VNTTK trial in Wamel

Tot die slotsom komen we als we via die heerlijke route binnendoor (deels door het ‘wolven territorium’ landgoed Den Treek) op de eerste dag van september in een zonnig Wamel arriveren. Net luttele minuten na aanvang van de wedstrijd, maar gelukkig heeft de VNTTK er voor gezorgd dat de koffiepot hoorbaar op temperatuur pruttelt. We genieten van het donkere goedje terwijl we onze werklaarzen aan de juiste voeten binden en maken ons op om het terrein in te gaan. Al bij de ingang worden we verwelkomd door een soort van bombardement van ‘goeie morgens’, ons toegewenst door pakweg vijfendertig deelnemende trial liefhebbers. Een flinke opkomst waar we om eerlijk te zijn de laatste tijd niet meer van opkijken. De verwennerij van een groeiend aantal deelnemers went net zo snel als die van het licht; je weet op voorhand dat je dat toch niet bijbeent. Bovendien zijn die ‘goeie morgens’, hoe goed bedoeld ook, niet het enige welkom dat ons ten deel valt, want er wachten ons er nog twee.

Welig groen welkom. Een tweede welkom bestaat uit een achttal proeven welke uitgezet zijn op ruwweg de voorste helft van het terrein, daar waar onze gewaardeerde ‘geitenboer Wim’ ook de aanwezige verheffingen in het terrein (bulten in gewone mensentaal) heeft laten boetseren, want je gelooft toch niet dat hij die er zelf met een kruiwagentje heeft ingereden? Het derde en laatste welkom onttrekt het genoemde tweede welkom vrijwel aan het menselijke oog, want het is de jungle-achtige begroeiing op het terrein. Niet alleen de tientallen metershoge populieren doen aan een oerwoud denken, maar meer nog de vegetatie onder op de bodem. Voornamelijk hoge grassen en dichte struiken maar verder dan dat het overige spul ook groen is reikt onze kennis niet. Vooral in de ochtend zorgt dat voor een welhaast magisch sfeertje op de proeven. Als toeschouwer, of fotograaf die wanhopig de deelnemers probeert vast te leggen, zie je eigenlijk alleen dakjes van bolides voorbij komen. Voor de rijders is het zoeken naar de poortjes een waar avontuur op zich. Het dwingt de VNTTK er toe na afloop van de wedstrijd goed te tellen of er evenveel deelnemers uit het terrein komen als dat er ‘s-ochtends ingereden zijn…

De waarheid geweld aangedaan? Natuurlijk overdrijven we weer flink zoals jullie dat van ons gewend zijn, maar geef toe, het verslag wordt er wel een stukje spannender door. In gedachte zie je jezelf als een soort Indiana Jones door de jungle worstelen, achterna gezeten door heel gemene boeven maar aan je zijde een schaars geklede, oogverblindende schoonheid (m/v al naar gelang je voorkeur). De proeven zijn van een gemiddeld niveau, met uitschieters op de bulten en de diepe sporen die er op enkele plaatsen te vinden zijn. Op zich zijn zelfs die als uitdagingen niet al te moeilijk, althans, als je zelf de route daarop mag bepalen. Daar zit natuurlijk de kneep, want die route wordt uitgezet door de dames en heren van de VNTTK. Hun ‘humeur’ tijdens het uitzetten van de proeven daags voor de wedstrijd bepaalt in belangrijke mate de moeilijkheid van de proeven. Dat dit humeur van de uitzetters onderling behoorlijk verschilt, en het zijn stempel drukt op de proeven, maakt het rijden van de proeven onvoorspelbaar. Daarbij komt ook nog eens hulp uit niet geheel onverwachte hoek, zijnde de plaatselijke ondergrond van rivierklei. Dit sediment van onze grote rivieren is net zo onvoorspelbaar als het humeur van de VNTTK uitzetters. Niet de samenstelling, maar het weer voorafgaand aan de wedstrijd is daar debet aan. Is regen voor langere tijd achterwege gebleven, dan zijn de posities van de poortjes het enige struikelblok, maar oh wee als het kort voor de wedstrijd wel heeft geregend. Enfin, laat degenen die ter plekke onder zulke omstandigheden gereden hebben maar spreken…

Oppassen geblazen. We krijgen sterk de indruk dat de strijd zo richting het einde van het seizoen wat feller wordt, fanatieker zo je wilt. Zijn de rijders om die reden ook een tikje onvoorzichtiger? Wie zal het zeggen. De heren uitzetters hebben met name de proeven op de bulten zodanig uitgezet dat zo nu en dan vervaarlijk schuin zijwaarts gereden wordt. Steil voorwaarts omhoog of omlaag is eveneens tricky. Niet zozeer door de mogelijke gladheid van de rivierklei, maar plat gereden gras kan eveneens verraderlijk glad zijn. 

