Winterrit van de MBGCN

Zo kunnen we natuurlijk heel lang en ver doorgaan, als, als. Meerdere off-road evenementen vonden geen doorgang tijdens de storm en ook de MBGCN blaast haar rit op het laatste moment af. Een verstandig besluit van de 4×4 clubs, want de meeste evenementen vinden plaats op afgesloten terreinen met bomen terwijl de toertochten vaak door bosrijke omgevingen voeren. Ik bedoel maar; blijf je keurig op het pad, waait er een boom op jouw geliefde off-roader. Op zich niet zo heel erg, maar je blijft wel met die ‘vervelende krassen’ zitten….. 

‘Prepare for take-off’… De MBGCN wacht niet heel lang met haar Winterrit en verzet deze naar 1 maart. De verzamelplaats voor vertrek is het restaurant van Kempen Airport in Budel. We schamen ons niet om te bekennen dat we nog nooit van Kempen Airport hadden gehoord. Budel daarentegen kennen we natuurlijk van Off-road Budel. Het inschrijven en vertrek is tussen 10-11 uur. Terrein.nu arriveert kort voor tienen met Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 uitjes) achter het stuur en schrijver dezes naast hem. Op de parkeerplaats van Kempen Airport worden we opgewacht door de eerste MBGCN leden en regelmatig terrein.nu medewerker Jos Emmers. Die woont bij wijze van spreken ‘om de hoek’ en heeft nog enkele ‘kostbare’ Offroader Stammtisch stickers tegoed die we enige tijd geleden voor hem in ontvangst mochten nemen. Even later ‘schuifelen’ we met de MBGCN leden het Kempen Airport binnen om in het restaurant te genieten van een uitstekende kop koffie en, voor wie wil, een bijhorende ‘versnapering’.

‘Ready for take-off’… Tijdens dat altijd gezellige ‘weerzien’ vooraf van vrienden en mede clubgenoten worden de Roadbooks uitgedeeld aan de bijna twintig deelnemers (buiten de organisatie om). Enkele voor de Winterrit ingeschreven leden blijken vanwege het storm uitstel verstek te moeten laten gaan, want in eerste instantie hadden iets meer dan twintig leden zich ingeschreven. Desondanks bewijst het aantal ‘en passant’ dat de MBGCN in de lift zit nu er een actief bestuur aan het roer staat. De deelnemers krijgen een rit met een lengte van zo’n 100 km voorgeschoteld. De rit voert door de bossen en karakteristieke dorpjes van voornamelijk de provincie Brabant. Insiders weten dat de ritten in deze provincie Noord-Brabant qua landschap in de categorie zeer fraai vallen, met bovendien als extra kers op de taart een groot aantal onverharde weggetjes en paden. Peter Bouwmans en uw scribent krijgen een viertal fraaie punten langs de route om te fotograferen, samen met clublid Peter Majolee. Die heeft namelijk een dubbele functie binnen de club. Niet alleen is hij clublid, maar tevens is hij verantwoordelijk voor de fotografie binnen de club. Het is onze liefste manier van werken als we een rit willen verslaan; gewoon een aantal fraaie punten opgegeven krijgen. Minder haasten, niet hoeven zoeken naar mooie plekjes en de camera’s al ‘vuurklaar’ kunnen hebben als deelnemers in beeld komen om maar een paar voordelen te noemen.

Boven: Woorden overbodig dunkt ons.

Vloeibaar magnetisme? Het eerste punt langs de route dat we van Algemeen bestuurslid Eugene Lamping opgegeven krijgen is een water doorwading. En water oefent een onweerstaanbare, welhaast soort van magnetische aantrekkingskracht uit op off-roaders. Het duurt even voordat de eerste MB G’s en Puchs (!) daar arriveren, naar we later horen omdat de deelnemers dan al een pittig stukje off-road hebben moeten verslaan. ‘Dank’ gaat daarvoor uit naar de vele regen van de laatste dagen. We hoeven ons echter niet te vervelen, want achtereenvolgens komen een (vierbenig) paard met wagen voorbij, een aantal fietsers op mountainbikes (met modderbanden) en een paar joggers (met schoenen voorzien van off-road profiel) die stuk voor stuk op hun eigen manier genieten van de omgeving en het fraaie weer. Yep, en dat ondanks een code geel waarschuwing en een ‘voortwoekerend’ Corona virus dat zich vooral manifesteert in de provincie Brabant. Moeilijk is de doorwading niet en ondanks de vele regen van de voorgaande dagen ook niet heel diep. Ideaal juist voor ons fotografen, want teveel water in combinatie met te enthousiaste deelnemers onttrekt het onderwerp, de 4×4 bolide met haar ‘bemanning’, vaak aan het oog.

Foto hierboven en hieronder zijn van Peter Majolee!

