Solide vriendenkring. Het is al even geleden dat we bij de Vriendenkring 4×4 Nederland op off-road visite waren. We herinneren het ons nog goed, want het was het laatste evenement van 2014 en er lag sneeuw in Overloon, de locatie waar zij hun evenement hielden. Weer eens wat anders en prachtig voor de foto’s staat ons nog altijd voor de geest. Meteen ook hebben we het eerste grote verschil te pakken, want als we de Vriendenkring afgelopen zondag 11 juni bezoeken is het tropisch warm. Echter in de statuten en filosofie van de club is weinig veranderd. We gaan ze niet nog eens uitgebreid uit de doeken doen, maar wil je ze toch weten, dan raden we aan even in het off-road report van terrein.nu de datum 31-12-2014 op te zoeken. Niet veel veranderd houdt in dat er veel overeenkomsten zijn en in het kort is dat bijvoorbeeld dat ze als 0ff-road club beslist niet te groot willen worden. Dat voorkomt onvermijdelijke groepsvorming en dat op zijn beurt heeft een negatieve invloed op de gezelligheid vinden de leden van de vriendenkring. In feite ligt dat ook al in de naam van de club besloten; Vriendenkring. Het ledental schommelt steevast zo tussen de tachtig en negentig leden. Lid worden kan, maar je moet wel in de vriendenkring passen is het devies. Werkt het? Daar zijn we heilig van overtuigd, want de Vriendenkring 4×4 bestaat al sinds 1981!
Puike locatie in verweggistan. Een tweede overeenkomst die we uit onze herinneringen kunnen destilleren is, ook nu weer, de hartelijke ontvangst van de leden constateren we zodra we onze auto geparkeerd hebben. Daags voor het evenement bellen we met voorzitter Justie Vierhout over de locatie van het gebeuren omdat we die niet op hun website kunnen vinden. Het waarom wordt al gauw duidelijk, want het terrein waar ze hun evenement houden is exclusief voor de leden van de vriendenkring 4×4. De eigenaar wil en duld beslist geen andere clubs op het terrein en daarom mogen we alleen melden dat het een stukje terrein betreft in het Kaukasus gebergte, nabij de grens tussen Georgië en Azerbeidzjan. Toegegeven, het is een stukje rijden, maar dan krijg je ook wel een schitterend stukje terrein voor je wielen. Een soort van maagdelijk oerwoud, met water, modder, dichte vegetatie en een aantal flinke hoogteverschillen. Vooral die hoogteverschillen zijn een ware off-road lekkernij voor ons ‘laaglanders’, want die hebben we maar weinig in ons doorgaans vlakke landje. Omdat het wat verder gelegen is kunnen de leden op het terrein niet alleen een dagje heerlijk off-roaden, maar wordt eind van de dag het vuur onder de BBQ aangestoken. Met zijn allen lekker ‘het bij de lokale slager gevangen wild’ oppeuzelen en wegspoelen met om het even wat jouw smaakpapillen ook streelt. Een bewezen combinatie weten off-road liefhebbers; terreinrijden afsluiten met een BBQ. Vermoedelijk met voorbedachte noemde de organisatie het evenement daarom ook: ‘Ledentrial en BBQ’. Ruim twintig leden schrijven zich in voor het evenement en voeg daar een bescheiden aantal mannen (en vrouwen) van de organisatie aan toe en je hebt een aardig waarheidsgetrouw totaalplaatje.
