Voor deze dag trainen brengt de ANVT een bezoek aan het Experience Island van Gerard Rond. Het is die zesde juni stralend weer maar ongetwijfeld spoken de herinneringen van de ‘drijfnatte’ voorgaande weken nog door het hoofd van de off-road liefhebbers. Het is zo ‘dramatisch’ nat geweest de laatste tijd dat het grondwater in Nederland zomaar weer op peil is gekomen. Dat doet je al snel afvragen of extra hoge verwachtingen over de toestand van het terrein de oorzaak is van het forse aantal deelnemers dat op de training afkomt. Veel nattigheid schept immers een soort van off-road paradijs, om het even op wat voor ondergrond dan ook, en dan krijgen veel off-road liefhebbers onwillekeurig visioenen die de dopamine in hun lijf naar ongekende hoogte stuwt. Of zou het zijn dat ze er hoognodig aan toe zijn om de ongetwijfeld stramme zuigers in de motoren en de knarsende tandwielen in de aandrijflijn op gang te helpen? Werkt alles nog naar behoren of heeft de tand des ‘Corona’ tijd zo meedogenloos toegeslagen dat ze op zoek moeten naar een andere 4×4 bolide? Los daarvan zwijgen we dan maar over de eigen ledematen en, niet te vergeten, de grijze massa die in conditie gebracht moeten worden. De berichten van 4×4 liefhebbers met ernstige ontwenningsverschijnselen bereiken ons dagelijks…
Op rolletjes. Hoe het ook zij, een record aantal 4×4 auto’s van 147 stuks, compleet met ieder haar eigen ‘bemanning’ (dat zijn vreemd genoeg mannen én vrouwen, want ‘bevrouwing’ kunnen we in geen enkel woordenboek terug vinden), weten de weg naar het Experience Island van Gerard Rond te vinden en dan laten we de pakweg vijftien tot twintig auto’s van de organisatie maar buiten de telling. Ondanks dat forse aantal houdt het gros van de deelnemers zich keurig aan de nog geldende Corona maatregelen. Het nog altijd (flink) dalende aantal besmettingen staaft onze bewering, want zouden de deelnemers dat niet gedaan hebben, dan zou ongetwijfeld een explosieve uitbraak van het virus het gevolg zijn geweest. Gelukkig niet en dan strijk je als vanzelf over je hart als je een enkeling ziet die door zijn enthousiasme even die anderhalve meter vergeet.
Boven: Land Rover 88 Lightweight.
Boven en twee keer onder: We maken een (wat uitgebreider) praatje met de altijd joviale Arnold Booden in zijn nieuwe Land Rover Defender. “Tja”, is zijn geldige excuus, dat vergezeld gaat met een brede grijns, “ik moet hem natuurlijk toch even uitproberen”.
Een ‘after Corona’ ontvangst? Een dik jaar hebben we niet op bezoek bij de ANVT gekund en als we arriveren is de ontvangst als gewoonlijk hartelijk, maar nu in het kwadraat. Als we ons eindelijk los kunnen wurmen uit de ‘liefdevolle’, maar zeer goed bedoelde armen van de ANVT, drinken we een kop koffie met Gerard. Die lopen we de laatste tijd herhaaldelijk tegen het lijf heb je hier kunnen lezen. De daaruit voortvloeiende en logische koelere ontvangst (wel hartelijk maar geen kwadraat) wordt door Gerard ruimschoots gecompenseerd met zijn uitbundig dampende en geurige ‘koffie alleen voor fotografen’. Gerard is steevast een gezellige prater en we kunnen ons uit zijn ontvangst pas loswurmen als de deelnemers al lang en breed zijn begonnen aan het zien los te krijgen van genoemde zuigers en tandwielen in en aan hun bolide. We hangen onze camera’s om onze nekken en haasten ons het veld in; aan het werk!
Boven en onder: In ieder geval leverbaar in groen en grijs, de Toyota LandCruiser D-4D…
Onder: Een iets oudere Land Cruiser van Toyota.
‘Bestemmingsplan’. Heel veel heeft de ANVT niet hoeven aanpassen aan het terrein. Er liggen meer dan voldoende uitdagingen op de deelnemers te wachten omdat het vele regenvocht nog lang niet allemaal vertrokken is. Hier en daar hebben ze ‘Verboden in te rijden’ borden geplaatst om ongelukken te voorkomen en op enkele andere plaatsen linten gespannen. Zelfs een tweetal extra gemene ‘putten’ hebben ze afgesloten. Van filevorming is nauwelijks sprake. De enige file die wij tegenkomen is op het laatste stukje van het pad rondom het kleinere meertje. Drie doorgangen liggen daar, waarvan twee van het geniepige soort en de derde met een ‘blauwe pijl’ markering, hetgeen betekent dat het simpel is en voor iedere auto te doen. Dat is ook zo, ware het niet dat op één van die twee geniepige doorgangen, een diep modderspoor, een auto vast komt te staan waarvan al snel de lier weigert. Het duurt pakweg een kwartiertje voordat hij uiteindelijk op ‘begaanbare grond’ arriveert. Op de tweede geniepige doorgang, een flink diepe plas met waterige modder, is ook geen doorkomen aan. Daar moet je van flinke huize komen om er heelhuids en zonder hulpmiddelen door te komen. Edoch, er zijn er altijd die het willen proberen. Helaas komen ze onherroepelijk tijdelijk vast te staan. Het duurt dan even voor er ‘hulptroepen’ zijn, in de regel een auto met een lier. En daar zit nu de kneep bij die enige file die wij tegen zijn gekomen. Om de tijdelijke vastzitter met goed fatsoen uit zijn benarde positie te lieren, verspert hij onherroepelijk de derde, makkelijke doorgang. Niemand in de file horen we overigens klagen. Ze vinden het veel te leuk om toe te kijken!
