Warn Trophy 2019

Ik kende het woord Chimay eigenlijk alleen van de lekkere trappisten biertjes, totdat niet zo lang geleden een uitnodiging op onze digitale deurmat ploft voor de tweede Warn Trophy, afkomstig van organisator Nick van Camp. De eerste Warn Trophy in Chérimont hebben we node moeten missen, maar het verslag en de foto’s op terrein.nu van collega Jos Emmers heeft onze nieuwsgierigheid aangaande de Trophy zelf toen al gewekt. Ook nu laat Jos desgewenst weten van de partij te zijn. Dus tikken we 18 mei jongstleden enthousiast het opgegeven adres nabij Chimay in op het navigatiescherm. Een voorspoedige reis brengt ons net voor de officiële aanvang van de wedstrijd op de plaats van bestemming. Alleen blijkt dat aan de andere, en derhalve verkeerde, kant van de weg te zijn….

Zoektocht. Na het pittoreske dorpje Baileux, dat onder Chimay valt, verschillende keren doorkruist te hebben en een afgesloten weg naar een in gebruik zijnde sportveld onveilig te hebben gemaakt besluiten we ten einde raad Jos te bellen. We geven het niet graag toe, maar we zijn zowaar een keer blij met onze mobiele telefoon… “Ja, meerdere mensen hebben aan de verkeerde kant van de weg gestaan” laat Jos over de telefoon weten en in onze verbeelding zien we een grote grijns op zijn gezicht. “Aan de andere kant van de weg is de ingang naar het terrein, een heel smal weggetje” vervolgt Jos, om te eindigen met: “ik zie je zo wel”. Inderdaad zien we na enkele kilometers de bedoelde ingang, een smalle weg met aan de muur van een klein gebouwtje een groot spandoek met Warn Trophy. Hadden we enkele tientallen meters doorgereden, dan hadden we het niet kunnen missen. We volgen het smalle weggetje enkele honderden meters en dan belanden we vanuit de ‘zoek hel’ in de ‘off-road hemel’. Duidelijk een off-road kampement, ondanks dat de wedstrijd even terug van start is gegaan en we maar weinig bolides zien.

Boven: Links Team Zuk Racing en rechts Team 404 Racing. Onder: Team General 4×4 1.

 

Oorstrelend off-road geluid. Terwijl we onze camera’s om onze nek hangen dringt rechts tussen de bomen door het ‘zenuwachtige’, ietwat gedempte geronk van meerdere motoren, telkens afgewisseld door een kort aanzwellende brul die daarna snel wegsterft en tenslotte overstemd wordt door stationair draaiende achterblijvers, net zo lang totdat het ritueel zich herhaalt. We lopen verder en voorbij een centraal gebouw, waarna zich een langgerekt dal voor onze ogen ‘ontvouwt’, geflankeerd door glooiende heuvels welke wisselend ‘getooid zijn’ met bomen dan wel gras. Wauw, wat een pracht van een plek voor een off-road wedstrijd! En, leren we al snel, het is slechts de eerste helft die we zien van de totale grootte! Al snel ontwaren we Jos boven op een heuvel, samen met officials Arjaan en Bob. Na een kort maar hartelijk welkom gaan we op pad en wordt het, in de repeteer stand, overwerken voor onze camera’s…

Boven achter: Team Muddly Offroad. De gele Jeep behoort toe aan Team TSV. 