Variatie troef. We noemden slechts een tweetal overeenkomsten. Dat komt omdat de verschillen onder de leden groot is. Beter kun je zeggen dat de variatie onder de leden groot is. We komen ‘oude off-road knarren’ tegen onder de leden, maar ook jonge kerels in de bloei van hun leven die bijvoorbeeld pas een jaar getrouwd zijn zoals Dion Kremer. Nu zegt dat niet alles, maar ook in de ervaring van de leden zien we een bonte verscheidenheid. Leden die het gewoon leuk vinden om met hun 4WD een stapje verder te gaan dan het grindpad maar hun auto doordeweeks gebruiken om te werken of daar te komen. Maar er zijn er ook enkele die we kennen van zware Challenges en hun auto daar speciaal voor geprepareerd hebben. We zien dat graag, die verscheidenheid. Je zou het namelijk ook kunnen zien als een afspiegeling van onze maatschappij, maar veel leuker vinden we dat het indirect de multi-functionaliteit van de 4WD laat zien.
Boven: Voorzitter Justie Vierhout.
Off-road gedachtekronkel. De dag vliegt voorbij en niet alleen met terreinrijden. Van tijd tot tijd lekker bijkletsen hoort daar eveneens en onlosmakelijk bij, want hé, je bent niet voor niets met vrienden onder elkaar. Proeven heeft de organisatie niet uitgezet, is ook niet nodig. Het terrein biedt meer dan genoeg variatie en daar vallen pittige uitdagingen onder. Uitdagingen zelfs die geen enkel lid aandurft en we kunnen ze alleen maar gelijk geven. En heus, we zijn best wel wat gewend in de loop der jaren. Een extra dimensie is de dichte, vaak kleurrijke begroeiing op meerdere plekken. Spul dat gemeentes in de regel uit de publieke plantsoenen en perkjes laten trekken en boeren zo snel mogelijk plat maaien. Onkruid wordt het door veel mensen ook wel genoemd, maar telkens als we dat woord horen denken we hetzelfde. Wat is nu het verschil tussen kruid en onkruid? Noemen we het alleen maar onkruid omdat wij mensen er niets mee kunnen? Stel dat paardenbloemen dé oplossing blijken te bevatten die Alzheimer of een likdoorn voorkomen, om maar iets geks te noemen? Blijven we het dan onkruid noemen? En wat te denken van de vlindertjes en bijtjes; zouden die er ook zo over denken? Wij zijn liefhebbers van auto’s met vierwielaandrijving, maar daarom noemen we auto’s met slechts tweewielaandrijving, waar wij dus niets aan hebben, toch geen on-auto’s? Maar we dwalen af…
Vennetje of toch een trog? Op het terrein in die grensstreek ligt ook een klein vennetje. Er drijft een vlot in van de eigenaar met daarop een BBQ. Dat drijft er niet voor niets, want het is sowieso diep genoeg om staande te kunnen drinken, wordt ons door de Vriendenkring 4×4 verzekerd. Op het terrein staat ook een shovel. Die mogen de leden gebruiken in geval ze iets aan het terrein willen veranderen. Alleen de brandstof hoeven ze na gebruik weer op het oorspronkelijke peil te brengen.
