VNTTK training in Bant

Beide delen verschillen meer van elkaar dan je wellicht bij een eerste oogopslag zou vermoeden, want de Noordoostpolder is een voortzetting van het vasteland van een klein stukje Friesland en een groter deel van Overijssel. De Flevopolder daarentegen is in feite een eiland. Het zou zelfs het grootste kunstmatige eiland van de wereld zijn. Vanuit onze woonplaats zijn we snel in de provincie Flevoland. Om Bant te bereiken rijden we gemiddeld zo’n vijf meter onder zeeniveau in geval het nog Zuiderzee of IJsselmeer zou heten, maar gelukkig hebben we die plas al jaren geleden ‘overwonnen’. Het is een kwestie van tijd geweest dat we er, zonder oorlog te voeren, een flink stukje Nederland bij krijgen (als provincie wettelijk op 27 juni 1985 en uitgevoerd sinds 1 januari 1986), namelijk totaal aan oppervlakte 2.412,31 km² (1.411,63 km² land en 1.000,68 km² water). Dat laatste stukje wijsheid hebben we niet van ons zelf mocht je dat, wellicht boordevol bewondering aangaande die kennis, denken, maar van Wikipedia. We steunen Wikipedia ieder jaar immers niet voor niets met een kleine financiële bijdrage.

Boven: Spectaculaire sprong van deze off-road racer op een afgelegen deel van het terrein. Achter het stuur zit drievoudig Nederlands kampioen Loen Vannicken en zijn off-road bolide, inclusief de besturing, is gebouwd door het bedrijf Moter-e Crollton.

Boven: Leslie Nekkers en Emiel Brouwers (Basis 3).

Lucht-druk… Het is al drukkend warm als we de richting van Bant inslaan. Een voorbode van mogelijk onweer en regen. We leren eind van de dag dat we regelmatig bezoek krijgen van donker dreigende, traag voortijlende luchten, maar regen en onweer blijven gelukkig uit. Beiden komen ’s avonds pas tot ontplooiing en dan vooral lokaal. De ‘drukkende’ warmte blijft wel de hele dag aanhouden, althans in Bant. Tja, we hebben met die genoemde vijf meter immers ‘een stuk meer’ lucht boven ons…. 

Boven: We hebben er weer een kunnen ‘verschalken, een leuke hond. We hoeven het niet aan Linda Zantingh van lzga.nl te vragen, want een goede vriend van ondergetekende heeft jarenlang eenzelfde ‘merk’ gehad, namelijk de Engelse Cocker Spaniël. We worden na publicatie echter op de vingers getikt door Dick Veldhuis. Die weet ons te vertellen dat het om een ‘Kleine Münsterlander’ gaat! Dank je wel Dick, voor je opmerkzaamheid!

Boven: Bart en Petra Hoitink (Basis 3).

Onder: Calvin Kuiipers en Remon Tijkorte (Special 2). 

Voorbereidingen. We zijn vroeg genoeg om nog te kunnen genieten van een kop koffie. Nog tijdens de tijd dat we het hete goedje genietend naar binnen slurpen is er een korte briefing voor de rijders, weldra gevolgd door de start van deze training dag. Vierentwintig deelnemers hebben Bant gevonden en rijden op hun gemak naar de totaal negen proeven waar ze hun off-road skills (vaardigheden) de vrije teugel kunnen geven. Uiteraard is de bolide het tweede belangrijke aspect op de proeven. Om toch de kunst van het rijden wat zwaarder te laten wegen ten opzichte van de ‘skills’ van de auto’s (uitmonstering) zijn er een drietal klassen in het leven geroepen door de organiserende VNTTK. Mocht je nog niet weten waar VNTTK voor staat, dat is Vereniging Nederlands Terreinwagen Trial Kampioenschap.

Boven en onder: Reinier Schoonhoven en Gijs Kos (Extra 1).

Offroad metamorfose. Het terrein in Bant is flink veranderd ten opzichte van de laatste keer dat we er zijn geweest. Niet onlogisch, want er wordt door de week nog volop gewerkt in de zandafgraving. De uitdagingen, en tevens de plek ook waar de negen proeven zijn gesitueerd, liggen nu verder weg, van de toegangsweg af gezien. De meeste bulten voor op het terrein zijn geërodeerd dan wel afgegraven en wat nog resteert is dik begroeid met gras, wilde bloemen en ander niet geïdentificeerd groen spul dat we onkruid plachten te noemen.

Boven: Filibert van Otten en Dion van Welie (Special 2). Vertrekt vandaag snel nadat hij de proeven gereden heeft, want thuis wacht een feest.

Onder twee keer: Gert en Anneke van Bloemendaal (Extra 2).

