We geven er maar een ludieke draai aan, echter doen dat vooral om je te laten weten dat je niet de enige bent die het Corona virus, met al zijn beperkingen er omheen, een ‘beetje’ zat begint te worden. Voordat onherstelbare schade aan onze geestelijke gezondheid ontstaat is daar de Land Rover Club Holland (LRCH), die halverwege de maand augustus twee dagen off-road pret op de Landsard aan haar leden offreert. In voorgaande jaren werd exact dezelfde off-road pret (ook in augustus op de Landsard) alleen op de zondag aangeboden, maar het Corona virus zorgt in dit geval voor de spreiding over twee dagen. De zaterdag hebben we andere verplichtingen, maar, horen we van de LRCH organisatie, een dikke veertig auto’s met hun bemanning (inclusief de mannen van de organisatie) doen op die zaterdag hun ‘broodnodige’ portie off-road vitaminen op.
‘Uit eten’… Het is al ongekend warm als fotograaf Ad Woolthuis en ondergetekende van huis vertrekken. Nederland kreunt en steunt onder een hittegolf met dagenlang tropische temperaturen Een voorspoedige en ‘coole’ reis later arriveren we op de Landsard, maar we zijn lang niet de eersten. Collega Peter Bouwmans is ook al aanwezig en net naast de daadwerkelijke ingang van het terrein, met uitzicht over het water, heerst er de nodige bedrijvigheid van en rondom de altijd trouw aanwezige LRCH clubshop. De bekende LRCH clubtent met haar catering is er vanwege het Corona virus niet. Daarvoor in de plaats heeft de LRCH een extern catering bedrijf in de arm genomen dat tegenover de clubshop een plekje heeft toegewezen gekregen. De ontvangst is als gewoonlijk hartelijk. Om eerlijk te zijn weten we niet beter van de LRCH, doodgewoon omdat het nog nooit anders is geweest. Nauwelijks uitgestapt krijgen we enkele consumptiemunten in onze handen gedrukt met de mededeling van, ‘mocht je tekort komen, dan kom je maar’. Na een kop koffie naar binnen gegoten te hebben maken we ons op om het terrein in te gaan.
Gortdroog en drijfnatte plekken… Zo’n 70-80 Land Rover’s weten deze zondag de Landsard te vinden horen we later op de dag. Ze krijgen een voor Landsard begrippen ‘gortdroog’ terrein voorgeschoteld. Landsard begrippen houdt in dat er op meerdere plekken, waar normaal behoorlijk water en modder te vinden zijn, nu geen drup water en klontje modder te bekennen vallen. Meerdere plekken waar normaal de vierwiel aandrijving serieus aan het werk moet zijn zo gortdroog dat de grip ter plekke die van asfalt evenaart. Een goed voorbeeld is het pad rechts net na de ingang waar vrijwel altijd een langgerekte plas water ligt die een paar verraderlijke sporen aan het oog onttrekken. Vandaag is duidelijk de bodem te zien; droog met geen spoortje vocht of modder. Maar gelukkig is de Landsard nog altijd de Landsard en zijn er, geconcentreerd rond een drietal ‘hot spots, nog een aantal plaatsen waar water en modder rijkelijk te vinden zijn. De plek rechts in het bos, door onze Oosterburen treffend ‘The Dutch Everglades’ genoemd, is met voorsprong het beste voorbeeld.
Boven en onder: De ‘familie’ Bas4Cars in actie. En we schrijven bewust ‘familie Bas4Cars’ omdat het eigenaar Bas van Driel is die met zijn personeel op stap is en niet met zijn familie. Nou vooruit, een klein beetje wel, want zijn kroost is ‘als bagage’ mee.
