Decor Spaarnwoude en dan weet iedere rechtgeaarde off-roader dat we ons stuur naar het off-road terrein van Action Planet gedraaid hebben. En heeft diezelfde rechtgeaarde off-roader in de ‘Agenda’ van terrein.nu gekeken, dan weet hij dat we daar zijn om de een na laatste Roan 4×4 Challenge van 2017 te verslaan.
Voorkennis en na-kennis. Onze kennis vooraf is dat ons een dag met weergaloos weer wacht, beloofd door ons onvolprezen KNMI, maar ook dat we verzekerd zijn van een weergaloos lekkere kop geurende, hete koffie van Action Planet zodra we tegen de klok van tien op het terrein zullen arriveren. In beiden worden we niet teleurgesteld. Waar we achteraf pas kennis en weet van hebben is dat we ook nog eens getrakteerd worden op een weergaloos mooie 4×4 Challenge. Wentel met ons mee in een off-road avontuur boordevol passie en hemelse euforie.
Vaste en variabele zekerheden. Als gebruikelijk zijn vijf proeven uitgezet door de organiserende Stg. 4×4 Off-Road Challenge Sport. En die zijn deze keer behoorlijk pittig verklappen we vast. Het terrein barst standaard bij wijze van spreken al uit zijn voegen van de (off-road) uitdagingen, maar dat is mede afhankelijk van de tijd vooraf aan je bezoek. Heeft het veel geregend of juist weinig of helemaal niet. We bezochten het terrein enkele maanden terug net na de langdurige droogte die ons land toen teisterde. Helemaal weg was de modder nog niet, maar ze was wel significant minder. Een soortgelijk beeld troffen we overigens aan op het terrein de Landsard. We hebben ons geen zorgen hoeven maken, want er ligt momenteel weer meer modder dan menigeen wellicht lief is.
Boven en onder: Jeroen en Thijs Kersten.
Belangrijk en briefing! We arriveren met drie, maar fotograaf Jan Houtkoop zijn we direct kwijt omdat hij vandaag als official fungeert. Het mag nog wel eens een keer geschreven worden: alle off-road verenigingen en clubs staan en vallen met de hulp van vrijwilligers. Die in de regel off-road liefhebbers zijn oh zo belangrijk, helemaal binnen off-road wedstrijden. Zowel het NK Trial als de Roan 4×4 Challenge kunnen altijd wel vrijwilligers gebruiken die official willen zijn tijdens wedstrijden. Wil je dus met je neus op de off-road actie zitten, meld je dan aan als official bij een van deze organisaties. Dat mag ook via deze site. Na de gebruikelijke briefing door Erwin Siteur met de ‘huisregels’ en de dingen die beslist uit den boze zijn op het terrein maken de teams zich op voor de strijd. Fotograaf Ad neemt om te beginnen de linkerhelft van het terrein voor zijn rekening en schrijver dezes verdwijnt richting het rechts op het terrein gelegen ‘eiland’, zoals de grote verheffing in het terrein aldaar ook wel wordt genoemd. Op en rond die verheffing gedrapeerd ligt Proef 5. Edwin en Johan van der Maas starten daar als eerste en als we de tamelijk lange proef ‘verkend’ hebben op zoek naar de mooiste plekken om plaatjes te schieten, zijn we er heilig van overtuigd dat dit vandaag de moeilijkste proef zal zijn. Met name ergens halverwege vermoeden we de grootste problemen. Daar ligt een redelijk tam spoor dat echter overgaat in een diep gat, rijkelijk gevuld met modder. Dat zie je er nog niet aan af omdat het in de vroege ochtend nog ‘maagdelijk’ is. Met andere woorden, de modder heeft kunnen bezinken en daardoor lijkt het voor de wedstrijd van start gaat nog op een ‘vriendelijk’ plasje water.
Loos alarm….? Ziet er zeer pittig uit dat moddergat maar toch komen de teams niet eens zover. De manier van uitzetten doet ze de das juist om. Zijn ze net niet dat gat ingezakt op dat gladde spoor, dan moeten ze haaks naar links. Dat betekent dat het rechter voorwiel door zijn buitenbocht wel het gat inzakt tot ergens halverwege maar vervolgens de hoge en loodrechte kant op moet van het moddergat. En die manoeuvre gaat gepaard met een linkerwiel dat nog ‘hoog en droog’ in het spoor staat. Op de foto hierboven zie je ongeveer wat we bedoelen. De hulp van je lier is hier onvermijdelijk. Vooral het eerste team, als gezegd zijn dat Edwin en Johan van der Maas, hebben het nog eens extra moeilijk omdat linksaf betekent een route zien te vinden door een dicht oerwoud van stekelige braamstruiken en hoog opgeschoten gras. En dat is bovendien gelegen op een neerwaartse helling van het hoger gelegen eiland. Het kost wat tijd, maar de mannen slaan zich daar grandioos, maar bovenal professioneel, doorheen.
