Het is op zijn minst opmerkelijk dat het een uitzonderlijk zware wedstrijd wordt. Niet door de wetenschap dat het op het terrein van Action Planet in Spaarnwoude is, want dan weet je bij voorbaat dat het in ieder geval een pittige wedstrijd kan worden. Het heeft er echter wel mee te maken!
Boven: Nummerplaat van Yves Cieters mag je passend noemen voor deze eerste Roan 4×4 Challenge.
Boven: Voor we het over de wedstrijd gaan hebben willen we het eerst over iets anders hebben. Ingewijden in de off-road sporten weten het al, maar wellicht is nog niet iedereen op de hoogte van het vreselijke ongeval dat de familie Maas is overkomen tijdens de januaristorm dit jaar. De familie Maas is al vele jaren een begrip in de vaderlandse off-road sporten, met name het NK Trial en de Challenge sport. De hele familie, pa Jan, zoons Edwin en Johan en dochter Thera zijn stuk voor stuk actief in de off-road sporten. Bovendien hebben ze een trouwe aanhang welke ze ook enthousiast gekregen hebben voor de off-road sporten als Caroline Spel, de partner van Jan van der Maas en Goris voor den Dag. Allemaal zijn ze actief in het NK Trial, maar Edwin en Johan ook nog eens in de Challenge, meestal nationaal maar soms ook internationaal. Op Johan doen zelfs regelmatig buitenlandse teams een beroep als co-piloot. Maar ook pa Jan viel zo nodig een Challenge wedstrijd als co-piloot in als Johan in het buitenland als bijrijder fungeerde. Tijdens de storm zijn Jan en Johan door het dak van hun pand geslagen en hebben ze een vreselijke val gemaakt. Daarbij is pa Jan helaas komen te overlijden en is Johan zeer zwaar gewond geraakt. We besparen je de details omdat die hier niet ter zake doen maar je begrijpt dat dit nieuws is dat je niet wilt horen en dat het verschrikkelijk hard is aangekomen in de off-road sporten. Bizar ook, want enerzijds treur je om de dood van Jan maar anderzijds mag je blij zijn dat Johan de val overleefd heeft. Jan was een bescheiden maar toch ook sociaal man die nooit op de voorgrond trad. Het was geen prater, maar als hij wat zei sneed het wel degelijk hout en ook als hij wat beloofde kon je er gif op innemen dat hij zijn belofte gestand hield. Niet alleen de liefde voor het merk Jeep heeft hij overgedragen aan zijn kids, maar ook zijn normen en waarden, zijnde harde, eerlijke werkers en altijd behulpzaam. Hoe verschrikkelijk het overlijden van Jan ook is, degenen die hem gekend hebben zullen hem nooit vergeten, maar vele ogen hebben zich natuurlijk ook gericht op Johan die zwaar gewond in het ziekenhuis lag. Johan is gelukkig een taaie weten ingewijde off-roaders. Iedereen uit de off-road sporten wilde iets doen om hun medeleven te betuigen. Ook de deelnemers aan de Challenge sport en die krijgen deze eerste Challenge wedstrijd in Spaarnwoude de gelegenheid, want Johan is er zelf weer bij! Gezien zijn verwondingen bijna niet te bevatten, maar hij is er! Met een vierwiel karretje en ondanks dat hij daarop zelf voor de aandrijving moet zorgen. Het karretje heeft hij nog even als hulp omdat hij ‘verschillende onderdelen’ in zijn lijf nog niet te zwaar mag belasten. Johan krijgt uit handen van de Challenge deelnemers, in plaats van bloemen en fruit, een fotoboek met foto’s uit het afgelopen Challenge seizoen. Een welgemeende blijk van waardering van zijn Challenge vrienden en een teken ook hoe ze met hem meegeleefd hebben. Het fotoboek valt in de smaak bij Johan want grijnzend zegt hij: “Kan ik mijn mede revalidatie kameraden eens laten zien wat ik in de weekenden doe”.
Boven: Yves Cieters.
