Verwarmend offroad in St Isidorushoeve

En dat kunnen ‘nagenieten’ van het 23^e 4×4 treffen in St. Isidorushoeve (meestal De Hoeve genoemd) heeft kort geleden plaats gevonden, om precies te zijn op 13 november van dit jaar 2022. Het is die dag al vroeg uitbundig zonnig als we in de auto stappen en het adres in St. Isidorushoeve intikken, zijnde het circuit van de Hoevese Auto- en MotorClub (H.A.M.C.). Zou je er niet hoeven zijn, dan zou je wellicht ook nooit gehoord hebben van St. Isidorushoeve. Toch, mocht je er de geschiedenisboekjes op naslaan of wie weet Wikipedia raadplegen, dan zul je ontdekken dat er in het verleden meerdere Isidorussen te vinden zijn die algemene bekendheid genieten. Het dorp met circa 1.300 inwoners dankt haar naam aan één van hen, namelijk de heilige (Saint) Isidorus van Madrid, de beschermheilige van de plattelanders (Isidorus van Madrid was een boer van eenvoudige komaf die in 1622 heilig wordt verklaard). Het dorp ontstaat overigens pas in de eerste helft van de twintigste eeuw naar aanleiding van de bouw van een rooms-katholieke ‘Isidorus’ kerk welke in 1928 voltooid wordt.

Wisselen van beschermheilige? Helaas zitten de boeren in Nederland momenteel in de hoek waar de harde klappen vallen en dus is het wellicht raadzamer voor de inwoners van St. Isidorushoeve om de Spaanse aartsbisschop Isidorus van Sevilla naar voren te halen (vaak Isidoor genoemd en heilig verklaard in 1598) als beschermheilige, niet alleen omdat deze meerdere boeken schrijft, maar omdat hij meer bekendheid geniet als een van de eerste samenstellers van een encyclopedie in twintig delen, de ‘Etymologiae’. Tegenwoordig ouderwets zo’n encyclopedie, maar deze Isidorus groeit, ondanks dat de man al eeuwen dood is, mee met de moderne tijd, want hij is inmiddels door ons mensen bevorderd tot niet alleen beschermheilige voor de catalogus en de encyclopedie, maar ook voor het internet (vermeend, nooit officieel geworden), computergebruikers, softwareontwikkelaars en studenten. Ja, ja, die Isidoor van Sevilla is me er eentje, maar kan wellicht een oplossing zijn voor St. Isidorushoeve als we in de toekomst helemaal geen boeren meer hebben, als we ons voedsel printen…

Boven: Voordat de baan open gaat rond de klok van 10.00 uur staan veel off-roaders al te popelen. Figuurlijk dan….

Onder: Eveneens bijna een traditie, Saskia Oost die de inschrijvingen verzorgt. Net als voorgaande jaren streeft de organisatie naar een maximum aantal deelnemers van zo’n 120 voertuigen. Kijk je naar het hele plaatje van de locatie, dan is dat ook een prima aantal voor het 4×4 Treffen. Over het algemeen kan iedereen rijden en blijven rijden als hij of zij dat wil. Wel zijn er zo nu en dan korte opstoppingen, maar dat komt vooral omdat deelnemers dan stil gaan staan om te kijken naar de verrichtingen van een collega off-roader. Of een enkele keer is het om niet over een lierkabel of sleeplint te rijden van een off-roader met pech of waarvan de voortgang tijdelijk belemmerd wordt.

Afwisseling. Het leuke van het 4×4 Treffen in St. Isidorushoeve voor de verslaggevers van terrein.nu is de verscheidenheid aan voertuigen én deelnemers. Tuurlijk komen we genoeg bekenden tegen, maar tevens ook meer dan genoeg deelnemers die we zelden tot nooit zien, of soms alleen op het 4×4 Treffen hier. Op de foto hier boven bijvoorbeeld zien we Lars Habers en die komen we vaker tegen op de trial wedstrijden van het VNTTK. Vermoedelijk is zijn vader Henk dan niet ver uit de buurt en verderop zul je dat vermoeden bevestigd zien. Niet alleen wij zijn gecharmeerd van het 4×4 Treffen in St. Isidorushoeve; ook de lokalen komen maar wat graag naar de verrichtingen van die ‘gekke off-roaders’ kijken en genieten. Verbaast het dan verder nog dat ook een uitstekende, uitgebreide catering aanwezig is op het evenement?

