Roan 4×4 Challenge in Euskirchen

Het off-road terrein in Euskirchen is een flinke zandafgraving, dus bij gebrek aan een verkoelende maar hoger overwaaiende wind is de hitte onbarmhartig in de diepere delen van de afgraving.  Voor het zover is brengt een voorspoedige reis ons in de vroege ochtend naar de dan nog redelijk koele ‘arena’ in Euskirchen. Wel genieten we zowaar van hitte maar is die alleen afkomstig van de geurige en dampende koffie van Jolanda.

Typerende overeenkomsten. We gebruiken het woord ‘arena’ voor het strijdtoneel graag in Euskirchen. Het woord komt uit het Latijn en de betekenis die er aan gegeven wordt is ‘schouwtoneel, met meestal niet meer dan een zanderige bodem, waar wedstrijden, gevechten of circusvoorstellingen gehouden worden’. Synoniemen zijn er ook, waarvan we er al één noemden (strijdtoneel) maar ook noemt Wikipedia ‘strijdperk, kampplaats, krijt en piste’. Kijken we in ons geval naar deze Roan 4×4 Challenge in Euskirchen, dan zien we overeenkomsten met die letterlijke betekenis, namelijk het is duidelijk een wedstrijd, het speelt zich af op een veelal zanderige bodem en de grandioze ‘off-road kunstjes’ welke de deelnemers met hun auto op het publiek loslaten zouden niet misstaan in een circus, toch? 

Boven en onder: Team Custom Offroad (Ard van Meer en Yves Cieters). Rijden een grandioze wedstrijd met hun ‘B.B’ (bejaarde bolide). Slechts één puntje verschil met de winnaars en dan mag je spreken van ‘een hete adem in de nek van’.

Het decor in de arena. Genoeg ‘gezwetst’, want dit weten we allemaal al van school natuurlijk… Standaard liggen er vijf proeven op de deelnemers te wachten. Alleen rond het maximaal aantal deelnemers, en mits het terrein dat toelaat, wordt daar door de organisatie van afgeweken. Deze dag komen er zestien teams opdagen en die mogen dus vijf proeven rijden of in ieder geval proberen te rijden. Het begroeide deel van de zandafgraving mag niet gebruikt worden in verband met mogelijk nestelende vogels en daarom liggen de proeven ogenschijnlijk her en der verspreid over het terrein, met als overeenkomst dat er nabij de proeven gedurende de week nog gewoon gewerkt wordt. Hier en daar valt nog wel wat laag groen spul te ontdekken, maar geen vogel die het in zijn hoofd zou halen daar zijn nest in te bouwen. Van bomen is helemaal geen sprake en dus zijn de deelnemers aangewezen op hun grondanker in geval ze hun lier aan moeten spreken. De deelnemers die in teamverband strijden, dus met twee auto’s de aanval op de proeven openen, hebben het iets makkelijker; zij kunnen zo nodig elkaars auto als ankerpunt aanspreken.      

Boven links: Neemt nog niet deel aan de strijd, maar test met Cliff van de Rijt de communicatie binnen het Jeepparts.nl-team: Johan van der Maas.

Boven: Team Jeepparts.nl (Edwin van der Maas en Cliff van de Rijt) eist de overwinning op in de klasse voor de individuele teams. 

Onder: Team General Warrior (Eric Gijsberts en Aga van Esch). Proef 3 doet ze de das een beetje (veel) om omdat ze die als een van de laatsten starten. Lees verder waarom die proef hen de das om heeft gedaan.

Ploegen of worstelen. Zo op het oog zien de proeven er niet heel moeilijk uit deze keer, maar schijn bedriegt, ernstig zelfs. Vergeet niet dat ze voornamelijk een zanderige ondergrond hebben en dat het spul er lang niet altijd langere tijd ligt. In tegendeel! Het is ook precies één van de struikelblokken deze wedstrijd, het losse zand. Behalve gebrek aan grip voor de wielen biedt het tevens weinig houvast voor je lier. Ingraven doet je grondanker zich wel, heel makkelijk zelfs, maar net zo makkelijk trek je het ook weer de grond uit of trekt het, net als bij het ploegen, een langgerekte voren. Op de foto hierboven zie je dat de officials en enkele ‘collega gladiatoren’ niet te beroerd zijn om als ’tegenwicht’ te fungeren bij de afdaling op Proef 5 van Team Toxic Spider (Stef en Alex Robijn).

Boven: Vorige keer in Bertrix haar zuster Ilse; nu fungeert Rienke Bloem als co-pilote van vriend Nick Wassing. Dit keer rijden ze niet individueel, maar in teamverband met niet minder dan Team Blitz, bestaande uit, zoals we weten, door de wol geverfde off-roaders Eddie en Michel ‘de beul’ Beeftink. Het werpt welzeker zijn vruchten af als we het bescheiden uitdrukken.  