Twee keer boven en vier keer onder: De verschillen tussen enerzijds Monique en Dick de Graaf (Basis 3 Klasse) en anderzijds Filibert van Otten en Marcia Murray (Special 2 Klasse) zijn vooral te zien bij de bijrijders. Beide chauffeurs moeten scherp kunnen sturen natuurlijk en het terrein in kunnen schatten, maar daar waar co-piloot Dick rechts vooral de paaltjes in de gaten moet houden, en zo nodig aanwijzingen moet geven richting Monique, is co-pilote Marcia bijna drukker dan de chauffeur. Ook zij moet natuurlijk de paaltjes in de gaten houden maar daarnaast zorgen onafhankelijk bedienbare remmen en achterwiel besturing er voor dat zij zich geen ogenblik hoeft te vervelen. Inmiddels gaat ervaring meetellen bij de dame in kwestie.

Boven twee keer en onder: John en Cissy Kerkhof (Special 1 Klasse). We maken ons sterk dat hun Daihatsu Taft met zijn stuurbare achterwielen een van de oudste bolides is in de trialsport. Toch is het nog altijd een geducht strijdwapen in de sport. Zet dat eens tegenover bijvoorbeeld een Formule 1 auto, die hooguit een jaar meegaat. 

Boven twee keer en drie keer onder: Martin van der Zouwen en John de Groot (Basis 2 Klasse) zijn met hun aparte Suzuki X-90 terug van even weggeweest. Ze weten zich onder meer gesponsord door Suzuki specialist Arno Baauw van Suzi’s Place. Die zijn gevestigd in Buren en dat is bij Wamel bij wijze van spreken ‘pal om de hoek’. Niet gek dus dat Arno vandaag de verrichtingen van Martin van dichtbij komt bekijken. Die heeft inmiddels zoveel ervaring dat hij niet teleurstelt. Het leuke is dat Martin met de auto ook meedoet aan Mudracen.

Boven: De jeugd heeft de toekomst: Jesse en pa Melchior van Roekel (Basis 2 Klasse).

Twee keer boven en drie keer onder: Nieuw in de trialsport van het VNTTK zijn Mitchel en Ed Kneteman (Special 2 Klasse). Eigenlijk is alleen chauffeur Mitchel nieuw, want de bolide kennen we uit het verre verleden van de familie Robijn en inmiddels hoogblonde Ed Kneteman loopt nóg langer mee in de off-road wereld. Vandaag is het vooral de ‘gewrichten’ van zowel de bolide als de levende have in de bolide weer gangbaar en soepel zien te maken. Daarbij komt naar boven dat de koppeling niet helemaal gezond is, maar ook dat Mitchel beslist niet onbekend is met het fenomeen off-road rijden. We hopen dat hij er volgend jaar een heel seizoen bij zal zijn, want dan kan het wel eens heel leuk en spannend worden in die Special 2 klasse, niet in de laatste plaats door het toegenomen aantal deelnemers in die klasse. 

De pech factor. Het tweede team in de appeltjesgroene Range Rover bestaat uit Bennie en Bas Rouwenhorst (drie foto’s hierboven) en bijna vanzelfsprekend opereren ook zij in de Special 2 Klasse. Altijd leuk de onderlinge strijd tussen de ’tijdelijke bewoners’ in deze bolide. Ze strijden immers met exact hetzelfde ‘strijdwapen’ en dan blijft alleen over het verschil tussen de stuur- en bijrijderskunsten. Wie de uitslagenlijsten van de wedstrijden onder ogen heeft ziet dan ook dat het een kwestie is van ‘stuivertje wisselen’ en dat houdt in dat ze niet of nauwelijks voor elkaar onder doen. ‘Helaas’ worden foutjes in deze onderlinge strijd genadeloos afgestraft. Zo ook vandaag, waar Bennie en Bas op Proef 1 de mist in gaan.

Boven en twee keer onder: Casper en Gert-Jan Wolf (Extra 1 Klasse). De proeven één, zes en acht zijn de meest listige proeven vandaag en ook Casper ondervindt dat. Schrale troost is dat hij niet de enige is die daar last van heeft. Opvallend genoeg is het Proef 1 die de grootste onderlinge verschillen tussen de deelnemers laat zien en ook Casper laat hier een flink negatieve score noteren.