Boven: Komen we uitsluitend tegen hier in St. Isidorushoeve, deze Oostenrijkse Steyr 680 M.

Onder: Behendig en nauwkeurig sturen is het devies op enkele uitstapjes naast de doorgaande route op de crossbaan.

Boven: Niet alles is slecht uit Rusland…

Boven: Het doet vriend en terrein.nu medewerker Jan Houtkoop in euforie ontsteken: een Subaru Forrester ‘in het wild’. En met ‘in het wild’ bedoelen we natuurlijk off-the-road.

Boven: Niet direct zichtbaar wie er achter het stuur zit, maar het is die-hard off-roader Jesse Burgmeijer. Jesse weet verdraaide goed waar de off-road klepel hangt kunnen we je verzekeren, want hij doet onder meer ook regelmatig mee aan zware challenge wedstrijden. Speelt tevens een rol in Hannibal Offroad.

Niet zo zwart-wit… Nog een aspect dat het 4×4 Treffen in St. Isidorushoeve aantrekkelijk maakt is de tijd van het jaar en het feit dat een deel van het circuit rijkelijk gelardeerd is met onze gebladerde vrienden. De herfst is zojuist in volle hevigheid losgebarsten en dat zorgt normaliter voor een ongeëvenaard decor met een explosie aan kleuren. Dit jaar een tikje minder kleurig dan de voorgaande editie moeten we eerlijk bekennen, maar dat komt vooral op het conto van het lange, aanhoudend warme weer waar we dit jaar mee te maken hebben. Veel bomen zijn op het moment van schrijven nog niet zo heel uitbundig met het jaarlijkse wisselen van hun ‘kleurige kledij’. Toch is het afwisselende spel van de zon, tussen de aanwezige, kleurrijke herfsttinten van de bomen door, ook dit jaar een sensationele verwennerij voor de ogen en goed voor de openingsfoto van dit verslag.

Boven: Uhhh, je hebt het toch wel naar je zin…?

Genoeg geneuzeld. Veel off-road liefhebbers kennen de naam Isidorus van het jaarlijkse 4×4 evenement in het dorpje St. Isidorus. Als gezegd wordt het treffen georganiseerd door een legertje vrijwilligers van de lokale H.A.M.C. Die zijn tevens verantwoordelijk voor het aanpassen van het circuit en het naastgelegen terrein. Nog niet zozeer het circuit zelf heeft veel aanpassingen gevergd. De track waarop de motorrijders hun skills kunnen botvieren dient namelijk als doorgaande route waar iedere SUV en/of 4WD uit de voeten kan. Nee, het zijn plekken naast de doorgaande route, want waar mogelijk zijn uitstapjes gecreëerd die variëren van ‘niet heel moeilijk’ tot en met ‘schier onmogelijk’ zonder hulpmiddelen. Op de ‘niet heel moeilijke’ uitstapjes is het vooral een kwestie van behendig sturen, want het zijn voornamelijk korte trajecten die creatief tussen de bomen op het circuit door slingeren. Korte 4×4 voertuigen hebben het daar wat makkelijker, maar zit je achter het stuur van een lange 4WD, dan zul je herhaaldelijk de achteruit in moeten schakelen om te kunnen steken. Een tweetal ‘schier onmogelijke’ uitstapjes langs de crossbaan zijn gelardeerd met uitbundig dikke modder. Verder commentaar lijkt ons daarbij overbodig.

