Trial wedstrijd 2 van de VNTTK

We vinden de locatie prima, niet in de laatste plaats omdat Zwartebroek slechts een tweetal ‘handvol’ kilometers van onze eigen woonplaats Nijkerkerveen is verwijderd. Dat betekent eens een keertje niet een zondag ‘voor dag en dauw’ opstaan. Je hoeft geen medelijden te hebben met ondergetekende hoor, want dat vroege opstaan compenseer ik door de week ruimschoots, ook al ben ik tegenwoordig een ‘keihard doorwerkende pensionado’ (niemand zegt het, dus dan vertel ik het zelf maar…).

Boven: Vaste prik voordat de wedstrijd begint is de briefing. Eventuele bijzonderheden passeren daarbij de revue en heb je, bijvoorbeeld als nieuwkomer, vragen, dan moeten ze gek zijn wil je geen antwoord krijgen. 

Waterballet? Het weer ziet er nog niet heel uitnodigend uit in de vroege ochtend, ook al beweert het weerbericht daags daarvoor dat het zonnig zal zijn. We gaan er niet over zeuren, want het meest belangrijk is dat het droog is. En dat is de dagen voorafgaand aan de wedstrijd een heel ander verhaal. De gaten die er op het terrein voor de eerste wedstrijd gegraven waren, zijn bewust blijven liggen en dat heeft Teus Berkhof van de VNTTK organisatie geweten. Door de vele regen van de afgelopen dagen is hij meerdere avonden node in touw geweest, doodgewoon omdat ze stuk voor stuk tot de rand gevuld werden met regenwater. Middels een serieuze pomp is gepoogd het overvloedige regenwater in de gaten op een trial waardig niveau te brengen, zelfs nog op vrijdag avond. Het uiteindelijke resultaat onder de streep is dat de kuilen en gaten niet tot de rand gevuld zijn, maar ergens halverwege. ‘Dank’ gaat daarbij uit naar de regen die zaterdag alsnog Zwartebroek en omgeving met een vochtig bezoek vereert. 

Boven: Willem Verhoef en Kevin Blok (Special 2 klasse). Dit illustere duo wordt deze wedstrijd nu eens niet geplaagd door onoverkomelijke pech. Wel zien we een keer de motorkap van de Suzuki Vitara open staan, maar dat is van tijdelijke aard. Als het pechduiveltje elders op ‘karwei’ is, dan doen ze het goed in de competitie.  Dat pechduiveltje, het verkleinwoord gebruiken we als het gaat om pech welke tijdens de wedstrijd op te lossen valt, doet later op de dag wel de dubbelstarters Henk en Lars Habers aan (de Mudhog van de heren valt in de Extra 1 klasse), die je onder meer in actie ziet op de foto hieronder. Een lekke band als we ons niet vergissen en dat valt onder de noemer ‘niet onoverkomelijke pech’. 

Boven: Peter en Sander Zondag (Extra 1 klasse) zitten als dubbelstarters eveneens om de beurt achter het stuur. Een ‘oude trial rot’ samen met een, zoals de Amerikanen dat kleurrijk weten te omschrijven, ‘Greenhorn’. Soms wordt dit Greenhorn vertaalt als ‘melkmuil’, maar daar is in dit geval geen sprake van. De meer gangbare vertaling is iemand die op een bepaald gebied geen ervaring heeft. Zelfs daar zetten we inmiddels onze vraagtekens bij, want zoals wel vaker gebeurt: zoon Sander steekt ‘de meester’ (lees: oude trial rot) regelmatig naar de kroon.

Onder: Wilfred Bogerd en Ilona Neijs (Extra 1 klasse) behoeven geen betoog. Wilfred is zo ongeveer verweven met de trialsport, of wellicht kun je hem beter omschrijven als ‘de Max Verstappen’ van de trialsport.