Foutje…? bedankt..! Dat je op een Trial wedstrijd altijd op je qui-vive moet blijven is een understatement. Zo ongeveer de meest ervaren dubbelstarters in de trialsport (Special 1 Klasse) Ronald en Nick van Loenen weten dat als geen ander. Wellicht daarom ook durven ze wel eens een risicootje te nemen. Op de foto’s hieronder zie je Ronald een poging wagen om feilloos tussen twee poortjes door te manoeuvreren. De linker wielen rijden daarbij door een diep en glibberig modderspoor terwijl de rechter wielen droog en hoog ‘op de oever’ blijven. Bijna tergend langzaam tilt de auto het rechter achterwiel op, maar in plaats van daarop te anticiperen (achteruit rijden bijvoorbeeld en schuiner aanrijden ook al kost dat wat strafpunten) probeert hij toch door te rijden. Fotograaf Ad staat er met zijn neus bovenop om de uitkomst te laten zien… Dat het ook anders kan laat zoon Nick zien. Die weet de wielen op deze proef wel aan de grond te houden.

Het gaat een tikje schuin hier…

Wat gaan we doen, terug met de wielen naar moeder aarde of vallen we om…?

Besluit is genomen: oeps, we vallen om…

Volgende en laatste stap, we redden het vege lijf…

Zekerheid stap, check. Geen verdwaalde chauffeur onder de auto of loshangende delen? Schade nihil dus op naar de volgende proef….

Boven en twee keer onder: Wilfred en zoon Tobias Bogerd (Extra 1 Klasse). In de regel schier onverslaanbaar, maar vandaag moeten zij hun meerdere erkennen in dubbelstarter Sander Zondag, eveneens in de Extra 1 Klasse. Yep, het is die verdraaide Proef 6 die Wilfred de das omdoet en hem uiteindelijk met slechts één puntje verschil met Sander de das omdoet. Overigens zie je Tobias op de foto onder achter het stuur, maar dat is alleen om van proef naar proef te rijden. Het is voldoende om te durven voorspellen dat we hem in de toekomst ook in de wedstrijden zullen mogen verwelkomen. En hij hoeft maar een paar (goede) trialgenen van zijn vader te hebben gekregen en we voorzien een glanzende carrière… 

Boven en onder: Dubbelstarters Lars en Henk Habers (Extra 1 Klasse). Doen nauwelijks voor elkaar onder, alleen op één proef laat Lars het liggen ten opzichte van zijn vader. Welke proef vraag je je af? Yep, Proef 1…

Boven twee keer en onder twee keer: Willem Verhoef, maar niet met Kevin Blok zoals de uitslagenlijst vermeldt. Zijn naam houd je van ons tegoed, want ook wij weten die niet. Wat wel zeker is dat ze in de Special 2 Klasse rijden. En, daar-is-ie-weer, Proef 1 blijkt ook voor Willem vreselijk lastig te zijn.

Twee keer boven en onder twee keer: Gerard en Harm-Jan Mellies (Extra 1 Klasse). Inderdaad, net als veel medestrijders in dezelfde klasse, ‘een beetje kansloos’ op de proeven één, zes en acht…

Boven: Trouwe vierpoter en de grote vriend van terrein eigenaar Wim Bernst.

 

Boven en onder: Willem-Dennis en Esther van Gendt (Basis 1 Klasse). Willem-Dennis zit niet alleen achter het stuur vandaag, want hij fungeert ook als co-piloot bij zoon Nick. Die wordt meestal bijgestaan door Thomas van Gendt, maar die moest vandaag verstek laten gaan.

Twee keer boven en onder: Dubbelstarters Thijs Menting en Ian Bosch (Extra 1 Klasse).

Twee keer boven en onder: Dubbelstarters Leen en Alexandra Berkhof (Extra 2 Klasse). Beiden maken gebruik (of misbruik?) van de bijrijder diensten van Teus Berkhof. Of Teus is een top co-piloot (kan natuurlijk in theorie) of anders zijn Leen en Alexandra top chauffeurs (daar houden wij het op). Het is namelijk op zijn minst opvallend dat beiden geen moeite schijnen te hebben met de genoemde pittige proeven (1, 6 en 8). We zien ze dan ook een eerste en derde podiumplaats opeisen. Een één tweetje wordt voorkomen door Henk Zeeboer.

Boven en onder: Martijn Droog en Melchior van Roekel (Extra 2 Klasse). De pittige Proeven 1 en 6 doen ze helemaal niet verkeerd, in tegendeel, maar op Proef 8 laten ze de nodige steekjes vallen. 

Twee keer boven en onder: Nick van Gendt met voor de gelegenheid Willem-Dennis van Gendt als co-piloot Basis 1 Klasse). Dat het echt Thomas niet is die naast Nick als co-piloot fungeert bewijst de foto onder.