Boven: Letterlijk en figuurlijk, een heldin op sokken…

Een kleine greep uit. Het terrein naast de crossbaan is een heel ander verhaal. Ook daar een doorgaande route, maar de uitstapjes zijn vrijwel allemaal flink pittig. Stuurwerk van betekenis is er maar nauwelijks omdat er op het voormalige grasveld geen boom te vinden is. Echter hier heeft een ADHD machinist met een graafmachine zich uit kunnen leven. Een paar bulten zorgen voor ‘lichte’ obstakel problemen. De ene off-road liefhebber bedwingt de uitdaging met ogenschijnlijk het grootste gemak terwijl de volgende liefhebber meerdere pogingen moet ondernemen om überhaupt de top te halen. Verder zien we ook een paar ‘plat geslagen’ autowrakken waar je overheen kunt manoeuvreren als je dat wilt. Ook een lang traject met beurtelings bescheiden bulten en gaten wordt niet door iedereen met succes afgelegd. Het zorgt namelijk niet zelden voor het ’twisted axles’ effect en dat is vooral teveel voor 4×4 voertuigen met een niet al te grote wieluitslag. Twisted axles zie je vooral bij 4WD’s met starre assen als deze vanwege de ondergrond contra uit geveerd staan van elkaar. Met lichte voorsprong de zwaarste uitdaging is ongetwijfeld een langgerekte modderbak. Daar is een reddingsoperatie na elke poging vaste prik. Meestal wordt de durfal uit de penarie geholpen door een collega terreinrijder, maar soms biedt de aanwezige shovel aldaar uitkomst. Niet vreemd dat je daar ook de meeste toeschouwers ziet staan. Immers, een beetje sensatie met rondvliegende modder is nooit weg toch?

Boven: Goed te zien is wat torsie doet met een conventioneel ladderchassis. Je begrijpt nu tevens waarom de (open) laadbak en cabine gescheiden zijn.

Boven: En daar-is-ie dan, Henk Habers, de vader van…, en eveneens een begenadigd trialrijder.

Boven: Leuke hoed…

Boven: Gelukkig, ze kan ook lachen… Komt natuurlijk omdat ze nu zelf mag sturen.

Boven: Prachtige Land Rover Defender 110.

Boven: Volkomen op zijn plaats hier in St. Isidorushoeve als we de sticker op zijn ruit lezen. Immers, Isidorus van Madrid, naar wie St. Isidorushoeve vernoemd is, is de beschermheilige van de boeren zoals je hebt kunnen lezen.

Boven: Doorgewinterde off-roader Erwin van de Ven biedt hulp. Verderop kom je hem tegen in een heel andere rol…

Boven en onder: Aan deze actie herken je de meer ervaren off-roaders…

Boven: En daar hebben we nog een doorgewinterde liefhebber van het onverhard; Roan Burgmeijer. Inderdaad, de broer van Jesse die je eerder tegen bent gekomen. Het aantal Hannibal leden is voor buitenstaanders op zijn minst opvallend. Gewoon een kwestie van onderlinge vriendschap.

Boven en onder: We herkennen de auto bijna uit duizenden, die van Lisa Alblas. Ook haar komen we regelmatig op verschillende evenementen tegen, zo lang die maar op het onverhard plaatsvinden. Een dame dus bij wie ongetwijfeld een vleugje modder door haar aderen stroomt. Misschien een lumineus idee om haar tot beschermheilige van de off-roaders te benoemen…?

Boven: Uitstappen is niet altijd even makkelijk.

Boven: Een lieftallige dame in een 4×4 auto met leuke stickers en dat is natuurlijk een fotootje waard…

Boven: Niet voor iedereen verloopt het evenement zoals hij of zij vooraf hoopten.

Boven: Casper Wolf en onder Roan Burgmeijer.

Boven: Het weer leent zich er voor om ‘oben ohne’ te rijden. Het is de allermooiste vorm van autorijden: de wind die al dan niet met je haardos speelt en de stralen van de zon die je huid nauwelijks voelbaar strelen geven je het ultieme gevoel van vrijheid. Het is één van de redenen dat uw scribent vrijwel zijn hele leven al een open auto in bezit heeft.

Boven twee keer: Een beetje te uitbundige aanvallen op de modderbak.

