grote kanshebber voor de eindzege, maar ze worden op de hielen gezeten, en soms gepasseerd zoals in deze wedstrijd, door het Blue Label team (Michiel den Hollander en Anne-Martijn Mast) en het team Green Beast (Bjorn van Kasteren met meestal Rick Bekkers). Als je dan aan de hand van de uitslag kunt zien dat het Blue Label Team en Team Green Beast onderling slechts één puntje verschillen, dan weet je ons inziens genoeg. Uitsluiten mag je nog zeker niet Team Custom Offroad (Ard van Meer en Yves Cieters), ondanks dat ze nog immer strijd leveren in hun oude, vertrouwde Vitara bolide. Mochten ze deze winter tijd hebben om hun nieuwe wedstrijd bolide af te bouwen, dan voorspellen we ‘knallend vuurwerk’ voor het komende seizoen. Sluit ook niet uit het sterk opkomende Team Autopolanen (Kees Buijs en Jan Hol). Opereren nu één seizoen in deze samenstelling en dan ben je zeker nog niet ingewerkt in de Challenge sport, maar dankzij indrukwekkende staaltjes challenge skills (vaardigheden) op hun repertoire hebben ze al diverse keren het podium weten te bezetten. Als die twee nog beter op elkaar ingewerkt raken voorspellen we nóg meer spetterend vuurwerk. Voeg deze wetenschap van de genoemde teams samen en je zult begrijpen dat we nu al reikhalzend uitkijken naar het komende seizoen 2020.
Boven: Een leuke hond en dan gaan we steevast bij Linda Zantingh van yourdoggy.nl te berde om het merk te leren. Zonder een seconde te aarzelen dreunt zij op dat deze leuke hond een Border Collie is. Dank je wel Linda, maar je bent nog niet van ons af….
Boven en twee keer onder: Team van Bree (Ivo van Bree) verenigt zich deze wedstrijd met Nic en Tom Ramakers tot ‘Team Brunssum’. Nic en Tom debuteren in de Challenge met een toch bijzondere 4×4, namelijk een Volvo TGB 1111. Nu is zo’n TGB 1111 een zeer capabele offroader en kan hij zware off-road uitdagingen aan, maar om er een challenge op de Landsard mee te rijden is een ander verhaal. Op zo’n relatief klein oppervlak heeft de auto gewoon zijn formaat tegen. Vergelijk het met een Unimog. Niemand zal ontkennen dat de Unimog een waanzinnig goed off-road voertuig is, maar zie jij ze wel eens in trial of challenge wedstrijden? Weinig. Wel zie je dit soort voertuigen in zware buitenlandse challenge wedstrijden als bijvoorbeeld de Breslau etc., want daarin komen ze pas goed tot hun recht. Nic en Tom blijken ervaren off-roaders te zijn en ze weren zich kranig in de wedstrijd, maar een vuist richting de gevestigde orde kunnen ze uiteraard niet maken geven ze ook zelf grif toe. Wat onmiskenbaar overeind blijft is dat publiek en wij fotografen getrakteerd worden op pracht offroad beelden van een ‘mastodont’ die zich door zwaar terrein worstelt.
Boven: Kees Buijs en Jan Hol, Team Autopolanen.
Boven en onder: Team Toxic Spider. In de regel hebben we dan te maken met pa Stef Robijn en zoon Alex, met niet geheel toevallig ook de achternaam ‘Robijn’, die je om de beurt achter het stuur kunt zien zitten. Deze keer niet. Stef moet het in de strijd van vandaag zien te redden met zoon Jeroen. Niet direct een straf, want Jeroen is net zo’n doorgewinterde off-roader als zijn broer Alex. Echter Alex heeft deze keer een gegronde reden om de wedstrijd over te slaan, want hij is namelijk vader geworden van een dochter! De challenge sport feliciteert de kersverse vader bij deze hartelijk. En trotse Stef? Die wil voortaan graag aangesproken worden met ‘Opa Stef’….
Boven: Jermain van Esch van Team General. Wordt deze wedstrijd bijgestaan door een debutant, namelijk Andreas Blonk. Die moet ingewerkt worden in de edele challenge sport horen we en om die reden heeft Sjef Jansen zijn plaats afgestaan. Zo nu en dan met een beetje kriebelende pijn in zijn hart, maar hij hoopt dat dit van tijdelijke aard is.
Boven: Team Green Beast (Bjorn van Kasteren en Rick Bekkers).
Onder drie keer: Team Garage de Baco met als chauffeur Hans Burggraaf en, we hebben nu zijn naam, co-piloot Wim Steenhoven. Krijgen te maken met mechanische pech waardoor ze op moeten geven. Schrale troost is dat ze niet de enigen zijn.
Boven en onder: Team Jeepparts.nl (Edwin van der Maas en Cliff van de Rijt). Het team heeft verschillende jaren gefungeerd als de maatstaf maar hebben inmiddels geduchte concurrentie gekregen. Ze zijn sportief genoeg om die concurrentie toe te juichen. Uiteraard proberen ze hun positie van voorgaande jaren te handhaven en dat betekent in de challenge praktijk nóg harder werken en je best doen. Niet heel gek dus dat Cliff soms even bij moet komen van een juist afgelegde proef…
Boven en onder. Team SBK met Michael Koopmans en Ine van de Schoor.
