Sublieme zwanenzang van de OJOC….?

Dat hoor je toch niet zo heel vaak, dat er meer deelnemers op een (off-road) evenement afkomen dat zich hebben ingeschreven. Van Hannibal Offroad weten we dat ze tijdens hun vermaarde Pinkstertreffen steevast meer deelnemers hebben dan zich hebben ingeschreven, net als de Stg. 4×4 Drenthe als ze een evenement in Havelte houden, maar verder schiet er niet direct nog een club in onze gedachte. De OJOC viert dit jaar haar 35-jarige bestaan en om dat te vieren hebben ze een heel weekend ingepland. Dat vond plaats in Eersel in het weekend van 21-23 juni. Ja, we weten dat we een tikje later zijn met het verslag dan je gewend bent, maar een bomvolle off-road agenda en een daaraan gekoppelde ‘weken achterstallige klusjes thuis’ wreekt zich deze keer. Weet je bij deze tevens dat je nog het nodige off-road tegoed hebt…

‘Daklozen’. De 35-jarige jubileum viering begint op vrijdag op de camping bij de manege in Eersel. Om 17.00 uur zit deze al tjokvol, nou jou, lekker vol. Behalve het lekker bijkletsen met mede-Jeepers lonkt voor de deelnemers een lekker vol programma. Meerdere proeven en rondritten wacht hen in de omgeving. Vooraf heeft de organisatie ‘goed weer’ besteld en daar hebben ze boven ons gehoor aan gegeven. Het hele weekend schijnt de zon uitbundig en de Jeepers zijn stuk voor stuk blij dat ze een Jeep hebben waar het dak van af kan. En inderdaad gaan ze, ook bijna stuk voor stuk, ‘uit hun dak’ dit jubileum weekend, een enkele hardtop, een paar softtops en twee handen vol bikinitops uitgezonderd. Terzijde, de bikinitops mag je daarbij gerust zien in de hoedanigheid van ‘parasol’, bescherming tegen de zon.

Opwarmertje. Die vrijdagavond zijn er al een tweetal proeven, evenals de zaterdagavond. De leukste is wellicht dat een van de Jeepers het op moet nemen tegen een paard. Yep, je leest het goed, een paard! Onmiddellijk doet dat bij veel Jeepers denken aan de letters in het woord J.E.E.P. als dat die zouden staan voor: Je Eerste Echte Paard. Is zuiver toeval beste lezers, zuiver toeval. Het verblijf op een manege is wel de directe oorzaak, want daar placht men paarden ‘op voorraad’ te hebben. De bedoeling is zo snel mogelijk een ‘achtje’ te rijden, uiteraard onverhard. De gelukkige die mag strijden tegen het paard is Arno Biemans. Helaas zijn we de naam van het ‘racepaard’ even ‘kwijt’. Zou niet zo erg zijn geweest als het edele dier niet had gewonnen… Verder is er nog een parcours uitgezet, deels door het water, waarbij het vullen van een gieter een rol speelt. De overeenkomst waar het om draait is dat niet alleen de deelnemers, maar ook de toeschouwers enorm plezier beleven.

De ‘legende leeft voort’. Schrijver dezes kan alleen de zaterdag aanwezig zijn, maar gelukkig is collega Jos Emmers het hele weekend van de partij. We rijden een stukje de rit mee, maar spoeden ons dan naar het eerste van de twee off-road terreinen die in de route zijn opgenomen. Het zijn twee motorcrossbanen, met bij de eerste crossbaan in de route een leuke trialproef naast de crossbaan. Op de crossbaan kunnen de rijders die dat willen zich even lekker uitleven door het gaspedaal stevig in te trappen. Het zijn vooral enkele jeugdige Jeepers die dat ambiëren. Rondje na rondje komen ze voorbij scheuren, haren wapperend in de wind, een grote grijns op hun postzegeltje en met meestal naast zich een zich stevig vasthoudende jongedame. Achter hen een grote stofwolk, want de baan is zo droog als gort. Op enkele plaatsen staan sproeiers aan en dat helpt niet onaanzienlijk, zeker als je het vergelijkt met de tweede crossbaan waar deze voorziening ontbreekt. Het voordeel van oud worden is dat we een paar van die mannen van nu nog kennen als mannetjes van toen. Toen mochten ze mee met Jeeper pa en stonden deze ‘peuters’ bij wijze van spreken doodsangsten uit bij het zien van een lieve-heers-beestje…. Nu zijn het volwassen mannen en is het prachtig om te zien dat ze de Jeep passie van pa geërfd hebben. Op die manier leeft de Jeep legende voort. Of ze nog bang zijn voor lieve-heers-beestjes vertelt de geschiedenis niet….