Je niet laten kennen… Een plek waar menig rijder zich in verslikt is op het linkse pad na de grote splitsing. Maanden geleden, misschien al wel een jaar, is daar een langgerekte geul gegraven haaks op de rijrichting welke doorloopt tot aan het meertje. De geul was destijds nodig om het vele water af te voeren dat rechts van het pad gelegen was, tegenover de Dutch Everglades. De oevers van de geul zijn tamelijk steil en de sporen onderin zijn diep. Lardeer het met wat vocht en het verslikken van menig rijder is verklaard. Het mooie van de uitdaging is dat de een er wel met succes doorheen komt maar de volgende op exact dezelfde plek zomaar blijft steken. Voor veel rijders werkt dat als de bekende rode lap op de stier. Je wilt je immers niet laten kennen, vooral als je niet begrijpt waarom hij zich er wel met ogenschijnlijk gemak doorheen worstelt en jij niet. Als het een Land Rover product betreft welke duidelijk meer en beter geprepareerd is met bijvoorbeeld te sperren differentieels en modderbanden, en jij zit in je standaard Land Rover met hooguit all-terrains schoeisel, dan is het niet moeilijk te begrijpen. Maar het wordt anders als die ander en jij in overeenkomstige auto’s rijden. Dan valt het maar moeilijk te verkroppen als hij (of zij!) er doorheen rijdt en jouw voortgang ’tijdelijk stuikt’.
Pittiger uitstapjes. Gebruikelijk op de Landsard bij de LRCH is een uitgezette route. Die is voor iedere Land- of Range Rover goed te doen, ook al moeten de lange exemplaren op een aantal plekken in het bos flink aan hun stuur zwengelen om tussen de bomen door te kunnen manoeuvreren. Enkele keren steken is het minste. Wie wil kan ‘zich te buiten gaan’ aan de route, met andere woorden, naast de route op zoek gaan naar wat pittiger uitdagingen. En Land Rover eigenaren verschillen maar weinig met andere off-road liefhebbers; naarmate de dag vordert stijgt de moed evenredig.
Boven: Bij Land Rover zien we veel groen, maar zo’n sneeuwwitte uitvoering vinden we toch ook bijzonder fraai.
Boven: Als we ons niet heel sterk vergissen is dit Menno Donker die zijn Range Rover haaks over de sporen manoeuvreert.
Boven en onder: Zo nu en dan een wiel de lucht in maar veel vaker zien we ’twisted axles’ zoals de Amerikanen dat graag noemen. Twisted axles zijn assen, in principe met hun wielen aan de grond, die contra van elkaar in- en uit geveerd staan. Er is zelfs een 4×4 club (in het buitenland) die zich deze naam heeft toegemeten weten we. Bij twisted axles ligt het gevaar op de loer dat de wielen, als deze maximaal uitgeveerd zijn, nog maar weinig grip genereren waardoor de voortgang belemmerd wordt dan wel doen stuikt.
Boven twee keer: Ronald en zoonlief Ramon Appels. Ronald heeft een bedrijf in klimaatbeheersing en heeft het, in antwoord op onze vraag, ‘alle lange tijd doorlopend druk’. “Veel airconditioning systemen zeker” vragen we hem met daarbij de tropische temperaturen van de laatste tijd in ons achterhoofd. “Ook” krijgen we van hem te horen, “maar vooral veel werk in zonnepanelen”. Hij legt op deskundig wijze uit wat voor zonnepanelen, met welke randapparatuur, waarom en de terug verdientijd en waarvan die afhankelijk is. Eerlijk is eerlijk, we hebben een heel andere kijk gekregen op een investering in dezen. Heb je een paar ongebruikte stuivers liggen in een oude sok, dan is investeren in zonnepanelen op je dak zeker het overwegen waard.
Onder: Collega en bijna naamgenoot Floor ten Brink (ten Brink is de rijke tak Brink, zonder ten is de arme tak Brink…). Floor is naast fotografe ook tekstschrijver en vult regelmatig het LRCH clubblad.
Boven en twee keer onder: Het bewijs dat er nog genoeg gaten zijn met water en blubber waar de voortgang tijdelijk belemmerd kan worden. Gelukkig is er altijd wel een Land Rover in de buurt met een lier of anders sleepkabel.
Gedachtekronkels. De foto boven laat zien dat ‘kinderarbeid’ volkomen legaal is in de off-road sport. Zo nu en dan de zweep er over en ze zijn niet meer te stuiten… Leuker is om tegengesteld te denken. Zie beide foto’s, inclusief het exemplaar hieronder dus, als een typerend voorbeeld van het spreekwoord dat jong geleerd oud gedaan is. Zo ‘kweek’ je off-road liefhebbers die straks ‘het klappen van de off-road zweep door en door kennen.
Boven: Ramon Appels is al op jonge leeftijd ‘besmet’ geraakt, niet met een eng off-road virus, maar met een gezonde passie voor het off-road. We hebben altijd een aversie gehad tegen het vaak gebezigde ‘off-road virus’. Die virussen woekeren ons teveel….
