Angstig voorgevoel… Met een onmiskenbaar ‘Morituri te Salutant’ gevoel toetsen we afgelopen Vaderdag ‘America’ in op onze TomTom navigatie. Bijna 130 km. verschijnt op het display. De zon schijnt uitbundig, de rit naar America is werkelijk schitterend op de vroege zondagmorgen met maar weinig verkeer op de weg, maar het valt ondergetekende nauwelijks op. Het gevoel van onbehagen verdwijnt niet, wordt alleen maar sterker. De laatste kilometers zitten we met samengeknepen billen in onze autostoel, stroomt angstzweet in een niet te stuiten stroom van ons voorhoofd en gaat ons hart wild tekeer in onze keel. Vlak voor onze bestemming zijn we bijna op het punt om het stuur om te draaien en resoluut terug naar huis te rijden. Maar nee, we weten ons te vermannen, ondanks dat het ‘Mortituri te Salutant’ gevoel bijna wurgend is, alsof het ons het laatste restje adem wil benemen…
De bedreiging verklaard. Wat er aan de hand is, vraag je je af? Een auto die tijdelijk uit de running is en het prachtige weer heeft ons doen besluiten onze Jeep CJ-5 van stal te halen…. Ja ja, en we gaan met die Jeep naar de Vaderdagrit van de Land Rover Club Holland! Nota bene op vrijwillige basis! Niet het hol van één leeuw gaan we in, maar van een troep leeuwen met bezoek van een wespennest, want het respectabele aantal van 135 auto’s staan ingeschreven voor de Vaderdagrit van de Land Rover Club Holland (LRCH). In die 135 auto’s bevinden zich maar liefst 440 personen horen we van de organisatie. Vier-honderd-en-veertig tegen één…. Oh ja, en dan hebben we nog niets verteld over het ‘leeuwenhol’ vanwaar de ingeschreven ‘vaders’ van de LRCH vertrekken voor hun Vaderdagrit. Dat is ‘het hol’ van Land Rover specialist Bas4Cars, gelegen aan de Jacob Poelsweg in America, eveneens een ‘bolwerk’ van Land Rover liefhebbers.
Loos alarm? Ongetwijfeld zul je begrijpen dat we een beetje de draak steken met de grappen en grollen die vaak over en weer tussen Jeepers en Land Rover liefhebbers gebezigd worden. Bovendien hebben we de organisatie in de vorm van Erwin ter Riet voorbereid. Erwin nodigt ons namelijk uit voor de Vaderdagrit en haalt ons al snel over met wat ‘inside information’ over de rit en het gegeven dat Bas van Driel van Bas4Cars zijn nieuwe off-road racing strijdwapen klaar heeft, een Bowler Bulldog (heb je al kunnen bewonderen op deze site). De onderlinge communicatie met Erwin en ondergetekende verloopt tijdens een tweede fase via de telefoon en als we laten vallen dat we met onze Jeep willen komen, kunnen we bij wijze van spreken de grote, brede grijns op zijn postzegeltje door de telefoonlijn ‘horen’, maar Erwin antwoordt neutraal diplomatiek: “van jou kunnen we het hebben”.
Don’t forget your ‘roots’, ofwel, stof tot nadenken… Om alle ‘verwachte aanvallen’ het hoofd te kunnen bieden zijn we ons op weg naar America stiekem wel aan het voorbereiden geweest. Okay, Land Rover mannen en vrouwen, weliswaar heeft Maurice Wilks, samen met zijn oudere broer Spencer, het idee van de Land Rover gestalte gegeven middels een tekening in het zand van het strand, maar dat gebeurde naar aanleiding van de vraag van Spencer wat Maurice zou doen als zijn Amerikaanse Willys Jeep, overgehouden van WWII, de geest zou geven. Sterker nog, het allereerste ‘center-steer’ prototype van de Land Rover stond op het chassis van een Willys Jeep en gebruikte tevens diens tussenbak. Je mag dus met een gerust geweten opperen dat we de Land Rover in feite te danken hebben aan de Amerikanen. Dat geldt eveneens voor Vaderdag. Verdiep je er in en je ontdekt dat beiden (ja ja, Moederdag ook) begin negentiende eeuw bedacht zijn door twee (verschillende) vrouwen in de Verenigde Staten. Stuk voor stuk zijn het ‘roots’ die we in ere moeten houden omdat ze deel van onze cultuur zijn geworden. Immers, de heerlijke rit die we vandaag voorgeschoteld gaan krijgen hebben we in feite dus te danken aan de Amerikanen. En ja hoor, je mag je gerust afvragen wat we aan Trump te danken hebben of waar we Trump aan te danken hebben…
Leuk en apart T-shirt van fotograaf Onno Kuijken.