Boven: Rini en Mark van Bloemendaal (Extra 2). In het vooronder van hun Jeep CJ-7 ligt zo’n heerlijk ronkende AMC 360 cid V8 (cubic inch displacement, bijna zes liter). Het is uitkijken ‘geblazen’ met zo’n V8, want voor je het in de gaten hebt blaast de motor de balletjes van de paaltjes… 

Onder twee keer: Willem Verhoef en Kevin Blok (Special 2).

Boven: Techneut Anthoon en Jaap de Kamper (Special 1). Ze rijden in de voormalige buggy van Teus Berkhof maar hebben die eerst duchtig onder handen genomen. Tegenwoordig heet het gele monstertje toepasselijk Geo Tracker Buggy.

Onder: Dubbelstarters Ronald en Nick van Loenen (Special 1).

De ‘zand sculptuur’ van Proef 1. Zo divers als de twee delen van Flevoland is ook het stuk terrein waar gereden mag worden. Persoonlijk vinden we het terrein achterin het leukst, simpelweg omdat daar flinke hoogteverschillen te bespeuren vallen. De proeven 1, 2 en 5 zijn daar uitgezet. Proef 1 bestaat voornamelijk uit wit zand en ligt tegen de helling van hoogste berg zand op het terrein gedrapeerd. Qua poortjes is de proef niet eens zo heel moeilijk, want daar zorgt het verraderlijke, losse zand wel voor. Met name hebben we het dan over een lang recht stuk op het hoogste deel van de proef. Na een scherpe bocht naar links ligt de te rijden route voor je, duidelijk gemaakt door slechts een paar paaltjes. Zo recht als een kaars of liniaal zouden we bijna zeggen. Maak echter niet de fout de proef met een te gematigd gangetje proberen te rijden. Door het losse zand is dat bijna een garantie om stil te vallen. Nee, net wat dieper het gas intrappen is de manier om ongeschonden het traject te rijden, totdat opnieuw een scherpe bocht je de zandhelling doet ‘af suizen’. Net voordat je de voet van deze lange zandhelling bereikt mag je voor een laatste keer scherp naar links om het laatste poortje achter je te kunnen laten. 

Boven en onder: Stephan Kramer en Ruth Giesen (Basis 3). Op de openingsfoto kun je ze eveneens bewonderen. Het leuke is natuurlijk de dubbelstart van het team, want mede daardoor zien we na jaren toch ook voorzichtig deelname van grotere auto’s in populariteit toenemen. Het is dat foto’s geen geluid laten horen, maar we krijgen zeer sterk de indruk dat Ruth vaker trial heeft gereden, hetzij als chauffeur dan wel als co-pilote.

Boven: De jongste deelnemer in de Trial sport is Leen Berkhof (Basis 2) en als hij achter het stuur zit kun je er gif op in nemen dat pa Teus er naast zit. Het is schier ongelooflijk hoe snel de jeugd zich eigen maakt in een auto. Voor Teus is het een investering voor de toekomst. Het scheelt hem straks enorm in dure rijlessen…

Onder twee keer: Dubbelstarters, respectievelijk Henk Zeeboer (bovenste foto) en Johan Schoonhoven (Extra 2).

Boven en twee keer onder: Jeroen Roelofs met naast zich een meneer van Staatsbosbeheer die een kijkje komt nemen. Natuurlijk neem je die mee voor een rondje in het terrein en laat je hem ook een stukje rijden. Meneer rijdt overigens in een Peugeot, maar dan wel een die bij Dangel onder handen is genomen (heeft dus 4×4).

Boven: Scott Wesselink (rechts) en Dave Snijder nemen het er even van. 

Onder: Luke Wolf en Jarno van der Maten.

Boven en onder: Eddie Beeftink met zijn dochter Cecil. Ingewijden schreeuwen nu om uitleg, want ‘normaal’ zien we Eddie meestal met zijn broer Michel in Challenge wedstrijden. Hij neemt daarin deel met een uitstekend geprepareerde Blitz Buggy waarmee de mannen hoge ogen gooien. En als hij zo nu en dan een trial rijdt, doet hij dat in principe ook in de Blitz. De Blitz is echter tijdelijk buiten gebruik laat Eddie met een brede, onverholen grijns weten. “Je zult denk ik lachen als ik je de reden vertel”, vervolgt hij. Natuurlijk willen we die dan ook weten. “De auto staat al een poosje buiten stil te staan door de Corona en nu hebben winterkoninkjes er een nestje in gebouwd. En gisteren heb ik gezien dat ze voorzichtig zijn begonnen met pogingen uit te vliegen”. Tja, en Eddie is natuur liefhebber genoeg om dat prille geluk niet te willen verstoren.