Parallellen. Onwillekeurig vergelijken we in ons hoofd de Warn Trophy met de amper een maand terug gehouden Chérimont Offroad Race. Waarom we die vergelijking trekken is zelfs ons onduidelijk. Het menselijke brein is niet voor niets ‘gekronkeld’ maar wellicht is het omdat ze beiden in België plaats vinden? Hoe het ook zij, er zijn zeker overeenkomsten maar toch ook enkele verschillen. Natuurlijk het terrein, maar bovendien de organisatie. Vanessa Verlooy van de Chérimont Offroad Race heet bij de Warn Trophy Nick van Camp. De overeenkomst is dat hij, net als Vanessa, bij het organiseren kan bogen op de hulp van een legertje vrijwilligers (34) en enkele mannen van Wiegel Transport Equipment uit Nederland, de importeur van de Warn lieren. De 32-jarige Nick heeft in het dagelijkse leven zijn handen vol met zijn groothandel in snoepgoed, maar kwijt zich uitstekend van zijn taak als offroad organisator mogen we na afloop met een gerust hart beweren. We kijken er dan ook niet vreemd van op dat hij naast de Warn Trophy ook het BRR weekend organiseert op 21 en 22 september aanstaande in Hesdin. Een verschil is ook de insteek van de wedstrijd. Beiden zijn zware off-road wedstrijden waarbij snelheid een cruciale rol speelt, maar waar je in de Chérimont Offroad Race poogt het parcours af te leggen zonder gebruik te maken van je lier, is dat in een off-road race met Warn als sponsor en naamgever liever niet de bedoeling. Die zien natuurlijk graag dat de lierkabel of het liertouw een of meerdere keren uitgelopen wordt. Naast Wiegel wordt de Warn Trophy nog gesponsord door FDM Lowrange. Een overeenkomst die we van harte toejuichen is dat de inzittenden van de race bolides niet afzonderlijk bij naam genoemd worden, maar als team te boek staan. Dit soort ware off-road races doe je ook niet als individueel persoon, maar heel bewust als team. De een kan niet zonder de hulp van de ander en de ander redt het nooit zonder de hulp van die een….

Oorlogshumeur… Niet alles verloopt in het begin van de Warn Trophy voor alle deelnemers even gunstig. Het Muddly Offroad Team presteert het al snel na aanvang van de wedstrijd een ‘fatale koprol’ te maken. Gelukkig niet fataal voor de inzittenden, maar wel voor de bolide die ze ingezet hebben voor de wedstrijd. Op de foto hierboven zie je waarom. De drie ‘4×4 Generaals’ (General 4×4 team1, 2 en 3) vergaat het die eerste ronde niet veel beter. ‘Generaal 1’ verspeelt een fusee pakweg 50 meter na de start en als je weet dat hij (Frans van Esch/Jorien Nelissen) behept is met een gezonde portie competitiegeest, dan weet je dat zijn humeur het eerste half uurtje een absoluut dieptepunt heeft bereikt. ‘Generaal 2’ (Jermain van Esch/Sjef Janssen) vergaat het een paar honderd meter beter, totdat de tussenbak het opgeeft en dan bereikt ook het humeur van Jermain een dieptepunt (niet van Sjef, die blijft altijd vrolijk). En dan hebben we nog ‘Generaal 3’ (Eric Gijsberts/Aga van Esch) die pakweg op driekwart van de eerste ronde zich geconfronteerd zien met een lek in hun Full Hydraulic Steering (stuurbekrachtiging). Nee, die eerste uren is het geen prettig toeven in het ‘legerkamp der Generaals’. Gelukkig zijn het stuk voor stuk ook echte doorbijters. Opgeven? Ho maar! Met man en macht wordt er gesleuteld waarbij de auto van ‘Generaal 2, die met de kapotte tussenbak, als donor dient. Het resultaat is dat Generaal 1 en Generaal 3 later op de dag nog een aantal ronden kunnen ‘vlammen’. Helemaal in mineur is team van Bree. Van hen begeeft de rembekrachtiger het net voor de start. Ivo vermoed  dat ‘duistere krachten’ een rol spelen, meer specifiek als het gaat om startnummer 24. Dat nummer had hij tijdens de eerste Warn Trophy eveneens en ook toen was de off-road pret snel over bij hem.

Onder: Team M&M.