Driedubbele traktatie. Gaan we over tot de orde van de dag, de Challenge dag wel te verstaan. Nog niet verteld hebben ondergetekenden dat ze deze zondagmorgen in opperbeste stemming en onder een opkomend zonnetje richting Spaarnwoude rijden. Joepie yahee, de eerste Challenge van dit jaar! Hetgeen dat velen beschouwen als het ‘koningsnummer’ der off-road sporten gaat plaats vinden op het gevarieerde terrein van Action Planet dat veel, soms verstopte, challenge waardige uitdagingen biedt. Na aankomst worden we getrakteerd op de hete koffie van Action Planet en het weerzien van Johan van der Maas dat we hierboven uitgelegd hebben. Je begrijpt dat het weerzien met Johan het genot van de koffie deze keer met gemak verslaat! Gelukkig ook dat Johan de draad zo snel weer oppakt en dat hij ondanks zijn beperkte mobiliteit toch aanwezig is om de verrichtingen van zijn broer Edwin gade te slaan, ook al is dat vanaf een ’tuinstoel’. Edwin ziet zich deze wedstrijd overigens terzijde gestaan door Cliff van de Rijt, mogelijk omdat John Gijsbers deze challenge niet aanwezig kan zijn.
Schoon schoeisel. Ondertussen verdeelt Erwin Siteur aan de hand van startnummers de rijders in groepjes. De nummers 1 tot en met 5 starten als eerste op de corresponderende proeven. We noemden in de aanhef al dat het een zware wedstrijd gaat worden, echter anders dan vermoed zal worden. Vrij algemeen is bekend onder off-road liefhebbers dat het terrein van Action Planet vrijwel doorlopend flink nat is en dat maakt veel passages zwaar door de gladde modder. Maar kijk nu eens! Het terrein is deze keer ongekend droog. Het is zelfs lang geleden dat het zo droog was. Om kenners van het terrein een voorbeeld te geven, in een heel grote, redelijk diepe plas rechts op het terrein pal voor het eiland is geen spoortje water meer te vinden! De grond is er zelfs tamelijk hard en voor het eerst in onze herinnering kunnen we daar vroeg in de ochtend lopen zonder dat onze laarzen vies worden!
Boven en onder: Tonen vandaag onnavolgbare offroad skills; Eddie en Michel Beeftink (HoT/Blitz Team). Onnavolgbaar omdat ze eerste worden in de individuele klasse.
Kleur nuances… De kortstondige euforie van uw verslaggevers zien we niet terug bij de rijders, want die worden al snel geconfronteerd met de bikkelharde werkelijkheid. Veel minder nat betekent niet dat het water helemaal is verdwenen. Op enkele diep gelegen delen op het terrein vinden we het nog genoeg, maar ook die maken de wedstrijd niet uitzonderlijk zwaar. Nee, het zijn de plaatsen waar het vocht visueel alleen nog aanwezig is doordat de modder daar donkerder van kleur is. Op de plaatsen waar het vocht uit de modder verdwenen is, oogt de smurrie licht grijs of licht bruin, alsof het gebleekt is door de zon. Daar is het dan ook stevig van samenstelling, vaak bijna hard als beton. Is het vocht nog aanwezig, dan ziet de ‘modderpap’ er donkergrijs of donkerbruin uit. Geloof ons, het spul in die laatst genoemde samenstelling is vele keren geniepiger, dodelijk bijna. Dunne modder is tamelijk makkelijk doorheen te komen. Weliswaar maakt de bijbehorende gladheid het moeilijk om er op te rijden, maar heel zwaar is het verder niet voor de techniek. Maar nauwelijks vochtig is de drek veel dikker. Je zakt er langzamer in weg, maar om daarna weer los te komen kost veel meer energie. Alsof een of ander ondergronds science-fiction monster met knagende honger wakker geworden is en je met grof geweld naar beneden trekt met de bedoeling je als ontbijtje op te peuzelen. En dat geldt voor mens en machine. Twee menselijke voorbeelden deze dag zijn Rob Hoesen, de co-piloot van Gert Wolters, en de dochter van Ralf Bex en Ine van de Schoor. Beiden zakken een keer in diepe drek en ontkomen niet aan menselijke hulp om hun laars uit de modder op te kunnen diepen.