Boven en onder: Sybrand van der Haring en Tjalling Nobel (Extra 2 klasse). De ‘lichtgewicht’ achterkant van hun Suzuki SJ 413 zorgt voor minder gewicht en dus druk op de wielen. Indirect betekent het ook minder grip en dan spint een wiel al snel door, met modder die al snel de lucht wordt in geslingerd. Op de foto onder: Team ‘Roekeloos’ en dan hebben we het over Jona en Melchior van Roekel (Basis 1 klasse). Ondanks de zwarte kleur is hun Suzuki Samurai een frisse en fraai originele verschijning. Beide teams zijn nog niet heel lang actief in de trialsport, ondanks dat hun prestaties dat logenstraffen. Met andere woorden, ze weten verdraaide goed wat off-road rijden is.

Een wereld van verschil. Vanzelfsprekend weten de bijna dertig rijders vooraf niet wat hen te wachten staat als ze zondagmorgen de deur achter zich dichttrekken en op weg gaan naar Zwartebroek. Wellicht spookt bij de meeste deelnemers de status quo van de eerste wedstrijd nog in het achterhoofd. Enkele deelnemers vinden de wedstrijd toen een tikje te makkelijk. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen. De ondergrond was droog en ondanks dat de VNTTK organisatie wel een aantal listige passages in de proeven heeft opgenomen, we noemden het niet voor niets de trial van de losse wielen, waren ze stuk voor stuk redelijk goed te doen. Hoe anders is het vandaag nu de nattigheid in de vorm van modder overheerst! Het omschrijven als ‘een ware metamorfose’ doet nog altijd tekort aan de ondergrond. Glibberen en hulpeloos ronddraaiende wielen die wanhopig op zoek zijn naar grip zorgen voor ongecontroleerde glijpartijen en regelmatig zien we dat de voortgang van een deelnemer ’tijdelijk belemmerd’ wordt. Meer dan eens zien we sleepkabels tevoorschijn getoverd worden of lierkabels uitgerold worden. Plus ontgoochelde gezichten van rijders en driftig schrijvende officials niet te vergeten, want dat er veelvuldig paaltjes met daarop die o zo onstabiele balletjes ‘van hun sokken’ gereden worden zul je begrijpen. Moeten we daar teleurgesteld over zijn? Ammehoela, is onze mening! Dat is toch precies hetgeen de off-road sport zo leuk en enerverend maakt? Niet weten wat je te wachten staat en daar op in kunnen (en moeten) spelen? Je grijze massa aanspreken op een dusdanige manier dat jouw off-road skills (kunde) maximaal ‘getriggerd’ (geprikkeld) worden tijdens het tackelen van de uitgezette proef. Ieder geslaagd passeren van een uitdaging zorgt dan voor een adrenaline scheut en afhankelijk van de hoeveelheid of het aantal keren is dat een solide basis voor een overwinningsroes.

Oude rotten zijn er nog altijd in de trialsport nieuwe stijl. Boven terug van een poosje weggeweest, Willem van Weerdenburg. Door te rijden in de Basis 1 klasse bewijst Willem tevens dat je niet perse een ’tot de tanden’ bewapende off-road bolide onder de billen hoeft te hebben om veel plezier te hebben in de sport. In tegendeel zou je kunnen zeggen, want juist door met een verregaand standaard auto te rijden komt het meer aan op je off-road rijders kunde. Vergelijk het maar met een race auto. Met een hele snelle auto is het makkelijker om vooraan te rijden dan met een auto die een stuk minder snel is. Zit er dan een slechte coureur in de snelle auto en een goede chauffeur in de minder snelle auto, dan…. Enfin, vul de rest zelf maar in, maar het principe geldt voor de off-road sport des te meer. Onder een dubbelstart in de Extra 2 klasse en de oude rot daarvan is Johan van der Maas van het jeepparts.nl team, terwijl de rol van Greenhorn ingenomen wordt door Kevin Sijtsma. Ook hier plaatsen we een kanttekening bij de titel ‘Greenhorn’, want Kevin groeide min of meer op in het terrein. Doorgaans welingelichte bronnen beweren bij hoog en bij laag dat zijn eerste woordje niet mama of papa is geweest, maar modder. Nogmaals, het kan een gerucht zijn, maar…

Boven twee keer: Erik Kalb en Oscar Link (Extra 2 klasse). Onder: Hans en Inge Berkhout (Basis 2 klasse).