Getallen. Het aantal deelnemers voor de Warn Trophy is vooraf vastgesteld op maximaal 45 deelnemers, dit om mogelijk ‘fileleed’ te voorkomen. Het betekent dat een flink aantal potentiële deelnemers zich te laat hebben ingeschreven en dus ‘naast de pot piesen’. Ze worden op de reservelijst geplaatst. Bij aanvang van de wedstrijd blijkt dat drie ingeschreven deelnemers om uiteenlopende redenen het niet gehaald hebben. Het is echter te kort dag om personen op de reservelijst te verwittigen en binnen te halen. We kijken niet op van de populariteit van dit soort off-road race wedstrijden, want ook de Chérimont Offroad Race haalde met gemak het maximum aantal inschrijvingen, nota benen gesteld op 60, en heeft een reservelijst moeten opstellen. De teams zijn afkomstig uit bijna alle windstreken. Uiteraard Belgen, maar verder Nederlanders, Duitsers, Luxemburgers, Fransen en zelfs een team uit Polen. Alleen vanuit ‘windstreek Groot Brittannië’ zien we nog geen deelnemers (all quiet from the western front…). De bedoeling is dat de teams de zaterdag tien rondjes rijden en zondag vier. Tenminste, als het droog is, anders worden het er drie. Eén rondje telt zo’n acht kilometer. Een proloog is er niet. Daarvoor in de plaats is er een door ons zelf verzonnen ‘Bingo Start’. Althans, de naam verzinnen we, want de organisatie laat de deelnemers uit een kist een balletje met een getal trekken en dat lijkt verrekte veel op ‘Bingo’…. 

Boven: Corné van de Merriënboer (Team Firecracker).

Boven: Team DM Cars. Onder: Team Little Bastard 2.

Boven: Officials, en zonder hen geen race. Daarom brengen we ze regelmatig in beeld, vooral als ze lachen…. 

Boven: Team LB Offroad. Onder: Team Zuk Normand.

Boven: Team OME. Onder: Team Ruchhouwers.

 

Terreingesteldheid op zaterdag. We noemden het al even, het aantal rondes dat gereden moet worden op zaterdag (10 stuks) en het aantal op zondag (3 of 4). Het ‘dubieuze’ aantal op zondag is afhankelijk van het weer. Droog 4 en nat 3. Zaterdag is die keus er niet en hoeft dat ook niet. Stralende zon en een zeer aangename temperatuur is het scenario de hele dag. We krijgen nog net geen medelijden met de coureurs in hun ‘oververhitte’ bolides. De verzengende zon, de airco er zonder twijfel uitgesloopt, hete motoren die tot het uiterste worden opgezweept en tot slot de felle competitiegeest (lees: fanatisme) van de deelnemers die in een verhitte strijd zijn gewikkeld met de concurrentie. Het enige dat zaterdag niet tot oververhitting leidt is het parcours. Met andere woorden, de ondergrond is droog en daarmee is het parcours tamelijk goed te rijden. Dat resulteert in flinke snelheden daar waar mogelijk. Bezaaid is een groot woord, maar in het parcours zijn meerdere flink steile hellingen opgenomen. Dat drukt de snelheid regelmatig in niet geringe mate. Niet iedere rijder redt het namelijk in een keer naar de top, met name op de paar hellingen waar de ondergrond bestaat uit zand en losse stenen. Malende wielen die de hellingen als het ware afschrapen zijn het gevolg en trakteren daarmee het ‘achteropkomend verkeer’ op dikke wolken stof gelardeerd met rondvliegende stenen en gruis. De grootste ‘bottlenek’ is echter de enige modderput van betekenis op het terrein. Het is een langgerekte, brede greppel welke rijkelijk gevuld is met dikke, vette modder. De vele malende wielen hebben ‘de overkant’ van de geul eveneens bedekt met een moddertapijt. En droog rijden van de geul is er niet bij, want de geul wordt gevoed met vers water van een stroompje afkomstig van de in de verte gelegen heuvels. Hier zien we op zaterdag regelmatig de lierkabel uitgerold worden. Uit voorzorg heeft de organisatie er een graafmachine neer gezet die als ankerpunt kan dienen. Maar ook een paar officials zodat de coureurs niet stiekem om de modderprut heen sturen. Het is ook de plek waar je met weinig risico een tegenstander kunt passeren. Als publiek heb je al snel geen flauw idee wie er voor ligt of anders wie achter ligt. De coureurs zelf ook maar nauwelijks, want je weet nooit precies wat er voor je of achter je gebeurt. Maar ja, het deert hen allerminst, want zij hoeven maar één ding te onthouden. Inhalen is oké; ingehaald worden is fout.

Boven: Team Modderfiguren 3.

Boven en onder: Team DSM Offroad 2.

Boven en twee keer onder: Team Jeep TDi.