Loos alarm! Genoeg gezwetst, want de ontvangst door de organisatie van de LRCH is als gewoonlijk meer dan hartelijk. We zijn bewust aan de vroege kant zodat we even tijd kunnen nemen de schitterende Bowler Bulldog van gastheer Bas van Driel op de foto te zetten. Onderwijl druppelen de deelnemers aan de Vaderdag binnen. Die worden ontvangen met thee, koffie en Limburgs nationale trots, de fameuze Limburgse vlaai. En er is genoeg voor iedereen, want maar liefst 150 vlaaien met verschillende smaken zijn aangerukt voor de 440 deelnemers. Niet alleen van de versnaperingen en het aangename weer genieten de deelnemers; ook van het even lekker gezellig bijkletsen met al je vrienden uit die grote familie die Land Rover heet.
De verscheidenheid aan Land Rover producten is enorm. Altijd een genot om tussendoor te banjeren.
‘Limited editions’. Het worden geheid collector items, de schildjes die de LRCH voor veel van hun vooral speciale evenementen laten maken. Iedere keer weer zijn ze anders en juist dat maakt ze zo begerenswaardig. De overeenkomst is, niet geheel toevallig, dat ze het mooist staan op Land Rover’s.
Die zijn bij de LRCH nooit moeilijk te vinden; leuke honden!
Om alle Land Rovers kwijt te kunnen in de vroege ochtend is een stuk weiland achter Bas4Cars geconfisqueerd.
Extra peekaatjes. Vanaf 10.00 uur kunnen de deelnemers starten met de Vaderdagrit. Die zal eindigen in Cuijk, maar dan hebben de deelnemers via zo’n zeventig procent onverharde paden, paadjes en weggetjes uitgebreid, urenlang kunnen genieten van de schitterende omgeving van vooral de Peel. Onderweg hebben ze meerdere puzzels mogen oplossen om de juiste route te kunnen vinden en die zijn bij tijd en wijlen best pittig. Direct na de start rijden de deelnemers al snel America uit. Via een kort stukje met uitgestrekte landerijen, een klein industrieterreintje en het oversteken van een provinciale weg belanden ze in een bos met een onverhard pad. De droogte van de afgelopen tijd doet het stof niet alleen onder de banden van de Land Rovers opwaaien, want tegelijkertijd is het pad ook onderdeel van een andere sport, de paardensport. Alhoewel, dat idee krijg je in eerste instantie als onwetende. Het is een betrekkelijk nieuw fenomeen dat razendsnel aan populariteit wint en het wordt ‘Ride & Run’ genoemd. Ride & Run is een combinatie van paardrijden en hardlopen met de bedoeling natuurlijk om samen aan een gezonde conditie te werken. De regels van Ride & Run zijn simpel: een ruiter en een hardloper moeten samen een uitgezette route van vijf of tien kilometer afleggen. Logisch dat de hardloper het tempo mag bepalen, want hij levert tenslotte de grootste inspanning. Paard en ruiter kunnen juist lekker ontspannen en genieten van de natuur, maar hebben wel de taak de hardloper te blijven motiveren. Het is slechts een kort stukje dat de Vaderdagrit en het Ride & Run parcours in overeenstemming zijn met elkaar, maar onze camera draait daar overuren. Engelser kan het toch haast niet, Land Rover’s en paarden….?
De droogte zorgt er voor dat de passerende Land Rover’s ‘veel stof doen opwaaien’… Letterlijk en figuurlijk.
Boven en onder: Juweeltjes uit grootmoeders tijd bijna. Ze zijn er volop binnen de LRCH. Naar verluid zou circa zeventig procent van alle ooit geproduceerde Land Rovers nog bestaan. Indrukwekkend niet dan?
