VNTTK in Nieuwe Pekela

Nieuwe Pekela of ‘Nij Pekel’ zoals de Groningers zelf zeggen, want het plaatsje ligt in onze provincie Groningen. Vroeger leerden we op school dat er ook een Oude Pekela bestaat maar wat ze ons niet vertelden is dat de naam ontleend is aan het riviertje de Pekel A. Althans, dat lezen we op Wikipedia en die hebben het over het algemeen wel aan het goede eind. Tegenwoordig is het een stuk makkelijker, want Oude en Nieuwe Pekela vallen gewoon onder de gemeente Pekela. Het is voor veel trial liefhebbers een flink stukje rijden, maar dat bezwaar weegt in de verste verte niet op tegen het plezier van het off-road kunnen rijden op een voor de trialsport nieuw terrein. Na een voorspoedig ritje van pakweg 175 km arriveren we (we zijn Ad Woolthuis en Jan Houtkoop) zo’n twee uur nadat we de voordeur thuis stevig achter ons dicht trokken, je weet immers maar nooit, in de zandafgraving nabij Nieuwe Pekela. Off-road liefhebbers in het noorden zullen die vermoedelijk wel kennen, want er wordt wel vaker gereden door 4×4 clubs en verenigingen.

Boven en onder: Teus Berkhof heet de deelnemers natuurlijk een hartelijk welkom maar neemt tevens de bijzonderheden van de dag door. Onder meer legt hij uit dat er, zoals meestal gebruikelijk bij de wedstrijden van het VNTTK, acht proeven liggen te wachten op de deelnemers. Vier van die proeven liggen aan de kant van de ingang en de resterende vier kunnen de deelnemers vinden aan het einde van het ‘werkpad’.

Onder: Tot op heden missen we nog niemand…

Taak verdeling. Omwille van de fotografie verdelen Ad en schrijver dezes het terrein in twee delen. Ad neemt de voorste helft voor zijn rekening zodat ik me alleen hoef te ‘bekommeren’ (lees hier natuurlijk ‘concentreren’) om het achterste deel van het terrein. Het terrein is weliswaar onderdeel van een zandafgraving, en dan verwacht je vooral heel veel zand, maar dat geldt hier in Pekela eigenlijk alleen voor het voorste deel waar fotograaf Ad de scepter zwaait. Op het achterste deel van het terrein komen we vooral blubber tegen en veel water. Verzameld in plassen van ‘verschillende pluimage’ heeft dat zijn lange weg naar diepere regionen nog niet kunnen beginnen.

Boven: Geen drijfzand, maar een soort van drijfriet…

Ongewenste dubbel…start. Rond de klok van tien gaat de wedstrijd van start en zien we de deelnemers richting de proeven vertrekken. De deelnemers zijn niet de enigen die starten, want het begint zowaar te regenen. Tja, je kunt niet altijd geluk hebben. Of toch wel? Wat later op de dag klaart het namelijk op en zien we zo nu en dan zelfs de zon, letterlijk en figuurlijk ver…schijnen! Woordspeling hoor beste lezers, om uw kennis wat op te vijzelen, zodat je voortaan weet dat onze zon zo’n 150 miljoen kilometer van ons bolletje vandaan staat.

Twee keer boven en onder: Willem Verhoef en Kevin Blok (Special 2 klasse).

One Hundred And Eighty… Nemen we Proef 8 onder de loep, dan valt als eerste een korte steile klim op met een scherpe bocht naar rechts. Heb je dat stukje achter de rug, dan doemt een afdaling op met daarna een zogeheten ‘keerlus’. Mocht je niet bekend zijn met het ‘fenomeen’ keerlus; dat is een lus zodat eenrichtingsvoertuigen als trams en (trolley)bussen relatief snel 180° om kunnen draaien. Hup, opnieuw een steile helling met onevenredig uitgesleten sporen en dan gaat het richting einde van de proef. Makkelijk geschreven, maar om die sporen van ongelijke diepte te tackelen kost veel rijders flink moeite. Deelnemers die de blauwe en rode ‘route’ rijden gaan na de eerste bocht direct steil naar beneden. Daarna parallel aan die afdaling weer omhoog en opnieuw naar een afdaling. Er komt een moment dat je het lekker gaat vinden….

Boven en onder: Eric Kesselaers en Jan Jansen. Met hun Suzuki Samurai rijden ze in de Basis 1 klasse.