Boven en twee keer onder: Roy, alias ‘Huubke’ van der Velde en Tom Swennen (Team Black Death).
Boven Tom, onder Roy.
Boven en onder: Team the Reaper met Patrick van Boxstaele en Remco Huidink in een ‘spetterende’ actie.
Boven en twee keer onder: Team Wolters/van de Burg met boven Gert Wolters en onder Rene van der Burg in een prachtige actie, beiden onder het toeziend oog van Ricardo van der Burg. Co-piloot Ralf Bex is even ‘buiten beeld’.
Boven en onder: Patrick van Boxstaele en Remco Huidink op Proef 2 in actie.
Boven: Debutant Andreas Blonk dirigeert Jermain van Esch langs een paaltje.
Boven: Kees Buijs stelt de inwendige mens ‘gerust’…
Boven: Blue Label team met Michiel den Hollander en Anne-Martijn Mast.
Boven en onder: Jaap Hiemstra en Jordy van Kuijlenborg in hun Lexus Buggy.
Boven: den Hollander senior en den Hollander junior…
Boven en onder: Daarom is Linda Zantingh van yourdoggy.nl nog niet van ons af, want we komen nog veel meer leuke honden tegen. Zoals dit ‘zwart en wit setje’. Geen enkel probleem voor Linda; Labrador Retrievers!
Boven: Ard van Meer (Team Custom Offroad) op Proef 4 en met…..
…. op de foto hierboven twee van zijn ‘grootste fans’….
Boven en onder: Het mooie weer zorgt voor waterpret en zon aanbidders aan de oevers van het naastgelegen meertje.
Boven: De meest trouwe official mag je claimen, Arjaan van Someren.
Onder: Jan Hol.
Boven: Rick Bekkers (Team Green Beast) met hieronder drie keer de auto waar hij bij hoort en vakkundig door Proef 4 loodst.
Boven en drie keer onder: Michael Koopmans en co-pilote Ine van de Schoor op Proef 4.
Boven en twee keer onder: Team LR de Meteor met Jeroen Heijkoop achter het stuur en Thijs Kersten ‘die hem de weg wijst’. Of is het ‘die hem wegwijs maakt in de proeven’?
Boven: Thijs Kersten.
Boven: Gert Wolters. Doordeweeks de drijvende kracht van Wolters Advies, maar in het weekend tijdens de Roan 4×4 Challenge onderdeel van het Wolters/van der Burg team. Rene van der Burg zie je hieronder in actie.
Boven en onder: Respectievelijk een ondoorgrondelijk kijkende Patrick van Boxstaele en een ‘in de trapeze hangende’ Remco Huidink.
Boven en drie keer onder: Team Custom Offroad, Ard van Meer en Yves Cieters die worden vereeuwigd door Ard zijn dochter.
Onder: Michiel den Hollander (Blue Label Team).
Boven en onder: Ivo van Bree samen met Nic en Tom Ramakers, Team Brunssum.
Boven en onder: Bas Slingerland van het gelijknamige team. Dit keer niet met vrouw Petra, maar zowaar met Richard Kokke, ook geen onbekende in de 4×4 wereld. Het brengt hem deze wedstrijd geen geluk, want al vroeg in de ochtend vallen ze uit door mechanische pech.
Boven en onder: Team Green Beast met boven Rick Bekkers en onder Bjorn van Kasteren.
Boven en onder: Team LR de Meteor.
Boven en onder: Team the Reaper.
Boven en onder: Jaap Hiemstra en Jordy van Kuijlenborg.
Boven: Stof ontsnapt aan het liertouw van Team de Reaper als het met een ruk onder spanning komt te staan..
Onder: Nic en Tom Ramakers in hun imposante Volvo TGB 1111.
Boven en twee keer onder: Team Toxic Spider, met Stef Robijn achter het stuur en Jeroen Robijn als bijrijder.
Boven: Tom Swennen. Onder: Tom nog eens, maar nu samen met Roy.
Boven: Ralf Bex aan het koorddansen…
Boven: Bas Slingerland en Richard Kokke, een (te kort) moment dat ze nog rijden.
Boven: De jongste official.
Onder: Ralf Bex.
Onder: Bob de Vries, official en ‘film regisseur’….
Helaas komt het einde van een challenge wedstrijd altijd sneller dan je lief is. Een paar maanden zal het stil zijn rondom de challenge sport. In geval het komende seizoen net zo spannend en enerverend wordt als 2019, dan is het raadzaam de data in je agenda te zetten zodra deze bekend worden. Alleen kijken naar de challenge is al een ‘spirituele’ belevenis; meedoen voor de liefhebbers het ware off-road summum. Voor de lijst met volledige uitslagen verwijzen we je graag naar een site van Roan 4×4 die over de Challenge sport gaat: (www.4x4offroadchallengesport.nl).
De beelden zijn van: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop (Steep Hill Tracks), Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