Boven: Ton van Nuland.
Twee foto’s boven en hieronder: De weergaloze en vooral ook spectaculaire actie van Frans van Esch op Proef 2.
Titeldrager. Als gebruikelijk liggen er vijf proeven op de bijna twintig deelnemende bolides te wachten. Twee springen er uit als ‘boven menselijk’ zwaar en dat zijn Proef 1 welke is gelegen op het ‘eiland’ rechts op het terrein en Proef 5 aan de andere kant, dus links op het terrein. De overige drie proeven liggen daar tussen, als een soort reuzenwaaier tegen de wijzers van de klok in. Van deze twee is Proef 5 een fractie minder zwaar, maar alleen omdat deze wat minder van die loodzware passages telt. De titel ‘notorious motherfu….cker (vrij vertaald ‘leukste en meest gezellige proef’…) is vandaag derhalve weggelegd voor Proef 1.
Boven en onder: Jos Coumans en Jeroen Broeksema. De mannen strijden in teamverband. Verderop het team waarmee ze de strijd om het eremetaal aanbinden.
Weinig keus. Kort na aanvang van ons verslag heb je Ard van Meer van Custom Offroad en Yves Cieters bezig kunnen zien op proef 5. Die begint voor challenge rijders als wat je zou kunnen noemen ‘gezapig’. Althans, zo noemen we een lichte beklimming met een toch behoorlijk steile afdaling welke gevolgd wordt door een gemene draai. De gemiddelde 4×4 rijder zou zich hier toch minimaal even achter de oren krabben, maar deze mannen draaien daar hun hand niet voor om, waarbij zelfs de vraag rijst of ze überhaupt al in de gaten hebben dat ze in de proef rijden. Maar kort daarna wordt het anders, want dan dient het grootste geniep zich aan. Dat is een eerste doorwading met direct daarna een steile klim haaks een langgerekte zandwal op, welke op zijn beurt op de top direct gevolgd wordt door een 90 graden bocht naar rechts. Lieren is de enige optie om genoemde bocht te kunnen maken, waarbij we er van uitgaan dat de steile beklimming vanuit het water voor deze mannen geen onoverkomelijke problemen oplevert. Twee lieren bieden uitkomst, de hoofdlier aan de voorzijde om de neus naar rechts te draaien en een achterlier via grondanker op de top van de wal welke de kont van de auto in de juiste richting manoeuvreert.
Boven: Edwin van der Maas en de nauwelijks zichtbare Cliff van de Rijt.
Onder: Dion Kremer en diens gelukkig weer aanwezige co-piloot John Janssen. Met geheeld vingertopje en dat het volledig genezen is zien we aan de prestaties van de mannen.
Boven Dion, onder John.
Boven: Het voortijdig, niet bedoelde en ‘over verhitte’ einde van een Bow 2 motor. Het overkomt Eric Gijsberts en Erwin Siteur en uiteraard op een ongelukkig moment.
Boven en onder: Jeroen en Sander den Teuling. Nog niet lang actief in de challenge, maar ze doen het verdraaid goed. Vooral heel opvallend beheerst en dat is een uitstekende eigenschap in de off-road sport. Onze woorden worden bewezen en benadrukt door een uitstekende vierde plaats.
De strijd duurt voort. Als deze hindernis genomen is volgt er een tweede. In plaats van over de wal heen rijden heeft het de heren uitzetters behaagd het te nemen pad ‘in twee te delen’. In die zin dat één kant van de wedstrijdauto een stukje boven het onderliggende water moet rijden terwijl de wielen aan de andere zijde van de bolide nog over de top van de zandwal rijden. Top en frontlier behoeden de rijder zijwaarts te kantelen en, wie weet, onderste boven in het water te belanden. Dat het ’tamelijk schuin en moeilijk’ is kun je zien aan Ard van Meer, die nog maar net over de deurrand de verrichtingen van Yves kan volgen. Na een geslaagd ‘neerwaarts storten’ (afdalen) valt het team een derde uitdaging te beurt, de ‘Trench’. De Trench is een langgerekte, voormalige sloot voor de afwatering. Bewust schrijven we ‘voormalige’, want in de voorbije jaren is de sloot dieper en dieper uitgesleten tot een ware ‘1e wereldoorlog waardige loopgraaf’, met als eindresultaat een bijna onneembare hindernis vol dikke blubber en diepe sporen. Diep genoeg bijvoorbeeld om de voorwielen op de bolide van Custom Offroad volledig aan het oog te onttrekken omdat ze weggezakt zijn in de zuigende ondergrond.