Het verdere verloop van de proef. De uitgezette route volgt daarna een modderspoor aan de voet van het eiland over een lengte van pakweg dertig meter. Dan opnieuw een flink moddergat waar ook wij ons op verkijken. Op het oog denk je daar wel door te kunnen komen zonder al te grote problemen, maar de schijn bedriegt hier enorm. Dat is dus typisch een letterlijk en figuurlijk geval van ‘valse schijn’. Er in gaat nog tamelijk vlot, maar de steile kant om er uit te komen doet alle hoop op een vlotte afloop bij de teams al snel vervliegen. Opnieuw moet een lier hier uitkomst bieden, met als onzalige bijkomstigheid dat er in de verste verte geen boom te bekennen is om de kabel of het touw aan te bevestigen. Hier zien we co-piloten vrijwel onzichtbaar verdwijnen in een aangrenzend rietveld als ze op zoek gaan naar een plekje voor hun grondanker. Op de foto hieronder krijg je een goede indruk, want we weten zeker dat we je hier moeten vertellen dat het Johan van der Maas is. We nemen tenminste aan dat hij voor het gros van jullie niet herkenbaar is aan zijn helm. Na deze passage wordt het wat makkelijker voor de teams. Na een ruime bocht wacht een lange gladde helling, al snel gevolgd door opnieuw een diep gat. Er in gaat, geholpen door de zwaartekracht, makkelijk. Eruit is een ander verhaal, maar hier draaien de experts hun handen niet voor om. Voldoende bomen als ankerpunt en razendsnel zijn ze het rijkelijk met water gevulde gat weer uit. Een scherp gehoekte maar ruime draai volgt en dan steil naar beneden opnieuw een gat in. Iets pittiger dan het gat dat ze zojuist verlaten hebben, vooral ook omdat ze in de richting moeten sturen waar geen bomen staan. Echter een twintigtal meters verder is het terrein wat dieper gelegen en vormt daardoor een uitstekende, wat hogere kant waar een grondanker gretig grip kan genereren. Zowel het team van de gebroeders Maas als dat van de gebroeders Beeftink redden de proef net binnen de tijd van een half uur die er voor staat. Okay, okay, de twee bijrijders hebben ze na het afklokken zo ongeveer moeten reanimeren, en beiden zijn ongekende ‘beulen’ binnen hun ‘vakgebied’ weten wij al jaren, maar dat verhaal zul je ongetwijfeld wel kennen….
Strijd op het hoogste off-road niveau. We noemden ze al, het tweede team dat de aanval opent op Proef 5: Eddie en Michel Beeftink. Even lijkt het er op dat ze een flink stuk sneller zullen zijn dan de gebroeders Maas, maar als jongste official Marlou de stopwatch indrukt dan bestaat er nog maar nauwelijks verschil tussen deze twee topteams. Een fractie sneller vermelden heeft nog geen enkele zin als beide teams nog vier proeven moeten rijden toch?. De uitslag eind van de dag is veel belangrijker en deze dag gaat de hoogste eer naar….? Eddie en Michel Beeftink! We gunnen het beide teams evenveel, vooral omdat de strijd tussen deze topteams zo sportief is. Zowel de auto’s als de mannen zelf van beide teams spelen het off-road spel als goed geoliede machines die zelden ‘een tandje’ missen. Zij gunnen elkaar bij wijze van spreken de overwinning voor de volle honderd procent, maar beiden strijden zo hard mogelijk en zullen alles doen dat in hun macht ligt om te beletten dat de ander die honderd procent haalt. En zo hoort het ook!