Drie mogelijkheden. Je hoeft tegenwoordig helemaal niet meer naar Kamera Express of andere foto speciaalzaken. In de Brabantse bossen groeien de camera’s namelijk ‘in het wild aan de bomen’…. Mogelijkheid twee: Tegenwoordig met al die ’telefoon fotografen’ zijn de echte camera’s niets meer waard. Enkele bomen verder ‘hing’ een wanhopige en werkeloze fotograaf te bungelen die we maar net op tijd hebben weten te redden en die momenteel professionele psychische hulp ondergaat….. Mogelijkheid drie: De camera is daar tijdelijk kort opgehangen door uw fotograaf vanwege een sanitaire stop…

Boven: De lunchplek is even zoeken. De opgegeven coördinaten wijzen naar deze viersprong met zijn ‘stille getuige’, opperhoofd ‘Woody Eagle’. De ‘keukencrew’ heeft circa 200 meter verderop de veldkeuken opgezet omdat parkeerplekken daar ruimer voor handen zijn. We hadden het kunnen weten, want het ‘wapperende uithangbord’ staat aan het pad…

Boven en onder: Vinden we altijd het allerleukst en niet alleen wij weten we, de lunch ‘in het veld’. De MBGCN verschilt daarin niet van andere organisaties en clubs die toertochten organiseren. Kokend hete soep ontdekken we bij de eerste hap en verder ontwaren we door onze tranen heen (van die hete soep) verse broodjes frikandel en kroket, naast bakken vol met allerlei snoepjes. ‘Helaas’ is er ook de enige verslaving van uw schrijver te vinden, drop. We hebben ons kunnen bedwingen. Slechts één dropje hebben we naar binnen moeten werken dat bij het voorbij lopen van die pot met drop spontaan in onze mond beland….

Boven en onder: Ook de jeugd laat zich de lunch goed smaken, terwijl ‘meesterkok’ Peter Wetzels de soep opschept! Lunch buiten in de natuur is onovertroffen. We vragen ons dan ook al jaren af waarom drie- of vier sterren restaurants het eten niet ergens in de natuur serveren. Krijgen ze er wat ons betreft gelijk een ‘ster’ bij. Plus sowieso een fors aantal ‘Mercedes sterren’…. 

Boven: Alhoewel minder praktisch (dan de lange uitvoering van de G-Klasse) geven we grif toe, staat hij toch in onze persoonlijke favoriete top vier van terreinauto’s, de korte G-klasse cabrio…

     

Boven: Onderweg komen we ook een paar ‘vreemdelingen’ tegen. Engels, en dan kun je er gif op innemen dat ze de ‘verkeerde kant’ op rijden…

‘Still going strong’. De G-Klasse wordt al jaar en dag gebouwd in het Oostenrijkse Graz. Het is met voorsprong het langst lopende model van het merk met de ster (vanaf 1979). Stijlvol, overzichtelijke carrosserie voor met name rijden in het terrein (Form Follows Function) en uitstekende en betrouwbare (off-road) techniek kenmerken de G-Klasse in een notendop. In de meeste landen koop je de G-Klasse met de Mercedes ster op de neus. In oost Europa echter wordt de auto geleverd met het Puch embleem in de grille. Wil je geen van beiden, dan blijft alleen de optie over om de auto in Frankrijk aan te schaffen. Daar werd de auto voor het leger gebouwd door Peugeot met in het vooronder een Peugeot dieselmotor en in de grille inderdaad het Peugeot leeuwtje. 

Boven: We vertoeven graag in het bos met zijn natuurlijke ‘aardkleuren’.

Boven en onder: ‘Internationale deelname’, want niet alleen Nederlandse kentekenplaten komen we tegen, maar ook Duitse en Belgische nummerborden.

Boven en onder: Daaraan herken je de fanatieke fotograaf; in weer en wind toch gaan voor het ultieme plaatje… (Peter Majolee).

 

Boven: Een slechte weg? We hebben even gekeken waar precies, maar zijn hem nergens tegen gekomen…..

Safe landing… Richting eind van de middag loopt de rit ten einde. Het eindpunt is Veldhoven waar de routeboeken ingeleverd kunnen worden en waar nog een drankje gedronken kan worden. Even lekker bijpraten en ‘sterke verhalen’ uitwisselen horen daar onlosmakelijk bij en komen de clubgeest ten goede. Deelnemers zijn unaniem positief over de rit horen we achteraf. Kijken we niet van op. Deze maand kunnen ze nogmaals hun hart ophalen, want zaterdag 21 maart houdt de club de jaarlijkse sleuteldag bij Cor Millenaar 4×4 in Aalsmeer. Een aanrader vinden we persoonlijk, omdat het alleen maar voordelen biedt als je de techniek enigszins begrijpt tijdens off-the-road uitstapjes als vandaag. We hebben tenminste nooit gehoord of meegemaakt dat iemand er dommer door is geworden…

Fotografie: Peter Bouwmans (Peerke’s 4×4 Uitjes) & Martin Brink. Tekst: Martin Brink.