Boven: Nee, ze zoeken echt niet naar een adres of plaats op het infobord, maar wel naar een aanwijzing voor de juiste route.
Onder: Ook de houten uil op de foto hieronder bevat een aanwijzing voor het volgen van de juiste route.
Boven en onder: Natuurlijk zijn er onderweg enkele rustpunten voorzien door de organisatie. De Vaderdagrit is immers bedoeld om de vaders een stukje ontspanning te bieden. Een dagje los van de dagelijkse ‘doordeweekse dwangarbeid’ die moet zorgen voor het brood op de plank. Een speeltuintje onderweg helpt daarbij, want daar kunnen de kids hun tomeloze en overtollige energie kwijt. Laat ze lekker een poosje ravotten en daarna heb je voor (te korte) tijd toch geen kind meer aan ze….?
De Land Rover’s waar ze het best en het mooist tot hun recht komen: in het veld!
Boven: De Maasboulevard richting het eindpunt Cuijk.
Nog een klein vleugje Amerikaans: de Land Rover’s op een parkeerplaats van McDonalds!
We vertelden toch dat het stoffig was. Met dank aan de droogte van de afgelopen maanden.
Paardengefluister… We hebben in het verleden geleerd dat de oren van paarden absoluut naar voren moeten staan als je ze op foto’s vast wilt leggen. Dat is niet heel moeilijk als ze een muts als deze op gedaan krijgen. Toch zijn de gangbare ideeën over de stand van de oren van paarden lang niet altijd op feiten gestoeld. Wel is het zo dat als de oren van een paard op de juiste manier naar voren staan het paard blij en geïnteresseerd is en als ze plat naar achteren in de nek gedrukt staan dat een teken van angst of kwaadheid is of kan zijn. Daartussen zijn echter vele verschillende ‘gemoedsuitdrukkingen’ mogelijk, mede omdat paarden hun oren onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen.
Pauzemomentje. Over de uiterwaarden onder de brug over de Maas tussen Wanssum en Well en Knikkerdorp. Boven op de brug heet het N270; onder de brug is het voor zover wij weten een onverhard naamloos weggetje. De bladerloze takken van een dode woudreus, een zonder woud, steken grillig af tegen het gesluierde blauw van de lucht. Een blauw/zwarte kraai strijkt met trage vleugelslag krassend neer in één van zijn hoogste takken maar vliegt al snel verder, vermoedelijk op zoek naar een schaduwrijk plekje om de hitte te ontlopen. Een idyllisch tafereeltje waar we een dik uur moeten wachten op de eerste Land Rover’s. Een klein stukje terug toch een moeilijk puntje in de route horen we van de eerste deelnemers die doorkomen. Ondanks de hitte geen straf gezien de omgeving.
Rustiek en sfeervol. Een deel van de route voert, als hiervoor geschreven, over de uiterwaarden langs de rivier de Maas. Die is vaker onderdeel geweest van een route van de LRCH horen we van enkele liefhebbers van de routes die de club uitzet. Als het geregend heeft zijn de weggetjes daar best pittig om te rijden, niet alleen qua gladheid maar ook door de flinke kuilen die je her en der op de paden tegenkomt. Vandaag doen ze enkel stof opwaaien. Niemand horen we daar over klagen; in tegendeel. Met het warme weer is het uitzicht volkomen anders. Volop watersport langs de Maas met tal van pleziervaartuigen, zwemmers en zo af en toe een verdwaalde ‘rijnaak’… (vrachtschip). Pittoreske dorpjes langs het water vullen het uitzicht verder aan, afgewisseld door een eenzame wandelaar die zijn hond uitlaat. Relaxen op en top.
Onder: Het eindpunt van de Vaderdagrit is in het centrum van Cuijk. De meeste deelnemers komen daar later in de middag aan. Nog gauw even nakletsen en dan op weg naar huis. Voorbereiden op de ‘dwangarbeid’ van de komende week. Dat moet niet heel moeilijk zijn, want unaniem zijn de deelnemers laaiend enthousiast over de Vaderdagrit. Vooral de vaders. Van hen mag het wel iedere zondag Vaderdag zijn…
Fotografie: Onno Kuijken, Floor ten Brink & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