Challenge debutanten! Een heel ander verhaal is het derde team dat op Proef 5 aan de start verschijnt, want dat zijn Bas en Petra Slingerland. He, zal een aantal off-roaders te binnen schieten, die strijden toch ook in het NK Trial? Dat klopt inderdaad helemaal beste oplettende lezers. Bas en Petra hebben een jaartje meegedraaid in het NK Trial. Ze hebben er absoluut van genoten, vinden het vooral beregezellig binnen het NK Trial, maar met name Bas wilde toch wat meer uitdaging aangaan. Petra nog niet direct; die voelde zich prima binnen het NK Trial, maar wil als liefhebbende echtgenote manlief natuurlijk niet in de steek laten. We kunnen de beslissing van Bas prima begrijpen. Een uitstekend geprepareerde Jeep CJ 5 met een uitrusting die binnen het NK Trial ‘werkeloos’ zou blijven. Immers, het gebruik van een lier is niet aan de orde in het NK Trial en als je die niet mag gebruiken heeft bijvoorbeeld een grondanker ook weinig zin, behalve dan dat het lekker stoer staat op de auto. Dat Bas kan rijden wisten we al van het NK Trial, maar dat hij ook prima binnen de challenge past zien we op de eerste helft van Proef 5. Tot en met die eerste rottige passage die we omschreven hebben, gaan ze indrukwekkend goed. Wat zeggen we, bijna ongeloofwaardig goed, want de stopwatch van opnieuw Marlou vertelt doodleuk dat ze zelfs sneller zijn dan de teams van der Maas (jeepparts.nl) en Beeftink (HoT Blitz)! Dat kan interessant worden bedenken we stiekem. Maar dat alle begin, zeker in een challenge, moeilijk is wordt bij de tweede passage bewezen. Dat vormt een struikelblok voor de Slingerlands. Bas heeft met zijn ‘gade’ Petra afgesproken dat op passages waar het grondanker noodzakelijk wordt hij de rol van bijrijder overneemt en Petra achter het stuur van de Jeep mag. Een typisch gevalletje van zo’n voorbeeld tekst met “Echte liefde is…”. Of zou het ‘eigenbelang’ zijn? Laat je je vrouw tijdens een challenge namelijk een paar keer met zo’n zwaar grondanker sjouwen, dan is de kans erg groot dat je de komende week je sokken zelf moet wassen….
Roemruchte ondergang? Nee, Bas en Petra krijgen hun Jeep niet voorbij dat vermaledijde, tweede moddergat. En het is zeker niet onkunde, maar eerder de werking van hun grondanker. Wat Bas ook probeert, telkens opnieuw trekt zijn lier het grondanker uit de grond in plaats van zich daarin ‘vast te bijten’. Talloze pogingen mislukken en zelfs een handje helpen van Edwin van der Maas biedt geen soelaas. Het is de reden dat ze hier op moeten geven omdat de tijd op raakt. Schrale troost is dat ze niet de enigen zijn die hun meerdere moeten erkennen in deze geniepige proef. Dat ze zonder meer waardige spelers binnen het challenge spel zijn, en waar rekening mee gehouden moet worden, kun je zien in de einduitslag deze dag. Ondanks het moeten opgeven van Proef 5 eindigen ze heel fraai in de middenmoot en dan verdien je met zo’n weergaloze prestatie als debutanten van ons een stevig schouderklopje.
Boven: Bas en Petra Slingerland en hieronder Petra nog een keer maar dan achter het stuur tijdens hun mislukte actie op Proef 5.
Boven: Richard van Helvoort met ‘ergens’ zijn co-piloot Erik Ligteringen. De mannen kampen op hun eerste proef met een weigerende lier. En dat kun je tijdens een challenge nu net niet hebben, want daarin is een lier geen accessoire, maar bittere noodzaak. Het drukt zijn stempel op hun tijd. Jammer, want enig onderzoek later vertelt hen dat een simpel euvel als een doorgebrande zekering de oorzaak is. Dat roept naar ons idee ‘om wraak’ Richard en Erik en daarmee kun je tevens onze enige klacht richting jullie wegwerken; jullie komen veel te weinig! Volgende keer maar in ieder geval volgend jaar rekenen we er op dat jullie iedere wedstrijd meedoen… En dat jullie het kunnen zien we op Proef 3, de lange steile helling van de grote berg achter op het terrein. Die ‘kachelen’ jullie bijna op majestueuze wijze in één keer omhoog. Verderop hebben we dat vast weten te leggen. Onder: Ard van Meer met eveneens zijn onzichtbare bijrijder Yves Cieters (Custom Offroad Team). Deze mannen strijden steevast in de top, maar vandaag hebben ze tijd tekort voor hun laatste proef. Dat nekt ze, want daardoor moeten ze genoegen nemen met een zesde plaats. Met smart wachten we intussen ook al een poosje op de nieuwe, zelfbouw off-road bolide van deze mannen. De Vitara begint nu toch wel behoorlijk aan zijn eind te raken na de vele jaren van hard werken in legio challenges.