Twee keer boven en onder: Dat niet alleen de heren van Loenen hun bolide slordig weten te parkeren zien we bij Enno Te Lindert en Marga Leenman (Extra 1 Klasse). Het is dit jaar de tweede keer dat het Enno en Marga overkomt maar we hopen dat ze er geen gewoonte van maken. Vergeet in dit geval dus maar dat driemaal scheepsrecht is. 

Boven en onder: Arnoud en Jaimy Poeste (Extra 1 Klasse). Proef 6 wil Arnoud het liefst voor eeuwig uit zijn geheugen bannen… Jaimy ongetwijfeld ook, maar zo niet, dan is het ‘leedvermaak’.

 

Boven en onder: Dubbelstarters Henk Zeeboer en Johan Schoonhoven (Extra 2 Klasse).

Twee keer boven en onder: Nog een team dat lid is van de ‘Club Kansloos’ (uit de provincie Groningen hameren we nog een keer) bestaat uit Martin en Sarina Wijkstra (Extra 1 Klasse). Ze doen nauwelijks onder voor hun mede club genoten Gerard en Harm-Jan, met uitzondering van de proeven zes en acht. Daarop moeten ze hun meerdere erkennen in Gerard en Harm-Jan, maar dat het close is bewijst de uitslag. Ze eindigen achter elkaar.

Twee keer boven en twee keer onder: Dubbelstarters Peter en Sander Zondag (Extra 1 Klasse). Geven elkaar geen duimbreed toe op zeven van de acht te rijden proeven. Eén proef weet pa Peter echter te verprutsen. Jawel en inderdaad, Proef 1! Concreet betekent het dat Sander vandaag de hoogste podiumplaats (1) in de Extra 1 Klasse mag opeisen terwijl Peter ‘genoegen’ moet nemen met de laagste podiumplaats (3). Nog altijd niet slecht natuurlijk in deze druk bezette klasse.

Onder: Op een of andere manier weet Jeroen Roelofs vandaag de proeven bijna onopvallend te rijden. Weet zich geassisteerd door Sander Zondag in de Special 1 Klasse. Zijn prestaties zijn van een soort buitenaards niveau als je weet dat hij vier van de acht proeven foutloos achter zich laat. 

      

Boven twee keer en onder: Reinier en Suzanne Schoonhoven (Extra 1 Klasse).

Twee keer boven en onder: Joffrey en Mees Lamers (Basis 1 Klasse). De Basis 1 klasse is deze dag in Wamel niet heel druk bezet, maar de vier teams die vandaag actief zijn zitten dicht op elkaar én in de top van het klassement. Met nog één wedstrijd te gaan wordt het extra spannend.

Boven en onder: Rick en Bas Slingerland, eveneens in de Basis 1 Klasse. Voorlopig staan ze nog bovenaan in de competitie, maar met nog die ene wedstrijd te gaan…? Enfin, We zullen vermoedelijk meer weten op 6 oktober aanstaande alwaar de laatste wedstrijd van dit seizoen 2024 wordt verreden.

Drie keer boven en drie keer onder: We zijn met ze begonnen en we eindigen met hen. Dubbelstarters Johan van der Maas en Kevin Sijtsma (Extra 2 Klasse) heb je namelijk op de openingsfoto ook al kunnen bewonderen. Een heerlijk team waarbij de onderlinge strijd redelijk centraal staat. Toch is die niet het meest spannend. Oh nee. Tien teams leveren strijd in deze Extra 2 Klasse en met nog slechts één wedstrijd te gaan staan de drie leidende teams op exact evenveel wedstrijdpunten, namelijk 73! En het vierde team heeft maar één puntje minder (72) en maakt dus ook nog volop kans op een podiumplaats! Hoe bedoel je, spanning ten top? Het betekent dat de einduitslag in die allerlaatste wedstrijd van het seizoen beslist wordt. We verwachten ronduit spectaculair vuurwerk, een meer dan zinderende, tenen krullende, van spanning wurgende wedstrijd op 6 oktober aanstaande in Hengelo. Voor zover wij weten is het nog nooit eerder voorgekomen dat de drie hoogste teams exact evenveel punten hebben.  

Boven: We kunnen het niet nalaten om het prachtige eerbetoon achter op de Jeep CJ-5 van Johan weer eens te laten zien. Het is het eerbetoon aan Jan van der Maas, de vader van, die in 2018 door een noodlottig ongeval om het leven komt. Jan was een markante man waar we meer dan eens aan denken. Met een passie voor Jeep en ook de (4×4) trialsport. Beide passies heeft hij een op een over weten te brengen op zijn kinderen. Een man ook van weinig woorden, maar wat hij zei sneed steevast hout. Hem vergeten is onmogelijk en met deze prachtige ‘In Memory’ voelt het of hij er iedere wedstrijd een beetje bij is.

  

Fotografie: Ad Woolthuis & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.