STERrenkunde op de begane grond

We hebben het natuurlijk over ‘STERren’ in de grille en de meest serieuze kandidaat voor off-road activiteiten, waarvan de grille gesierd wordt door zo’n driepuntige ster,  is tevens het langst lopende model van Mercedes-Benz. Okay, liefhebbers van de MB Unimog zijn het wellicht niet met ons eens en ze hebben absoluut een punt. Immers, de geboorte van de Unimog is jaren voor die van de MB G en diens off-road capaciteiten evenaren die van de G met gemak. Toch houden we het bij de G-klasse, doodgewoon omdat we de Unimog in een geheel andere klasse zien. De Unimog is vooral een utilitair voertuig en je zal er bijvoorbeeld op zondag en in je werkkloffie niet zo makkelijk mee naar de kerk gaan. In de G kan dat gerust, maar eerder verwacht je iemand in een net pak of casual kledij te zien uitstappen.

Plausibele reden. Schrijver dezes is zelf verhinderd, maar gelukkig heeft terrein.nu fotograaf Ad Woolthuis vreselijk veel zin de wekelijkse ‘werkbeslommeringen’ te doorbreken middels een dagje met smakelijke off-road indrukken. Hij werpt daags voor 13 oktober een korte blik in de terrein.nu agenda en stapt vervolgens op die dag in de auto om de MBGCN (Mercedes-Benz G-klasse Club Nederland) met een bezoek te vereren. Als decor heeft de MBGCN gekozen voor de Landsard en de ervaren off-roader weet dan al bij voorbaat dat het vergaren van pittig en spectaculair off-road beeldmateriaal weinig moeite zal kosten. De Landsard is in de loop der jaren een soort van aards paradijs geworden voor de off-road liefhebbers die een stapje verder willen en durven te gaan dan gebruikelijk. Zo’n twintig eigenaren van een G denken er net zo over ontdekt Ad zodra hij op het ‘plaats delict’ arriveert. Hij wordt tevens opgewacht door de G-organisatie en een knappend houtvuur. 

Boven: De off-road prestaties van de G-klasse staan buiten kijf, maar om ze (nog) beter te kunnen benutten is het verlagen van de bandenspanning geen slecht idee. Daarin staat de G natuurlijk niet alleen, want iedere 4×4 presteert in principe beter zodra de bandenspanning zakt. We zien het tegenwoordig (gelukkig) wat vaker, deelnemers die de bandenspanning verlagen alvorens ze het terrein in duiken.

Boven en  onder: Eugene Lamping van de MBGCN organisatie in zijn heerlijk ‘kleurrijke’ G. Rood komt meer voor bij de G, maar het two-tone is tamelijk uniek. Vooruit, hieronder nog een G met een niet alledaags kleurtje. 

Indrukwekkend off-the-road. De prestaties van de G zijn buiten kijf schreven we al, maar ook voor een G houdt het een keer op. Het terrein de Landsard is wat dat aangaat een scherprechter. Diepe sporen gevuld met modderig water verbergen niet zelden nog diepere gaten, veroorzaakt door grote, flink uit de kluiten gewassen en spinnende wielen met vaak grove banden. Het doet niet onder aan het feit dat de G al jaren in ons favoriete lijstje van 4×4 voertuigen staat, bij voorkeur de helaas niet meer leverbare korte cabriolet. We baseren dat, niet in de laatste plaats, op twee indrukwekkende prestaties welke ons in het verleden ten deel vallen. Eén betrof tijdens een feestje van Mercedes voor het 20-jarige bestaan van de G in het voormalige Oost-Duitsland. Wie kan rekenen en weet dat de G zijn introductie beleefd in 1979 begrijpt dat het in 1999 geweest moet zijn en dat klopt. Een haastig ‘ritje’ met een testrijder van Mercedes vanaf een flink steile heuvel om ons vliegtuig te halen staat nog immer in ons geheugen gegrift. Het ritje naar beneden heeft meer weg van ‘omlaag storten’, maar eenmaal veilig onder aan de voet van de heuvel en onze ogen weer open is het enige dat de testrijder doet uitstappen, en een rondje om de auto lopen om te kijken of de banden nog in orde zijn. Een tweede geval ondervinden we zelf als we met een vrijwel standaard G tijdens een rally in Roemenië met een collega verslaggever op weg zijn naar een afgelegen fotoplek. Op een steil en zo nu en dan modderig weggetje hoog in de bergen stuikt na een tiental meters de voortgang van onze collega in zijn auto. We zullen niet verklappen welk merk, maar geloof ons, het voertuig is zeer zeker geen kinderachtige off-roader. Ongelukkig genoeg moeten we wachten in een flinke modderpoel, tot de herhaalde pogingen van onze collega eindelijk zijn vruchten afwerpt. Nu kunnen wij. Vanuit die modderput steil omhoog over glibberige rotsen en stenen in het vooruitzicht schakelen we voor de zekerheid het sperdifferentieel op de achteras in. Dat blijkt niet voldoende en blijft bij een eerste poging. Dan ook maar de sperinrichting van de vooras inschakelen. En zowaar, op zijn ‘dooie gemak’ wandelt de G doodgemoedereerd naar boven of er niets aan de hand is. Natuurlijk hebben we in onze ‘carrière’ nog tal van prima prestaties gezien van de G, ook in bijvoorbeeld nationale en internationale wedstrijden, maar deze twee zijn indrukwekkend genoeg geweest en zullen ons altijd bijblijven! 