Boven: Bertje van Grinsven geniet de eer van rond te rijden met de oudste Jeep, een CJ3A, gebouwd van 1948-1953.

Boven: Bas en Petra Slingerland met kroost op de achterbank. Zonder het grut strijden ze regelmatig in de Roan 4×4 Challenge met hun Jeep CJ-5.

Babylonische verwarring….? Internationale deelname tijdens het jubileum weekend van de OJOC. We zien, buiten de vracht Nederlandse nummerborden, ook Duitse nummerborden en Belgische nummerplaten zoals op de foto hierboven van een Jeeper die het tuinhekje van thuis heeft meegenomen op zijn Jeep. Vreemd eigenlijk, al die verschillende nummerplaten, met dat één Europa….

Boven: We zouden ongerust worden als er geen enkele Jeep motorkap open zou gaan het weekend….

Boven en onder: Onderweg word  je getrakteerd op de schitterende natuur van onze provincie Brabant.

Boven: Hendrik Versteeg met aanhang.

Boven: Collega Jos Emmers zijn we opnieuw dank verschuldigd voor een deel van de fotografie en enkele wetenswaardigheden.

Iedereen prijswinnaar. Als geschreven vallen de avondproeven bijzonder in de smaak. Maar daar blijft het niet bij. Er wordt ook nog eens een loterij gehouden. En voordat je die veroordeelt omdat je toch nooit in de prijzen valt: bijna iedereen valt in de prijzen tijdens deze loterij.  Eigenlijk valt iedereen in de prijzen, want alle deelnemers krijgen ook nog eens een uniek Jeep-OJOC-jack. Het lijkt, net als bij meubelfabrikanten bijna gebruikelijk is, op een waar prijzenfestijn.

Boven links: Nick van Casteele.

Boven: Een ‘vreemde vogel’, deze Jeep CJ-5 Golden Eagle. We hebben het dan met name over de Eagle op de motorkap….

  

Boven: Richard Kokke. Hou hem in de gaten; binnenkort zeer waarschijnlijk met (apart off-road) nieuws….

Boven: John Kerkhof, begenadigd trial deelnemer en fanatiek Jeep liefhebber.

Boven: Toch een heel bijzondere Jeep van Arno van der Meer. Zeer vermoedelijk de enige op de wereld….. Pluis zelf uit waarom!

 

Boven: John Kerkhof.

Boven en onder: Verschillende leuke honden kruisen ons pad. Bijna automatisch schakelen we dan expert Linda Zantingh van yourdoggy.nl in. Die brengt bijna steevast de oplossing, ook nu weer. Dit is haar antwoord: “Links (denk nog vrij jonge) Rottweiler, rechts (enige twijfel omdat hij nat is en daardoor haarkleur aan de punten van de oren niet duidelijk te zien is) denk ik een Kooikerhondje en de kleine rechts daarvan Jack Russell”. Grandioos antwoord toch, helemaal als je bedenkt dat we de foto’s naar haar opsturen in ‘internet’ kwaliteit…

Onder: Een UFO (Unidentified Flying Object)? Nee hoor, Gewoon een Jeep CJ 7 die vanuit de stofwolken opdoemt.

Dreigende domper. De euforie van een ronduit fantastisch jubileum weekend wordt overschaduwd door een dreigende opheffing van de OJOC. De reden is simpel; het huidige bestuur stopt binnen afzienbare tijd om verschillende redenen, zoals onder meer een zwangerschap. Andere bestuursleden trekken de kar al lange tijd en daarom is de club op zoek naar leden die het bestuur van de OJOC over willen nemen. Die hebben zich vooralsnog nog niet aangemeld. Mocht je je geroepen voelen, schroom niet contact met de OJOC op te nemen. Het zou toch zonde zijn als een club, die nota bene al 35 jaar bestaat, op zou houden te bestaan, niet dan?

Onder: Even met zijn allen op de foto als herinnering voor het nageslacht. Kijk, dat zijn mijn opa en oma; waren die niet ‘cool’? Ook een mogelijkheid: Kijk, dat zijn mijn opa en oma; maar weet jij wat voor gekke dingen dat zijn waar ze op zitten? Gekheid natuurlijk, maar na zo’n grandioos weekend maken de deelnemers zich in de loop van de zondagmiddag op om naar huis te gaan. Ze kunnen terugkijken op een onvergetelijk jubileum weekend. Laten we hopen dat er nog vele jubileum jaren komen…

Fotografie: Ad Woolthuis, Jos Emmers & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.