Niet onbetwist. We beweerden al dat alle proeven extra gemeen zijn vandaag als gevolg van de nattigheid. Om er een aan te wijzen als de meest gemene wordt dan moeilijk. Wat de ene rijder als de meest rottige proef ziet vindt de ander misschien wel de makkelijkste. Als we toch een oordeel moeten vellen, dan wijst uw verslaggever Proef 6 aan. Daar hebben we de meeste sleepjes gezien en de grootste problemen om een gat uit te komen. We maakten daar bijvoorbeeld ook de foto bij aanvang van dit verslag, daar waar Lars en Wendy Couwenberg (Extra 1 klasse) na verschillende pogingen spectaculair uit het genoemde, steile gat weten te klauteren. Maar nogmaals, die titel van meest rottige proef mag, zeker door de rijders, betwist worden.

Boven: Nick en Thomas van Gendt in hun prachtig opgebouwde Suzuki SJ 413 (Basis 1 klasse). Wie weet kunnen zij het trial goeroe Willem van Weerdenburg lastig gaan maken, ondanks de wat grotere en zwaardere ‘bewapening’ waar ze in rijden.

Onder: Jazeker, je ziet het goed dat de Daihatsu Rocky van Martijn Droog feestelijk is uitgedost. We gaan het deze keer niet hebben over de off-road prestaties van Martijn en Jesse van Roekel in hun Daihatsu Rocky (Extra 2 klasse). Van ondergeschikt belang vandaag, want Martijn is er toch niet bij met zijn hoofd. Hij heeft namelijk enkele dagen voor deze wedstrijd zijn ja-woord gegeven. Yep, Martijn was volgens insiders een ‘harde noot om te kraken’, maar zijn dame, nu dus vrouw, heeft hem na jaren toch weten te strikken. En natuurlijk horen bij dat heuglijke feit achter de auto gebonden blikjes. Niet in een sliert, maar bijeen gebonden zodat ze het rijden in de proeven niet kunnen beïnvloeden. Verantwoordelijk voor dat feestelijke ’trouwbewijs’ is de meester kok van het VNTTK, Roald Hermkes.

Boven: John en Cissy Kerkhof in hun Daihatsu Taft (Special 1 klasse).

Onder twee keer: Lars en Wendy Couwenberg in hun puike Suzuki SJ 413 (Extra 1 klasse).

Boven: Johan Schoonhoven rijdt deze wedstrijd geen dubbelstart met Henk Zeeboer. Vandaag weet hij zich in de Suzuki Jimny (Extra 2 klasse) terzijde gestaan door Marit van den Berg.

Onder: Rick en Bas Slingerland (Basis 2 klasse). Geen dubbelstart, al zou je dat mogen verwachten. ‘Papa Bas’ is namelijk actief in de Challenge en we maken ons sterk of we Rick in de toekomst wellicht naast Bas zullen zien zitten. In ieder geval krijgt hij de off-road ‘delicatesse’ nu al vast te pakken.

Boven twee keer: Stephan Kramer en Erik Venema (Basis 3 klasse). Krijgen vandaag te maken met een kort oponthoud als gevolg van pech. Verderop hebben we dat ‘moment suprême’ vast weten te leggen.

 

Boven twee keer: Enno te Lindert en Marga Leenman (Extra 1 klasse).

Onder twee keer: Dubbelstarters, maar anders dan de overige dubbelstarters in de wedstrijd waar de rijder en bijrijder van plaats wisselen. In de groene High-Tech bolide (Special 2 klasse) wisselt namelijk een compleet team van plaats. Op de foto onder zie je trial fenomeen Filibert van Otten achter het stuur en die weet zich terzijde gestaan door vrouwelijke ‘Greenhorn’ Marcia Murray. Dat Marcia nu al verschillende keren heeft ‘meegevochten’ is al een prestatie op zich. Je bent als co-piloot namelijk voortdurend in de weer in de auto, onder meer met het besturen van de achterwielen, en dat vergt de nodige ‘praktijk’ ervaring kunnen we je uit eigen ervaring verzekeren. Ervaring welke co-piloot Bas Rouwenhorst van het andere team inmiddels wel heeft. Bas oefent het bijrijder beroep uit bij zijn vader Bennie, niet geheel toevallig ‘van achteren’ ook Rouwenhorst geheten….