Boven: Is voorlopig helaas gestopt met de Challenge, Willyam van der Wiel. Of het voor altijd is….. Tekenend dat de sport hem toch na aan het hart ligt is dat hij als official aanwezig is.
Boven en onder: Grandioos om deze mannen bezig te zien, zo goed op elkaar ingespeeld (boven Eddie en Michel Beeftink). Dezelfde klasse zien we ook al jaren bij Edwin en Johan van der Maas (foto onder Edwin met tijdelijk Cliff van de Rijt). Nu Johan tijdelijk uit de roulatie is kun je het vergelijk uiteraard niet trekken. Ondanks dat Cliff van de Rijt een meer dan uitstekende co-piloot is, mist hij de jarenlange samenwerking en daarmee opgebouwde ervaring die Edwin en Johan met elkaar delen. Dat kun je Cliff geenszins kwalijk nemen natuurlijk; het is al prachtig dat hij invalt en daarmee voor een goede Challenge bezetting zorgt. Desondanks weten hij en Edwin een vijfde plaats te bezetten en dat is meer dan prima als je weet dat ze pech hebben op Proef 5. Yep, je leest het goed, ze worden ‘geveld’ door pech als ze op hun zijkant belanden en de motor daarna niet meer aan wil slaan. Vocht is in eerste instantie de boosdoener en daarna duurt het een poosje voor de bolide weer aanslaat als gevolg van teveel brandstof. Intussen loopt de tijd wel door met als uiteindelijke resultaat dat ze één proef niet kunnen rijden.
Boven: Frans van Esch.
Boven: Jermain van Esch.
Een foto boven en een foto onder: Ongetwijfeld de grootste pechvogels deze dag zijn Ronald en Ramon Appels (hier boven te zien). Ergens halverwege die vermaledijde Proef 1, de eerste proef die ze moeten rijden, slaat het noodlot onverbiddelijk toe en begeeft de voorwiel aandrijving het van hun Land Rover. De enige troost is dat zij zich niet laten ontmoedigen door deze misère. Ze blijven ‘stand-by’ bij wijze van spreken en weten Rene en Ricardo van der Burg uit de penarie te helpen door deze mannen ‘bij te tanken’….
Uitstekend debuut! We noemden Jos Coumans en Jeroen Broeksema al (foto boven), maar hieronder zie je hun teamgenoten Martijn Gelissen en Bart van den Boogerd. Laatstgenoemden zitten om de beurt achter het stuur terwijl Jos en Jeroen een vaste bezetting van chauffeur/bijrijder vormen. Ze debuteren in de Roan 4×4 Challenge, maar je hoeft geen kenner te zijn om te zien dat deze mannen behept zijn met een fikse portie ervaring. Ervaring die ze onder meer ook al opgedaan hebben tijdens een instap challenge. Surf naar de uitslagenlijst op de site van Roan 4×4 en je ziet dat ze op een tweede plaats zijn geëindigd. Nu zou je op kunnen werpen dan de nummers drie en vier pech hebben gehad en dat is ook zo. Maar kijk ook eens naar de punten die deze mannen verzameld hebben tijdens hun eerste challenge. Dat zijn er toch een respectabel aantal en daaruit mag je concluderen dat ze een uitstekende prestatie hebben geleverd.