Ommezwaai. Eric Gijsberts heeft vandaag hulp van een derde beul binnen het Roan 4×4 challenge kampioenschap, en wel Sjef Jansen. Normaal fungeert Sjef als co-piloot van Jermain van Esch bij wie hij zijn kwaliteiten al lang en breed bewezen heeft, maar die is momenteel op vakantie. Ook sinds kort een andere motor (5,2 liter V8 in plaats van dieselmotor) in het vooronder van de bolide van Eric helpt om vandaag een puike prestatie neer te zetten. Hij eindigt namelijk op een prachtige derde plaats achter de topteams jeepparts.nl (gebroeders van der Maas 2) en het HoT Blitz Team (gebroeders Beeftink 1).
Boven: Willyam van der Wiel en Patrick van Boxstaele. Die hebben we het wel eens beter zien doen. Of komt het omdat ze niet, zoals gebruikelijk bij hen, in teamverband strijden? De nieuwe OMM bolide van Patrick is inmiddels klaar om ingezet te worden. Mochten ze dan opnieuw als team gaan strijden, dan verwachten we regelrecht vuurwerk met het Team General. We kunnen bijna niet wachten…
Onder: Ivo van Bree en Ralph Deckers. Uitstekende prestatie van deze twee mannen. Op Proef 5 weten ze ook niet door het moddergat te komen waar bijvoorbeeld ook Bas en Petra strandden. Ondanks dat weten ze op een prachtige vijfde plaats te eindigen. Die prestatie krijgt nog wat meer glans als je weet dat ze nog niet heel lang actief zijn in de challenge. Maar zoals Ivo aangeeft, “Je doet mee om de proeven tot een goed einde te brengen, niet direct om de hoogste notering. Je wilt zo goed mogelijk presteren en als je dan telkens wat hoger weet te eindigen word je bijna vanzelf ook een stukje fanatieker”.
Boven en onder: Op een rottige passage op Proef 4, steil naar beneden, boort de neus van je auto zich onherroepelijk in de tegenover liggende bult. Laddertjes zijn daar een uitkomst maar heb je die niet, en enkele teams hebben die ook niet, dan krijgt de voorlier het zwaar te verduren.
Boven: Michel Beeftink ‘rust even uit’ vlak voor het einde van Proef 4….
Boven en onder: Dion Kremer en John Janssen.
Boven: Heeft niks met de challenge te maken, hooguit dat beiden op het terrein van Action Planet te vinden zijn vandaag. Gewoon een mooi plaatje dat fotograaf Ad Woolthuis, bij gebrek aan een leuke hond deze dag, schiet tijdens zijn ‘werk’.
Boven: Jeroen en Thijs Kersten. Onder: Anne-Martijn Mast en Michiel den Hollander (Blue Label Team).
Boven: Patrick van Boxstaele.
Onder: Wesley van der Burg.
Boven en onder: Ivo van Bree met zijn co-piloot Ralph Deckers.
Boven: Michel Beeftink.
Verloopt alles vlekkeloos deze dag? Niet overal. Lange tijd hebben we het idee dat Proef 5 de zwaarste proef is deze dag, totdat we geconfronteerd worden met Proef 1. Dat is eveneens een absolute kanshebber voor die titel. Dat komt met name door één passage op ongeveer driekwart van de proef. Diepe modder en een hoge oever doet de bolides angstig scheef zijwaarts hangen en daarbij moeten zij zich door de meest vette modder worstelen. En er zit heus verschil in modder. Je hebt modderig water dat zo je kunt vergelijken met kraanwater met een spoortje modder voor een bruin kleurtje, maar je hebt ook waterige modder. Die is veel vetter en afhankelijk van de hoeveelheid water waarmee het vermengd is dikker en zwaarder. Hier ter plekke is het zo ongeveer modder met een spoortje vocht en dan gedraagt dat spul zich als een soort gluton. John Gijsbers en Cliff van de Rijt moeten hier uit de penarie geholpen worden door Jeroen en Thijs Kersten omdat ze een homokineet verspelen. Die reddingsoperatie heeft best de nodige voeten in de aarde en trekt dan ook veel bekijks. Meerdere teams komen niet verder dan deze passage omdat ze tijd tekort komen.