Boven: Team de Baco (Hans Burggraaf met als co-piloot de heer ‘Anonymus’…).

Boven en onder: Team Wolters/SBK met boven Michael Koopmans en co-pilote Ine van de Schoor en onder twee keer Gert Wolters en co-piloot Ralf Bex.

Verborgen. Wat enkele proeven extra gemeen maakt zijn haar schuine hellingen. We vinden die met name in de aanvang en het staartje van Proef 1 en in Proef 2 net voorbij de helft. Op Proef 5 krijgen de deelnemers er ook een voor hun kiezen, maar die is nog redelijk te doen in vergelijk met de eerder genoemden. Proef 4 mag zich bogen op de meest ‘harde’ ondergrond, maar ongelukkig genoeg ligt die ondergrond tegen de rand van de afgraving ‘geplakt’. De bedoeling is om eerst tamelijk steil omhoog te klimmen over een lengte van pakweg 30-35 meter. Lijkt makkelijker dan het is, want de wielen spinnen al gauw door op het harde zand, niet in de laatste plaats ook omdat de meeste bolides uitgerust zijn met grove modderbanden. Die hebben een groot profiel negatief aandeel en dat wreekt zich. Heb je de helling eenmaal weten te slechten, dan gaat het over een korte afstand links af alwaar je dezelfde rand van de afgraving mag afdalen. Dat gaat de rijders goed af, ondanks dat deze wat kortere helling wat minder ‘gladjes’ is dan de even daarvoor beklommen helling. Pokdalig is een betere omschrijving. Onder aan de helling moet gekeerd worden en mag je nu de pokdalige helling beklimmen en de lange helling afdalen. Het is makkelijker geschreven dan de praktijk. Om je een indruk te geven; Team Green Beast maakt een kleine stuurfout tijdens het terug afdalen omdat ze de top de eerste keer niet bereiken en worden onder aan de helling ogenblikkelijk gestraft met een koprol. Het loopt allemaal goed af kun je verderop zien, maar geeft haarfijn aan dat de rijders continu op hun qui-vieve moeten zijn.  

Boven: Team LR Meteor (Jeroen Heijkoop en Thijs Kersten). Rijden een formidabele wedstrijd en missen maar net het podium. Drie punten slechts schelen ze met het winnende Jeepparts.nl team en dan kun je op je vingers natellen dat het een heel spannende strijd is geweest dit weekend. We doen het nooit in de tekst de standen noemen, maar deze keer maken we een uitzondering. De nummer 1 is als gezegd het Jeepparts.nl team met 220 punten. Nummer twee is het Custom Offroad team met 219 punten, nummer drie team Green Beast met 218 punten en nummer vier dus team LR Meteor met 217 punten. Hoe bedoel je, spannend….?

Boven en onder: Team Blue Label (Anne-Martijn Mast en Michiel den Hollander).

Boven: Kijk, daar heb je ze, Team Blitz. Eddie Beeftink achter het stuur, maar ‘de beul’ Michel is even ‘buiten beeld’ in gevecht’ met het grondanker. Voor de records: het grondanker heeft verloren…..

Boven en onder: De helft van Team General, met achter het stuur deze keer Frans van Esch die co-piloot assistentie krijgt van Patrick van Boxstaele. 

Twee keer boven en hieronder: Team Toxic Spider met deze wedstrijd achter het stuur Stef Robijn. De volgende keer zal het zijn co-piloot Alex Robijn zijn die achter het stuur zit. De mannen rijden om de beurt. Met hun trial wedstrijd achtergrond en ontelbare, gereden recreatieve evenementen hoef je niet te twijfelen aan de off-road kwaliteiten van deze mannen. Challenge wedstrijd ervaring hebben ze nog niet heel lang, maar doen ze in rap tempo op. We durven te voorspellen dat het een kwestie van tijd is voordat deze ‘vader en zoon’ combinatie het de gevestigde orde lastig gaat maken. Nu al opereren ze voor in de middenmoot.

 

Boven en drie keer onder: Team Jeepparts.nl in actie op Proef 5.

Twee keer boven en twee keer onder: Team Green Beast (Bjorn van Kasteren en Rick Bekkers).

Boven en onder: Team Custom Offroad, Ard van Meer en Yves Cieters.

Boven en onder: Team Autopolonen (Kees Buijs en Jan Hol).

Boven en onder: Team de Baco. 

Boven: Team Blue Label Anne-Martijn Mast en Michiel den Hollander ‘even aan de drank’ na het voltooien van een proef.

Onder: Rienke Bloem ‘even aan het grondanker’ tijdens een proef…. 

Twee keer boven, drie keer onder: Team Blitz met nu ook ‘de beul’ Michel Beeftink in beeld.

