Unimog en groter opnieuw groter.

Het is passen en meten voor terrein.nu de laatste weken met die vracht aan 4×4 off-road evenementen, maar het tweedaagse Unimog en GROTER evenement in IJmuiden, dat dit jaar voor de vijfde keer plaats vindt, wilden we beslist niet missen. Helaas kunnen we alleen op de zondag, maar beter ‘één been dan geen benen’ (want met één been kun je nog staan en hinkelen is onze gedachte bij deze eigen verzonnen variatie op ‘beter één vogel in de hand dan tien in de lucht’). En als je geen been hebt om op te staan, zegt ook het spreekwoord….. 

Boven: Handmatig aan de afwas bestaat nog.

Vervroegde wintertijd? We nemen aan dat je wel eens van de ‘Wet van Murphy’ hebt gehoord? Zo niet dan bij deze een vrije vertaling die luidt: ‘Alles wat fout kan gaan zal een keer fout gaan’. We moeten node de zaterdag missen van Unimogs en GROTER en alsof dat niet genoeg is komt fotograaf Ad Woolthuis, die mee wil gaan voor de fotografie, ruim een uur te laat. Vermoedelijk heeft de ‘flapdrol’ een ‘persoonlijke wintertijd’ voor zichzelf ingesteld welke hij een weekje eerder in laat gaan, dit ter compensatie van twee jaar geleden toen hij een uur te vroeg bij ondergetekende op de stoep stond omdat hij vergeten was dat de wintertijd die nacht aanving…. 

Planning over hoop. Enfin, het zorgt ervoor dat we een uurtje later dan de planning vertrekken en dus ook een uurtje later aankomen in IJmuiden. Onderweg komen we vlak voor onze bestemming al enkele Duits gekentekende Unimogs tegen die huiswaarts keren. De grijze lucht boven ons is weinig aantrekkelijk voor een dagje strand, maar toch staat de parkeerplaats direct voor het strand stampvol met auto’s. Die komen natuurlijk om de 4×4 mastodonten op het strand te bekijken bedenken we. Zelf draaien we de parkeerplaats op waar de Unimog’s en groter hun kamp hebben opgeslagen. We parkeren onze auto en botsen tijdens het uitstappen bij wijze van spreken tegen Cock de Roon. Van hem horen we drie dingen. De eerste is: “Ik dacht al, waar blijven jullie”. Beschuldigend wijs ik vanaf een veilige afstand met mijn vinger naar fotograaf Ad met de mededeling dat “die lange daar zich verslapen had”. Cock grinnikt als antwoord en vervolgt even later met: “het is lekker druk geweest maar er zijn er al een paar naar huis”. We weten het laten we ook Cock weten omdat we er onderweg al enkele tegen zijn gekomen. Cock eindigt het gesprek met: “ga maar gauw het strand op, want er zijn er nog wel een paar. David (Koks) is er ook en heeft een oranje (of was het geel?) jas aan. We hangen onze camera’s om ieder zijn eigen nek en spoeden ons richting het strand. 

Boven: Een prachtig oudje waarvan helaas de koppakking overleden is tijdens het Unimog en GROTER treffen in IJmuiden.

Boven: Tja, wat moet je daar nu tegen in brengen? Moet je toch een serieus off-road wapen meebrengen.

Onder: Nog zo’n ‘heerlijk oud (Unimog) snoepje’.

Boven: Als we ons niet vergissen is dit het Unimogje van ‘Ons Sjon’ zoals hij bij de Unimog Clubleden vooral bekend is. 

Boven: Net als twee jaar geleden maken Sonja en Gerhard Grosse vanuit het zuiden van Duitsland de meeste kilometers om het Unimogs en GROTER evenement bij te kunnen wonen.

Boven. Sam Cranendonck is lid van de Unimog Club Nederland en als er maar even gelegenheid is om te rijden met zijn MAN, dan grijpt Sam dat met beide handen aan. We kijken er daarom niet van op dat hij aanwezig is.

Boven en onder: Kees en Sofian Brinksma of Sofian en Kees Brinksma mag ook. Een dagje heerlijk stoeien met hun wedstrijd MAN laten zij zich niet ontglippen. Het verbaast ons alleen dat Sofian geen Unimog embleem onder het MAN logo heeft geplakt…. 

