Roan Warrior Challenge in Wamel

Met de langdurige droogte voorafgaand aan die eerste zondag van oktober is onze voorspelling en sterke vermoeden vooraf weinig rooskleurig. Immers, de rivierklei bij Wim Bernts kennen we inmiddels en als dat spul droog is komt bij ons onwillekeurig iedere keer weer de vergelijking met gebakken aardewerk op. Keihard spul en hoe in vredesnaam kun je daar challenge waardige proeven uitzetten? Hoe fout kun je het hebben…

Boven en op de foto onder de tekst: Ronald en zoon Ramon Appels. Ramon kent het terrein in Wamel en laat ondergetekende dan ook eerlijk weten “het helemaal niet erg te vinden dat het terrein zo droog is”. 

De grootste off-road lekkernijen. Op slechts een tweetal plaatsen is nog modder te vinden en die heeft de organiserende Stg. 4×4 Challenge Sport ten volle benut. Maar ook op enkele andere plekken mogen de deelnemende teams flink aan de bak. We krijgen sterk de indruk dat het terrein in Wamel langzaam maar zeker ook uitdagender wordt als het droog is en dus uit dat gebakken aardewerk bestaat. Op de bulten van aarde voor in het terrein kun je best een pittige proef uitzetten en het bewijs vandaag is Proef 2. Maar ook in en rond enkele kuilen achter op het terrein kan een creatieve proeven uitzetter best wel zorgen voor zweetdruppeltjes op de hoofden van Challenge deelnemers en dat bewijs levert Proef 5 vandaag. En dan hebben we het nog gewoon in geval van genoemde droge ondergrond, want oh wee als een paar buitjes regen het terrein met een bezoek vereren. Dan is het gewoon een lood- en loodzwaar terrein. Naar verluid weigeren vogels dan ter plekke te landen en ook viervoeters mijden het terrein volgens ingewijden. Een klein beetje van die ‘spekgladde’ uitdaging welke rivierklei dan vormt schemert deze dag door op Proef 3. Daar ligt nog behoorlijk modder en het is met voorsprong de moeilijkste proef deze dag. De genoemde drie proeven zijn het moeilijkst van de vijf stuks die de mannen (en vrouw) voorgeschoteld krijgen deze dag.

Voorzichtige positieve ontwikkeling. Tegelijk met de Warrior 4×4 Challenge beleeft Offroad Budel haar laatste dag. Offroad Budel is buiten kijf een fantastisch evenement, maar het weerhoudt 15 deelnemers niet te kiezen voor de wedstrijd in Wamel. Ook uw fotografen en verslaggever kiezen voor de Warrior 4×4 Challenge, maar die verkeren in de wetenschap dat Peter Bouwmans het werk bij Offroad Budel voor terrein.nu voortzet. Leuk is dat het strijden in team verband toe lijkt te gaan nemen. Was het vorig jaar toch magertjes genoeg om voor Team General te overwegen te stoppen met de strijd in team verband en individueel verder te gaan; nu verschijnen vier teams van twee voertuigen aan de start. Kijk, dat levert weer strijd op en dat zien deze stuk voor stuk sportieve deelnemers juist graag. Niet alleen een ‘vredelievende’ strijd leveren met de ondergrond, maar ook op een ‘vredelievende’ voet van oorlog zijn met je directe tegenstanders. Kijken wie ‘de sterkste’ is, een fenomeen dat al sinds haar ontstaan in de natuur ingebakken zit.      

Boven: Ard van Meer en Yves Cieters.

Boven en onder: Team Black Orange op Proef 2. Het grootste struikelblok, het deel van het parcours dat de proef tot een van de drie pittigste proeven bombardeert, krijgen de deelnemers tamelijk snel voor hun wielen. Via enkele voor challenge deelnemers ‘lichte glooiingen’ worden de deelnemers geconfronteerd met de hoogste bult op het terrein. Die bult wordt geflankeerd door zo’n klompen leverancier (populier), het kenmerk van het terrein in Wamel. Maar net voordat je de top van de bult bereikt moet je haaks naar links die bult af. En dat is geen rechte afdaling, maar als gevolg van het bescheiden formaat van de voet van de bult een schuine afdaling. En lees je tussen de regels, zijnde het bescheiden formaat van de voet van de bult en zijnde de hoogste bult op het terrein, dan kun je daaruit concluderen dat die afdaling tamelijk steil is. Het wordt voor de deelnemers manoeuvreren ten voeten uit en veelvuldig gebruik van niet alleen de voorlier, maar ook de toplier.

Doorzetters. De bezetting van Team Black Orange kan nog wel eens wisselen. Vandaag wordt de zwarte Suzuki Samurai ‘bezet’ door Jos Coumans en Bart Mommers. In de oranje Suzuki Samurai hebben we met Martijn Gelissen en Bart van den Boogerd van doen. Noot: dit is de originele bezetting…. Om te weten hoe ze het doen hoef je alleen maar de foto’s goed te bekijken. Ondanks uitvallen eind van de dag wegens een kapotte stuurstang van de oranje helft (Black Orange Team levert strijd als team) weten deze mannen het toch nog tot een tweede plaats te schoppen. Zeker opmerkelijk als je weet dat deze mannen nog niet heel lang meedoen aan de challenge en dat schept hoge verwachtingen voor de toekomst.