Boven: Een telkens afslaande motor overkomt Rene en Ricardo van der Burg. Gelukkig ben je dan met ’tanks stations’ langs de proeven… Een en ander is het gevolg van de overtuiging van Rene dat hij nog genoeg brandstof zou moeten hebben. De oorzaak van het telkens weer afslaan van zijn motor zodra kracht wordt gevraagd (op Proef 1), zoekt hij daarom ergens anders. Maar nog redelijk vlot krijgen ze het heldere idee dat het toch wel eens te weinig brandstof zou kunnen zijn. Ronald en Ramon Appels bieden ‘bemande’ tankservice. Wat de heren van der Burg voor die paar liter betaald hebben wordt niet in de openbaarheid gebracht…
Onder: Kees Huijsmans helpt zijn piloot Bart Hems uit de problemen (Heboma Team).
Oogstrelende actie. Helaas zit na het voltooien van deze sectie de tijd er op voor deze heren en is het einde proef. Tegelijkertijd met het Custom Offroad team start ook Team General, bestaande uit Frans van Esch met Ton van Nuland en Germain van Esch en Sjef Jansen. Echter is dat op Proef 2 welke is gelegen op het eiland. Geen sinecure, want voor de brede OMM buggy van Frans zijn de uitgezette proeven aan de smalle kant en dat vertaalt zich in vaker moeten steken. Dat steken belet hem ook in het maken van snelheid, momentum beter gezegd, waardoor de nodige tijd verloren gaat. Op het einde van die Proef 2 wacht nog een diep en waterig spoor. De doortocht welke Frans daar maakt, beter gezegd poogt te maken, behoort zonder twijfel tot één van de mooiste acties van de dag. Helaas gaat er bij deze actie op een of andere manier iets mis, want pal voor het einde van de proef stopt de dikke V8 in het vooronder er mee. De tijd loopt echter door en ze krijgen zijn bolide niet meer aan de praat. Om er niet veel later in het kamp al snel achter te komen dat het benzinefilter verstopt zit!
Boven: Gert Wolters en Rob Hoesen.
Onder: Dion Kremer en John Janssen.
Boven: Yves Cieters en Ard van Meer kweken tussen de proeven door off-road passie…
Boven: Slaan onverbiddelijk toe, Anne-Martijn Mast en Michiel den Hollander van het Blue Label Team. De off-road ster van de mannen is niet alleen razendsnel gestegen, maar blijkt ook een blijvertje aan het Challenge firmament.
Onder: Richard van Helvoort in een kort moment dat ‘het geschreven woord’ het gesproken woord verslaat….
De m.th.rfu.k.r beschreven… We hebben van Proef 1 nog niet omschreven waarom deze zo moeilijk was. In het kort krijgen de deelnemers voorgeschoteld: dikke modder, dunne modder, steile hellingen en pittige doorwadingen. Proef 1 is gelegen op ‘het eiland’ en dan ook nog eens aan de moeilijkste kant daarvan. Het start met een kort stukje over diepe sporen. Dat eindigt in een beroerd gat met dikke modder. Een aanloop om er met momentum doorheen te blazen is een slechte optie, want in het gat moeten de deelnemers haaks links omhoog. Lierwerk, geen ontkomen aan. Zodra je boven bent gaat het scherp naar rechts, tussen wat kleine boompjes door. Al snel een steile helling naar beneden, de rand van het eiland. Achterlier uitrollen. Onderin een rottig gat. Om dat vervolgens te verlaten via een nare helling; voorlier uitlopen. Nog nauwelijks bekomen volgt een 180° draai en opnieuw hetzelfde gat in, echter nu enkele meters verder gelegen. Bovendien rijkelijk gevuld met water. Neuzen verdwijnen onder water, op weg naar een nog steiler, schier loodrechte helling. Onmogelijk zonder lier, dus hup, de voorlier weer uitgerold. Boven opnieuw scherp naar rechts tussen de bomen door. Weer die sloot in, maar hier is deze nog redelijk maagdelijk. Wel diep en een grensgeval qua enkele meters doorheen rijden. Met andere woorden, de een wel en de ander niet. De balans slaat door naar: de meesten niet. Dan die langgerekte sloot uit de kant op via enorm diepe sporen. Hier heeft de organisatie midden tussen de sporen, net op de oever een paaltje de grond in gemept. Dat blijkt alle deelnemers teveel. Althans, we weten niemand die het paaltje niet heeft laten verwijderen, ondanks dat het strafpunten oplevert. Daarna is het ‘vuur’ uit de proef. Nog wel een korte maar gladde helling op, haaks naar links en dan lonkt de uitgang. Weinig deelnemers halen het eind verklappen we…
Onder: Jos Coumans.
