Suzuki 4WD Club Holland in Wamel

Inderdaad ‘eindelijk’, maar de eerlijkheid dient wel te vermelden dat onze summiere bezoeken aan de Suzuki 4WD Club Holland niet alleen onze schuld zijn. Deels debet komt op het conto van de club zelf. Niets dramatisch, verre van dat. De Suzuki 4WD Club (dat Holland weten we nu wel) heeft namelijk een gezond aantal leden en is daarom niet direct op zoek naar publiciteit. Ze ambiëren ook geen massaal bezoek van rijders op hun off-road evenementen. Liever wat ‘kleinschaliger’ en daarmee overzichtelijker. Met dit soort overwegingen in het achterhoofd zal het niet verbazen dat ze data van evenementen niet veelvuldig doorsturen naar jouw favoriete site terrein.nu. 

Afwisseling troef. Het is die laatste zondag van augustus onbestendig weer. Zon, bewolking en stevige regenbuien wisselen elkaar in willekeurige volgorde af, maar gelukkig wel in een gematigd tempo. Normaal bekruipt ons dan de neiging om rechtsomkeert te maken, maar de heenreis vanaf huis naar Wamel maakt altijd een hoop goed. Niet via de saaie snelweg maar lekker boordevol afwisseling binnendoor, langs de Leusderhei en door ‘Landgoed den Treek’ om in Wijk bij Duurstede het pontje te pakken. Kort voor tienen draaien we bij ‘Geitenboer Wim’ het terrein op waar we worden verwelkomd door een ‘kleurrijk bataljon Suzuki jeepies’. We schatten dat het er zo’n dertig tot veertig zijn maar kunnen dat aantal vandaag niet verifiëren. Het leuke aan Suzuki jeepies is, en ondanks dat ze massaal verkocht zijn in het verleden, dat je heel goed moet zoeken om twee gelijke exemplaren te vinden. Die altijd zoekgeraakte naald in een hooiberg vind je eerder durven we te wedden. Onder die dertig tot veertig deelnemers ook heel wat bekenden die we een tijdje niet gezien hebben. De familie de Bont, de familie Bogerd, de familie Baauw, de familie Weerdenburg, de familie van’t Hof als toeschouwers om er zomaar een paar te noemen. En we schrijven bewust ‘familie’, want ze slepen stuk voor stuk aanhang en/of familie mee! Door niet alle namen te noemen voorkomen we dat je het gevoel bekruipt het telefoonboek te lezen….

Boven: Geduldig wachten op je beurt om de proef te kunnen rijden.

Proeven van bekwaamheid. Zodra we het terrein oplopen valt ons een overeenkomst op tussen de Suzuki 4WD Club Holland en de Stg. 4×4 Limburg. Beiden zetten steevast twee proeven uit voor hun leden en deelnemers. Je bepaalt zelf of je ze al dan niet gaat rijden. Het is alleen het aantal dat overeenkomt, want waar het hier bij de Suzuki club twee rijproeven betreft is dat er bij de Stg. 4×4 Limburg maar één. Een tweede proef is bij hen een alternatieve, meestal ludieke proef waarbij het niet aankomt op de rijvaardigheid of de mate waarin de auto is geprepareerd. Is dat ook een idee voor de Suzuki club? Zeker niet, doodgewoon omdat het, in tegenstelling tot de Stg. 4×4 Limburg, één merk auto betreft en alle auto’s min of meer gelijk zijn qua prestaties. Heb je de proeven gereden, dan heb je alle vrijheid (en tijd) om lekker zelf je gang te gaan op het terrein. Op ‘ontdekkingsreis’ naar de uitdagingen die passen bij jouw off-road skills (vaardigheden).    