Boven: Geen Toyota LandCruiser (Land Rover Discovery).
Onder: Ook geen Toyota LandCruiser maar een Toyota FJ Cruiser.
Alternatief. In het bos moet een deelnemer soms even wachten op een voorganger, maar dat noemen we beslist geen ‘file’. Dat komt puur door de vele voertuigen, want zou je niet willen wachten, dan kun je er met gemak omheen.
Boven: Het lijkt op een ‘muterend virus’. Opnieuw een Toyota, maar nu een Hi-Lux.
Boven en onder: We komen deze Peugeot ‘Dangel 4×4′ alleen tegen bij de ANVT. Het Franse Dangel bouwt al jaren 4×4 aandrijving op Peugeot’s, Citroën’s en Opels.
Boven: We zingen vandaag niet ‘Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy’ van Ramses Shaffy, maar ‘Hoog Ramon, kijk omhoog Ramon’. Blijft uitkijken bij de brug op het terrein als je er onder door wilt. Je zal zeker niet de eerste zijn die met zijn dak of dakdrager in aanvaring komt met de brug. Ramon en Ronald zal het niet gauw gebeuren, want dat zijn ervaren challenge deelnemers.
Boven: Geen alledaagse verschijning off-road, de Suzuki X90. Trouwens on-road ook niet.
Boven: De Volvo C303 blijft een (aantrekkelijk) buitenbeentje in het off-road.
Boven twee keer en onder twee keer: Eveneens aanwezig, enkele notoire challenge rijders. Boven René en Ricardo van der Burg en onder Gert Wolters.
Afwisseling troef. Hoe enorm (af)wisselend kan het off-road zijn. Nauwelijks twee weken eerder is er bijna geen doorkomen aan op het zanderige deel van de route rondom het kleinere meertje. We noemden het spul toen een soort van ‘dodelijke emulsie’. Nu zouden we het omschrijven als ‘een hard zandpaadje’ en dat klinkt een heel stuk tammer en minder bedreigend.
Opborrelende associaties. Het voordeel van een niet merkenclub is dat je van alles voorbij ziet komen. Bij deze RAM’s en Suzuki moeten we gelijk denken aan het felgele tekenfilm vogeltje Tweety (Looney Tunes) en dan met name aan zijn ‘gevleugelde’ uitspraak (letterlijk en figuurlijk). Je weet het vast wel: “want zij zijn groot en ik ben klein”. De tweede gedachte die dan opborrelt is dat Tweety, ondanks zijn formaat, altijd als winnaar uit de bus komt. Of we moeten het allerlaatste deel nooit gezien hebben… Terzijde, het lijkt me niet moeilijk om zelf in te vullen welke auto wie voorstelt.
Boven: Net als bij de brug midden op het terrein moet je bij de treinwagon achter op het terrein goed letten op de hoogte van je bolide. Is je auto hoog of redelijk verhoogd dan wel uitgevoerd met een imperiaal/dakdragers met bijvoorbeeld een daktent, dan is de kans groot dat je er niet (onder)door kunt.
Boven: Eveneens een challenge rijder, Kees Buis.
Boven en onder: Uit dezelfde ‘Oostenrijkse’ stal, respectievelijk de Puch en MB G. Tweelingbroers mag je claimen, want alleen de badge in de grille wijkt af, los van het feit dat deze Puch een tent als dak heeft (cabrio uitvoering) en de MB G een daktent heeft op zijn gesloten koets.
Boven en onder: Drie verschrikkelijk leuke honden komen we tegen en dan gaan we onherroepelijk bij Linda Zantingh te berde. Kort geleden heeft Linda haar voormalige yourdoggy.nl vaarwel gezegd omdat de site niet meer de hele lading dekte. Haar kunstzinnige uitspattingen omvatten al een poosje niet meer alleen honden, maar bijvoorbeeld ook motorvoertuigen en cartoons tekenen. Wil je haar werk bewonderen, dan zal je voortaan naar lzga.nl moeten surfen (lzga staat voor Linda Zantingh Graphics & Arts). Uiteraard verdwijnt daarmee niet haar kennis over hondenrassen. Terug naar de honden en jazeker, de hond op de openingsfoto tellen we natuurlijk ook mee als zijnde een verschrikkelijk leuke hond. Die aandoenlijke viervoeter, annex co-piloot, op de openingsfoto zal volgens Linda waarschijnlijk een Stafford zijn, met mogelijk wat Herder er door. De liggende lieverd op de foto hierboven is een Labrador Retriever en de jonge knapperd op de foto hieronder lijkt Linda een Nederbull.