Boven: Bart Hems en Kees Huijsmans Team Heboma). Onder: Jeroen en Sander den Teuling.

Boven en onder: Frans van Esch en ‘Willy’ (Wil) Heijmans in de OMM buggy en Jermain van Esch en Sjef Jansen in de Jeep Wrangler YJ. 

Boven: Dion Kremer en Sjef Janssen.

Boven en onder: Bart Hems en een ‘zeilende’ Kees Huijsmans.

Boven: Gert Wolters en Joop Barten. Onder: Edwin van der Maas en Cliff van de Rijt.

Boven en onder: Joop Barten in actie, zowel buiten de auto als aan de auto…

Boven en onder: Eric Gijsberts en Aga van Esch.

Twee keer boven en twee keer onder: De gebroeders Sander en Jeroen den Teuling die zich op prachtige wijze door Proef 3 worstelen.

Boven: Ard van Meer en Yves Cieters van het Custom Offroad team. Zijn vandaag in een hevige strijd gewikkeld met Bart Hems en Kees Huijsmans. De strijd eindigt onbeslist (beiden op de tweede plaats).

Onder: Jan Pullens met een ‘nieuwe’ liefde…. (een leuke hond).

Boven: Pa Frans van Esch en onder zoon Jermain van Esch.

Boven: Dion Kremer (met John Janssen).

Onder: Joop Barten (met Gert Wolters).

Boven: Pa Mast (valt in voor Michiel den Hollander) met zoon Anne-Martijn Mast.

Boven en onder: Eric Gijsberts en Aga van Esch.

Boven: De ‘familie’ Mast.

Boven en onder: Dion Kremer en John Janssen op Proef 5, een van de zware proeven van deze challenge. De proef is niet eens heel lang, maar herbergt twee venijnige passages. De eerste is een diepe modderput vrijwel direct na de start. Uiteraard is het parcours dusdanig uitgezet dat je er niet aan ontkomt om er in ieder geval deels doorheen te moeten. Iedere poging om vanuit de spekgladde rivierklei omhoog het gat uit te klimmen is bij voorbaat al gedoemd te mislukken. De teams proberen het ook niet. Snel wordt de lierkabel zover mogelijk uitgerold en aan een populier bevestigd zodat de volle kracht van de lier op zijn eerste lijn benut wordt. Heerlijk om te zien hoe deze mannen de hindernis razendsnel achter zich laten. De tweede rottige passage is niet heel ver voor het eind van de proef. Daar moet je een langgerekt gat in. Zou op zich niet heel moeilijk zijn ware het niet dat bijna midden in het gat een paaltje staat. Je moet dus haaks het gat in met twee wielen op de hoge kant en twee wielen op de bodem van het gat. Let wel, twee wielen links en twee wielen rechts van je bolide. Het betekent vooral technisch manoeuvreren om de auto in de juiste positie te kunnen brengen zodat je geen woud van platgereden paaltjes achter laat.

Boven: Cliff van de Rijt.

Boven: Niels Steigstra met zijn dochter. Niels is onder meer actief bij de LRCH en woont in de buurt van Wamel. Logisch dat je dan als 4×4 liefhebber even een kijkje komt nemen bij de Warrior Challenge.

Met voorsprong is Proef 3 de mother….ucker vandaag. In een langgerekte greppel ligt de meest modder. Nog flink nat, alsof het zojuist geregend heeft. Schuin aan het begin van de moddersectie de geul in en even schuin aan de andere kant er weer uit. Dan een scherpe draai naar rechts en een paar meter verder opnieuw die moddergeul in. Iets minder heftig is de modder hier, maar nog altijd geen peulenschil. Het is met name dit eerste deel dat enorm veel tijd vergt. De rest van de proef, mits ze zover komen, is voor de teams wel een peulenschil. 

Boven: Edwin van der Maas opereert nog altijd in de top van de challenge competitie.

Onder: Anne-Martijn Mast opereert de laatste tijd regelmatig in de top van de challenge competitie. 

Boven en onder: Respectievelijk Dion Kremer en John Janssen.

Boven en onder: Respectievelijk Bart Hems en Kees Huijsmans.

Boven: Joop Barten.

Boven: Ard van Meer van Custom Offroad, alias de ‘ijzer kunstenaar’.

Boven en onder: Ronald en Ramon Appels. Tja Ramon, het is niet overal droog….

Boven: Uhhhh, Bart van den Boogerd? Vergeef het een oude verslaggever, maar hij vergeet nog wel eens een naam….

Boven: Het voortijdige einde van een stuurstang.

Boven: Aga van Esch is verslaafd aan modder weten we vrijwel zeker. En is ze dat niet, dan geniet ze in ieder geval van modder.

Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.