Gezonde groei! David is de uitbater van het Episch Centrum tijdens het Unimog en GROTER treffen, Paviljoen Noordzee, maar ook de organisator van het evenement. Niet geheel toevallig, want David is zelf Unimog liefhebber, maar veel belangrijker, hij heeft ook de nodige contacten bij de Gemeente van IJmuiden voor de vergunningen. We komen hem tegen bij de ingang van het afgezette off-road parcours op het strand. Handen schudden met David wordt gevolgd door info over het evenement. Van David horen we dat er 91 Unimogs en groter zich hebben ingeschreven en dat er 71 voertuigen hebben meegedaan aan de toertocht op zaterdag. Een flink aantal zijn leden van de (Duitse) Unimog Club Gaggenau waarvan Cock lid is (regionaal Groep Nederland). Het zijn er opnieuw meer dan tijdens de voorgaande editie van twee jaar geleden (het evenement wordt om het jaar gehouden). De toertocht voert deels over het strand, vanaf Bloemendaal naar IJmuiden.   

Boven en twee keer onder: Dit prachtige oudje (Unimog 402 uit 1955) van Cor Visser herinneren we ons nog goed van twee jaar geleden toen het ook deelnam aan het evenement. Uitgerust met een 1963 Klaus HK1a opbouw (met knijpkraan) bewijst dat het utilitaire karakter van de Unimog ten voeten uit. 

Boven: Hoe bedoel je ‘functioneel’? Tijdloze schoonheid kun je ook gerust zeggen. 

Boven: Ook in het verleden zijn de Unimogs al uitgevoerd met portaalassen zoals je op de Unimog 402 van Cor Visser hier kunt zien. 

  

Offroad buitenbeentje. We zijn het parcours nog niet op of we mogen de nodige handen schudden van bekenden, waaronder onze vriend alias ‘Mo Black’ die weliswaar geen Unimog heeft, maar wel komt kijken naar de ‘Big Boys’. De gebruikelijke welkomstgroeten en even bij praatjes worden uitgewisseld; altijd leuk met de ’techneuten’ en leden van de Unimog Club. In de 4×4 wereld is de Unimog toch net even een buitenbeentje in vergelijk met de overige 4×4 voertuigen. Dat zorgt ervoor dat de Unimog Club een hechte gemeenschap vormt. Gemiddeld weten de leden ook meer over de techniek van hun bolide, doodgewoon omdat er ook gemiddeld veel meer techniek te vinden is op en aan deze utility voertuigen dan op de meer gebruikelijke 4×4’s. Al snel duiken de meeste deelnemers na het welkom weer het parcours op, net als wij, maar nu met onze camera’s in de aanslag. Een enorm stuk van het strand is afgezet, maar dan nog is het strand ter plekke breed genoeg voor de dagjesmensen om veilig langs het parcours te kunnen wandelen, al dan niet met hun trouwe vier potige huisgenoot van vier letters. Op het parcours zijn een paar flinke bulten te vinden, een langgerekte, pokdalige richel en een bult met daarachter een wat dieper uitgegraven gat waar het zilte zeewater omhoog is komen borrelen. Daar wordt weinig gebruik van gemaakt. De meeste leden weten donders goed wat zout water doet als het in contact komt met de metalen huid en het chassis van hun lieveling. Op een groot open stuk van het strand kunnen en mogen de mannen en vrouwen het gaspedaal wat dieper intrappen. De hoogte en steilte van de zandbulten is in principe geen enkel probleem voor de Unimogs, maar de ondergrond in dit geval wel. De stranden langs onze kust bestaan vooral uit zand en los opgestapeld is dat slinkser dan menigeen vermoedt. Zelfs Unimogs gebeurt het zo nu en dan dat ze een tweede of derde poging moeten wagen. De reden is meestal dat deelnemers de bulten bij eerdere pogingen te langzaam ‘aanvallen’, gewend als ze dat zijn op bulten met hard zand. Alles te samen is het parcours in ieder geval genoeg om een paar uurtjes lekker te stoeien met de Unimog of ‘het grotere speeltje’ (in die categorie zien we enkele MAN’s en een Iveco).