Boven: Wat doe je als je in het veld je ‘bureau’ annex schrijftafel vergeten bent? Juist, dan gebruik je de rug van een mede organisator, in dit geval Eugene. Gelukkig heeft Eugene een brede rug en staat hij hier niet met zijn rug tegen een of andere muur. Gezien het feit dat er volgens welingelichte bronnen ook geen geld groeit op zijn rug, nemen we voetstoots aan dat dit tafereeltje een alternatieve vorm van ‘ruggenspraak’ is. Zo, hebben we dat tenminste achter de rug…

Vrij rijden letterlijk. Het is droog met een zonnetje dat zich meer dan regelmatig laat zien en vergezeld wordt door een matig briesje. Gezien de tijd van het jaar geen moordende temperaturen, maar gewoon vreselijk lekker om buiten te zijn. Ideaal weer eigenlijk om zelf de nattigheid zo nu en dan voorzichtig op te zoeken. Vooral voorzichtig, want de dagen voor het evenement zijn niet echt droog geweest… Een route heeft de organisatie niet uitgezet en is ook zinloos, want in feite is het hele terrein de Landsard één grote uitdaging. Al snel ontpopt zich saamhorigheid tussen de deelnemers, en dat is leuk. Elkaar soms een beetje uitdagen maar ook ontdekken dat die G telkens meer kan dan je verwacht. Automatisch ga je dan je eigen grenzen een beetje bijstellen, ‘upgraden’ is misschien een betere omschrijving. Het voordeel van een stapje verder durven is natuurlijk dat je niet alleen op de Landsard vertoeft. Zou dat het geval zijn, dan bedenk je je wel twee keer alvorens je een uitdaging aangaat.

Boven: Het is herfst en op de vochtige en boomrijke Landsard vertaalt zich dat in een uitbundige explosie van paddenstoelen.  

Boven: Het pad nabij de ingang van het terrein. De club aanhanger staat nog net op een redelijk droog en horizontaal plekje. De lunch in het veld is bij de MBGCN tamelijk uniek, want die verzorgen ze helemaal zelf. De frituur zorgt voor warm lekkers op de verse broodjes en koffie, thee of frisdrank is er in overvloed. Mocht je geen honger hebben, dan zul je moeten proberen weerstand te bieden aan verschillende, zoete lekkernijen. En drop, een lekkernij waar schrijver dezes absoluut geen nee tegen kan zeggen. We noemen het vaak onze enige ‘verslaving’ als het gaat om de inwendige mens… 

Boven: De al jarenlang ‘hoffotograaf’ van de MBGCN, Peter Majolee. 

Boven en onder: Fotograaf Ad, uiteraard verantwoordelijk voor deze foto, rijdt een rondje mee met Eugene Lamping en Peter Wetzels. Peter is secretaris bij de MBGCN en verkent vooraf, volgens de ongeschreven off-road regels, de diepte en bodem van een uitdaging. De diepte meten is één, maar maak niet de fout door alleen te meten hoe diep het is. Druk die stok, zo mogelijk, ook eens wat verder in de bodem. Je zal niet de eerste zijn die ontdekt dat de modder de uitdaging nog een heel stuk dieper, en daarmee zwaarder maakt.