De kick van off-road rijden. Dikke modder is zelfs deze Mercedes G teveel. Bovendien ligt achter dat moddertraject los spul met ongeveer dezelfde eigenschappen als los Sahara zand. Met andere woorden, je krijgt er maar moeilijk grip op en het stuift ongeveer net zo hard. Wijselijk wordt daarom de ‘aftocht geblazen’ (klinkt leuker als de terugweg aanvaard) uiteraard met hulp van een lier. We noemden al eerder de droge periode waar we in ons landje mee te maken hebben de laatste tijd. Ook hier op de grens van Georgië en Azerbeidzjan hebben ze last van de droogte. Dat is goed te zien op een gewilde uitdaging deze dag, een behoorlijk steile helling, pakweg een metertje of twaalf lang, waarop het gras welig tiert. Normaal is gras altijd wat aan de vochtige kant, maar niet nu. Zodra malende wielen wat van het gras plat en weg hebben gereden komt droog los zand naar de oppervlakte. Niet donker, maar lichter bruin, alsof het door de zon gebleekt is. Qua grip voor de banden en stuiven doet het weinig onder voor genoemd Sahara zand, maar het heeft wel als voordeel dat het beklimmen van die helling een stukje spannender wordt. Dat wordt nog eens bemoeilijkt door een korte, rottige knik aan de voet van de helling. Daal je de helling af, dan boort de neus van je auto zich prompt de grond in. Andersom is de knik gemeen genoeg om een fatsoenlijke aanloop onmogelijk te maken. De combinatie van een kort bultje, een net iets te diepe geul direct er achter en vervolgens een helling steil omhoog zijn in dit geval een verkeerd triootje. En val je de helling met gepaste snelheid aan, dat betekent zonder de mogelijkheid van een ongewilde lancering als gevolg van een te hoge snelheid, dan is het na hooguit een drietal meters over. De wielen malen dan hulpeloos rond in het losse zand en de voortgang van je bolide stuikt. Maar juist daarom waagt de rechtgeaarde off-roader een of meerdere pogingen. Want stel je voor, stel je nu eens voor dat jij wel weet boven te komen en je collega terreinrijder lukt het met geen mogelijkheid. Dat zou toch grandioos zijn? Eeuwige roem valt je ten deel en die fenomenale prestatie van jou kun je hem jaren later nog altijd onder de neus wrijven.
Boven: Har Wilms is verantwoordelijk voor de website van de Vriendenkring 4×4.
Boven en onder: Andrew van Boxtel moet het terrein ons inziens kennen; hij rijdt namelijk te makkelijk deze helling op. Beheerst en met niet teveel wielspin staat hij in een oogwenk zonder drama boven.
Opvallend relaxte sfeer tijdens het evenement.
Dubbelleven… Zo halverwege de middag houden de meeste leden het off-road rijden wel voor gezien. Een paar blijven nog even hun off-road skills aanscherpen maar de anderen gaan liever bij elkaar onder de clubtent zitten. De aanhanger met vlees en allerlei spul om het weg te spoelen wordt leeg getrokken, de BBQ wordt in de brand gestoken en de hamburgers, speklappen, worsten en nog meer van dat lekkers worden op het rooster gelegd. Weldra verspreiden heerlijk BBQ geuren zich over de bergen en door de dalen van de Kaukasus. Diverse keren worden Jan Houtkoop en ondergetekende gevraagd toch maar een lekker hapje mee te eten. Het is tekenend voor de gastvrijheid van de Vriendenkring 4×4. Toch moeten we (helaas) weigeren. We hebben moeders thuis namelijk beloofd thuis te eten. Ze wilde zo graag met ons barbequen…
Kleinzoon van Har Wilms. Mag even in de Jeep van opa zitten in het kader van: jong geleerd is oud gedaan. Dat de blaag er enorm schik in heeft valt van zijn gezichtje wel af te lezen.
We vallen met ons reukorgaan in de boter, herstel, roomboter!Een verscheidenheid aan 4×4 voertuigen onder de leden van de club. Maar sowieso ontbreekt er consequent één op de foto’s. Eén die alleen de aanwezigen gezien kunnen hebben. Die ene off-road bolide die eveneens rondreed hebben we bewust achter gehouden. Binnenkort lees je meer over een regelrecht off-road snoepje dat we bij de Vriendenkring 4×4 tegen kwamen. We vielen bijna uit onze laarzen toen hij het terrein op kwam rijden. Het maakte de verre reis naar die grensstreek tussen Georgië en Azerbeidzjan meer dan dubbel zo waard.
De kids, vaders en moeders, meegebracht speelgoed; het is één grote, gezellige happening die halverwege de middag (rond 15.00 uur) begint.
Boven: Het ‘outdoor leven’ is zo slecht nog niet, helemaal niet als je lid bent van de Vriendenkring 4×4 zoals je ziet. Onder: We hebben er diep voor door onze knieën gemoeten, maar we hebben er een kunnen spotten, een leuke hond.
Fotografie: Jan Houtkoop & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.