Twee keer boven en twee keer onder: Dubbelstarters Ronald en Nick van Loenen rijden eveneens in een Suzuki LJ-80 maar die is niet standaard omdat de achteras ‘een sperdifferentieel’ heeft. Daarmee vallen ze in de Special 1 klasse. Op deze proef gaat het niet helemaal naar wens van Ronald, want het paaltje met rood balletje onder zijn linker voorwiel plat rijden was niet de bedoeling. We weten het niet zeker, maar hoorden we iemand naast Ronald niet gniffelen…? Heerlijk toch, zo’n stukje onderlinge competitie? Deze twee mannen rijden al vele jaren trial en zijn enorm aan elkaar gewaagd. Nimmer weet je bij hen vooraf wie de wedstrijd in zijn voordeel gaat beslechten. Het kleinste foutje, een momentje van onoplettendheid of een iets later of vroeger rijden van een proef kan het verschil tussen vader en zoon al maken.

Boven: Robbert Levinga en Kayleigh de Vries. Leuk dat we hen voor de tweede keer zien en dat zou kunnen betekenen dat een trial verslaving op komt zetten. Mag van ons. Ze strijden in een standaard Suzuki Samurai (Basis 1).

Onder: Een dubbelstart en dat houdt in dat je zowel Hans Nonkes als Margo Levinga achter het stuur kunt tegenkomen. Margo is inderdaad de zus van hierboven Robbert, maar tevens de partner van Hans.

Twee keer boven en onder: Zowaar zien we Willem van Weerdenburg (op de foto in beeld) deze wedstrijd weer met een co-piloot. Deze keer niet zijn geliefde, maar de persoon in kwestie luistert naar de naam Gerben Hamberg. Wat blijft is dat Willem met zijn Suzuki LJ-80 in de Basis 1 klasse rijdt.

Bijna CO2 neutraal? Proef 7 ligt pal naast Proef 8. Dat scheelt een stuk rijden; niet verkeerd dus met de huidige brandstofprijzen. Eerst stevig naar boven, dan naar links afbuigen en vervolgens door de bush naar beneden. En ja hoor, de heren uitzetters hebben de smaak te pakken, want ook op deze proef stuur je richting een keerlus. Heb je die achter de rug, dan volgt nog een steile klim, om het trial element binnen de proef af te sluiten met een steile afdaling. Het laatste stukje op weg naar het einde van de proef is namelijk een peulenschil voor trialrijders.

Boven: Varbian Heijne en Marjon (Extra 1 klasse). Mochten ze de volgende wedstrijd opnieuw van de partij zijn, dan vragen we naar Marjon haar achternaam. Bij deze beloofd.

Boven twee keer: We blijven het razend knap vinden, het strijdtoneel betreden met zo’n lange Toyota LandCruiser. Stephan Kramer flikt het iedere keer weer. Deze wedstrijd heeft hij maar weer eens een ander ‘reserveblik’ bijrijders open getrokken in de vorm van Niklas Gerner. Het leuke is dat ze een dubbelstart hebben met de LandCruiser. Op die manier heeft Stephan in ieder geval nog enige competitie, want de Toyota LandCruiser is namelijk het enige voertuig dat in de Basis 3 klasse strijd levert. Zou leuk zijn als er een aantal deelnemers in de trialsport stappen met soortgelijk formaat auto’s.

Onder twee keer: Dubbelstarters Peter en Sander Zondag (Extra 1 klasse) waarbij Peter de titel senior draagt zodat Sander automatisch een junior wordt.

Geaccidenteerd. Proef 6 valt een stuk makkelijker te omschrijven, zeker het eerste deel van de track. De route voert grotendeels over kleine heuveltjes. Zou je de bolides van een afstand observeren, dan lijkt de voortgang met wat fantasie op een soort jojo; op en neer, op en neer, op en neer. En nu stoppen we om foute vervolg gedachtes geen kans te geven… Na de heuveltjes gaat het een stukje door de bush. Het hele traject is tamelijk goed te doen voor de deelnemers met bescheiden formaat 4×4 auto’s. Voor grotere auto’s als bijvoorbeeld de Toyota LandCruiser van Stephan Kramer is het een regelrecht drama…

Boven en onder: Lars en Henk Habers rijden met hun Suzuki SJ-410 Mudhog in de Extra 1 klasse. Je kunt deze dubbelstarters tamelijk goed uit elkaar houden. Lars is degene met donkere haardos terwijl Henk ‘van nature’ juist hoogblond is.

Boven en onder: Reinier en Suzanne Schoonhoven rijden met hun Suzuki LJ-80 in de Extra 1 klasse. Het is tekenend dat de LJ-80 nog altijd zo populair is onder trial en off-road liefhebbers. Voor zover we weten is de LJ-80 gebouwd van 1977 tot en met 1983 en nog altijd slaat de auto geen gek figuur naast het verhard.