Boven en onder: Sebastiaan Oostlander en Gerard Krikke. Sebastiaan heeft de benzinemotor in zijn fraai geprepareerde Suzuki verruild voor een dieselmotor.
Boven en onder: Bijna zouden we schrijven, de ‘grote verrassing’ van deze Challenge. Oudgedienden Pieter van Beers en Michel van Diessen zijn tot ieders blijdschap weer van de partij. En ze laten zien dat als je eenmaal off-road skills in je hebt, dat je die niet zomaar kwijtraakt. Oke, oke, soms nog een beetje stroef; de ledematen hebben een poosje in de non-actief modus verkeerd, maar de synovia in hun gewrichten is weer ‘onstuimig’ in beweging gezet. Heerlijk om deze mannen bezig te zien en ze zouden ons enorm teleurstellen als ze het bij deze ene wedstrijd zouden laten.
Boven en onder: Pa Ronald en zoon Ramon hebben we nog vast kunnen leggen op hun eerste proef voordat het noodlot toesloeg.
Boven: Even grote pechvogel als Ronald en Ramon Appels is Robert van Asseldonk (links) die eveneens vroeg in de ochtend de strijdbijl aan de kant moet gooien.
Boven. Een heel leuke hond van vriendin Evy Heijmans van Jermain van Esch. Volgens Linda Zantingh van yourdoggy.nl een Pomeriaantje, een soort dwerg keeshondje. Weliswaar klein, maar groot qua karakter, want het beestje is ontzettend vrolijk, lief en speels.
Boven: Rene van der Burg aan het tobben in het gat waar de brandstofvoorraad hem parten speelde.
Onder: Jos, Jeroen, Martijn en Bart. Als teamnaam hebben ze gekozen? Het Black/Orange Team. Ze hebben dus duidelijk niet gekozen voor creativiteit, maar voor duidelijkheid.
Boven: Edwin van der Maas helpt de dochter van Ralf en Ine uit de ‘blub’.
Onder: Rob Hoesen: vast, maar buiten de proef….
Boven vier keer: Pieter Beers en Michel van Diessen (Mudmaniacs).
Onder drie keer: Bart Hems en Kees Huijsmans.(Heboma).
Boven en onder: Gert Wolters en Rob Hoesen.
Boven: Ard van Meer van Custom Offroad.
Boven: Dion Kremer en John Jansen genieten van hun lunch.
Boven en onder: Jeroen en Sander den Teuling bijna aan het eind van Proef 1.
Boven: Op de openingsfoto kon je hem ook zien; Sjef Jansen (Team General).
Boven en onder: puike beelden van Eddie en Michel Beeftink.
Boven en onder: Jos Coumans.
Boven en onder: Eric Gijsberts en Erwin Siteur leveren na het uitvallen van Robbert van Asseldonk alleen strijd, maar ze moeten hun meerdere erkennen in Proef 5. Bart Hems brengt redding.
Slotwoord. Als geschreven is het een zware wedstrijd geweest. Het levert ook de nodige brokken op onder de techniek van de deelnemers. Moeten we die allemaal vertellen? Zou wellicht saai worden. Veel belangrijker is om te melden dat deze mannen zich er vrijwel altijd wel doorheen weten te slaan. Pas als de techniek te ingrijpend kapot is en een reparatie te lang duurt geven ze op. Ten grondslag aan dat fanatieke door willen gaan is de passie die ze voor deze tak van off-road sport hebben. Doorgaan tot het uiterste, tot je niet meer kan, zodat je weet maar vooral voelt dat je tot aan je limiet bent gegaan en misschien wel een stukje er overheen. Je ziet een stukje van die passie bij Sjef Jansen op de openingsfoto. Om dan, als je tot over je middel in de smurrie staat, ook nog een gekke bek op je gezicht weten te toveren, dan zie je de ware ‘challenge spirit’!
Boven Johan en onder Edwin, beiden van der Maas.
Tekst & fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink.