Opletten. Ondanks een korte maar hevige bui regen kort na aanvang is het terrein in Wamel, gode zij dank, nog niet door en door nat. Als het flink nat is, dan betitelen wij van terrein.nu de rivierklei ter plekke als het meest ‘dodelijke spul’ voor off-road liefhebbers met hun off-road bolide. Ingewijden zullen dat volmondig beamen. De fijne structuur van het spul, eeuwenlang als sediment gedeponeerd door de Rijn en de Waal, maakt het spek en spek glad als het nat is. Die fijne structuur maak het ook compact, homogeen ook. Rij er over heen en je moet al vreselijk uitkijken niet door te dikke blubber te rijden omdat het spul tamelijk moeilijk lost. Laat echter niet per ongeluk je wiel spinnen, want dan voltrekt zich daar een ‘regelrechte ramp’ tussen je profielblokken. Ogenblikkelijk zit het profiel negatief aandeel van je band vol met die klei en voltrekt zich een metamorfose; je hebt geen modderband meer, maar een gekscherend geheten ‘gladiool’…. Weliswaar vind je die ook onder Formule 1 auto’s, maar alleen als de baan gortdroog is….

Haalbaar en niet haalbaar, is that the question…? Als geschreven is het terrein nog niet door en door nat. De Proef 2, met daarin een korte beklimming in het begin, is daarmee nog haalbaar. Zou hij drijfnat geweest zijn….oei! We zouden gelijk aan de Romeinse gladiatoren gedacht hebben, althans een lichte variant op hun beroemde uitspraak, te weten: Ave Henri, morituri te salutant (Heil Henri, zij die zullen sterven, groeten u). Caesar of de ‘emperor’ (keizer) hebben we in onze variant vervangen door Henri, de naam van de voorzitter van de Suzuki 4WD Club (Henri Berends). ‘Ceasar of een emperor’ zijn immers al een poosje niet meer onder ons. Nu is het een kwestie van net voldoende gas geven om boven te komen zodat je niet in een soort vrije val, na het passeren van de top, de diepte in suist. Behendig sturen is daarna het criterium. En toch ook een beetje blijven oppassen, want zeker de eerste deelnemers hebben geen idee wat zich voor hun wielen ‘afspeelt’. Dat wordt namelijk aan hun ogen onttrokken door een weelderige begroeiing. Tja, er is al een poosje niet gereden in Wamel als gevolg van het Corona virus en dan komt een veel vriendelijker eigenschap van klei, letterlijk en figuurlijk, ‘naar boven’ dan genoemde gladheid. Het spul is zo vruchtbaar als maar kan en allerlei groen groeiend spul schiet ‘naar boven’ de grond uit, maar maken daarmee sporen, bulten en kuilen, mogelijk met water, binnen de kortste keren onzichtbaar. Dat kan zomaar voor verrassingen zorgen. Het gaat de meeste chauffeurs echter goed af constateren we al snel; de helling op is moeilijker in te schatten geweest. 

Boven en onder: Martin van der Zouwen met co-piloot Ricardo (Rico) de Groot. We kennen deze mannen ook van het ONK Trial Kampioenschap. Toen reden ze echter in een Suzuki Vitara. Prima, maar toch niet helemaal naar hun zin. En helemaal niet meer als ze bij Suzi’s Place een leuke Jimny zien staan. Net een maatje kleiner en dat biedt in de Trial klasse waarin ze gaan rijden in het nieuwe, komende kampioenschap van de VNTTK, voordelen. Dat moet hem worden! De overstap wordt wat vergemakkelijkt door eigenaar Arno Baauw van Suzi’s Place. Die wil best een beetje sponsoren, vooral ook omdat de Jimny snel aan populariteit wint als het op off-road plezier aankomt. En Arno kan het weten, want hij zit als Suzuki Specialist met zijn bedrijf Suzi’s Place verreweg het grootste deel van zijn leven al in de Suzuki’s. Eigenlijk zijn de woorden ‘Suzuki Specialist’ in zijn geval ietwat te zwak uitgedrukt. Beter is om dat Suzuki Specialist te vervangen door ‘Suzuki Instituut’.

Vervolg: In feite is het een logische overstap van Suzi’s Place naar de Jimny. Overstap omdat Arno zijn complete voorraad van de Suzuki LJ 80 overgedaan heeft aan goede kennis Pieter Visser. We hebben verschillende keren over Pieter zijn subliem gerestaureerde en volkomen originele LJ 80’s geschreven. Pieter is zich in de loop der tijd gaan specialiseren in de LJ 80, want dat is tegenwoordig een echte verzamelaars auto geworden. In geval Arno wat nodig heeft van een LJ 80 kan hij altijd aankloppen bij Pieter, want de onderlinge samenwerking is er nog altijd.