Terreingesteldheid op zondag. Een heel ander verhaal is het zondag, want dan regent het de bekende pijpenstelen. Het terrein verandert daarmee dramatisch. We moeten daarbij afgaan op de verhalen van Nick van Camp en Jos Emmers, plus de fotografie van die laatste, want zelf hebben we helaas verplichtingen elders. Jos heeft een uurtje of twee lopen fotograferen, maar dan wordt het hem te bar. Te bar met name voor zijn kostbare foto uitrusting. Het wordt één grote glijpartij die laatste drie manches op zondag. Net als de ondergrond in de zuidelijk helft van Limburg bestaat de ondergrond van de Ardennen eveneens uit löss. Zonder al te diep op löss in te gaan, daar hebben we boeken en Wikipedia voor, zijn lössdeeltjes grover dan klei maar fijner dan zand. Ze combineren in feite de eigenschappen van zand en klei zoals water goed door laten maar ook goed vasthouden. Veel off-roaders weten wat natte klei in Nederland inhoudt. Dat is welhaast dodelijk glad met als beste voorbeeld het off-road terrein in Wamel dat tussen de grote rivieren ligt. Toegegeven, löss is een tikje minder glad dan die rivierklei in Wamel, maar het is ook maar een pietsje. En dat kleine voordeel wordt volledig teniet gedaan door het feit dat het spul hier in Chimay op heuvels ligt. Dus een haartje minder glad dan klei, maar wel op steile heuvels. Hopelijk geeft het je een idee hoe glad het parcours die zondag is geweest. De deelnemers weten het inmiddels…

Boven: Team No Limit. Onder: Team Wild Power.

Boven: Team Modderfiguren 1. Onder: Team de Toeristen.

Boven: Team TSV.

Boven: Team General 4×4 1, onder Team General 4×4 3.

Boven: Team Firecracker.

 

Boven en onder: Team Jeep Power 4.

 

Boven: Team Toy 80.

Boven en onder: De prachtige bolide van het Duitse OME Team. Voor zover we weten verhuren ze via hun bedrijf 4x4OME wedstrijd bolides. Heb je interesse, dan surf je naar: www.4x4ome.de.

Boven: Het Poolse Team met als teamnaam Jeepracing team 4×4.

Boven: Team M&M.

Boven: Team Little Bastard 2.

Onder: Team Offroad Madness.

Boven: Team Zuk Racing.

Boven: Team Parsival Offroad.

Boven: Het beroep van Official doe je maar wat graag bij de Warn Trophy, want kijk eens wat een leuke ‘serveerster’ je eten in het veld komt brengen! Niet alleen overdag wordt goed voor de inwendige mens gezorgd zien we eind van de dag in het kamp. Ook het avondeten wordt met zorg klaar gemaakt en moet uitstekend te pruimen zijn volgens de deelnemers. Toch is het inschrijfgeld bescheiden, met dank natuurlijk aan de sponsoren.

Boven: Team de Toeristen. Onder: Team Ruchhouwers.

Boven: Team 404 Racing. Onder: Team Zuk Racing.

Boven: Team DSM Offroad 3.

Boven: Team Reaper.

Boven: Team DM Cars aan de graafmachine. Onder: Team General 4×4 3.

Boven: Eric Gijsberts met een nog maagdelijk schone auto, te danken aan het uitvallen van de stuurbekrachtiging. Eenmaal gemaakt is dat maagdelijke snel verdwenen.

Boven: Team No Limit. Onder: Team LB Offroad.

Boven: Team Wild Power.

Boven en onder: Team Reaper (Patrick van Boxstaele en Remco Huijdink), hier bijgestaan door Sjef Janssen. 

Boven: Team Wild Power krijgt te kampen met een spontaan gescheurd wiel (velg in de volksmond). 

Onder: Team Dannie Patrol.

Boven: Een leuke hond, maar aan zijn blaf te horen denken we uit het Franstalige deel van België. We zijn benieuwd of Linda Zantingh van yourdoggy.nl in dit geval weet om welk ‘buitenlands merk’ het gaat… En ja hoor, binnen tien seconden horen we dat het een Shar Pei is. Zijn blaf is dus niet Frans maar Chinees…. Een Shar Pei in de ‘moderne’ uitvoering voegt ze er aan toe, wat zoveel betekent als dat de helft van het beestje niet overtollig vel is….