Onder: En ze lacht nog steeds…

Boven: Nick Wassing en Rienke Bloem. Kwamen we regelmatig in de trialsport tegen… Bewust schrijven we dat in de verleden tijd, want dit aflopende jaar 2022 hebben we ze moeten missen. Dat is jammer, want juist deelname van wat grotere auto’s is welkom in de trialsport. Wie weet is deze ‘uitnodiging’ een zet in de goede richting voor deelname in seizoen 2023…

Boven: Even ‘stoom’ afblazen…

Boven: Als we er een kunnen spotten, dan gaat hij of zij onherroepelijk op de gevoelige plaat, leuke honden.

Onder: Richard van Helvoort zoals we hem vooral kennen; door ‘dik en dun’ne modder…

Boven en onder: Heerlijk toch als je lekker met modder mag spelen?

Boven en onder: Een voorbeeld van het traject met de afwisselende bulten en gaten met het ’twisted axle’ effect als gevolg. Zelfs met goede terreinbanden sta je dan gewoon stil. Daar hangt een maar aan; in geval je gewoon open differentieels hebt, dus differentieels zonder de mogelijkheid deze te vergrendelen. Er is desondanks wel een mogelijkheid/trucje met gerede kans om toch door te kunnen rijden. De ervaren terreinrijder weet wat we bedoelen…

Boven en onder: Een uitstapje dat weinig risico herbergt maar wel stuurmanskunst vereist, met name voor lange 4×4 voertuigen.

Boven: Twee prachtige Daihatsu Taftjes. Gezien de reputatie van het plaatwerk moeten we hier te maken hebben met gerestaureerde exemplaren.

Boven: Heerlijk dit 4×4 Treffen in St. Isidorushoeve, want zowaar kom je ook nog een ‘oude bekende’ tegen. Een ontmoeting wellicht met een staartje…

Boven en onder: Jeeps met een ‘generatiekloofje’ van een jaartje of veertig…

Boven: En opnieuw euforie voor terrein.nu medewerker Jan Houtkoop, een tweede Subaru Forrester.

Onder: Eddie Beeftink, met zijn Blitz al jaren challenge deelnemer ten top en in de top.

Boven en onder: Een drietal ‘notabele’ off-roaders die vandaag om verschillende redenen niet rijden, maar het niet kunnen laten om toch even te komen kijken. Op de foto boven van links naar rechts Ramon Appels, Erwin van de Ven en Jennifer de Man. En ja, de reden waarom Erwin trots en breed lachend poseert houdt hij in zijn armen; een nieuwe, vrouwelijke wereldburger. Met Erwin en Jennifer als ouders voorspellen we een ‘gezond modderige’ toekomst voor deze pasgeboren dame.

Onder: Jesse Burgmeijer weet bijna op eigen kracht door de modderbak te rijden. Zelfs bijna is al een geweldige prestatie…

Boven: Pa Gertjan Wolf laat zich niet onbetuigd en rijdt ook een paar rondjes.

Onder: Hebben we ook een poosje niet gezien, Rick Veldpape. Maar hoe zijn co-piloot heet…? Gelukkig helpt Rick ons uit onze diepste frustratie en laat hij weten dat deze vrolijke vent Dennis van Hoorn is.

Grande finale. Aan alle mooie dingen komt een eind en helaas dient dat zich bij het 4×4 Treffen in St. Isidorushoeve aan rond de klok van 16.00 uur. Beter is om het einde van het treffen van de positieve kant te bekijken, namelijk dat iedereen, organisatie en deelnemers, terug kunnen kijken op een dynamisch en positief evenement. Wie het niet naar zijn zin gehad heeft vandaag raden we aan op zoek te gaan naar een goede ‘zielenknijper’. Als gewoonlijk zou het 4×4 Treffen in St. Isisdorushoeve een stuk minder enthousiast en uitbundig zijn geweest zonder de hulp van sponsoren. Daar sluiten we derhalve graag mee af, het in willekeurige volgorde noemen van die o zo belangrijke sponsoren! Laten we met zijn allen hopen dat we nog vele edities van het 4×4 Treffen mogen meemaken!

Sponsoren van het 4×4 Treffen in St. Isidorushoeve.