Boven: Sjok, sjok, sjok. De fotografen van terrein.nu hebben het loodzwaar. sjok, sjok, sjok…

Boven: Scott Wesselink en Dave Snijder (Extra 1) maar nu in de auto.

Onder: Erik en Jolanda Kalb (Basis 2).

Boven en onder: Wilfred en Jeroen Bogerd (Extra 2), behoren zo ongeveer tot het meubilair van de off-road en trialsport.

Boven en onder twee keer: Martijn Droog en Melchior van Roekel.

Boven: Official Henk, al jaren…

Wisselende bodems. Proef 5 heeft enkele listige hellinkjes welke afgewisseld worden door scherp sturen in grote klonten zand. Listiger is Proef 2, want daar zijn de steile hellingen want langer en de ondergrond wisselender van samenstelling. Net als in Proef 2 komen er op delen grotere losse klonten zand voor maar ook enkele schuine en scheve hellingen waarop de grond harder is. Juist op die stukken moet je uitkijken niet te hard te gaan. 

Boven: Alexandra rijdt de proeven in de ochtend en mag zich dan verheugen in de assistentie van zoon Leen.

Boven: Dick Veldhuis van de organisatie.

Boven en onder: Een ingespannen turende Kevin Blok, co-piloot van Willem Verhoef.

Boven: Arjaan van Someren schrijft en blijft…

Boven: Terwijl de deelnemers hun uiterste best doen tussen de poortjes door te manoeuvreren nemen anderen deel aan je reinste ‘pornografie’, sex in het openbaar…

Boven: Rivierklei noemen we meestal als meest ‘dodelijke’ off-road ondergrond, maar de titel voor de meest verraderlijke ondergrond gaat zonder meer naar los zand. Van de fijn van samenstelling rivierklei weet je gewoon dat het moeilijk, zwaar en spekglad wordt als je daar gaat rijden, maar los zand ziet er altijd tamelijk onschuldig uit. Maar oh wee. Maak niet de fout teveel gas te geven, want zeker met wat grover geprofileerde banden ben je al gauw een soort metalen reuzen mol. Je zakt subiet het zand in. Het enige maar discutabele voordeel is dat de kans op schade in los zand laag is.

Boven: Het leven is niet alleen goed in het Brabantse land. Ook hier in Flevoland overleef je met gemak.

Boven: Kunst ligt niet alleen op straat; ook off-the-road kom je het tegen…

Boven: Let op het vingertje van Eddie. En het mag, zo lang het balletje er maar niet af valt!

Boven: Jeroen Roelofs op Proef 1 met Jeroen Bogerd naast hem en op de achtergrond een fenomenale lucht. Het blijft bij een dreiging.

Boven en onder: Het mokertje op de paal met nummer 2 er op geschilderd doet ons gelijk denken aan de hamers in de film van Pink Floyd over The Wall.

Boven: Bedrijfswagen inrichter, alias bestuurslid, alias vliegende kok ofwel Teus Berkhof.

Boven: De voormalige wedstrijdauto van Jan van Loenen is nog te koop. Wil je voor een alleszins betaalbare auto trialwedstrijden rijden, dan is dit je kans.

Boven: Op de overige proeven is het vooral een kwestie van behendig sturen. Hier en daar zijn wel wat leuke heuveltjes in de proeven opgenomen en zelfs op een enkele plaats een spoortje modder. De heuveltjes moeten vooral schuin zijwaarts gereden worden. Proef 9 is vandaag de ‘denkproef’. Je moet de grijze massa aanspreken om de proef naar behoren te rijden en niet te vaak door hetzelfde poortje te sturen. Uiteraard probeer je het gevaarlijke modderstuk midden in de proef te omzeilen. Doe je dat niet, dan heb je drie collega off-roaders nodig om je te kunnen bevrijden…  

Boven: De leuke ‘filmster’ hond van Martijn de Graan en Didi de Graan Gubler hebben we vaker op de gevoelige plaat vast gelegd.

Boven: Deze foto durfden we alleen te maken met onze telelens…

Vrijheid. Afhankelijk van hoe snel je de proeven hebt gereden blijft er meestal nog wel tijd over om even vrij te rijden. Verschillende teams maken daar dankbaar gebruik van.

Boven: Leslie Nekkers en Emiel Brouwers. 

Onder: Eind van de dag resteert nog de auto’s terug op orde te brengen. Te grote klonten modder af bikken, de banden op spanning brengen en wie weet even op zoek naar dat gekke rammeltje; het hoort er allemaal bij.

Fotografie: Ad Woolthuis, Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.