Boven en onder: De keuken druk aan het werk met de voorbereidingen voor ‘het diner’.

Boven: De schitterende Jeep J20 van de familie van der Maas.

Onder: Wouter Veraart (Offroad Madness) met een halve kopie van hem….

Boven: Grote pechvogel Ivo van Bree. Een kapotte rembekrachtiger. Nooit geeft zo’n ding het op, maar uitgerekend nu…

Boven: Official Bob de Vries. IJdeltuit of bewijs dat hij heus naar de Warn Trophy is geweest….?

Boven: Team D&L Offroad. Onder: Team GRX.

Boven: Rat Team.

Boven: Zowaar zien we Nico Wijnalda weer even achter het stuur van een race bolide, in dit geval die van Loet ‘Jeeperke’ de Heijde en diens zoon Lorenzo. Loet is zijn pillen namelijk even vergeten in te nemen en Nico ‘offert zich op’ door de race een paar manches te rijden. Enige hilariteit levert dat de eerste ronde achter het stuur wel op als hij bij de modderbak arriveert en prompt daarin vast komt te staan. Wat Nico even niet ziet, maar uw fotografen buiten wel, is dat alleen de achterwielen draaien. “Je 4×4 doet het niet” wordt er geroepen en inderdaad staat deze nog op ‘non-actief’. Hup, de pook in zijn 4×4 en met een brede, onverholen grijns op zijn postzegeltje verdwijnen Nico en Lorenzo richting de horizon….

Boven en onder: Respectievelijk piloot en co-piloot van het DM Cars Team.

  

Boven twee keer en onder samen:… Team Wild Power en nu ze het raampje naar beneden gedraaid hebben zien we natuurlijk onmiddellijk dat we te maken hebben met Bokke Nijdam en partner Hiske Tijseling. De ‘schaterlach’ boven ontlokken we Bokke als we hem vertellen dat hij best mag lachen omdat hij het off-road race spelletje, naar we aannemen, voor zijn plezier doet… Deze foto is overigens genomen voordat zijn wiel (velg) links achter doormidden breekt. 

Boven: Johan van der Maas is dit weekend publiek.

Onder: Team 4×4 Racing.

Boven: Onze gewaardeerde collega Jos Emmers, deels verantwoordelijk voor de fotografie en volledig voor de fotografie op zondag.

 

Boven en onder: Team General 4×4 3 in actie.

Boven: Team ‘Generaal 4×4 1’ in gesprek met het Poolse Team.

Boven: Team Couz.

Onder: Nick van Camp in het midden, geflankeerd door twee mannen van sponsor Wiegel Transport Equipment. Voeg daar sponsor FDM Lowrange aan toe en het houdt in dat de eerste drie plaatsen eind van de wedstrijd een prijs in ontvangst mogen nemen van € 500,-, € 300,- en € 150,- respectievelijk voor de nummers 1, 2 en 3. Maar ook de overige deelnemers gaan niet met lege handen naar huis, want allemaal krijgen ze een paar lier handschoenen van Warn. Voor de uitslagenlijst verwijzen we je naar de Facebook pagina van de Warn Offroad Trophy.

Voor de off-road clubs die dit verslag hebben gelezen en waarbij ondertussen het water uit de mond loopt; ja, het terrein is open voor 4×4 clubs. In een notendop: eigenaar Mark en zijn vrouw spreken Nederlands, er is een camping op het terrein, er staan drie (flinke) huizen welke te huur zijn, kan zijn dat er koeien los lopen op het terrein maar die kunnen ook elders gebracht worden, sanitair aanwezig, mits droog is het terrein goed begaanbaar en ideaal voor bijvoorbeeld de SUV, kortom, er zijn heel veel mogelijkheden. Voorheen kwamen er vooral motorcrossers op het terrein, maar die samenwerking heeft Mark stop gezet omdat ze onder meer het hele terrein alleen al een week nodig hadden om proeven uit te zetten. En wellicht het allermooist: dat heerlijke Chimay bier wordt er gebrouwen…..

Fotografie: Jos Emmers & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.