Boven twee keer: Bijzondere opbouw waarvan er maar één op de wereld bestaat; deze. De hele achterzijde kan omhoog met het scharnierpunt boven de cabine. Het resultaat is dat je ook kunt staan in de slaapkamer. 

 

Boven: Euro 5 MAN met 18-tons chassis in plaats van het meer gebruikelijke 12-tons chassis op deze modellen.

Boven en twee keer onder: Voldoet aan Euro 4 zoals je kunt zien en heeft bovendien een leuke hond bij zich in de cabine. In dit geval hoeven we het niet te vragen aan Linda Zantingh van yourdoggy.nl want we weten dat deze blaffende viervoeter een Bouvier is die luistert naar de naam Boef. Tenminste, zo lang zijn baasje Richard Hertog hem roept. Zonder geknipte oren en staart vinden we die Boef eigenlijk leuker dan de uitvoeringen van vroeger met geknipte oren en staart. Verderop twee viervoeters waarbij we wel de hulp inroepen van Linda.

Boven en onder: Sjaak Bijenhof.

 

Razend populair bij de kids. We maken ons sterk of het enige evenement waarbij we meer kinderen zien dan bij dit Unimog en GROTER treffen is Rally for the kids. Prachtig vinden ze het als we mogen afgaan op de vele glunderende postzegeltjes. Soms zien we ze zelfs achter het stuur op schoot zitten bij papa. Serieuze gezichten worden daarbij getrokken en je kunt al bijna raden dat deze mannetjes later ook een Unimog (of groter) onder hun billen krijgen. 

Boven: Sam Cranendonck in zijn 1979 ex Bundeswehr (BW) MAN met speciale cardanische schotel (kan niet alleen voor- en achterwaarts bewegen, maar ook van links naar rechts). Toegestaan trekgewicht? 110 ton meneer!

Boven: Publiek dat wil mag gratis een rondje meerijden over het strand. Er wordt gretig gebruik van gemaakt kunnen we verklappen, want we hebben de auto legio keren met wisselende bezetting voor de lens gekregen.

 

En plots komt daar een oude tweedekker overvliegen.

Boven: Off-the-road op groot formaat…

  

Boven: Pa Frans Koks is nog altijd actief in de Strand taxi.

Boven: Nee, het zijn geen twee open haard kleedjes. We hebben dit ‘merk’ vaker gezien, maar hoe ze heten….? Gelukkig hebben we Linda Zantingh van yourdoggy.nl als back-up en die weet ons binnen luttele seconden ‘wijs’ te maken (ho ho, letterlijk he) dat we van doen hebben met twee Old English Sheepdogs. Ze voegt er aan toe dat die voorste nog wel een jonkie is, want die heeft, zover ze op de foto kan zien, nog geen volledig ontwikkelde vacht. Is het daarmee dan niet een ‘Young’ English Sheepdog?

Wachten op de herhaling? Rond de klok van 13.00 uur loopt het strand langzaam leeg. De pret is over, want het strand moet dezelfde dag nog in de oorspronkelijke staat teruggebracht worden. het is ook wel genoeg voor de meeste leden, want vanaf vrijdagmiddag tot vroeg in de zondagmiddag hebben ze meer dan genoeg tijd gehad om zich lekker uit te leven met hun Unimog (of groter). David Koks wordt veelvuldig hartelijk bedankt voor het organiseren van het evenement en het lekkere eten (zie hieronder) horen we bij de uitgang van het parcours. Dat doet ons voorspellen dat we over twee jaar zeer vermoedelijk opnieuw een Unimogs en GROTER evenement mogen verwelkomen. We durven er zelfs een kleine weddenschap voor af te sluiten….

Boven en onder: Alvorens we richting huis gaan genieten we nog even van de culinaire geneugten van Paviljoen Noordzee. Dichtbij de zee en dan smaakt een lekkerbekje extra lekker, alsof deze zojuist uit die grote plas gevist is…. Heus, het kan niet anders of die Unimog mannen en vrouwen (en groter) zijn dit weekend de nodige pondjes aangekomen.    

 

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.