Boven: Team General Frans van Esch met de voorwielen los op Proef 5. Teamgenoot Jermain van Esch (twee foto’s onder) denkt van “dat kan ik beter” en mag zich dit weekend daarmee beroepen op ‘de hoogst opgetilde voorwielen’. Co-piloot Sjef Jansen, van wie je nog net de onderste helft ziet, kijkt toe.

Boven en onder: Dion Kremer en John Janssen met wellicht de meest creatieve teamnaam: Knabbel en Babbel. John beleefde kort geleden zijn vijftigste verjaardag en bewijst daarmee dat ‘de oudjes het als co-piloot nog best doen’.

Boven en onder: Gert Wolters van Wolters Advies.

Boven en twee keer onder: Prachtig staaltje off-road skills op Proef 1 van team Knabbel en Babbel (Dion Kremer en John Jansen).

Boven: Partners, zowel privé als in de wedstrijd, Ine van de Schoor en Ralf Bex.

 

Boven: Sjef Jansen en Patrick van Boxstaele, de co-piloten van Team General. Onder: Eric Gijsberts (team General Warrior).

Boven en onder: Op de hoofdfoto kon je ze ook al zien, Kees Buijs en Jan Hol van team Autopolanen. De actie is op Proef 2, als je schuin van een steile helling een greppel in moet sturen.

Boven: Official Bob de Vries loopt dit weekend een zware zonnesteek op zoals je hier ziet. Als er even geen deelnemer op zijn proef is waant hij zich op zee in een zeilboot. De waarheid is dat je dit soort mannen dat lekker gek durft te doen er dolgraag bij hebt natuurlijk. Er kan niet genoeg gelachen worden toch? Het allerleukst is wellicht dat hij er bloedserieus bij blijft kijken…

Boven en drie keer onder: Even een moment van onoplettendheid in combinatie met een klein stuurfoutje, geeft team Green Beast zelf ruiterlijk toe, en ze belanden in een wolk van stof op hun kop. Dankzij deelnemers en officials staan ze vlot weer ongeschonden op de wielen. Het enige dat je je nu afvraagt is hoe de mannen geëindigd zouden zijn als het niet gebeurd zou zijn. Nu moeten ze zich tevreden stellen met een (nog altijd prachtige!) derde plaats….

  

Boven: Pracht vlinder wiens broertje of zusje of misschien wel neefje of nichtje, dat konden we zo snel niet zien, we eerder tegen kwamen tijdens de Croatia Trophy dit jaar. Iedereen herinnert zich dan dat we hier te maken hebben met een Papilio Machaon toch? Voor het gemak noemen wij de Papilio Machaon gewoon Koninginnenpage.

Boven: Je bent hier getuige van een zeldzaam fenomeen, namelijk de bolide van Ard van Meer (team Custom Offroad) die een ‘pootje’ optilt op Proef 2. De bolide is behept met een gigantische wieluitslag zodat je dat optillen van een pootje zelden of nooit te zien krijgt.

Boven: Dion Kremer (Knabbel van het Knabbel en Babbel team).

Verzwelgende moeder aarde. We lieten al doorschemeren dat de meest gemene passage op Proef 3 te vinden is. Het is net voor een korte bult dat de ondergrond er uitziet zoals op de foto boven. Uitgedroogde aarde zo lijkt het. De eerste bolides komen er nog redelijk door, maar naarmate de wedstrijd vordert en er meer wielen overheen gestuurd zijn vermengt deze aarde zich met onderliggend vocht dat nog niet helemaal verdampt is of dieper de grond is ingezakt. Een dikke, dodelijke emulsie is het gevolg, waar de bolides dieper en dieper in wegzakken. Of dat niet erg genoeg is lijkt het of het spul de bolides middels een dodelijke omarming voor eeuwig aan moeder aarde wil kluisteren. Deelnemers vragen zich vertwijfeld af of het wel aarde is daar onder hun bolide en geen door een vrachtwagen geknoeide lading lijm. Lieren redden het niet om de vastgezogen auto’s uit de smurrie te trekken. Worstelen, vechten, slepen, duwen, het inzetten van rijplaten; alles wordt geprobeerd, maar niets helpt. Met behulp van een twee lier in combinatie met rijplaten lukt het uiteindelijk, maar je begrijpt dat de deelnemers die hier eind van de dag mee geconfronteerd worden flink tijd (en punten) verliezen ten opzichte van de concurrentie.

 

Boven twee keer: Sjef Jansen. Onder: Jan Hol.

Boven en onder: Bjorn van Kasteren (met rode zonnebril) en Rick Bekkers (met grote grijns op zijn ’tronie’).

  

Uitslagen waar te vinden. Wil je de volledige uitslag weten, dan surf je naar: www.roan4x4. Vervolgens tik je op challenge en daarna op uitslagen. Ondertussen kijken wij uit naar de volgende Roan 4×4 wedstrijd!

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.