Boven twee keer: Willem-Dennis en Esther van Gendt (Basis 1 klasse).

   

Boven: Een foto om te bewaren; Wilfred Bogerd die modder omhoog weet te slingeren en dat is een unicum bij deze zeer beheerste rijder.

Boven en onder: Enkele beelden van de talloze ‘modder verplaatsingen’ die we door het oog van onze camera’s te zien krijgen. Die hebben we later op de dag genomen, want het mooie weer arriveert, weliswaar een pietsje later dan de belofte van het KNMI, rond het middaguur. Eerst nog wat voorzichtig, maar allengs verdwijnt de bewolking volledig, om plaats te maken voor een strak ‘hemelsblauw’.

Boven: Nee, nee, het is niet wat je denkt. Soms moet je ook gewoon even onder de kap duiken om te kijken waarom hij zo goed loopt…

Boven: Deze dubbelstarters hebben we nog niet de revue laten passeren, Leen Berkhof en Alexandra Berkhof. Zowel Leen als Alexandra hebben Teus in zijn nekvel gepakt om hen als co-piloot terzijde te staan. Helemaal vlekkeloos verloopt de wedstrijd niet voor de Suzuki Jimny in de Extra 2 klasse. Als ze bijna alle proeven achter de rug hebben verliezen ze, en je zou het niet geloven als het je alleen verteld zou worden, een remblok! Toch is het gebeurd en als we in ons geheugen peuteren; we hebben het vaker zien gebeuren in het off-road.

     

Boven en onder: Rick Slingerland.

Boven en onder: Leen Berkhof.

 

Boven en onder: Een dubbelstart in twee beelden gevangen. Boven Leen Berkhof en onder Alexandra Berkhof, beiden met Teus op de bijrijdersstoel.

Boven: Johan ziet een plas modder toch wel erg dichtbij komen. Gelukkig houdt hij zijn bloed koel…

Boven: Bennie en Bas Rouwenhorst.

Boven: Op welk evenement je ook komt, een paar ‘zeikerds’ zijn er altijd wel…

Boven en onder: Nog twee momenten van Lars en Wendy Couwenbergh tijdens hun pogingen een gat op Proef 6 (?) uit te komen. Het mooie is dat het ze, als een van de weinige teams, daadwerkelijk lukt daar rijdend uit te komen.

Boven en twee keer onder: We noemden het al, maar op de foto boven zie je het exacte moment dat Stephen Kramer en Erik Venema met pech te maken krijgen, pakweg een meter voor het einde van de proef. Bij het linker voorwiel, op de foto rechts, zie je middels een wit wolkje het moment dat de voorband van het wiel (velg in de volksmond) ploft. Gelukkig is de uitrusting in de Toyota LandCruiser prima op orde en is met enige inspanning al snel een band met voldoende spanning gemonteerd.

Voorlopige exit Zwartebroek. De wedstrijd eindigt later dan de eerste wedstrijd op het terrein, maar dat deert de pret geenszins. Immers, we kunnen terugkijken op een prachtige wedstrijd die dankzij de modder verrassender en pittiger verloopt dan de eerste wedstrijd op het zelfde terrein. Of het terrein volgend jaar opnieuw op de agenda gaat prijken weten we nog niet, maar als het voor soortgelijke verrassingen zorgt mogen ze ons er mee straffen. Het terrein zal de dagen na deze tweede trialwedstrijd weer in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht worden. Wil je de uitslagen van de wedstrijd weten, dan surf je naar de website van het VNTTK. Kijken wij ondertussen vast uit naar de volgende trialwedstrijd van het VNTTK. Die wordt 7 mei gehouden in Nieuwe Pekela, hoog in het noorden van Nederland. Zien we je daar?

Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.