Boven: Met uitsterven bedreigt, de Daihatsu Taft.
Boven: Heeft de Iltis inmiddels al heel wat jaartjes, Albert Posthumus.
Boven: SsangYong Korando.
Boven: Opel Campo.
Boven en onder: Schier onverwoestbaar en bijna niet te stoppen, de vermaarde Volvo C303 met zijn portaalassen. In de vroege ochtend delft de bolide nog het onderspit in deze bak met vette modder, maar met de camera in de middag op hem gericht stiefelt hij zonder een moment van aarzeling door de smurrie.
Boven: Inmiddels een gewilde en zeldzamer wordende klassieker, de Toyota LandCruiser BJ/FJ. Alhoewel dat zeldzaam je vandaag niet zou zeggen. Er rijden er verschillende rond.
Boven: Collega Peter Bouwmans (van Peerke’s 4×4 uitjes) is eveneens van de partij om het ‘off-road spektakel vuurwerk’ vast te leggen.
Boven: Lisa Alblas, een dame die nooit bang is om gas te geven.
Boven en twee keer onder: Een hier in den lande zeldzame Suzuki Jimny 660 turbo (JA11V?). Vermoedelijk de enige of rijdt er wellicht nog een in Nederland of België? De auto is rechts gestuurd en de driecilinder zou zo’n 64 pk op kunnen hoesten. Als we het goed hebben staat de ‘V’ in de type aanduiding voor het verhoogde dak.
Boven: Nissan Patrol in ‘zomerse’ camouflagekleur…
Boven: ‘Meneer’ Gerrit van Os. Achter het stuur zit namelijk de ‘senior uitvoering’…
Boven: Jerrod van’t Hof. Vermoedelijk de off-road liefhebber met de meeste club lidmaatschappen want we komen hem bij verschillende clubs tegen.
Boven: Eén van de leden van ZZ-Top eveneens aanwezig?
Boven: Een Fiat Panda 4×4.
Boven: Paul Klein, onderdeel van de organisatie.
Boven: We will meet somewhere in the middle…
Boven: Leuk en apart, de namen van de familieleden (en/of huisdieren?) in de Wrangler naam verwerkt.
Boven: Pascal Kersten, drijvende kracht binnen off-road club Jeebee. Nu eens niet in ‘sturende functie’ (bestuursfunctie), maar zelf achter het stuur om even lekker off-the-road te rijden.
Boven: Hopelijk heeft de chauffeur een ‘lenspomp aan boord’?
Boven: Teun ’t Mannetje, dit keer zonder dochter Elisa….
Onder: Elisa ’t Mannetje, dit keer zonder vader Teun…
Tja, ook kleine meisjes worden groot en als je dan heel vaak met je vader van de geneugten van het off-road geproefd hebt, dan komt er een moment (meestal zodra je 18 wordt) dat je een eigen 4×4 wilt.
Boven en onder: Er rijden er twee rond van ‘de bijna eeuwenlange’ Suzuki Specialist Arno Baauw van Suzi’s Place. Met reden, want ze onderwerpen het veersysteem aan een grondige test. De bedoeling (van Arno) is om de Breslau te gaan rijden en onder meer trial deelnemer Martin van der Zouwen (foto boven) gaat mee als service crew.
Boven: Een overtuigend bewijs dat het met de waterkwaliteit in het meer wel snor zit. Het gerucht gaat dat er ook zee/meerminnen een onderkomen hebben gevonden…
Boven: Big Brother is watching us….
Boven: Feest bij de ANVT. Medewerker John Habold is niet heel lang geleden vader geworden. Vader van een jeugdig en blakend 4×4 autootje in spe. De gezondheid van de ‘kleine 4×4’ is, gezien de gezonde blauwe kleur van zijn/haar stuur en wieltjes, meer dan uitstekend, want hij/zij groeit nu al de kinderwagen uit. Vader en 4×4 autootje maken het goed. Bezoek is mogelijk, maar papa en 4×4 autootje houden siësta van 12.00-15.00 uur.
Trage tijd contra snelle tijd. De ‘eeuwige ellende’ van leuke belevenissen is dat de tijd absoluut veel sneller gaat. Een voorbeeld is dit verslag, dat meerdere dagen gekost heeft om te schrijven. Zetten we daar de training dag van de ANVT in Loon op Zand tegenover, die dag is omgevlogen…
Fotografie: Jan Houtkoop, Peter Bouwmans & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