Het mooie weer zorgt er voor dat het ’terras’ van Action Planet lekker vol zit tussen de middag.
Boven en onder: Dat de challenge niet geheel van gevaar ontbloot is wordt helaas bevestigd door Dion Kremer en John Janssen. Bij een lieractie raakt van John het topje van een vinger ongelukkig tussen de kabel en een boom. Daar kunnen vingertopjes niet goed tegen kunnen we verklappen en het rechtvaardigt een bezoekje van John aan het ziekenhuis. Gelukkig is John een harde en nuchtere, maar het geeft wel aan dat je als deelnemer toch voortdurend op je hoede moet zijn in onze toch zo geliefde sport. Gelukkig ziet het er na enkele dagen ook weer rooskleurig uit voor het vingertopje van John zodat we er vanuit gaan dat ze de volgende keer gewoon van de partij zijn. Het zijn namelijk deelnemers die je er graag bij hebt!
Boven en onder: Bart Hems doet vandaag een beroep op Ramon Appels om hem als co-piloot te assisteren. Ramon gaat daar maar wat graag op in en gaat het door zijn jeugdig enthousiasme best goed. Totdat ze op Proef 3 belanden…. Als je goed kijkt zie je wel waarom het daarop niet helemaal goed gaat. Gelukkig bestaat er Velpon…. (want dan zie je er geen barst van).
Boven en onder: Twee teams strijden in teamverband, met twee auto’s dus. In willekeurige volgorde hebben we het dan over Gert Wolters en Rob Hoesen en Rene en zoon Wesley van der Burg. Tsja, wat valt er te zeggen van twee teams die het prima doen, ondanks dat ze nog niet heel lang geleden in de challenge sport zijn gestapt. Van Rene hadden we al veel langer het vermoeden dat het er een keer van zou komen. Regelmatig zagen we hem op recreatieve evenementen waarop hij geen enkele uitdaging uit de weg ging. ‘Die wilde haren’ is hij inmiddels wel een beetje kwijt geeft hij zelf onmiddellijk toe. Nu gaat hij de uitdagingen meer weloverwogen te lijf. Met andere woorden, met meer respect voor de techniek ook. Dat werpt zijn vruchten af. Niet alleen spaart het de portemonnee, maar het gaat in de regel ook nog eens sneller. Gert hebben we eerder actief gezien bij de X-treme Team Challenge van de LRCH. Gert kan uitstekend sturen en heeft slechts één handicap: hij kent nauwelijks angst. Let bijvoorbeeld maar eens op de foto boven. Zie je daar soms de kabel of het touw van een toplier…?
Boven en onder: Het Blue Label Team (Anne-Martijn en Michiel) in actie. Deze mannen gaan erg goed is een understatement. Draaien tegenwoordig bijna constant in de top mee. Ook vandaag weer, want een vierde plaats mag dan wel net buiten het podium zijn, het is nog altijd in de top. We snappen ze hier op Proef 2, de kortste proef deze dag maar die direct na aanvang een gemeen zijwaartse helling op de deelnemers loslaat. De lichte, blauwe buggy (lichtblauw?) wordt met behulp van hun toplier snel door de mannen voorbij deze moeilijke passage geloodst. Binnenkort kunnen deze mannen wel eens met een verrassing komen. Ze hebben ondergetekende al stiekem wat in zijn oor gefluisterd. We zwijgen vooralsnog als het graf….
Boven: Erik Ligteringen met hieronder Richard van Helvoort tijdens hun prachtige actie op de ‘helling’ van Proef 3, ofwel de ‘hellingproef’…
Boven en onder: Robbert van Asseldonk en Jan Pullens. Moeten de strijd helaas opgeven als gevolg van een motor die te warm wordt. Robbert kondigt terloops zijn volgende stap aan: “toch maar de radiateur achterin gaan bouwen”.
Onder: Ivo van Bree.
Met nog één wedstrijd te gaan op 26 november in het Duitse Euskirchen is de Challenge nog altijd razend spannend. Het beste advies dat we je kunnen geven: zorg dat je er die laatste wedstrijd bij bent! Wil je de volledige uitslag weten, dan surf je naar: www.roan4x4.nl Onder het hoofdstukje ‘challenge’ vind je een kopje met ‘uitslagen’.
Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