Offroad trial en race bloed. Eigenaren van een LJ 80 koesteren hun off-road oogappel tegenwoordig en doen er niet snel gekke dingen meer mee. Dat reduceert tevens de vraag naar onderdelen. Feit is eveneens dat het aantal LJ 80’s slinkt, niet alleen in Nederland, maar ook wereldwijd. Er vallen er altijd ten prooi aan de tand des tijd of in ‘een enkel geval aan een ongeval’. Bovendien worden onderdelen ook schaarser of moeilijker te vinden. De LJ 80 voorraad van Arno nam toch flink wat (kostbare) ruimte in op zijn bedrijf. Ruimte die hij goed kan gebruiken met die groeiende populariteit van de Jimny voor de Jimny. Waarmee zijn concentreren op de Jimny en zijn sponsoring naar Martin van der Zouwen verklaard zijn. Immers, ook de off-road sport draagt Arno een warm hart toe. In het verleden is hij actief geweest in de trialsport, maar al vele jaren is hij een enthousiaste deelnemer in de off-road race sport. 

 

Boven: Prachtig gerestaureerde en opgebouwde Suzuki Samurai. Onder meer hebben de bladveren plaats gemaakt voor schroefveren en de originele motor voor een 1,9 liter dieselmotor van Volkswagen. Lier achterin, rolkooi en sidebars plus serieuze modderbanden maken het plaatje verder af. Probeer dat maar eens te stoppen off-the-road…

Boven: Jong geleerd is oud gedaan. Telg van de familie de Bont (Eric en Esther) en dat verklaart alles. Het zit-em in de genen… 

Boven: Heerlijk voor fotografen die kleurtjes.

Twee keer boven en onder: Het onomstotelijke bewijs dat de Australische kangoeroes verder zijn geëvolueerd dan de mens. De mens moet zijn leuke en lieve viervoeter nog op de buik dragen en zijn armen daarbij gebruiken, evenals zijn nakomelingen in een zak op de buik dragen zoals de lieve moeders op de foto hieronder. De kangoeroes zijn vele stappen verder en hebben een handige en vaste draagtas op hun buik in de loop van eeuwen ontwikkeld. Dat verklaart tevens dat de ‘voorbenen’ van de kangoeroe rudimentair geworden zijn…

Boven en onder: Respectievelijk een senior Bogerd en een junior Bogerd…

Boven: Leuk om Willem van Weerdenburg weer eens terug te zien. Weliswaar een paar haartjes minder, een paar ‘kreukjes’ er bij maar het off-road rijden is hij beslist niet verleerd. We kunnen het mis hebben, maar de kans is groot dat we hem weer vaker tegen gaan komen bij de trialsport. Willem heeft serieuze plannen om komend jaar mee te gaan doen in de trialsport bij de nieuwe vereniging VNTTK.

Boven: Al achter in de zeventig, maar nog altijd achter het stuur te vinden, mede bestuurslid binnen de Suzuki 4WD Club Willem Bouwman. 

Vroegtijdige stop. Kort na de middag barst een stevige bui los. Die is maar nauwelijks vertrokken of enkele bestuursleden en clubleden worden door onvoorzien omstandigheden node weggeroepen. Het is de reden dat het evenement wat vroeger wordt gestopt dan de opzet was. Een aantal deelnemers babbelt nog wat na. Wij gaan ook richting huis, maar nemen ons voor de club goed in de gaten te houden de komende tijd aangaande hun evenementen. We willen een herkansing voor een wat langer bezoek. Het is namelijk reuze gezellig en leuk geweest de uren dat we in Wamel zijn geweest, niet in de laatste plaats ook vanwege onze babbel met grondeigenaar en gezellige prater Willem Bernts. En zoals wel vaker gebeurt in het off-road bij om het even welke club of vereniging; dat smaakt steevast naar meer…. 

Tekst & fotografie: Martin Brink.