Boven: Hoe bedoel je GENIETEN? Met hoofdletters geschreven meneer…
Boven: Bas van Driel (of Pepijn Spreeuwenberg?) klautert omhoog uit de sleuf. Makkelijker om te zeggen als je niet weet wie er achter het stuur zit is Bas4Cars.
Boven: Dat je op zoek moet naar je lierkabel of liertouw kan drie dingen betekenen. A. Je bent nog onervaren en hebt je kabel niet vast een stukje uitgerold en ergens zodanig aan bevestigd dat je er snel bij kunt. B. Je bent zeer ervaren alleen heb je er nooit op gerekend dat jij met je Land Rover vast kan komen te zitten. C. Je bent nog nooit op de Landsard geweest.
Even mijmeren. Goed beschouwd is de Landsard een erg mooi off-road terrein voor fotografen, met name op de schaarse open plekken in het bos. Voeg daar aan toe dat het bos niet onderhouden wordt zodat de natuur zijn gang kan gaan. Omgevallen bomen vormen een bron van leven voor insecten en ander kruipend spul waar op hun beurt vogels op af komen. Overal om je heen uitbundig groen dat opkomt waar het maar kan en regelmatig verrast met voor vlinders en bijen aantrekkelijke kleuren. Met helder zonnig weer springen auto’s er op die open plekken uit met om hen heen het donkere, bijna dreigend overkomende bos.
Boven en onder: Route in het Amazone regenwoud? Nope, dat is kaal gekapt. Gewoon de Landsard….
Boven: Floor en Onno, onder twee keer Ronald en Ramon.
Boven: Veel van de plassen water zijn bedekt met een laag ‘Lemna Minor’ (kroos). Het versterkt het ‘Dutch Everglades’ gevoel, het idee dat je in een moeras bent.
Boven: We hebben het altijd beweerd en hier valt het niet te ontkennen; off-roaden haalt de familiebanden aan…
Boven: Pim Liebregts weet zichzelf wel te redden….
Boven: Niet alleen Land Rovers deze dag op de Landsard. Gelukkig is de LRCH niet heel moeilijk en wordt deze ‘vreemde eend in de bijt’ oogluikend toegelaten….
Boven: Meneer Barten met dochterlief.
Boven en twee keer onder: Simon van der Velde redt het op één van de zwaarste uitdagingen op het terrein net niet. Zijn lier helpt hem door de laatste centimeters.
Boven: Nogmaals Pim Liebregts met de hem kenmerkende ‘wilde blik in zijn ogen’…. In het weekend wordt hij ‘uitgelaten’; door de week zit hij in een ‘gesloten inrichting’…
Boven: Pepijn Spreeuwenberg, door de week ‘in actie’ bij Bas4Cars, vandaag op de Landsard.
Boven: Een leuke hond, maar wel een moeilijke omdat honden expert Linda Zantingh (je weet wel, van yourdoggy.nl) zijn hele lijf niet kan zien. De leuke hond op de openingsfoto hoefden we haar deze keer niet te vragen omdat we dat zelf aan de baasjes hebben gevraagd. Het is een Leonberger. De ‘waterrat’ vermoedt (en gokt) Linda een Golden Retriever met iets van een leverkleurige Flatcoated Retriever of iets van een Nova Scotia Duck Tolling Retriever (Toller) er door. Typisch een geval dus waarbij alleen de baasjes uitsluitsel kunnen geven.
Boven: De moeilijkheidsgraad op de route wordt aangegeven middels gekleurde pijlen. Nu maar hopen dat je zoon niet kleurenblind is.
Boven: We kennen de uitdrukking ‘een wit voetje bij iemand halen’, maar wat als je een zwart voetje haalt?
Boven: He is not my son, he is adopted….
Boven: Pedro Liebregts. Inderdaad, familie van maar niet zijn papa….
Tijdgebrek? Of het evenement van de LRCH geslaagd is geweest deze dag? Wis en waarachtig! Dat kun je opmaken uit een onhebbelijke gewoonte van ‘vadertje tijd’. Tijd lijkt wel tweeslachtig, want ze kan voorbij kruipen maar ook voorbij vliegen, afhankelijk van….? Vandaag op de Landsard is het off-road plezier van de LRCH voorbij gevlogen. Dan weet jij vast wel hoe laat het is…..
Fotografie: Ad Woolthuis, Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