Off-road wijsheid? Sleeplinten, liertouwen, schepjes, van alles trekt aan het oog voorbij. En helpt dat niet, dan is daar nog het menselijke (tegen)gewicht of diens spierkracht. Belangrijker is dat iedereen veel plezier heeft. Het zijn juist de moeilijker situaties die je niet gauw vergeet. Bovendien is off-road rijden ook een leerproces. We zeggen het wel eens gekscherend tegen deelnemers op evenementen als ‘hun voortgang tijdelijk belemmerd is’, vastzitten in de volksmond. “Als je de hele dag gereden hebt, en je hebt geen enkele keer ‘vast’ gezeten, dan moet je je schamen”. Het waarom zal duidelijk zijn; dan heb je niets geleerd. 

Boven: We blijven het leuk vinden, 4×4 off-road auto’s die een wieltje de lucht insteken. Alsof een hondje tegen een boom plast….

Onder: Uiteraard worden de off-road avonturen tegenwoordig vastgelegd met de telefoon. Nog niet zo heel lang geleden gebeurt dat middels een kast met het formaat van een halve koelkast die je op je schouder trachtte mee te zeulen. Okay, dat is een tikkeltje overdreven…

Boven: Met het oog niet te zien, maar hij is aan het graven met een schep in een poging wat meer vrijheid voor zijn voorwiel te creëren. Waar we minder van gecharmeerd zijn is dat hij aan zijn trekhaak uit de penarie getrokken wordt. Sinds we gezien hebben wat dit teweeg brengt als het echt verkeerd gaat (met een dode tot gevolg!), zijn we daar heel anders tegenaan gaan kijken. Denk niet dat het allemaal wel meevalt. Zo’n trekhaak is gemaakt om een rollend gewicht te trekken van maximaal 3.500 kg. Als je je een beetje kwaad maakt duw je met eigen spierkracht zo’n aanhanger/trailer vooruit. Heb je enig idee hoeveel kracht er op die trekhaak komt te staan bij het pogen lostrekken van een gewicht van ruwweg twee ton dat vastgezogen staat in de modder? Veel beter, en dat doen de mannen wijselijk even later, is via de muil in de voorbumper. Niet iedere G heeft die voorziening, maar dit exemplaar gelukkig wel en staat daarom even later veilig op het droge. Een andere, minder goede optie is trekken aan een sleepoog aan de achterzijde. Er is er een bevestigd aan één chassisbalk. Dat oog is in feite aanwezig om bijvoorbeeld een auto te slepen en daar heb je het weer, als een rollend gewicht met relatief weinig weerstand. Te hard trekken of een harde ruk geven kan resulteren in een scheef getrokken chassis. Daar zit je niet op te wachten natuurlijk. Wil je toch aan de achterzijde trekken, zorg dan dat er twee sleepogen bevestigd zijn op een daarvoor bestemde, deugdelijke plek zodat je de krachten die er op komen gelijkmatig verdeeld.

 

Boven en onder: Hilariteit ten top. Je wil zelf vooruit, maar je laarzen maken, letterlijk, ‘pas op de plaats’. Het geeft tevens aan hoe verraderlijk vast je kunt zitten in de modder.

Onder: Heerlijk sympathieke vent, Eugene Lamping, maar we verdenken hem er van een haargroeimiddel met dieptewerking te gebruiken. 

Slotwoord. Eind van de middag volgt het onvermijdelijke einde van een dag off-road pret. De G’s keren mooier huiswaarts dan dat ze ’s morgens gekomen zijn. Wil je met jouw G ook eens het verhard verlaten en in een ontspannen sfeer ontdekken waartoe deze allemaal in staat is? Op de agenda van de club prijkt voor dit jaar 2024 nog een (onverharde) Kerstbomenrit en een buitenlandreis naar Wales in Engeland. Is dat te kort dag, dan kijk je in de 2025 Agenda van de MBGCN. Die is al klaar en kun je vinden op de site van de club https://ntc.mercedes-benz-clubs.com/nl/ en op deze site. 

Fotografie: Ad Woolthuis. Tekst: Martin Brink m.m.v. Ad Woolthuis. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.