Onder en boven: Nog een Schoonhoven in een Suzuki, maar nu in een Jimny (Extra 2 klasse) en met een dubbelstarter in de gedaante van Henk Zeeboer. Het is ‘feest’ in de uitbundig versierde Jimny zou je zeggen als je naar de vele stickers met daarop 65 kijkt plus de grote sticker op de deur met foto van Johan Schoonhoven. Helaas is dat feest aanvechtbaar. Tot enkele jaren geleden was dat zeer zeker het geval, want dan ging je met pensioen en kon je na een hard en werkzaam leven gaan genieten van je oude dag. Ongelukkig genoeg hebben we een onverlaat met de nodige trawanten in de regering met een schier onverzadigbare geldhonger die slinks beweren dat we met zijn allen ouder worden. Dus mag je nu pas twee jaar later gaan genieten van je oude dag. Helaas hebben we nog geen stickers met 67 er op. Als protest tegen het verlate pensioen van Johan geeft de Jimny er eind van de dag de brui aan. Zie je wel, ook die houdt het niet langer vol…

Kortste inspanning. Proef 5 is voor zover we hebben kunnen overzien de kortste proef. De proef herbergt een heuse ‘doorwading’, ook al moet je om die claim te kunnen leggen wel behept zijn met een flinke portie optimisme. Die doorwading volgt direct na de start maar is dermate ondiep dat de banden van de auto’s maar nauwelijks nat worden. Doordat de proef tamelijk kort is, en er toch het vereiste aantal poortjes staan, hebben de bolides er maar weinig ruimte. In de praktijk is het dan een kwestie van behendig en nauwkeurig sturen.

Twee keer boven en onder: Teus en Alexandra Berkhof hebben een probleempje met hun Suzuki Jimny en dat houdt indirect in dat zoon Leen niet kan bijrijden bij moeders Alexandra en niet kan rijden met pa Teus. Maar ziedaar, Johan van der Maas neemt voor de gelegenheid Leen onder zijn hoede als bijrijder én als chauffeur. Een dubbelstart dus en dat is mogelijk omdat de gebruikelijke co-piloot van Johan, Kevin Sijtsma, vandaag niet kon deelnemen. Een gelukje bij een ongelukje zou je kunnen zeggen. En volgens Johan doet Leen het lang niet slecht in de Jeep CJ-5. Natuurlijk is het even wennen voor de jeugdige knaap en in plaats van de Extra 2 klasse waarin Johan rijdt, trialt Leen in de Basis 2 klasse.

Boven en onder: Thijs en Roy Menting, Suzuki Samurai Basis 1 klasse.

Boven: Nick van Gendt en Willem-Dennis van Gendt. Met hun Suzuki SJ-410 rijden ze niet onverdienstelijk in de Basis 1 klasse.

Boven: De leuke hond van vandaag blijft in de ochtend liever in de auto. Het is buiten immers ‘hondenweer’…

Werkverschaffing. Na de lunch zijn de weersomstandigheden duidelijk verbeterd. Deze keer heeft het betere weer wel een nadeel. Ligt het wellicht aan de combinatie van zon en wolken die met zichtbare haast langs het zwerk jagen? We durven het niet te zeggen, maar in ieder geval draagt het vlakke land rondom de zandafgraving er zeker toe bij dat een straffe wind vrij spel heeft over de trial arena. Het gebeurt talloze keren dat balletjes zonder pardon van de paaltjes worden geblazen. Een touwtje aan de balletjes voorkomt dat ze er vandoor gaan, maar die straffe wind zorgt wel voor extra werk voor de officials. Die moeten voor de auto uitlopen en bij iedere passage eerst gauw even de balletjes op de paaltjes terug leggen. En in de gaten blijven houden of een balletje er af rolt door de wind of omdat de rijder niet de oorzaak is van het omlaag kieperen van het balletje.

Boven: Ronald van Loenen.

Boven en onder: Gelijkenis maar net even anders. Een leuke actie met vrijwel dezelfde auto’s op een zelfde plek in dezelfde proef. In de auto op de foto boven zitten Nick en Willem-Dennis terwijl op de foto hieronder Hans en Margo resideren.

Boven: Feestvarken in spé, Johan Schoonhoven.In ieder geval van harte gefeliciteerd Johan, voor het behalen van deze ‘oude mijlpaal’!

Onder: Niklas Gerner.

Boven: Hans en Margo in close-up.

Het tijdig slot. Eind van de dag met vereende krachten de sporen van het ‘losbandige off-road leven’ uitwissen. Bewust zijn de proeven deze dag niet heel moeilijk gemaakt. Het voorkomt dat de wedstrijd laat eindigt en omdat veel deelnemers een flink eind van huis zijn is het prettig dat je op tijd richting huis kunt. Rond de klok van 15.00 uur zijn de meeste proeven gereden en maakt iedereen zich op om naar huis te gaan. Even lekker uitrusten op de bank, voeten omhoog en vast plannen smeden voor de achtste en laatste wedstrijd van seizoen 2022. Die vindt 30 oktober aanstaande plaats in Bant. Zullen we zeggen, tot dan?